Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.726.2020.2.IZ
z 26 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2020. (data wpływu 26 listopada 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 23 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.), stanowiącym uzupełnienie na wezwanie Organu z dnia 18 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa braku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa braku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży gospodarstwa rolnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca 15 maja 2000 r. kupił od rolnika 1,5 ha terenu rolnego.

Dnia 10 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca dokupił sąsiedni kawałek gruntu od tej samej osoby. Powstało gospodarstwo rolne (nr karty gospodarstwa: ..), a Urząd naliczał Wnioskodawcy podatek rolny.

Teren, który Wnioskodawca zakupił, w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy określony był jako „przeznaczony na cele rolnicze z możliwością lokalizacji zabudowy zagrodowej”. Dnia ….marca 2007 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na zabudowę zagrodową (budynek mieszkalny + budynek gospodarczy).

Do budowy nie doszło, teren pozostał niezabudowany.

Teren gminy na którym jest gospodarstwo rolne Wnioskodawcy nie ma opracowanego i uchwalonego planu miejscowego.

Według „studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta” teren gospodarstwa przeznaczony jest na cele rolne.

Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada innych nieruchomości gruntowych, nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca jednoosobową działalność gospodarczą prowadził od 1996 r. do 2017 r. w zakresie: projektowanie budowlane w branży inżynieria środowiska, rzeczoznawstwo sanitarnohigieniczne, rzeczoznawstwo bhp. Od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca powtórnie zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą również w zakresie projektowania budowlanego w branży inżynieria środowiska, rzeczoznawstwa sanitarnohigienicznego, rzeczoznawstwa bhp (kod GTU_12J) . Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Sprzedaż gruntów, które Wnioskodawca nabył nie była udokumentowana przez ich sprzedawcę fakturami z wykazaną kwotą podatku VAT. Zakupione grunty nigdy nie były wykorzystywane w jakiejkolwiek formie i w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Od momentu zakupu były i są nadal nieużytkiem. Grunty nigdy nie były i nie są przedmiotem umowy najmu, dzierżawy.

Na gruncie mającym być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nigdy nie prowadził jakiejkolwiek działalności rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwolnionym od podatku

Plany Wnioskodawcy w momencie zakupu przedmiotowych gruntów zakładały działalność polegającą na uprawie i przerobie ziół. Wnioskodawca wystąpił o decyzję o warunkach zabudowy, gdyż zamierzał wybudować dom oraz budynek gospodarczy do przerobu ziół (suszarnia).

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Jedynym działaniem podjętym w celu sprzedaży przedmiotowych gruntów było ogłoszenie w internecie [...].

Wnioskodawca nie udzielił i nie zostanie udzielone nabywcy jakiekolwiek pełnomocnictwo dotyczące przedmiotowych gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży gospodarstwa rolnego Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług (VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy sprzedaż gospodarstwa rolnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, dostawę towarów stanowi również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca 15 maja 2000 r. kupił od rolnika 1,5 ha terenu rolnego. Dnia 10 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca dokupił sąsiedni kawałek gruntu od tej samej osoby. Powstało gospodarstwo rolne (nr karty gospodarstwa: ..), a Urząd naliczał Wnioskodawcy podatek rolny. Teren, który Wnioskodawca zakupił, w planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy określony był jako „przeznaczony na cele rolnicze z możliwością lokalizacji zabudowy zagrodowej”. Dnia …. marca 2007 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na zabudowę zagrodową (budynek mieszkalny i budynek gospodarczy). Do budowy nie doszło, teren pozostał niezabudowany. Teren gminy na którym jest gospodarstwo rolne Wnioskodawcy nie ma opracowanego i uchwalonego planu miejscowego. Według „studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta” teren gospodarstwa przeznaczony jest na cele rolne. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada innych nieruchomości gruntowych, nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami.

Wnioskodawca od 1996 r. do 2017 r jednoosobową działalność gospodarczą prowadził od 1996 r. do 2017 r. w zakresie: projektowanie budowlane w branży inżynieria środowiska, rzeczoznawstwo sanitarnohigieniczne, rzeczoznawstwo bhp. Od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca powtórnie zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą w tożsamym zakresie. Wnioskodawca nie jest i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Sprzedaż gruntów, które nabył Wnioskodawca nie była udokumentowana przez ich sprzedawcę fakturami z wykazaną kwotą podatku VAT. Zakupione grunty nigdy nie były wykorzystywane w jakiejkolwiek formie i w jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Od momentu zakupu były i są nadal nieużytkiem. Grunty nigdy nie były i nie są przedmiotem umowy najmu, dzierżawy.

Na gruncie mającym być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nigdy nie prowadził jakiejkolwiek działalności rolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwolnionym od podatku. Plany Wnioskodawcy w momencie zakupu przedmiotowych gruntów zakładały działalność polegającą na uprawie i przerobie ziół. Wnioskodawca wystąpił o decyzję o warunkach zabudowy, gdyż zamierzał wybudować dom oraz budynek gospodarczy do przerobu ziół (suszarnia). Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Jedynym działaniem podjętym w celu sprzedaży przedmiotowych gruntów było ogłoszenie w intemecie. Wnioskodawca nie udzielił i nie zostanie udzielone nabywcy jakiekolwiek pełnomocnictwo dotyczące przedmiotowych gruntów. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada innych nieruchomości gruntowych.

Z wyżej powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy, wynika, że określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112 wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany”, to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem zasadne jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca będący stroną postępowania w celu sprzedaży przedmiotowego gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy– w związku z planowaną sprzedażą gospodarstwa rolnego – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, na gruntach nabytych w 2000 r. i 2001 r., na których powstało gospodarstwo rolne, Wnioskodawca planował uprawę przerób ziół. W 2007 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na zabudowę zagrodową - budynek mieszkalny i budynek gospodarczy, ale budowa nie została podjęta. Grunty wchodzące w skład gospodarstwa rolnego są gruntami niezbudowanymi, nieużytkami. Na posiadanym gruncie Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej, nie był rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe grunty nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Jedynym działaniem podjętym w celu sprzedaży przedmiotowych gruntów było ogłoszenie w internecie. Wnioskodawca nie udzielił i nie zostanie udzielone nabywcy jakiekolwiek pełnomocnictwo dotyczące przedmiotowych gruntów. Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada innych nieruchomości gruntowych.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż gospodarstwa rolnego wypełniać będzie przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca, poza wystąpieniem o decyzję o warunkach zabudowy zagrodowej (budynek mieszkalny i budynek gospodarczy (suszarnia ziół) nie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Faktu tego nie zmienia okoliczność, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza w zakresie projektowania budowlanego w branży inżynieria środowiska, rzeczoznawstwa sanitarnohigieniczne, rzeczoznawstwa bhp, gdyż gospodarstwo nie było nigdy w tej działalności wykorzystywane.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wskazać należy, że działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca sprzedając gospodarstwo rolne będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży gospodarstwa rolnego będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcy cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży gospodarstwa rolnego, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży gospodarstwa rolnego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.