Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.951.2020.2.MK
z 26 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 stycznia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.951.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 28 stycznia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 lutego 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 8 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wspólnota Gruntowa … (dalej: Wspólnota) została zorganizowana na podstawie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych z dnia 29 czerwca 1963 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z późn. zm.) w oparciu o uchwałę osób uprawnionych do udziału we Wspólnocie Gruntowej z dnia 5 lutego 1967 r. oraz na podstawie decyzji … w … z dnia …, stosownie do art. 25 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Art. 1. ust. 1 ww. ustawy określa, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne o określonych przymiotach. Uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej polega na korzystaniu z nieruchomości stanowiącej przedmiot wspólnoty zgodnie z jej przeznaczeniem m.in. poprzez pobieranie pożytków z użytków rolnych i leśnych. Zgodnie z § 1 Statutu Spółki, spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej we wsi … pod nazwą …, zwana dalej „Spółką”, posiada osobowość prawną i działa na podstawie statutu. Terenem działalności Spółki są grunty wspólne o powierzchni …, położone na obszarze wsi …. Przedmiotem działalności Spółki jest sprawowanie zarządu nad Wspólnotą i jej racjonalnie zagospodarowanie. Mimo że Spółka posiada osobowość prawną nie jest właścicielem gruntów, lecz są one wyłącznie własnością członków Wspólnoty. Wspólnota czerpie przychody ze sprzedaży drewna pozyskanego w lasach Wspólnoty. Spółka zarządzająca wspólnotą jest płatnikiem podatku VAT od sprzedaży drewna. Członkowie Wspólnoty czerpią pożytki ze środków pochodzących ze sprzedaży drewna.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. przychodów z działalności rolniczej z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej,
2. przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach oraz ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia.
   
   

Przepis powyższy stosowany jest do przychodu członka Wspólnoty, w tym do przychodu z tytułu sprzedaży drewna. Część środków ze sprzedaży drewna umieszczona została na oprocentowanych lokatach bankowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka ponosi koszty zarządu, podatku leśnego, koszty administracyjne, koszty ścinki i zrywki drewna, zakupu sadzonek. Spółka w oparciu o plany zagospodarowania lasów wykonuje planowe wycinki drzew, sadzenie, czyszczenia, uzyskując z tego tytułu przychody. Przychody ze sprzedaży drewna i odsetki z lokat bankowych są przychodami członków Wspólnoty. Zarząd Spółki sprzedaje drewno. Otrzymany przychód pomniejszony o koszty pozyskania drewna (przychód netto) dzieli pomiędzy udziałowców. Zarząd Spółki przez pojęcie „pożytków” rozumie wypłatę przychodów udziałowców za sprzedane drewno. Zarząd w przyszłości będzie wypłacać odsetki z lokat bankowych. Udziałowcy posiadają ułamkowe części udziałów i dochód dzielony jest proporcjonalnie do posiadanych udziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Zarząd Spółki jako płatnik w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w momencie wypłaty pieniędzy pomiędzy członków za sprzedane drewno, nie ma obowiązku odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, członkowie Wspólnoty mają prawo uczestniczyć we wszystkich korzyściach osiągniętych przez Spółkę, ale pożytki ze Wspólnoty w gotówce pobierane przez udziałowców nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem są zwolnione na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarząd Spółki nie ma obowiązku odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż przychód za sprzedane drewno jest zwolniony na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Wspólnoty gruntowe to podmioty o swoistym statusie prawnym opartym na uregulowaniach zawartych w ustawie z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 703). Z definicji zawartej w tej ustawie wynika, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne – o określonych przymiotach (art. 1 ust. 1 ww. ustawy). Uprawnionymi do udziału we wspólnocie są osoby fizyczne lub prawne posiadające gospodarstwa rolne, jeżeli w ciągu ostatniego roku przed dniem wejścia w życie ustawy faktycznie korzystały z tej wspólnoty (art. 6 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych).

Udziały poszczególnych uprawnionych we wspólnocie określa się w ułamkowych częściach w sposób wymieniony w art. 9 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Utworzenie spółki następuje w drodze uchwały powziętej większością głosów uprawnionych do udziału we wspólnocie przy obecności przynajmniej ich połowy (art. 14 ust. 2 ww. ustawy). Jeżeli w skład wspólnoty wchodzą również lasy, grunty leśne lub nieużytki przeznaczone do zalesienia (art. 6 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych), do zagospodarowania takich gruntów może być utworzona odrębna spółka (art. 14 ust. 3 ww. ustawy). Natomiast z art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że spółka ta jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Członkami spółki są osoby uprawnione do udziału we wspólności gruntowej – art. 16 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Członkami spółki mogą być również posiadacze gruntów przyległych do wspólnoty gruntowej na warunkach określonych w statucie – art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Za zobowiązania spółki odpowiada spółka całym swoim majątkiem stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Członkowie spółki odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości wartości ich udziałów w tej wspólnocie, jeżeli chodzi jednak o zobowiązania spółki utworzonej do zagospodarowania gruntów określonych w art. 1 ust. 2 – odpowiednio do wysokości udziału w korzyściach osiąganych z tych gruntów (art. 20 ust. 2 ww. ustawy).

W przypadku wspólnot gruntowych, mamy do czynienia ze szczególnym rodzajem współwłasności, do którego, ze względu na regulację zawartą w ustawie o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, nie znajdują zastosowania przepisy o współwłasności z Kodeksu cywilnego.

Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę dla sprawowania zarządu nad gruntami wspólnoty. Spółka, choć posiada osobowość prawną, nie jest właścicielem gruntów lub odrębnym od współużytkowników przedsiębiorcą.

Zauważyć należy, że spółka w momencie jej powołania nie staje się właścicielem gruntu wspólnoty, lecz pełni tylko funkcje zarządcze. Grunty te stanowią w dalszym ciągu przedmiot własności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Oznacza to, że dochód z dzierżawy czy sprzedaży gruntów będących wyłączną własnością wspólnoty nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako dochód spółki. Zatem, obowiązek złożenia deklaracji podatkowej i uiszczenia podatku ciąży na każdej osobie fizycznej uprawnionej do udziału we wspólnocie gruntowej.

Wspólnota gruntowa, aczkolwiek zbliża się do współwłasności, stanowi jednak współwłasność o szczególnych cechach, niepodlegającą podziałowi, rządzącą się odrębnymi zasadami. Istotą współwłasności jest uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej w postaci korzystania z objętych nią gruntów zgodnie z ich przeznaczeniem, które przysługuje osobom fizycznym lub prawnym posiadającym gospodarstwa rolne.

Członkowie wspólnoty nie posiadają zatem wszystkich praw wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego, dotyczących współwłasności rzeczy, gdyż jest to współwłasność szczególnego rodzaju i rządząca się przepisami ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Członek wspólnoty nie może zbyć udziału osobie spoza wspólnoty, a jedynie wspólnota może dokonać zbycia gruntów za zgodą wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Zatem wszelkiego rodzaju przychody uzyskane przez wspólnotę stanowią dochód, będący wyłączną własnością jej członków.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że przychody spółki z tytułu dzierżawy gruntów pomniejszone o koszty zarządu spółki nie stanowią dochodu spółki, lecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnota gruntowa czerpie przychody ze sprzedaży drewna pozyskanego w lasach Wspólnoty. Spółka zarządzająca wspólnotą jest płatnikiem podatku VAT od sprzedaży drewna. Członkowie Wspólnoty czerpią pożytki ze środków pochodzących ze sprzedaży drewna. Spółka ponosi koszty zarządu, podatku leśnego, koszty administracyjne, koszty ścinki i zrywki drewna, zakupu sadzonek. Spółka w oparciu o plany zagospodarowania lasów wykonuje planowe wycinki drzew, sadzenie, czyszczenia uzyskując z tego tytułu przychody. Zarząd Spółki sprzedaje drewno. Otrzymany przychód pomniejszony o koszty pozyskania drewna (przychód netto) dzieli pomiędzy udziałowców. Zarząd Spółki przez pojęcie „pożytków” rozumie wypłatę przychodów udziałowców za sprzedane drewno. Zarząd w przyszłości będzie wypłacać odsetki z lokat bankowych. Przychody ze sprzedaży drewna i odsetki z lokat bankowych są przychodami członków Wspólnoty. Udziałowcy posiadają ułamkowe części udziałów i dochód dzielony jest proporcjonalnie do posiadanych udziałów.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt, czy w momencie podziału i wypłaty w formie pieniężnej dochodu z tytułu sprzedaży drewna pomiędzy członków, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. , poz. 1426, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 cytowanej ustawy: płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Jak już powyżej wskazano w niniejszej interpretacji, wszelkiego rodzaju przychody uzyskane przez Wspólnotę stanowią dochód będący wyłączną własnością jej członków.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz do przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach.

Przez gospodarkę leśną – stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r., poz. 788, z późn. zm.) – należy rozumieć działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu.

Tym samym, dla przychodu członka Wspólnoty z tytułu sprzedaży drewna – zastosowanie znajduje art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej oraz przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach Zatem przychód ze sprzedaży drewna nie stanowi źródła podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż przychód ten jest przychodem z gospodarki leśnej.

Tym samym, w związku z wypłatą na rzecz osób uprawnionych do udziału we Wspólnocie gruntowej środków pieniężnych za sprzedane drewno, na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W niniejszej interpretacji nie odniesiono się do obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z wypłatą odsetek od lokat bankowych, gdyż nie było to przedmiotem pytania Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będą się różniły od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.