Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.590.2020.2.BM
z 2 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2020 r., który w tym samym dniu wpłynął za pośrednictwem e-puap, uzupełnionym 23 lutego 2021 r. wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, bez uwzględniania hipotetycznego podatku z działalności zwolnionej od podatku dochodowego, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, bez uwzględniania hipotetycznego podatku z działalności zwolnionej od podatku dochodowego, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 12 lutego 2021 r. Znak: KDIB1-3.4010.590.2020.1.BM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 23 lutego 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie wydanego zezwolenia (dalej: „Zezwolenie”). W ramach prowadzonej działalności Spółka uzyskuje dochody:

1. zwolnione od podatku CIT, tj. dochody wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop (dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia), oraz
2. opodatkowane podatkiem CIT, tj. dochody nie objęte Zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie SSE (nie objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop).
   
   

Spółka w roku podatkowym 2020 wpłaca miesięczne zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, przewidzianej w art. 25 ust. 6 updop, tj. w wysokości 1/12 podatku należnego, jaki został wykazany przez Spółkę w zeznaniu podatkowym za rok 2017 (ponieważ w zeznaniu podatkowym za rok 2018 Spółka nie wykazała podatku należnego, jako podstawę do ustalenia uproszczonej zaliczki jest zeznanie podatkowe za rok 2017). Do Spółki nie ma zastosowania ograniczenie z art. 25 ust. 8 updop.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, bez uwzględniania hipotetycznego podatku z działalności zwolnionej od podatku dochodowego, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT, w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się wyłącznie na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT. Podstawą do ustalenia wysokości uproszczonej zaliczki z art. 25 ust. 6 updop, nie jest dochód zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, ponieważ nie stanowi on podstawy do wykazania jakiegokolwiek podatku należnego CIT w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 25 ust. 6 updop.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 25 ust. 6 updop, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie. Z powyższego przepisu wynika, że jedynym warunkiem dokonywania wpłat zaliczek w formie uproszczonej jest wykazanie podatku należnego CIT w zeznaniach podatkowych w jednym z dwóch poprzednich lat podatkowych.

W przypadku wpłaty zaliczek w formie uproszczonej w roku 2020, podatek należy musi być wykazany w zeznaniu:

1. za rok 2018 (zeznanie za rok 2018 składane jest w „roku poprzedzającym dany rok podatkowy”), lub
2. za rok 2017 (zeznanie za rok 2017 jest zeznaniem złożonym „w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata”).
   
   

W przypadku Spółki, podatek należy CIT wykazany został w zeznaniu podatkowym za rok 2017. Tym samym, miesięczne zaliczki w wysokości uproszczonej ustalane są na podstawie podatku należnego CIT wykazanego w zeznaniu podatkowym za rok 2017. Przepisy updop, nie wprowadzają zakazu korzystania z uproszczonych zaliczek dla podmiotów prowadzących działalność na terenie SSE, jak również dla podmiotów, których dochody korzystały lub nadal korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego, a które są objęte Zezwoleniem na działalność w SSE. Jeżeli zatem Spółka wykazała jakąkolwiek kwotę podatku CIT w rocznym zeznaniu za rok 2017, Spółka ma prawo do korzystania z wpłaty zaliczek w formie uproszczonej. Miesięczna uproszczona zaliczka będzie wynosiła - 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym za 2017 (ponieważ Spółka w zeznaniu podatkowym za 2018 r. nie wykazała podatku należnego CIT do zapłaty). Miesięczna zaliczka na podatek CIT, w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, będzie obliczana od kwoty podatku faktycznie zadeklarowanego w zeznaniu podatkowym, czyli będzie to podatek wyłącznie od działalności opodatkowanej podatkiem CIT, tj. działalności, która nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Dochody z działalności wolnej od podatku CIT, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie stanowią bowiem podstawy do wykazania w zeznaniu podatkowym jakiegokolwiek podatku należnego CIT.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 21 maja 2015 r., nr IBPBI/2/4510-229/15/JP. Interpretacja dotyczy pytania podatnika, który prowadził działalność na terenie SSE, a jego pytanie dotyczyło m.in. kwestii ustalenia podstawy zaliczki. Dyrektor IS w Katowicach w ww. interpretacji stwierdza: (...) Jednocześnie wskazać należy, że cytowane przepisy (tj. art. 25 ust. 6 UoPDOP) dotyczące zaliczek uproszczonych nie warunkują możliwości ich opłacania od rodzajów (struktury) dochodów podlegających opodatkowaniu, uzyskanych w roku podatkowym, za który są one uiszczone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 25 ust. 1 podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 1a updop, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 25 ust. 6 updop, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Na podstawie art. 25 ust. 7 updop, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 – 6b, są obowiązani:

• stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
• wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;
• dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.
  
  

Zgodnie z art. 25 ust. 7a updop, o wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6 - 6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Art. 27 ust. 1 updop stanowi, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w roku podatkowym 2020 wpłaca miesięczne zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, przewidzianej w art. 25 ust. 6 updop, tj. w wysokości 1/12 podatku należnego, jaki został wykazany przez Spółkę w zeznaniu podatkowym za rok 2017 (ponieważ w zeznaniu podatkowym za rok 2018 Spółka nie wykazała podatku należnego, jako podstawę do ustalenia uproszczonej zaliczki jest zeznanie podatkowe za rok 2017).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, bez uwzględniania hipotetycznego podatku z działalności zwolnionej od podatku dochodowego, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Wyjaśnić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych pobierany jest zaliczkowo, co oznacza, że w trakcie roku podatkowego podatnik w każdym miesiącu obowiązany jest do zapłaty zaliczek na podatek. Ostateczne rozliczenie podatku następuje po zakończeniu roku podatkowego przy jednoczesnym zaliczeniu uiszczonych zaliczek na poczet zobowiązania podatkowego.

Alternatywą dla zaliczek rzeczywistych (tj. obliczanych na podstawie dochodu do opodatkowania faktycznie uzyskanego od początku danego roku podatkowego), opłacanych kwartalnie lub miesięcznie, są zaliczki w formie uproszczonej.

Jednocześnie wskazać należy, że cytowane przepisy dotyczące zaliczek uproszczonych nie warunkują możliwości ich opłacania od rodzajów (struktury) dochodów podlegających opodatkowaniu, uzyskanych w roku podatkowym, za który są one uiszczone.

Odnosząc powyżej cytowane przepisy do przedstawionego we wniosku pytania, należy zwrócić uwagę na treść art. 25 ust. 6 updop. Jak wynika z tego artykułu: podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu.

Zatem, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że kwotę miesięcznej zaliczki na podatek CIT, w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się wyłącznie na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, tj. podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy lub w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy kwota miesięcznej zaliczki na podatek CIT w wysokości uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 updop, ustala się na podstawie podatku należnego z działalności opodatkowanej podatkiem CIT, bez uwzględniania hipotetycznego podatku z działalności zwolnionej od podatku dochodowego, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.