Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.924.2020.2.KB
z 17 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 10 grudnia 2020 r.) uzupełnionego pismem z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 stycznia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.924.2020.1.KB, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 28 stycznia 2021 r., natomiast w dniu 10 lutego 2021 r., do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu (…) 2011 r. Wnioskodawczyni uległa wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznała bardzo poważnych obrażeń ciała w postaci wstrząśnięcia mózgu, stłuczenia kręgosłupa szyjnego, piersiowego, lędźwiowego oraz urazu i uszkodzenia obu kolan. Skutki wypadku Zainteresowana odczuwa do chwili obecnej. Rokowania co do powrotu do zdrowia sprzed wypadku są niepomyślne i zdaniem leczących specjalistów, skutki wypadku Wnioskodawczyni będzie odczuwać do końca życia. Leczenie obrażeń doznanych w wypadku było kosztowne. W dalszym ciągu Wnioskodawczyni zmuszona jest korzystać z zabiegów rehabilitacyjnych, które wiążą się z wysokimi, stałymi kosztami.

Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w A S.A. z siedzibą w (…). Fakt zaistnienia zdarzenia Zainteresowana zgłosiła do ww. firmy ubezpieczeniowej jeszcze będąc w szpitalu. W wyniku postępowania likwidacyjnego przyznano Wnioskodawczyni w 2012 r. kwotę (…) zł mimo, że jej roszczenie i zgłaszane żądania opiewały na znacznie wyższą kwotę. Zainteresowana domagała się zwrotu kosztów leczenia, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz renty.

W związku z nieustępującą postawą firmy ubezpieczeniowej, która odmawiała Zainteresowanej dopłaty jakiekolwiek kwoty do wypłaconego świadczenia wystąpiła ona na drogę postępowania sądowego w 2014 r. Postępowanie toczyło się przed Sądem Okręgowym w sprawie o sygn. akt (…) i zakończyło się wyrokiem wydanym w dniu (…) 2019 r., na podstawie którego sąd zasądził na rzecz Wnioskodawczyni od (…) kwotę (…) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od (…) 2013 r. do dnia zapłaty. Wnioskodawczyni nadmienia, że od tego wyroku wniosła apelację do sądu apelacyjnego i obecnie oczekuje na rozstrzygnięcie.

A. w dniu (…) 2019 r. wypłaciła zasądzoną kwotę powiększoną o koszty odsetek w wysokości (…) zł, a także o koszty pomocy prawnej udzielonej Wnioskodawczyni przez pełnomocnika z urzędu w kwocie (…) zł, które przekazała swojemu pełnomocnikowi.

W związku z zapłatą powyższych kwot A S.A. wystawiła w zakresie wypłaconych odsetek PIT-11 błędnie kwalifikując je jako przychód z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, co skutkuje obowiązkiem zapłaty przez Wnioskodawczynię podatku dochodowego.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że należności wypłacone na podstawie wyroku sądowego (…) wynosiły (…) zł z tytułu zadośćuczynienia za uszczerbek na zdrowiu, ból, cierpienie, których doznała w skutek wypadku komunikacyjnego z (…) 2011 r. Wskazane należności zasądzono w oparciu o art. 445 KC. Środki te nie były wypłacone Zainteresowanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie dotyczą korzyści, które mogłaby ona osiągnąć gdyby jej szkody nie wyrządzono.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym wypłacone odsetki (które powstały wyłącznie z winy A albowiem nie chciała uznać żądań, co skutkowało koniecznością wszczęcia sprawy sądowej) stanowią przychód, od którego należny jest podatek?
2. Czy ww. odsetki i należności wypłacone na mocy wyroku sądowego są przychodem, o którym mowa w art. 21 ust. 3b ustawy i PIT zwolnionym od podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, należności wypłacone jej w oparciu o wyrok sądowy, w tym odsetki podlegają zwolnieniu od zapłaty podatku dochodowego, w szczególności na podstawie art. 21 ust. 3b ustawy o PIT.

Wnioskodawczyni podkreśla, że odsetki powstały nie z jej winy, a tylko i wyłącznie z winy A S.A. Gdyby A S.A. wypłaciło należne kwoty w 2012 r. to nie byłoby odsetek i nie byłoby obecnie kwestii związanej z ewentualnym podatkiem od tych kwot.

Wskutek wypadku Wnioskodawczyni stała się osobą niepełnosprawną. Nie będzie pracować, a skutki wypadku i dolegliwości bólowe będzie odczuwać do końca życia.

Zainteresowana nie zgadza się z przyjęciem, że odsetki wypłacone w związku z wyrokiem sądowym stanowią jej przychód, od którego należny jest podatek dochodowy. Wnioskodawczyni uważa, że nie może ponosić negatywnych konsekwencji tego, że A nie wypłaciło świadczenia od razu przez co zmuszona została wystąpić na drogę postępowania sądowego.

W zaistniałej sytuacji obowiązek zapłaty przez Zainteresowaną podatku od odsetek skutkował będzie tym, że przyznana należność ulegnie de facto automatycznie zmniejszeniu o zapłaconą kwotę podatku, co byłoby dla niej rażąco krzywdzące, bo to przecież A ponosi wyłączną odpowiedzialność za powstanie tych odsetek. Wnioskodawczyni uważa, że odsetki nie stanowią dochodu z art. 20 ustawy o PIT, lecz jako należność w oparciu o wyrok sądowy wypłacane są zwolnione od podatku m. in. w oparciu o art. 21 ust. 3b ustawy PIT.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni zaznaczyła, że nie może ponosić odpowiedzialności za powyższą sytuację, niekompetencję i złą wolę A, która nie chciała uznać faktu, iż poniosła ona poważne obrażenia w wyniku wypadku, podczas którego jadący za Zainteresowaną tir wepchnął ją w samochód jadący z przodu.

W specyficznym stanie faktycznym, zdaniem Zainteresowanej, to niehumanitarne żeby musiała płacić podatek od kwoty zadośćuczynienia wypłaconej za traumatyczne dla niej przeżycia doznane w skutek wypadku z tirem.

Wnioskodawczyni jest w bardzo trudnej sytuacji, leczenie jest kosztowne a w zastanej sytuacji obowiązek zapłaty podatku skutkował będzie tym, że wypłacone zadośćuczynienie ulegnie de facto zmniejszeniu o kwotę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymieniono inne źródła (pkt 9).

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy zaznaczyć, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności”, świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy podatkowej, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Zatem, do tej kategorii przychodów należy zaliczyć różnego rodzaju odszkodowania, zadośćuczynienia oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tychże odszkodowań bądź zadośćuczynień. Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia z ww. tytułów są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Z treści, zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2011 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Z uwagi, iż sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej Zainteresowana wystąpiła do ubezpieczyciela o wypłatę środków. Wypłacona kwota była dla Wnioskodawczyni nieadekwatna do poniesionego przez nią uszczerbku na zdrowiu. W związku niezmienną decyzją ubezpieczyciela co do wysokości odszkodowania Zainteresowana wystąpiła na drogę sądową. W 2019 r. na jej rzecz zasądzono zadośćuczynienie wraz z odsetkami, które zostało wypłacone przez ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Z treści art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.
   
   

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, Wnioskodawczyni otrzymała zadośćuczynienie na podstawie art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, według którego w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Art. 444 § 1 natomiast wskazuje, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zatem biorąc pod uwagę, że zadośćuczynienie, o którym mowa we wniosku zostało wypłacone z ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, to zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajduje zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych bądź osobowych objęte są dyspozycją tego przepisu. Należy jednak zauważyć, iż zwolnieniem tym objęta zostaje tylko i wyłącznie zasądzona kwota główna bez odsetek.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Nie można utożsamiać odsetek za zwłokę ze świadczeniem otrzymanym z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. W żadnym wypadku nie można przyjąć, że odsetki są odszkodowaniem sensu stricte i objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych. Mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Okoliczność, że odsetki stanowią najczęściej swoistą rekompensatę wynikającą z czasookresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą odszkodowania, a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy), nie jest wystarczająca do objęcia ich zwolnieniem z opodatkowania.

Potwierdza to orzecznictwo sądów, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2626/14, potwierdzonym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2426/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, że To, że w świetle prawa cywilnego odsetki te wiążą się i zależą od zasadności roszczenia głównego, nie zmienia zupełnie odrębnego tytułu, z którego wywodzą się odsetki na gruncie podatkowym. Przychód odsetkowy Skarżącego ma swoje źródło nie w odszkodowaniu lub zadośćuczynieniu, lecz w spóźnieniu dłużnika w wypłacie tego odszkodowania i zadośćuczynienia.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 24 stycznia 2008 r. sygn. akt II FSK 1629/06 stwierdził: (...) Odsetki należne w razie uchybienia przez dłużnika terminowi świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) należy traktować jako wynagrodzenie za przedłużone i pozbawione podstaw prawnych korzystanie z cudzego kapitału. Inaczej rzecz ujmując, jest to odszkodowanie za pozbawienie wierzyciela możliwości dysponowania kapitałem, a tym samym pozbawienie go spodziewanych z tego tytułu korzyści (np. przez korzystną lokatę) (…). W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że głównym motywem legislacyjnym uregulowania takiego jak w art. 481 § 1 K.c. jest uznanie, że wierzyciel ponosi przez opóźnienie co najmniej szkodę w postaci odsetek, na jakie mógłby ulokować otrzymaną w terminie sumę (wyrok z dnia 24 kwietnia 1997 r. sygn. akt II CKN 118/97, OSP 1998, Nr 1, poz. 3, z glosą A. Szpunara). Odsetki zatem są kompensatą tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej. Prowadzi to do konkluzji, że odsetki otrzymane na podstawie wyroku z tytułu opóźnienia dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) updof.

A zatem nie można utożsamiać odsetek za zwłokę ze świadczeniem odszkodowawczym, a tym samym odsetki nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też wskazanego przez Wnioskodawczynię art. 21 ust. 1 pkt 3b.

Jak wyżej wykazano, odsetki stanowią odrębną od należności głównej kategorię przychodu, która korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tylko w wyjątkowych przypadkach tj. gdy przepisy ustawy wprost o tym stanowią.

I tak, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119, pkt 130, pkt 130a, pkt 130b, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

1. odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776),
2. odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
3. odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,
4. odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
5. odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a,
6. odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
   
   

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w jego ocenie zasługują na szczególną ochronę.

Odnosząc się do wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsetek stwierdzić należy, że odsetki otrzymane przez Wnioskodawczynię nie należą do żadnej z kategorii odsetek korzystających ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy.

Dodatkowo zauważyć należy, że koszty pomocy prawnej udzielonej Wnioskodawczyni przez pełnomocnika z urzędu stanowią koszty postepowania sądowego. Zgodnie z art. 98 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 1575 z późn. zm.) – strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Należy wskazać, że zwrócone na rzecz Wnioskodawczyni koszty sądowe nie stanowią przysporzenia po jego stronie i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie Wnioskodawczyni w związku z dokonanym zwrotem kosztów sądowych nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków - nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem kosztów sądowych jest obojętna podatkowo.

Reasumując kwota otrzymanego zadośćuczynienia na podstawie wyroku sądowego podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4, natomiast wypłacone na rzecz Zainteresowanej odsetki stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.