2021.03.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.938.2020.1.ASZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.938.2020.1.ASZ
z 2 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego:

od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego,
od wydatków ponoszonych w związku z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Parku Wodnego

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego:

od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego,
od wydatków ponoszonych w związku z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Parku Wodnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe:

Gmina Miasto C. (dalej: „Gmina” lub „Miasto” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z prowadzoną przez siebie działalnością opodatkowaną Gmina składa co miesiąc pliki JPK_VAT do właściwego urzędu skarbowego.

Gmina od 1 stycznia 2017 r. podlega centralizacji rozliczeń w podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi oraz zakładami budżetowymi. Jednym z zakładów budżetowych, który podlega centralizacji VAT z Gminą jest m. in. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w C. (dalej: „MOSiR”). MOSiR prowadzi działalność w zakresie zarządzania i udostępniania miejskich obiektów stanowiących bazę sportową i rekreacyjną m.in. hal sportowych, pływalni czy stadionów.

Gmina w latach 2016-2020 poniosła szereg wydatków na realizację projektu pn. „…” (dalej: „Inwestycja” lub „Park Wodny”). Wydatki te zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę jako na ich nabywcę (usługobiorcę). Wydatki związane w wybudowaniem Parku Wodnego dotyczyły m.in.:

wybudowania budynku Parku Wodnego wraz z jego wyposażeniem w infrastrukturę sportowo-rekreacyjną (m.in. trzytorowy basen sportowy, basen rekreacyjny, zjeżdżalnie, strefa saun i odnowy biologicznej, szatnie, strefa gastronomiczna);
budowy instalacji zapewniającej kogenerację;
przyłączenia budynku Parku Wodnego do sieci gazowej i elektroenergetycznej;
zagospodarowania terenu wokół budynku Parku Wodnego, do którego korzystający będą mieli dostęp wyłącznie w przypadku wykupienia biletu wstępu do Parku Wodnego (m.in. budowa basenu zewnętrznego, parkingu podziemnego, miejsc parkingowych na terenie Parku Wodnego);
wykonania robót ziemnych;
sporządzenia dokumentacji projektowej;
nabycia usług doradztwa geologicznego;
nabycia usług pełnienia funkcji inwestora zastępczego.

W wyniku poniesienia wyżej wskazanych wydatków powstał Park Wodny, czyli obiekt sportowo-rekreacyjny wraz z infrastrukturą towarzyszącą niezbędną dla jego właściwego funkcjonowania tj. parkingiem podziemnym, miejscami parkingowymi na terenie Parku Wodnego, ciągami komunikacyjnymi etc.

Do dnia składania niniejszego wniosku Park Wodny nie został oddany do użytkowania, co ma związek z panującą w kraju sytuacją epidemiologiczną.

Park Wodny jako cały obiekt sportowo-rekreacyjny (budynek Parku Wodnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą) po jego oddaniu do użytkowania zostanie przekazany do MOSiR jako do zakładu budżetowego, który w ramach struktury organizacyjnej Miasta jest jednostką dedykowaną do zarządzania i udostępniania miejskiej infrastruktury sportowo-rekreacyjnej. Po przekazaniu Parku Wodnego do MOSiR, obiekt ten będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT polegających na odpłatnym (biletowanym) umożliwianiu przez MOSiR osobom zainteresowanym wstępu do Parku Wodnego. Usługi wstępu do Parku Wodnego świadczone przez MOSiR na rzecz osób zainteresowanych będą podlegały opodatkowaniu VAT jako usługi wstępu do obiektów sportowych i rekreacyjnych.

Zgodnie z projektem regulaminu Parku Wodnego oraz projektem cennika usług, które będą oferowane przez MOSiR na terenie Parku Wodnego wstęp do Parku Wodnego będzie możliwy wyłącznie na podstawie ważnego biletu indywidualnego lub grupowego. Ceny biletów indywidualnych oraz grupowych w zależności od dnia tygodnia oraz pory dnia będą się wahały od kilkunastu do kilkudziesięciu złotych za godzinę. Możliwe będzie również wykupienie miesięcznego karnetu wstępów do Parku Wodnego. Projekt cennika przewiduje również możliwość nabycia wstępu do Parku Wodnego na podstawie biletów ulgowych przysługujących dzieciom do 3. roku życia, dzieciom, które ukończyły 3. rok życia, uczniom szkół podstawowych, uczniom szkół ponadpodstawowych, studentom do 26. roku życia oraz osobom niepełnosprawnym. Odrębne opłaty również podlegające opodatkowaniu VAT będą pobierane przez MOSiR m.in. z tytułu korzystania ze strefy saun oraz odnowy biologicznej oraz za wypożyczenie ręcznika.

Ponadto, Miasto planuje odpłatne udostępnienie przez MOSiR pewnych powierzchni użytkowych znajdujących się w budynku Parku Wodnego na punkty gastronomiczne. Również udostępnianie powierzchni użytkowej budynku Parku Wodnego zainteresowanym przedsiębiorcom z branży gastronomicznej będzie stanowiło z perspektywy Miasta (działającego za pośrednictwem MOSiR) czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Park Wodny nie będzie w żaden sposób ani w żadnym zakresie wykorzystywany do czynności zwolnionych z podatku VAT, ani czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Infrastruktura sportowo-rekreacyjna Parku Wodnego (niecki basenowe, sauny, zjeżdżalnie etc.), jak również infrastruktura towarzysząca (miejsca parkingowe) nie będzie w żadnym zakresie udostępniana przez MOSiR nieodpłatnie. W szczególności Park Wodny nie będzie udostępniany miejskim jednostkom oświatowym do prowadzania na jego terenie zajęć z zakresu wychowania fizycznego. Analogicznie miejsca parkingowe znajdujące się na terenie Parku Wodnego, czy to w parkingu podziemnym czy też na parkingu zewnętrznym będą udostępniane wyłącznie osobom, które nabędą bilet wstępu do Parku Wodnego, bądź zapłacą do MOSiR odrębną opłatę za postój, która również będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Po oddaniu obiektu Parku Wodnego do użytkowania i jego przekazaniu do MOSiR, MOSiR będzie ponosił szereg wydatków związanych wyłącznie z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego. Wydatki te będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę jako na ich nabywcę (usługobiorcę). Wydatki wyłącznie związane z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego będą dotyczyły m.in.:

utrzymania czystości na terenie Parku Wodnego;
zakupu środków chemicznych niezbędnych do funkcjonowania basenów funkcjonujących w ramach Parku Wodnego;
zapewnienia mediów (energii elektrycznej, dostawę wody, odprowadzanie nieczystości płynnych) na potrzeby funkcjonowania Parku Wodnego;
bieżących remontów i prac konserwacyjnych Parku Wodnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego?
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty VAT od wydatków ponoszonych wyłącznie w związku z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Parku Wodnego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego.

Ad. 2)

Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków ponoszonych wyłącznie w związku z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści przedmiotowego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

zostały nabyte przez podatnika VAT; oraz
pozostają w związku z wykonywanymi przez podatnika VAT czynnościami opodatkowanymi VAT.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z kolei stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W konsekwencji, w opisanym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) pierwszy z wymienionych warunków dla dokonania odliczenia podatku VAT jest spełniony. Mianowicie, świadcząc osobom zainteresowanym usługi odpłatnego (biletowanego) wstępu do Parku Wodnego oraz odpłatnego udostępniania powierzchni użytkowej budynku Parku Wodnego przedsiębiorcom z branży gastronomicznej, Gmina (działając w tym zakresie za pośrednictwem MOSiR) działa jako podatnik VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, z którego wynika, że gminę w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych należy uznawać za podatnika VAT.

Drugim warunkiem koniecznym dla zastosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT. Zdaniem Gminy również ten warunek został spełniony w opisanym we wniosku stanie faktycznym, bowiem wybudowany przez Gminę obiekt Parku Wodnego będzie wykorzystywany przez MOSiR wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT polegających na świadczeniu osobom zainteresowanym usług odpłatnego (biletowanego) wstępu do Parku Wodnego oraz odpłatnego udostępniania powierzchni użytkowej budynku Parku Wodnego przedsiębiorcom z branży gastronomicznej. Analogicznie, również wydatki ponoszone przez MOSiR wyłącznie w związku z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego będą związane wyłącznie z wyżej wskazanymi czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez MOSiR przy wykorzystaniu obiektu Parku Wodnego. W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że sam fakt, iż budując obiekty sportowo-rekreacyjne Gmina realizuje swoje obowiązki statutowe wynikające z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 994) nie przesądza o tym, że w przypadku realizacji tego rodzaju inwestycji Gmina nie może występować w charakterze podatnika VAT. Niniejsza kwestia została rozstrzygnięta w wyroku TSUE z dnia 25 lipca 2018 r. w sprawie C-140/17 (Gmina Ryjewo) oraz wydany w konsekwencji tego wyroku TSUE, wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2018 r. (sygn. I FSK 294/15). W obu tych wyrokach, zarówno TSUE, jak i NSA przyjęły, że nawet w sytuacji kiedy gmina działa jako organ statutowy, jako jednostka samorządu terytorialnego i realizuje cele wynikające z ustawy o samorządzie gminnym może być również traktowana jako podatnik.

Biorąc pod uwagę, że Park Wodny będzie wykorzystywany przez MOSiR wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT polegających na świadczeniu osobom zainteresowanym usług odpłatnego (biletowanego) wstępu do Parku Wodnego oraz odpłatnym udostępnianiu powierzchni użytkowej budynku Parku Wodnego przedsiębiorcom z branży gastronomicznej, to należy uznać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina:

ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego; oraz
będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków ponoszonych wyłącznie w związku z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wielu indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora KIS.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2020 r. o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.226.2020.2.AR, która została wydana przez Dyrektora KIS w analogicznym stanie faktycznym jak ten, w którym znalazła się Gmina, tj. możliwości odliczenia VAT w pełnej wysokości od wydatków na wybudowanie pływalni miejskiej.

W niniejszej interpretacji Dyrektor KIS uznając, że JST ma prawo do dokonania pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na wybudowanie pływalni wskazał:

„Kryta pływalnia, powstała w wyniku realizacji ww. Inwestycji będzie wykorzystywana przez Gminę po jej otwarciu wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W analizowanym przypadku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego Zadania.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie oba warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a wydatki inwestycyjne ponoszone na budowę przedmiotowej Krytej pływalni – jak wskazał Zainteresowany – będą miały związek wyłącznie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina – ze względu na sytuację finansową – w trakcie realizacji Zadania zmieniła zamiar wykorzystywania Pływalni po zakończeniu Projektu. Rozpoczynając realizację Inwestycji w roku 2018, Gmina miała zamiar wykorzystywania wybudowanej Pływalni zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Obecnie, tj. przed otwarciem obiektu (Pływalni) – planowanym na (...) września 2020 r. – Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie sposobu wykorzystywania przedmiotowej Pływalni po jej otwarciu wyłącznie do celów prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tj. wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, Wnioskodawca – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego Zadania. Zaznaczenia wymaga, że Zainteresowany będzie mógł zrealizować prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy”.

Również w interpretacji indywidualnej z 20 grudnia 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.674.2019.2.AK, Dyrektor KIS przyznał, że JST przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków na budowę pływalni, która będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT przez jednostkę organizacyjną tej JST, tj. Ośrodek Sportu i Rekreacji. Stan faktyczny opisany w tej interpretacji jest zatem identyczny jak w przypadku przedstawionego przez Miasto w niniejszym wniosku, również jeśli chodzi o sposób zarządzania obiektem sportowo-rekreacyjnym. W interpretacji tej Dyrektor KIS uznał:

„W świetle okoliczności przedstawionych w stanie sprawy należy stwierdzić, że warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są/będą spełnione, ponieważ Gmina, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, wykorzystuje/będzie wykorzystywała przedmiotowy obiekt sportowo-rekreacyjny, za pośrednictwem OSIR, jak wskazano wyżej – wyłącznie do czynności opodatkowanych – wstęp na Basen, dzierżawa części hotelowej i gastronomicznej.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków związanych z budową Pływalni. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku są/będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją inwestycji służą/będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej o sygn. 0115-KDIT1-1.4012.672.2018.1.BS z 10 października 2018 r. Dyrektor KIS uznał, że JST ma prawo do pełnego odliczenia VAT zarówno do wydatków na wybudowanie, jak również bieżące utrzymanie i funkcjonowanie pływalni w związku z jej wykorzystywaniem wyłącznie w ramach czynności odpłatnych, które podlegają opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zawarte w niniejszym wniosku, należy uznać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gmina:

ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego; oraz
będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków ponoszonych wyłącznie w związku z funkcjonowaniem i bieżącym utrzymaniem Parku Wodnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Gmina, która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w latach 2016-2020 poniosła szereg wydatków na realizację projektu pn. „…”. W wyniku poniesienia wyżej wskazanych wydatków powstał Park Wodny, czyli obiekt sportowo-rekreacyjny wraz z infrastrukturą towarzyszącą niezbędną dla jego właściwego funkcjonowania tj. parkingiem podziemnym, miejscami parkingowymi na terenie Parku Wodnego, ciągami komunikacyjnymi etc. Budynek Parku Wodnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą po jego oddaniu do użytkowania zostanie przekazany do MOSiR jako do zakładu budżetowego. Po przekazaniu Parku Wodnego do MOSiR, obiekt ten będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT polegających na odpłatnym (biletowanym) umożliwianiu przez MOSiR osobom zainteresowanym wstępu do Parku Wodnego. Usługi wstępu do Parku Wodnego świadczone przez MOSiR na rzecz osób zainteresowanych będą podlegały opodatkowaniu VAT jako usługi wstępu do obiektów sportowych i rekreacyjnych. Zgodnie z projektem regulaminu Parku Wodnego oraz projektem cennika usług, które będą oferowane przez MOSiR na terenie Parku Wodnego wstęp do Parku Wodnego będzie możliwy wyłącznie na podstawie ważnego biletu indywidualnego lub grupowego. Odrębne opłaty również podlegające opodatkowaniu VAT będą pobierane przez MOSiR m.in. z tytułu korzystania ze strefy saun oraz odnowy biologicznej oraz za wypożyczenie ręcznika. Ponadto, Miasto planuje odpłatne udostępnienie przez MOSiR pewnych powierzchni użytkowych znajdujących się w budynku Parku Wodnego na punkty gastronomiczne. Również udostępnianie powierzchni użytkowej budynku Parku Wodnego zainteresowanym przedsiębiorcom z branży gastronomicznej będzie stanowiło z perspektywy Miasta (działającego za pośrednictwem MOSiR) czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

Park Wodny nie będzie w żaden sposób ani w żadnym zakresie wykorzystywany do czynności zwolnionych z podatku VAT, ani czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Park Wodny w skład którego wchodzi budynek wraz z jego wyposażeniem w infrastrukturę sportowo-rekreacyjną (m.in. trzytorowy basen sportowy, basen rekreacyjny, zjeżdżalnie, sfera saun i odnowy biologicznej, szatnie, sfera gastronomiczna) oraz infrastruktura towarzysząca niezbędna do jego właściwego funkcjonowania będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT polegających na odpłatnym biletowanym wstępie do Parku. Opodatkowane będzie również planowane odpłatne udostępnianie powierzchni użytkowej budynku przedsiębiorcom z branży gastronomicznej. Park Wodny nie będzie w żaden sposób ani w żadnym zakresie wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku VAT, ani czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z wybudowaniem Parku Wodnego należy wskazać, że analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione. Gmina bowiem jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji będą miały związek – jak wskazano wyżej – z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, ponieważ Park Wodny będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca przedstawił również wątpliwość dotyczącą prawa do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Parku Wodnego.

Odnosząc się do powyższego, należy mieć na uwadze, wyżej przedstawione argumenty tj. analogicznie jak w przypadku zakupów dokonanych z tytułu budowy Parku istnienie związku nabytych towarów i usług służących do bieżącego utrzymania i funkcjonowania Parku wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Skoro Park będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych to prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego będzie przysługiwało również z wydatków z nim związanych do których Wnioskodawca zaliczył m.in.:

utrzymanie czystości na terenie Parku Wodnego;
zakup środków chemicznych niezbędnych do funkcjonowania basenów,
zapewnienie mediów (energii elektrycznej, dostawę wody, odprowadzanie nieczystości płynnych);
bieżące remonty i prace konserwacyjne Parku Wodnego.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z bieżącym utrzymaniem i funkcjonowaniem Parku Wodnego. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, wydatki te będą związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Prawo to jednak będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin