Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.1069.2020.1.MD
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zatrzymanej kary umownej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Dodatkowo, poza prowadzoną działalnością gospodarczą posiadał On dwie nieruchomości wchodzące w skład Jego majątku prywatnego. Pierwsza - położona w …… - stanowiła lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym, który Wnioskodawca nabył w 2006 r. Druga - położona w ……. - stanowiła działkę zabudowaną domem jednorodzinnym, nabytą w 2013 r. Obie nieruchomości stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy. Były też przez pewien czas wynajmowane w ramach najmu prywatnego (dla osób prywatnych) i nigdy nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać obie nieruchomości. Zawarł ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (zwaną dalej: „Spółką A”) dwie przedwstępne umowy sprzedaży ww. nieruchomości:

• umowę z dnia 2 maja 2018 r., dotyczącą nieruchomości położonej w ……,
  

• umowę z dnia 16 kwietnia 2019 r., dotyczącą nieruchomości położonej w ……..
  
  

W związku z powyższymi umowami, Spółka A przekazała na rzecz Wnioskodawcy zaliczki w łącznej wysokości 2 486 000 zł, przy czym kwota:

• 1 249 800 zł została przekazana jako zaliczka tytułem zakupu nieruchomości położonej w …….e,
  

• 1 236 200 zł została przekazana jako zaliczka tytułem zakupu nieruchomości położonej w …...
  
  

Z uwagi na pogarszającą się sytuację finansową Spółka A nie była w stanie wywiązać się z zawartych umów przedwstępnych. Nie była również w stanie spłacić zadłużenia względem jednego ze swoich kontrahentów (zwanego dalej: „Spółką B”).

W związku z tym Wnioskodawca zawarł ze Spółką A porozumienie w przedmiocie sprzedaży obu nieruchomości, na mocy którego:

1. w miejsce Spółki A wstąpiła Spółka B - na podstawie zawartego porozumienia trójstronnego w przedmiocie spłaty zadłużenia, jakie posiadała Spółka A względem Spółki B,
2. rozwiązano umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w ……., w konsekwencji czego Wnioskodawcy przysługiwała tytułem kary umownej kwota 400 000 zł oraz wszelkie wpłacone raty wynikające z harmonogramu w łącznej wysokości 849 800 zł,
3. Kwota 849 800 zł została podzielona tak, że:
   • jedna z jej części została zaliczona na poczet brakującej ceny zakupu nieruchomości w ……,
   • druga z części została zaliczona na poczet zadłużenia, jakie Spółka A posiadała względem Wnioskodawcy z tytułu faktur VAT wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej,
     
   • trzecia (pozostała) część pozostała u Wnioskodawcy tytułem kary umownej, co Spółka A potwierdziła i do czego nie zgłaszała zastrzeżeń.
   
   
   

Wspomniana wyżej kara umowna za niewywiązanie się Spółki A z przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości została przez Wnioskodawcę zatrzymana. W świetle powyższych okoliczności Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zatrzymana kwota tytułem kary umownej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód z tytułu zatrzymanej przez Wnioskodawcę opisanej wyżej kary umownej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy: przychód z tytułu zatrzymanej, opisanej wyżej kary umownej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle ustawy o PIT przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o PIT). Z kolei, w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca wskazał zamknięty katalog źródeł przychodu, do którego podatnicy PIT obowiązani są zakwalifikować rozpoznany u siebie przychód, przy czym przychód uzyskany przez podatnika PIT może być zaliczony jednocześnie wyłącznie do jednego źródła przychodów.

Wnioskodawca, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zawarł dwie przedwstępne umowy sprzedaży dwóch nieruchomości.

W pierwszej kolejności należy zatem omówić kwestię umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości. Umowa przedwstępna, jako instytucja prawa cywilnego, została uregulowana w art. 389 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Jej celem jest zabezpieczenie interesów zarówno sprzedającego, jak i kupującego do czasu podpisania właściwej umowy przyrzeczonej. Jest ona zatem zobowiązaniem/obietnicą, że w przyszłości do zawarcia umowy sprzedaży dojdzie. Wnioskodawca obie nieruchomości opisane w stanie faktycznym nabył do majątku prywatnego - nabycie nieruchomości położonej w ……. nastąpiło w 2006 r., z kolei nieruchomości położonej w …… nastąpiło w 2013 r. Wnioskodawca obie nieruchomości przez pewien czas wynajmował w ramach najmu prywatnego. Nigdy nie wykorzystywał ich w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Okoliczności te skutkują - zdaniem Wnioskodawcy - uznaniem, że zarówno przychód ze sprzedaży nieruchomości w …… (do której ostatecznie doszło), jak i ze sprzedaży nieruchomości w ….. (do której nie doszło, a która była planowana), nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (zob. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 listopada 2020 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.537.2020.2.JK3). Oznacza to, że sprzedaż nieruchomości wchodzącej w skład majątku prywatnego osoby fizycznej, jeżeli została dokonana po upływie 5 lat od jej nabycia, nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przechodząc do kwestii ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym zatrzymanej przez Wnioskodawcę kary umownej należy zauważyć, że jej otrzymanie wynikało z rozwiązania umowa przedwstępnej sprzedaży nieruchomości położonej w ……. Zgodnie z zapisem ww. umowy, w przypadku niewywiązania się z umowy z winy kupującego (Spółki A), sprzedającemu (Wnioskodawcy) przysługuje kara umowna. Skutkiem zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości w ……. miało być odpłatne zbycie nieruchomości. Skutkiem tej samej umowy jest również przyznanie omawianej kary umownej sprzedającemu (Wnioskodawcy). W konsekwencji uznać należy, że przychód, jaki Wnioskodawca rozpoznał z tytułu zatrzymania ww. kary umownej, należałoby zakwalifikować do tego samego źródła przychodów co przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, oczywiście, jeżeli podlegałby on opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając powyższe na względzie, przychód z tytułu zatrzymanej przez Wnioskodawcę opisanej wyżej kary umownej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, gdyż odpłatne zbycie nieruchomości położonej w ……. miało nastąpić po upływie 5 lat, licząc od końca roku 2006, w którym nastąpiło jej nabycie do majątku prywatnego Wnioskodawcy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu, jak też do składania deklaracji PIT-39 w związku z zatrzymaniem ww. kary umownej, która została de facto przekazana Wnioskodawcy jako zaliczka na zakup nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono natomiast katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 - inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Dodatkowo, poza prowadzoną działalnością gospodarczą posiadał On dwie nieruchomości wchodzące w skład Jego majątku prywatnego. Pierwsza - położona w …… - stanowiła lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym, który Wnioskodawca nabył w 2006 r. Druga - położona w …… - stanowiła działkę zabudowaną domem jednorodzinnym, nabytą w 2013 r. Obie nieruchomości stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy. Były też przez pewien czas wynajmowane w ramach najmu prywatnego (dla osób prywatnych) i nigdy nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać obie nieruchomości. Zawarł ze Spółką A dwie przedwstępne umowy sprzedaży ww. nieruchomości:

• umowę z dnia 2 maja 2018 r., dotyczącą nieruchomości położonej w …..,
  

• umowę z dnia 16 kwietnia 2019 r., dotyczącą nieruchomości położonej w …...
  
  

W związku z powyższymi umowami, Spółka A przekazała na rzecz Wnioskodawcy zaliczki w łącznej wysokości 2 486 000 zł, przy czym kwota:

• 1 249 800 zł została przekazana jako zaliczka tytułem zakupu nieruchomości położonej w ….,
  

• 1 236 200 zł została przekazana jako zaliczka tytułem zakupu nieruchomości położonej w …...
  
  

Z uwagi na pogarszającą się sytuację finansową Spółka A nie była w stanie wywiązać się z zawartych umów przedwstępnych. Nie była również w stanie spłacić zadłużenia względem jednego ze swoich kontrahentów (Spółki B).

W związku z tym Wnioskodawca zawarł ze Spółką A porozumienie w przedmiocie sprzedaży obu nieruchomości, na mocy którego:

1. w miejsce Spółki A wstąpiła Spółka B - na podstawie zawartego porozumienia trójstronnego w przedmiocie spłaty zadłużenia, jakie posiadała Spółka A względem Spółki B,
2. rozwiązano umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości w ……., w konsekwencji czego Wnioskodawcy przysługiwała tytułem kary umownej kwota 400 000 zł oraz wszelkie wpłacone raty wynikające z harmonogramu w łącznej wysokości 849 800 zł,
3. Kwota 849 800 zł została podzielona tak, że:
   • jedna z jej części została zaliczona na poczet brakującej ceny zakupu nieruchomości w …….,
   • druga z części została zaliczona na poczet zadłużenia, jakie Spółka A posiadała względem Wnioskodawcy z tytułu faktur VAT wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej,
   • trzecia (pozostała) część pozostała u Wnioskodawcy tytułem kary umownej, co Spółka A potwierdziła i do czego nie zgłaszała zastrzeżeń.
   
   
   

Wspomniana wyżej kara umowna za niewywiązanie się Spółki A z przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości została przez Wnioskodawcę zatrzymana. Wnioskodawca wskazuje, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie.

W odniesieniu do wskazanego opisu stanu faktycznego podnieść należy, że kara umowna stanowi sposób zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy i ma ona na celu ułatwienie w dochodzeniu naprawienia ewentualnej szkody. Kwestie prawne dotyczące nakładania kar umownych regulują art. 483 - 485 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Zatem, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej w umowie na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy. W przypadku zastrzeżenia kary umownej naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego następuje przez zapłatę określonej sumy. Na mocy art. 484 § 1 tej ustawy, w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły. Obowiązek zapłaty kary umownej może wynikać wyłącznie z postanowień umowy i należy się ona wierzycielowi w umówionej wysokości, niezależnie od rozmiaru poniesionej szkody.

Istota instytucji uregulowanej w art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego wyraża się w tym, że zarówno samo zastrzeżenie kary umownej, jak i szczegółowe jej uregulowanie zależą od umownego uznania i ułożenia przez strony. Ma zatem do niej w pełni zastosowanie zasada swobody umów ustanowiona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Wobec tego, również w odniesieniu do instytucji kar umownych w prawie cywilnym dopuszczalne jest modyfikowanie kodeksowych zasad odpowiedzialności za określone naruszenia postanowień wiążących strony stosunków obligacyjnych, a zatem także rozszerzanie zakresu tej odpowiedzialności na okoliczności niezależne od zawinienia, bądź przyczynienia się dłużnika.

W tym miejscu zauważyć należy, że kara umowna nie została objęta katalogiem zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że w przypadku Wnioskodawcy w związku z zawarciem umowy przedwstępnej niewątpliwie powstało przysporzenie majątkowe. Nie można jednak utożsamiać tego przychodu, jak twierdzi Wnioskodawca z przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, gdyż nie doszło między stronami, które zawarły umowę przedwstępną (a z której wynikała kwota kary umownej w przypadku jej niewykonania) do ostatecznego przeniesienia własności tych nieruchomości. Zatem otrzymana kwota kary umownej, podlegać będzie zaliczeniu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak twierdzi Wnioskodawca do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że kwota stanowiąca karę umowną, którą zatrzymał Wnioskodawca, stanowi dla Niego przysporzenie majątkowe. Ww. kwotę należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz opodatkować na ogólnych zasadach.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Dodać należy, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w kontekście sformułowanego pytania, nie odnosi się natomiast do innych kwestii poruszanych we wniosku.

Końcowo zaznaczyć należy, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego nadzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.