2021.02.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.888.2020.2.MD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.888.2020.2.MD
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składników majątku z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich w wyniku podziału majątku wspólnego (bez spłat i dopłat) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.888.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Zainteresowanego będącego stroną postępowania do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 17 grudnia 2020 r. (data doręczenia 29 grudnia 2020 r.). Zainteresowany uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 5 stycznia 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania Pana …..,

Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania Panią ….,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowani (dalej także jako: Małżonkowie, Mąż, Żona) są małżonkami, między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Mąż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja odzieży oraz prowadzenie stadniny koni. Żona natomiast nie prowadzi działalności podlegającej wpisowi do odpowiedniego rejestru przedsiębiorców, lecz pomaga Mężowi w prowadzeniu Jego działalności, jako osoba współpracująca. Nie jest przy tym zatrudniona przez Niego na podstawie umowy o pracę, zlecenia, czy umowy o dzieło.

Mąż rozlicza się z dochodów uzyskiwanych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wg stawki liniowej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT. Do majątku wspólnego Zainteresowanych należą m.in.: przedsiębiorstwo służące produkcji odzieży oraz prowadzeniu stadniny koni. Wymienione składniki majątku wykorzystywane są w działalności gospodarczej prowadzonej przez Męża.

Małżonkowie planują podzielić się składnikami majątku. Rozważają przeprowadzenie tej czynności w jeden z niżej wymienionych sposobów:

przekazanie aktywów wykorzystywanych w jednoosobowej działalności gospodarczej Męża do produkcji odzieży, będących przedmiotem wspólności majątkowej małżeńskiej, do działalności gospodarczej Żony; przekazanie nastąpiłoby w formie pisemnego spisana protokołu przekazania w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej; po przeprowadzeniu ww. czynności przekazania aktywów Małżonkowie planują ustanowić rozdzielność majątkową i dokonać podziału majątku wspólnego; Małżonkowie nie wiedzą, kiedy dokładnie ustanowią rozdzielność majątkową oraz dokonają podziału majątku wspólnego; po dokonaniu czynności nieodpłatnego przekazania aktywów nadal będą prowadzić działalności gospodarcze;
ustania wspólności majątkowej i podziału majątku wspólnego, w ramach którego aktywa wykorzystywane do produkcji odzieży w jednoosobowej działalności gospodarczej Męża przejdą z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z Małżonków (Żony); podział majątku wspólnego odbędzie się bez spłat i dopłat.

W skład aktywów wchodzą środki trwałe (w tym nieruchomości), wartości niematerialne i prawne, wyposażenie, towary handlowe, wyroby gotowe oraz materiały (podstawowe i pomocnicze) i półfabrykaty. Koszty związane z zakupem ww. składników i produkcją wyrobów gotowych i półfabrykatów wspólnie ponieśli Małżonkowie (z majątku wspólnego). Wydatki te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej Męża. Bez względu na wybrany wariant przekazania aktywów, Żona rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji odzieży i będzie wykorzystywała przekazane Jej składniki majątku dla celów prowadzonej działalności. Wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przekazane środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zaś w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zamierza uwzględnić wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, wyposażenia, półproduktów, materiałów i surowców. Mąż zachowa składniki majątku służące prowadzeniu stadniny koni. Wobec planowanych czynności wątpliwości Zainteresowanych budzi właściwe rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także poniesionych wydatków z tytułu nabycia, wyposażenia, towarów handlowych oraz materiałów służących do produkcji (z których powstały wyroby gotowe i półfabrykaty), nabytych do majątku wspólnego, a które podlegać będą przeniesieniu.

W piśmie z dnia 5 stycznia 2021 r. Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że ostatecznie przekazanie składników majątku Żonie nastąpi poprzez ustanie wspólności majątkowej i podział majątku wspólnego, w ramach którego aktywa wykorzystywane do produkcji odzieży w jednoosobowej działalności gospodarczej Męża przejdą z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z Małżonków (Żony); podział majątku wspólnego odbędzie się bez spłat i dopłat. Czynność ta nie nastąpi w formie pisemnego spisana protokołu przekazania w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ponadto Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od daty wskazanej w CEIDG, tj. od dnia 1 maja 1992 r.

Zainteresowany będący stroną postępowania przekaże Żonie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - wszystkie aktywa służące produkcji odzieży. Za zgodą żony wykorzystywał On w swojej działalności gospodarczej składniki majątku (stanowiące majątek wspólny małżonków), które zostaną przeniesione do działalności Jego Żony. Przewidywana orientacyjna data dokonania czynności przekazania składników majątku to okres od 1 lutego 2021 r. do 30 czerwca 2021 r.

Wyposażenie nie będzie podlegało przekazaniu (w tym zakresie Zainteresowany koryguje uprzednio przekazane informacje). Przekazaniu będą podlegały środki trwałe (w tym nieruchomości - w przypadku środków trwałych, które były amortyzowane, data rozpoczęcia amortyzacji pokrywa się z datą przyjęcia do użytkowania lub przypadała w okresie do 30 dni od daty przyjęcia do użytkowania, za wyjątkiem środka trwałego o nazwie „Budynek produkcyjny ….”, którego amortyzację rozpoczęto 1 stycznia 1999 r.), których wykaz Zainteresowany przedstawił, z uwzględnieniem tych, które w dalszym ciągu podlegają amortyzacji.

Zainteresowany będący stroną postępowania dokona wyksięgowania wydatków (poniesionych przed przekazaniem Żonie składników majątku) z tytułu nabycia towarów handlowych i materiałów służących do produkcji w zakresie, w jakim zostaną one przekazane Żonie w ramach podziału majątku wspólnego. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania zamierza kontynuować amortyzację rozpoczętą przez Męża w Jego indywidualnej działalności gospodarczej. Zakres działalności Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania będzie pokrywał się z działalnością Męża tylko w zakresie produkcji odzieży. Żona nie będzie prowadziła działalności związanej z prowadzeniem stadniny koni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w wyniku podziału majątku wspólnego (bez dodatkowych spłat i dopłat), w ramach którego aktywa przejdą z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z Małżonków, Żona będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem towarów handlowych, materiałów podstawowych i pomocniczych (z których częściowo - na moment przekazania - mogą powstać wyroby gotowe i półfabrykaty) oraz odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
W jakim zakresie Mąż będzie zobowiązany w takim przypadku dokonać korekty rozpoznanych kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Zainteresowanych:

W wyniku podziału majątku wspólnego (bez dodatkowych spłat i dopłat), w ramach którego aktywa przejdą z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z Małżonków, Żona będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem towarów handlowych, materiałów podstawowych i pomocniczych (z których częściowo - na moment przekazania - mogą powstać wyroby gotowe i półfabrykaty) oraz odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Mąż będzie zobowiązany do wyksięgowania wydatków (poniesionych przed przekazaniem Żonie składników majątku) z tytułu nabycia towarów handlowych i materiałów służących do produkcji w zakresie, w jakim zostaną one przekazane Żonie w ramach podziału majątku wspólnego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują skutków podatkowych ustania wspólności majątkowej i podziału majątku wspólnego, w ramach którego aktywa wykorzystywane dotychczas w działalności jednego małżonka zostaną przeniesione z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków, a więc staną się wyłączną własnością jednego małżonka

Zdaniem Zainteresowanych, z uwagi na to, że składniki majątkowe zostały nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej na zasadach tzw. współwłasności łącznej, nie można określić, który z małżonków, w jakim procencie, poniósł wydatki na ich nabycie. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Z tego względu w razie podziału majątku wspólnego należy przyjąć, że koszty związane są z danym składnikiem majątkowym, który przypadł małżonkowi w związku ze zniesieniem współwłasności i podziałem majątku wspólnego.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym ustanie wspólności majątkowej i dokonanie podziału majątku, bez dodatkowych spłat i dopłat, będą zdarzeniami następczymi w stosunku do poniesienia wydatku na nabycie danego składnika majątku wchodzącego do majątku wspólnego. Wydatek ten ma charakter niepodzielny. Zdaniem Zainteresowanych, kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie składnika majątku wspólnego oraz fakt, że wydatku tego nie można przypisać jednemu, bądź drugiemu małżonkowi.

W związku z powyższym, w razie podziału majątku wspólnego koszty nabycia określonego przedmiotu poniesione w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej „dzielą los” tego przedmiotu po ustaniu tej wspólności.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, po ustaniu wspólności majątkowej i dokonaniu podziału majątku, w ramach którego niektóre jego składniki zostaną przekazane z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków, Żona będzie mogła rozliczyć koszty uzyskania przychodów z tytułu:

zakupu towarów handlowych, nabytych w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, w cenie nabycia tych towarów;

zakupu materiałów podstawowych i pomocniczych służących do produkcji (zarówno tych zakupionych i niewykorzystanych dotychczas w procesie produkcji oraz tych, z których częściowo mogą powstać wyroby gotowe i półfabrykaty) nabytych w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, w cenie nabycia tych materiałów;

odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych; Żona ustali wartość początkową danego składnika majątku w kwocie odpowiadającej przyjętej wartości początkowej przez Małżonka; będzie kontynuowała przyjętą metodę amortyzacji, z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów.

Z kolei Mąż będzie zobowiązany do wyksięgowania z ewidencji rachunkowej wydatków poniesionych z tytułu nabycia towarów handlowych i materiałów służących do produkcji, które będą przedmiotem podziału majątku i przekazania do majątku osobistego Żony. Będzie natomiast uprawniony do pozostawienia w kosztach uzyskania przychodów dokonanych do dnia podziału majątku odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych do majątku wspólnego.

Zainteresowani uważają, że skutki podatkowe należy wywodzić z ogólnej reguły kosztów uzyskania przychodów uregulowanej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów szczegółowych dotyczących amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stanowisko Zainteresowanych znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, np.:

uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17,

wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1345/13), z dnia 19 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1850/15 i 1086/15 oraz z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt II FSK 3244/16.

oraz w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, np.:

z dnia 20 lutego 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.815.2019.1.SR,

z dnia 5 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.560.2019.l.KK,

z dnia 27 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.455.2019.3.EC,

z dnia 7 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.622.2018.2.MK,

z dnia 14 sierpnia 2019 r., Nr 0115-KDIT2-3.4011.250.2019.3.KP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym, w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłe wynika, że Zainteresowani są małżonkami, między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Mąż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja odzieży oraz prowadzenie stadniny koni. Żona natomiast nie prowadzi działalności podlegającej wpisowi do odpowiedniego rejestru przedsiębiorców, lecz pomaga Mężowi w prowadzeniu Jego działalności, jako osoba współpracująca. Nie jest przy tym zatrudniona przez Niego na podstawie umowy o pracę, zlecenia, czy umowy o dzieło.

Małżonkowie planują podzielić się składnikami majątku. Rozważają przeprowadzenie tej czynności poprzez ustanie wspólności majątkowej i podział majątku wspólnego, w ramach którego aktywa wykorzystywane do produkcji odzieży w jednoosobowej działalności gospodarczej Męża przejdą z majątku wspólnego do majątku osobistego (Żony); podział majątku wspólnego odbędzie się bez spłat i dopłat.

Wyposażenie nie będzie podlegało przekazaniu, natomiast przekazaniu będą podlegały środki trwałe (w przypadku środków trwałych, które były amortyzowane, data rozpoczęcia amortyzacji pokrywa się z datą przyjęcia do użytkowania lub przypadała w okresie do 30 dni od daty przyjęcia do użytkowania, za wyjątkiem środka trwałego o nazwie „Budynek produkcyjny …..”, którego amortyzację rozpoczęto 1 stycznia 1999 r. – Wnioskodawca przedstawił wykaz środków trwałych z uwzględnieniem tych, które w dalszym ciągu polegają amortyzacji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego (…).

Jak stanowi art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Natomiast w myśl art. 22h ust. 3 cyt. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z kosztów podatkowych wydatków może zatem mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Darowizna lub nieodpłatne przekazanie tych składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie skutkuje w każdym przypadku koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość tych składników majątkowych. Jeśli składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to podatnik ma prawo wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów, bez względu na sposób ich późniejszego wykorzystania.

W niniejszej sprawie należy także zauważyć, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stosownie do art. 501 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej (…).

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

W przypadku nabycia składników majątku przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie tych składników. Nie jest możliwe nabycie składników majątku w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Z uwagi na niepodzielny charakter majątku wspólnego małżonków (współwłasność bezudziałowa) nie można wskazać, w jakim udziale każdy z małżonków nabywa rzecz lub prawo do majątku wspólnego. Konsekwentnie nie można też wskazać, w jakim udziale każdy z małżonków poniósł wydatek na nabycie składników majątku wspólnego. Wydatek został poniesiony niepodzielnie przez obojga małżonków. Powyższego nie zmienia późniejsze ustanie wspólności majątkowej małżeńskiej, czemu towarzyszy zniesienie współwłasności rzeczy lub praw przez ich przyznanie jednemu z małżonków.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje skutków podatkowych ustania wspólności majątkowej i podziału majątku wspólnego, w ramach którego składniki majątku wykorzystywane dotychczas w działalności jednego z małżonków zostaną przeniesione z majątku wspólnego do majątku osobistego jednego z małżonków, a więc staną się wyłączną własnością jednego małżonka.

Jak wskazano wyżej, z uwagi na to, że składniki majątkowe zostały nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej na zasadach tzw. majątkowej współwłasności łącznej, nie jest możliwym określenie, który z małżonków i w jakiej wysokości, poniósł wydatki na ich nabycie. Zatem, uznać należy, że wszystkie wydatki do dnia ustania wspólności ponoszone były przez obojga małżonków łącznie. Rację mają więc Zainteresowani, że ustanie wspólności majątkowej i dokonanie podziału majątku, bez dodatkowych spłat i dopłat, będą zdarzeniami następczymi w stosunku do poniesienia wydatku na nabycie danego składnika majątku wchodzącego do majątku wspólnego. Wydatek ten ma charakter niepodzielny.

W rozpatrywanej sprawie kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie składnika majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu, bądź drugiemu małżonkowi w określonej wielkości udziału. Dlatego też w razie podziału majątku wspólnego, koszty nabycia określonego przedmiotu poniesione w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej „dzielą los” tego przedmiotu po ustaniu tej wspólności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w sytuacji podziału majątku wspólnego (bez dodatkowych spłat i dopłat), w ramach którego aktywa przejdą z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków (Żony), Zainteresowany będący stroną postępowania zobowiązany będzie do wyksięgowania z ewidencji rachunkowej wydatków poniesionych z tytułu nabycia towarów handlowych i materiałów służących do produkcji, które będą przedmiotem podziału majątku i przekazania do majątku osobistego Żony, gdyż utracą u Zainteresowanego będącego stroną postępowania cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie On natomiast zobowiązany do korekty kosztów uzyskania przychodów w zakresie dokonanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych do majątku wspólnego.

Skoro w przedmiotowej sprawie Zainteresowany będący stroną postępowania w momencie podziału majątku wspólnego dokona korekty kosztów uzyskania przychodu o wartość wydatków poniesionych na zakup towarów handlowych i materiałów, Zainteresowana niebędąca stroną postępowania w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ich nabyciem oraz odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (na zasadzie kontynuacji amortyzacji, stosownie do z art. 22g ust. 13 pkt 5 w zw. art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Zainteresowanych uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanych w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin