INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 8 lutego 2007 r. Przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości na własny rachunek. Zainteresowana rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W dniu 25 kwietnia 2006 r. wspólnie z mężem dokonała zakupu nieruchomości składającej się z działki o powierzchni 905 m² oraz położonego na tym gruncie budynku przeznaczonego na cele handlowo-usługowe za cenę 530.000,00 zł.

W dniu 16 lutego 2007 r., mąż Wnioskodawczyni ustanowił darowiznę swojego udziału w prawach własności w gruncie oraz budynku na Jej rzecz.

Po zakończeniu prac adaptacyjno-modernizacyjnych, budynek został przyjęty do użytkowania oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych (OT z dnia 31 października 2010 r.).

Zakupiona przez małżonków nieruchomość wymagała dużych nakładów inwestycyjnych.

Na ten cel zaciągnęli dwa kredyty hipoteczne z konta osobistego, gdyż był szybszy i tańszy.

Dnia 3 kwietnia 2006 r. małżonkowie podpisali z S.A. umowę kredytu hipotecznego z przeznaczeniem na zakup nieruchomości. Kwota zaciągniętego kredytu 575.255,10 zł indeksowanego kursem CHF. W dniu 14 maja 2009 r. małżonkowie zawarli drugą umowę na kredyt hipoteczny z S.A. na kwotę 276.155,41 zł w celu zapewnienia środków na roboty budowlane. Zakupiona nieruchomość stanowi zabezpieczenie kredytu otrzymanego w dniu 14 maja 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od prywatnego kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup i modernizację budynku, będącego źródłem przychodu z działalności gospodarczej (przychody z najmu), mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ środki finansowe pochodzące z kredytów hipotecznych zostały wydane na zakup i modernizację nieruchomości będącej źródłem przychodu z działalności gospodarczej, to zapłacone odsetki od tych kredytów powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowi o tym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który warunkuje uznanie za koszt uzyskania przychodu istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztem a przychodem. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów od rodzaju, nazwy lub klasyfikacji zaciągniętego kredytu. Istotne jest faktyczne przeznaczenie kredytu. Katalog wydatków zawarty w art. 23 również nie dyskwalifikuje zapłaconych odsetek od kredytów, jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 powołanej ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka (jako osoby fizyczne), w sytuacji gdy wykaże ona związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Z powyższego wynika, iż odsetki od kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 8 lutego 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 25 kwietnia 2006 r. Zainteresowana wraz z mężem zakupiła nieruchomość składającą się z działki oraz położonego na tym gruncie budynku. W dniu 16 lutego 2007 r. mąż Zainteresowanej ustanowił darowiznę swojego udziału w prawach własności na Jej rzecz. Po zakończeniu prac modernizacyjno-adaptacyjnych, budynek został przyjęty do użytkowania oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawczyni podaje, że zakupiona nieruchomość wymagała dużych nakładów inwestycyjnych i w związku z tym na ten cel, w dniach 3 kwietnia 2006 r. i 14 maja 2009 r. zaciągnięto dwa kredyty hipoteczne.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki poniesione na spłatę odsetek, od prywatnego kredytu hipotecznego, zaciągniętego na zakup i modernizację budynku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Pamiętać jednakże należy, iż odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, powiększą wartość początkową tego środka trwałego i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu środka trwałego do ww. ewidencji, podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.