Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.445.2020.4.JK
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.) oraz z dnia 19 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),
• prawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 18 stycznia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 19 stycznia 2021 r. o dowód wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Dochody osiągane z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych, rozliczanym na zasadach ogólnych. Główna część dochodów Wnioskodawcy pochodzi z tytułu świadczenia usług pośrednictwa przy zawieraniu umów sprzedaży z przedsiębiorcami oferującymi różne towary (np. drobna elektronika, zabawki), którzy prowadzą swoją działalność poza obszarem Unii Europejskiej (m.in. Chińska Republika Ludowa).

Model biznesowy Wnioskodawcy wygląda następująco: Wnioskodawca prezentuje swoją ofertę (tj. towary, w których zakupie może pomóc) za pomocą strony internetowej oraz profilu na platformie handlowej X. W każdym z tych miejsc jest dostępny regulamin transakcji, z którego jasno wynika, że dany Klient zawiera z Wnioskodawcą wyłącznie umowę pośrednictwa w zakupie towaru – sama umowa sprzedaży jest zawierana pomiędzy Klientem oraz Sprzedawcą mającym swoją siedzibę za granicą. Następnie, Klient opłaca swoje zamówienie oraz podaje adres, na który ma mieć miejsce dostawa zamówionego od Sprzedawcy towaru. Ze środków przekazanych przez Klienta pokrywany jest koszt zamówienia (tj. cena sprzedaży oraz koszt dostawy). Oprócz tego, część ze środków wpłacanych przez Klienta stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi. Klientami – co do zasady – są konsumenci w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 – t.j.) mający miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, aczkolwiek sporadycznie Wnioskodawca otrzymuje zlecenia od przedsiębiorców, których siedziba znajduje się również na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy tylko środki Klienta wpłyną na konto Wnioskodawcy, dokonuje On zamówienia u Sprzedawcy, podając dane do wysyłki, będące danymi adresowymi Klienta. Towar jest więc bezpośrednio wysyłany od Sprzedawcy do Klienta – na żadnym z etapów transakcji Wnioskodawca nie ma władztwa nad towarem, ani fizycznego, ani wynikającego z wystawionych dokumentów (np. faktury). Wszystkie sprzedane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży są dokumentowane w ewidencji sprzedanych usług prowadzonej przez samego Wnioskodawcę. Dodatkowo, na życzenie Klientów, wystawiane są faktury dokumentujące sprzedaż usługi pośrednictwa – przy czym z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest to faktura sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Ponadto, w piśmie z dnia 15 stycznia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. W ocenie Wnioskodawcy, nie ciąży na Nim obowiązek uiszczenia cła w żadnym przypadku, mając na względzie model działalności opisany we wniosku o interpretację. Wnioskodawca podkreśla, że obowiązek uiszczenia cła na gruncie ustawy o VAT ciąży na importerze, którym On nie jest ponieważ nie dokonuje importu towaru.
   Wnioskodawca ponownie zaznacza, że w stanie faktycznym rolę importera ma Klient, który zawiera umowę sprzedaży z przedsiębiorcą działającym na terenie Chin. Wnioskodawca jest pośrednikiem, który ma na celu złożyć w imieniu Klienta zamówienie (na jego dane), a także przelać środki na konto chińskiego kontrahenta. Towar następnie jest przesyłany bezpośrednio z Chin do Klienta.
2. Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozpoczął 4 października 2020 r. Obroty nie przekroczyły kwoty progowej obrotów z tytułu sprzedaży towarów i usług pozwalającej na zastosowanie zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 Ustawy o VAT (200 tys. złotych) z uwzględnieniem art. 113 ust. 9 Ustawy o VAT – tj. kwoty 48.087,42 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?
2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Nie będzie On zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług w związku z importem towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106 – t.j. z późn. zm., dalej: UoVAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. import towarów na terytorium kraju. Do jego uiszczenia zobowiązane są podmioty (osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby prawne), na których ciąży obowiązek uiszczenia cła (por. art. 17 ust. 1 pkt 1). Do uiszczenia cła jest zobowiązany dłużnik celny w rozumieniu art. 5 pkt 19 w zw. z art. 77 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U.UE.L.2013.269.1, dalej: UKC).

Jednocześnie – Wnioskodawca z uwagi na charakter dokonywanych czynności (usługa pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży) nie jest objęty zakresem przedmiotowym UKC – nie wprowadza on bowiem towarów na obszar celny Unii, a jedynie pomaga w zawarciu umowy sprzedaży, której konsekwencją jest wprowadzenie towaru na obszar celny Unii. Tym samym, nie jest On zobowiązany do uiszczenia cła, a w konsekwencji również podatku od towarów i usług w związku z importem towarów.

Ad 2.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, chyba że spełni się warunek przewidziany w art. 113 ust. 1 UoVAT wykładanego a contrario, tj. wartość sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę przekroczy 200.000 złotych.

Zasadą jest, że zwalnia się od podatku (od towarów i usług – przyp. Wnioskodawcy) sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 złotych (art. 113 ust. 1 UoVAT). Wyjątki od tej zasady w zakresie dotyczącym sprzedaży usług zostały ujęte w art. 113 ust. 13 pkt 2 UoVAT, który wymienia następujące cztery kategorie usług, których sprzedaż jest objęta obowiązkowym podatkiem od towarów i usług, niezależnie od wartości sprzedaży, tj. usługi:

1. prawnicze;
2. w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego);
3. jubilerskie;
4. ściągania długów.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, usługi przez Niego świadczone nie mieszczą się w żadnej z kategorii, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a-d, tym samym ich sprzedaż – dopóki jej wartość nie przekroczy 200 tys. złotych – nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług i nie wymusi obligatoryjnego dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 UoVAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie określenia, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),
• prawidłowe – w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jednocześnie w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego – w oparciu o art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy, w przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, ustanowiły przedstawiciela podatkowego, o którym mowa w art. 18d ust. 1, podatnikiem jest ten przedstawiciel podatkowy – w zakresie, w jakim działa w imieniu własnym na rzecz tych podmiotów.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

Oznacza to, że w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych powstaje dług celny w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu wówczas także, co do zasady, powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu importu towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Dochody osiągane z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób fizycznych, rozliczanym na zasadach ogólnych. Główna część dochodów Wnioskodawcy pochodzi z tytułu świadczenia usług pośrednictwa przy zawieraniu umów sprzedaży z przedsiębiorcami oferującymi różne towary (np. drobna elektronika, zabawki), którzy prowadzą swoją działalność poza obszarem Unii Europejskiej (m.in. Chińska Republika Ludowa).

Model biznesowy Wnioskodawcy wygląda następująco: Wnioskodawca prezentuje swoją ofertę (tj. towary, w których zakupie może pomóc) za pomocą strony internetowej oraz profilu na platformie handlowej X. W każdym z tych miejsc jest dostępny regulamin transakcji, z którego jasno wynika, że dany Klient zawiera z Wnioskodawcą wyłącznie umowę pośrednictwa w zakupie towaru – sama umowa sprzedaży jest zawierana pomiędzy Klientem oraz Sprzedawcą mającym swoją siedzibę za granicą. Następnie, Klient opłaca swoje zamówienie oraz podaje adres, na który ma mieć miejsce dostawa zamówionego od Sprzedawcy towaru. Ze środków przekazanych przez Klienta pokrywany jest koszt zamówienia (tj. cena sprzedaży oraz koszt dostawy). Oprócz tego, część ze środków wpłacanych przez Klienta stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi. Klientami – co do zasady – są konsumenci w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, mający miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, aczkolwiek sporadycznie Wnioskodawca otrzymuje zlecenia od przedsiębiorców, których siedziba znajduje się również na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Gdy tylko środki Klienta wpłyną na konto Wnioskodawcy, dokonuje On zamówienia u Sprzedawcy, podając dane do wysyłki, będące danymi adresowymi Klienta. Towar jest więc bezpośrednio wysyłany od Sprzedawcy do Klienta. Na żadnym z etapów transakcji Wnioskodawca nie ma władztwa nad towarem, ani fizycznego, ani wynikającego z wystawionych dokumentów (np. faktury). Wszystkie sprzedane przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa w zawieraniu umów sprzedaży są dokumentowane w ewidencji sprzedanych usług prowadzonej przez samego Wnioskodawcę. Dodatkowo, na życzenie Klientów, wystawiane są faktury dokumentujące sprzedaż usługi pośrednictwa – przy czym z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest to faktura sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał również, że w Jego ocenie, nie ciąży na Nim obowiązek uiszczenia cła w żadnym przypadku, mając na względzie przedstawiony wyżej model działalności. Obowiązek uiszczenia cła na gruncie ustawy o VAT ciąży na importerze, którym Wnioskodawca nie jest ponieważ nie dokonuje importu towaru. Rolę importera ma Klient, który zawiera umowę sprzedaży z przedsiębiorcą działającym na terenie Chin. Wnioskodawca jest pośrednikiem, który ma na celu złożyć w imieniu Klienta zamówienie (na jego dane), a także przelać środki na konto chińskiego kontrahenta. Towar następnie jest przesyłany bezpośrednio z Chin do Klienta.

Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozpoczął 4 października 2020 r. Obroty nie przekroczyły kwoty progowej obrotów z tytułu sprzedaży towarów i usług pozwalającej na zastosowanie zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 z uwzględnieniem art. 113 ust. 9 ustawy – tj. kwoty 48.087,42 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą określenia, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów.

Jak wynika w wniosku, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów sprzedaży z przedsiębiorcami oferującymi różne towary (np. drobna elektronika, zabawki), którzy prowadzą swoją działalność poza obszarem Unii Europejskiej (np. w Chinach). Dany Klient zawiera z Wnioskodawcą wyłącznie umowę pośrednictwa w zakupie towaru – sama umowa sprzedaży jest zawierana pomiędzy Klientem oraz Sprzedawcą mającym swoją siedzibę za granicą. Towar jest bezpośrednio wysyłany od Sprzedawcy do Klienta. Na żadnym z etapów transakcji Wnioskodawca nie ma władztwa nad towarem, ani fizycznego, ani wynikającego z wystawionych dokumentów (np. faktury).

Jednocześnie w okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazał Wnioskodawca – nie ciąży na Nim obowiązek uiszczenia cła w żadnym przypadku, mając na względzie przedstawiony wyżej model działalności. Obowiązek uiszczenia cła na gruncie ustawy o VAT ciąży na importerze, którym Wnioskodawca nie jest ponieważ nie dokonuje importu towaru. Rolę importera ma Klient, który zawiera umowę sprzedaży z przedsiębiorcą działającym na terenie Chin. Wnioskodawca jest pośrednikiem, który ma na celu złożyć w imieniu Klienta zamówienie (na jego dane), a także przelać środki na konto chińskiego kontrahenta. Towar następnie jest przesyłany bezpośrednio z Chin do Klienta.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że do Wnioskodawcy świadczącego usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów sprzedaży z przedsiębiorcami spoza obszaru Unii Europejskiej oferującymi różne towary nie znajdzie zastosowania definicja podatnika wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, wobec czego nie jest On podatnikiem z tytułu importu towarów. Tym samym, Wnioskodawca w niniejszej sprawie nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług w związku z importem towarów dokonanym przez Klientów.

Podsumowując, w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę nie dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem przez Klientów importu towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak wynika z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9 – na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy – mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (CN 271600000),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu,
   6. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
      • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
      • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
      • urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
      • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
   7. hurtowych i detalicznych części do:
      • pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
      • motocykli (PKWiU 45.4);
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie, ściągania długów, w tym factoringu;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia upłynął co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie przekroczył określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca działalność gospodarczą rozpoczął 4 października 2020 r. Jego obroty nie przekroczyły kwoty progowej obrotów z tytułu sprzedaży towarów i usług pozwalającej na zastosowanie zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 z uwzględnieniem art. 113 ust. 9 ustawy – tj. kwoty 48.087,42 zł. Ponadto, usługi przez Niego świadczone nie mieszczą się w żadnej z kategorii, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a-d ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro wartość sprzedaży Wnioskodawcy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2020 r. nie przekroczyła 200.000,00 zł oraz Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może On korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, tutejszy organu informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do obowiązku uiszczenia przez Niego podatku od towarów i usług w związku z dokonaniem importu towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). W kwestii dotyczącej stanu faktycznego w zakresie wskazania, czy w związku z czynnościami dokonywanymi przez Wnioskodawcę dojdzie do powstania długu celnego, a w konsekwencji do konieczności uiszczenia cła przez Wnioskodawcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 28 stycznia 2021 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.507.2020.1.JK. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.