Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.45.2021.1.ID
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłacaniem zleceniobiorcom należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłacaniem zleceniobiorcom należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą działającym pod firmą … spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w …, zamierzającym podjąć działalność gospodarczą w postaci świadczenia czynności związanych z opieką nad osobami w podeszłym wieku oraz osobami niepełnosprawnymi, zamieszkującymi na terytorium Niemiec (Klientami). W założeniu Wnioskodawcy, czynności te realizowane byłyby w Jego imieniu przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (opiekunki), mające miejsce zamieszkania (rezydencję podatkową) na terytorium Polski. Współpraca z opiekunkami miałaby się opierać na umowach o świadczenie usług (umowach nienazwanych, do których odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o zleceniu), zawieranych na czas nieokreślony i mających charakter umów ramowych. Jednocześnie, wyjazdy opiekunek do Niemiec miałyby odbywać się w celu wykonania czynności zleconych przez Wnioskodawcę i na podstawie każdorazowych zleceń (poleceń wyjazdu). Planowany czas trwania wyjazdów oscylowałby w przedziale 4-8 tygodni, zaś wyjazdy powtarzałyby się w ciągu roku. Sama podróż opiekunek do Niemiec ma się odbywać w ramach pracy najemnej w dwóch krajach na podstawie art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Wedle założeń Wnioskodawcy, usługi opieki domowej będą wykonywane na terytorium Niemiec. Jednakże, w sytuacji, gdy dana opiekunka powróci do Polski i oczekiwać będzie na kolejny wyjazd, zobowiązana będzie świadczyć usługi polegające na działaniach informacyjnych i rekrutacyjnych, których celem będzie pozyskiwanie osób potencjalnie zainteresowanych współpracą z Wnioskodawcą. Usługi te wykonywane będą na terytorium Polski i objęte będą wynagrodzeniem prowizyjnym, w całości opodatkowanym w Polsce, którego zasady określać będzie załącznik do umowy ramowej.

A zatem, przedmiotem zawieranych z opiekunkami umów będzie świadczenie usług opieki domowej (na terytorium Niemiec) oraz usług informacyjno-rekrutacyjnych (na terytorium Polski). Jak wskazano, umowy te będą miały charakter ramowy – a to z uwagi na fakt, że współpraca Wnioskodawcy z daną opiekunką ma co do zasady nie ograniczać się do pojedynczych zleceń, lecz do większej ich liczby. Z tego względu nie będzie konieczne każdorazowe zawieranie z opiekunką umowy przed kolejnymi przekazywanymi jej do wykonania zadaniami. W założeniu Wnioskodawcy, umowa zawierać będzie postanowienia dotyczące m.in. praw i obowiązków obu stron, sposobów rozliczania wykonanych zadań Zgodnie z planowaną treścią umowy ramowej (umowy o świadczenie usług), z tytułu świadczenia usług opieki domowej opiekunce przysługiwać będzie wynagrodzenie we wskazanej w umowie wysokości brutto. Tak określone wynagrodzenie uwzględniać będzie zwiększone koszty opiekunki związane z pobytem za granicą. Wynagrodzenie będzie płatne proporcjonalnie do czasu świadczenia usług. Podatek od wynagrodzeń płatny będzie Do wspomnianych powyżej należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania za granicą będzie mieć zastosowanie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: „Rozporządzenie”). Dlatego też dieta przysługiwać będzie w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej (wg § 13 ust. 2) i nie będzie przekraczać maksymalnej wysokości diety przewidzianej dla Niemiec, tj. kwoty 49,00 EUR (por. załącznik do Rozporządzenia). Co do zasady jednak, Wnioskodawca przewiduje stosowanie przede wszystkim dwóch rodzajów stawek dobowych diet: stawkę 28,00 EUR oraz stawkę 34,00 EUR. To, która stawka faktycznie znajdzie zastosowanie (czy któraś ze wskazanych, czy też inna – jednak zawsze poniżej kwoty 49,00 EUR), zależne będzie od ustaleń poczynionych z opiekunką. Oznacza to, że przedmiotowe należności nie będą określone w maksymalnej wysokości (49,00 EUR za dobę pobytu na terytorium Niemiec), lecz odpowiednio mniej.

Wysokość składników tworzących wynagrodzenie będzie natomiast wynikać z rachunku lub paska płac potwierdzającego wypłatę wynagrodzenia, co oznacza, że będzie z nich wprost wynikać kwota z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania.

Z uwagi na okoliczność, że opiekunka będzie mieć status zleceniobiorcy, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (dalej: „k.c.”) (z uwagi na treść odesłania wskazanego w art. 750 k.c.), przysługiwać jej będzie zwrot wydatków związanych z należytym wykonywaniem zlecenia – zgodnie bowiem z art. 742 k.c., „dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczyni w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi”.

Dodatkowo, zgodnie z planowaną treścią umowy ramowej, usługi opieki domowej świadczone będą na każdorazowe zlecenie Wnioskodawcy, przy jednoczesnym wskazaniu osoby Klienta, miejsca świadczenia usług (wraz z podaniem kraju) oraz szacowanego czasu trwania świadczenia usług. Co istotne, umowy te nie będą zawierać adresu miejsca wykonywania czynności (adresu Klienta), który będzie każdorazowo podawany przy poszczególnym zleceniu.

W zamierzeniu Wnioskodawcy, wyłączy On z opodatkowania przedmiotowe należności, w łącznej kwocie nieprzekraczającej każdorazowo maksymalnej kwoty wynikającej z Rozporządzenia z uwzględnieniem podanych wyżej zasad, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast opiekunki, jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, otrzymanych świadczeń z tytułu diet i ryczałtów za nocleg nie będą zaliczały do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w związku z wypłacaniem osobom wykonującym umowę o świadczenie usług, o której mowa w art. 750 ustawy – Kodeks cywilny, poza granicami Polski, należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania zgodnie z przepisami rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania do maksymalnej wysokości określonej w załączniku do Rozporządzenia (kwoty 49,00 EUR za dobę pobytu na terytorium Niemiec) korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na zasadzie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po pierwsze, brak jest innych przepisów obowiązującego prawa niż podatkowe, które regulowałyby wprost zasady wypłacania diet i innych należności z tytułu podróży osobom niebędącym pracownikami. W tym wypadku poprzez art. 750 k.c. należy odnieść się do treści art. 742 k.c. stanowiącego, iż dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia. Takimi wydatkami mogą być bez wątpienia wszelkie poniesione przez zleceniobiorcę koszty związane z odbywaną podróżą, tj. wydatki wynikające ze zwiększonych kosztów utrzymania za granicą.

Po drugie, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ustawy. Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy Rozporządzenia.

W myśl zaś § 2 Rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują;

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Jednocześnie, zgodnie z § 13 ust 1 Rozporządzenia, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

W niniejszej sprawie opiekunki będą podróżować do miejsca świadczenia usług środkami transportu, których koszt będzie w całości i z góry ponoszony przez Wnioskodawcę. Opiekunki będą mieć również zapewnioną w każdej dobie dietę, w założeniu Wnioskodawcy zasadniczo w wysokości 28,00 EUR albo 34,00 EUR, odpowiednio do ustaleń pomiędzy stronami – która to jednak stawka może być ostatecznie określona w innej wysokości, jednak zawsze mniejszej niż kwota 49,00 EUR za dobę pobytu na terytorium Niemiec.

Po trzecie, zgodnie z treścią art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia:

1. nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz
2. zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.
   
   

Po czwarte, brak jest ustawowej definicji pojęcia „podróży”. Jednakże, przyjmując potoczne rozumienie tego terminu, za podróż uznać należy wyjazd opiekunki, mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski, poza granice kraju, w tym wypadku – na terytorium Niemiec. Jednocześnie wskazać trzeba, że zakres zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ogranicza się do podróży służbowej, lecz jest szerszy, ponieważ odnosi się do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, z tym zastrzeżeniem, że wypłacone należności (diety i inne) nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorcy oraz muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

A zatem, wyjazd opiekunki na terytorium Niemiec celem wykonywania czynności zleconych przez Wnioskodawcę realizuje przestanki uznania go za podróż, o której mowa w ww. przepisie. Tezę tę wspiera interpretacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeśli bowiem ustawodawca utożsamiałby podróż odbywaną przez osobę niebędącą pracownikiem z podróżą służbową pracowników, to nie wyodrębniałby dwóch zwolnień od opodatkowania diet i kosztów ich podróży – oraz orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. np. wyrok NSA z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1446/16).

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia w Jego ocenie treść przywołanych przepisów (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) oraz art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz przyjęte rozumienie pojęcia „podróż”, z których łącznie wynika, że celem zwolnienia od opodatkowania należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania opiekunek wykonujących na rzecz Wnioskodawcy czynności na terytorium Niemiec, muszą być spełnione następujące warunki:

1. opiekunka musi odbyć podróż w celu realizacji zleconych jej przez Wnioskodawcę czynności,
2. przedmiotowe należności muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodu,
3. przedmiotowe należności nie zostaną zaliczone przez opiekunkę do kosztów podatkowych,
4. przedmiotowe należności nie mogą przekroczyć kwot określonych w przepisach Rozporządzenia i muszą być wypłacane na obowiązujących w nim zasadach.
   
   

Ad 1 – opiekunka będzie odbywać podróż w celu realizacji zleconych jej przez Wnioskodawcę czynności, tj. świadczenia usług opieki domowej nad Klientem w miejscu jego zamieszkania na terytorium Niemiec.

Ad 2 – należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania zostaną poniesione na potrzeby osiągnięcia przez opiekunkę przychodu, tj. realizacji umowy o świadczenie usług, będącej warunkiem otrzymania przez nią wynagrodzenia.

Ad 3 – opiekunki będą osobami fizycznymi, które nie prowadzą działalności gospodarczej, wobec czego otrzymanych świadczeń z tytułu diet i ryczałtów za nocleg nie będą zaliczały do kosztów podatkowych w jakiejkolwiek formie.

Ad 4 – diety i inne należności wypłacane będą przez Wnioskodawcę do wysokości określonej w Rozporządzeniu i wedle ustalonych w nim reguł.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostały wszystkie przesłanki do uznania Jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 2 tego artykułu, do źródeł przychodów zalicza się działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
3. przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jednocześnie – na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W myśl § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Na podstawie § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Jak stanowi § 14 ust. 2 powołanego rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1. śniadanie – 15% diety;
2. obiad – 30% diety;
3. kolacja – 30% diety.
   
   

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Na podstawie § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia, pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

Zgodnie z § 16 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 16 ust. 2 ww. rozporządzenia, w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Na podstawie § 16 ust. 4 ww. rozporządzenia, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi świadczenie usług opieki nad osobami w podeszłym wieku oraz osobami niepełnosprawnymi, zamieszkującymi na terytorium Niemiec (Klientami). Czynności te realizowane byłyby w imieniu Wnioskodawcy przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Współpraca z opiekunkami miałaby się opierać na umowach o świadczenie usług zawieranych na czas nieokreślony i mających charakter umów ramowych. Jednocześnie, wyjazdy opiekunek do Niemiec miałyby odbywać się w celu wykonania czynności zleconych przez Wnioskodawcę i na podstawie każdorazowych zleceń. Zgodnie z planowaną treścią umowy ramowej, z tytułu świadczenia usług opieki domowej opiekunce przysługiwać będzie wynagrodzenie. Wynagrodzenie będzie płatne proporcjonalnie do czasu świadczenia usług. Podatek od wynagrodzeń płatny będzie na terytorium Polski. Wysokość składników tworzących wynagrodzenie będzie natomiast wynikać z rachunku lub paska płac potwierdzającego wypłatę wynagrodzenia, co oznacza, że będzie z nich wprost wynikać kwota z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania. Z uwagi na okoliczność, że opiekunka będzie mieć status zleceniobiorcy. Dodatkowo, zgodnie z planowaną treścią umowy ramowej, usługi opieki domowej świadczone będą na każdorazowe zlecenie Wnioskodawcy, przy jednoczesnym wskazaniu osoby Klienta, miejsca świadczenia usług (wraz z podaniem kraju) oraz szacowanego czasu trwania świadczenia usług. Co istotne, umowy te nie będą zawierać adresu miejsca wykonywania czynności (adresu Klienta), który będzie każdorazowo podawany przy poszczególnym zleceniu. Wnioskodawca wyłączy z opodatkowania przedmiotowe należności, w łącznej kwocie nieprzekraczającej każdorazowo maksymalnej kwoty wynikającej z Rozporządzenia z uwzględnieniem podanych wyżej zasad, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast opiekunki, jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, otrzymanych świadczeń z tytułu diet i ryczałtów za nocleg nie będą zaliczały do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że należności z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą (ryczałty za nocleg) wypłacane zleceniobiorcom – w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży – korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w tym rozporządzeniu.

Tym samym, w sytuacji gdy wypłacane należności z tytułu zwiększonych kosztów utrzymania, nie przekroczą wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążyć obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z wypłaceniem zleceniobiorcom, wykonującym umowę zlecenia poza granicami Polski, ww. kwot. Jeżeli jednak należności wypłacone przez Wnioskodawcę będą wyższe od limitów określonych w przepisach ww. rozporządzenia, to nadwyżki ponad te limity będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym i w takiej sytuacji z tytułu ich wypłaty Wnioskodawca będzie miał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.