Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.711.2020.4.EC
z 26 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 20 listopada 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 lutego 2021 r. (data nadania 5 lutego 2021 r., data wpływu 5 lutego 2021 r.) oraz pismem (data nadania 5 lutego 2021 r., data wpływu 9 lutego 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 28 stycznia 2021r. Nr 0114-KDIP4-2.4012.589.2020.2.WH, 0114-KDIP3-1.4011.711.2020.3.EC (data doręczenia 29 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków dotyczących eksploatacji samochodu - jest nieprawidłowe,
  

• wydatków dotyczących zakupu polis ubezpieczeniowych – jest prawidłowe,
  

• odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu typu kamper – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących eksploatacji samochodu, wydatków dotyczących zakupu polis ubezpieczeniowych oraz odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu typu kamper.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 28 stycznia 2021 r. (data nadania 28 stycznia 2021 r., data doręczenia 29 stycznia 2021 r.) Nr 0114-KDIP4-2.4012.589.2020.2.WH, 0114-KDIP3-1.4011.711.2020.3.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 5 lutego 2021 r. (data nadania 5 lutego 2021 r., data wpływu 5 lutego 2021 r.) oraz pismem (data nadania 5 lutego 2021 r., data wpływu 9 lutego 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, a głównym przedmiotem działalności gospodarczej, którą prowadzi jest działalność doradcza oraz związana z prowadzeniem social mediów ((…), (…), Forum internetowe) o wybranej tematyce. Planuje również rozwinięcie działalności w social media jak np. relacje z wydarzeń lokalnych, miejsc i produktów oraz rozszerzenie serwisów o nową tematykę.

Siedziba Wnioskodawcy mieści się w (…), ale firma często świadczy usługi na terenie innych Państw, w szczególności Europejskich oraz w Polsce. Tego rodzaju wyjazdy trwają z reguły kilka dni. Zwyczajowo podczas wykonywania usług poza (…) Wnioskodawca wykonuje wszelkie konieczne czynności związane z bieżącym zarządzaniem firmą, pracą nad bieżącymi projektami, badaniem i pozyskiwaniem informacji z lokalnego rynku, uczestniczeniem w wydarzeniach lokalnych oraz spotkaniach roboczych, itp.

W związku z powyższym Wnioskodawca postanowił, że w I kwartale 2021 dokona zakupu nowego samochodu specjalnego typu kamper model (…), rok produkcji 2021 r. o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. W rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd ten będzie sklasyfikowany jako „samochód specjalny kempingowy”. Do prowadzenia tego typu pojazdu Wnioskodawca będzie musiał uzyskać stosowne uprawnienia -prawo jazdy kategorii C.

Wnioskodawca wskazuje, iż kamper ma być wykorzystywany przede wszystkim na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Pojazd specjalny typu kamper będzie spełniał funkcję „mobilnego biura” a w przypadku wykonywania projektów poza (…), również funkcję noclegową, żywieniową, transportową osób i sprzętu niezbędnych do realizacji danego projektu. Bardzo istotnym czynnikiem w podjęciu decyzji o zakupie pojazdu ma sytuacja epidemiologiczna i zagrożenia z niej wynikające. Z tego powodu szczególnie ważna jest „funkcjonalność noclegowa i żywieniowa” pojazdu co powoduje brak konieczności korzystania z obcych miejsc noclegowych oraz restauracji.

Pojazd specjalny typu kamper może być także używany do celów prywatnych Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP4-2.4012.589.2020.2.WH, 0114-KDIP3-1.4011.711.2020.3.EC, Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego, sprecyzował stanowisko, uzupełnił opłatę i pełnomocnictwo.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1a) Wnioskodawca rozlicza się podatkiem liniowym 19%;

1b) W związku z bieżącą eksploatacją będę ponoszone koszty paliwa, koszty przeglądów technicznych i konserwacji, myjnia, koszty napraw, parkingu, opłaty autostrad, koszty zmiany opon, zakup drobnego wyposażenia np. chodniki, zapachy, płyn do szyb, mapy...itp.

W związku z zakupem samochodu specjalnego wystąpią wydatki związane przede wszystkim z rejestracją samochodu oraz wykupem polis ubezpieczeniowych OC i NWW AC oraz GAP;

1c) Przedmiotowy samochód będzie środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

1d) Wskazany samochód w momencie zakupu spełniać będzie warunki do uznania go za środek trwały w rozumieniu art. 22 ust. 1 Ustawy PDOF;

le) Zakupiony środek trwały (kamper) będzie zaklasyfikowany do grupy 7KŚT poz. 743;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 50% podatku VAT wykazanego na fakturze zakupu pojazdu, zakupu paliwa i innych wydatków związanych z eksploatacją pojazdu specjalnego typu kamper ponieważ będzie go używał w celach tzw. „mieszanych” - w firmie i prywatnie?
2. Czy koszty bieżącej eksploatacji mogą być uznane jako koszty podatkowe w 75% kwoty netto z faktury zakupu + 50% nieodliczonego podatku VAT?
3. Czy koszty ubezpieczenia w całości OC i NNW AC i GAP (Guaranteed Assets Protection) będą uznane jako koszt podatkowy w 100%, bez limitu do 150 000,00 PLN, ponieważ ładowność jest powyżej 3,5 tony?
4. Czy koszty amortyzacji będą uznane jako koszt podatkowy w całości bez limitu do wartości 150 000,00 PLN, ponieważ ładowność jest powyżej 3,5Tony?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2, 3 i 4 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2.

Na podstawie art. 23 ust.1 pkt 46a Ustawy o PIT Wnioskodawca uważa, ze można uznać podatkowo koszty bieżącej eksploatacji i koszty paliwa w wysokości 75% kwoty netto powiększonej o 50% nieodliczonego podatku VAT.

Ad 3.

Na podstawie art. 23 ust.1 pkt 47 Ustawy PIT Wnioskodawca uważa, że ubezpieczenie obowiązkowe i dobrowolne może być uznane w 100% jako koszt podatkowy bez limitu 150 000,00 PLN, ponieważ pojazd ma ładowność powyżej 3,5 tony i nie mieści się w definicji samochodu osobowego.

Ad 4.

Na podstawie art. 22a ust. 1 Ustawy PIT Wnioskodawca uważa, że amortyzacja pojazdu specjalnego powyżej 3,5 T mieści się w klasyfikacji grupy 7 KŚT (poz.743) i może być amortyzowany metodą liniową 20% rocznie przez 5 lat, bez uwzględnienia limitu do 150 000,00 PLN. W całości kwota amortyzacji może być uznana jako koszt podatkowy. Nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 4b.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP4-2.4012.589.2020.2.WH, 0114-KDIP3-1.4011.711.2020.3.EC, Wnioskodawca potwierdził, że pytanie nr 4 dotyczy zaliczenia amortyzacji w całości do kosztów z art. 23 ust.1 pkt 4b. Wnioskodawca prosi o pominięcie dywagacji Wnioskodawcy na temat metody amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków dotyczących eksploatacji samochodu - jest nieprawidłowe,
  

• wydatków dotyczących zakupu polis ubezpieczeniowych – jest prawidłowe,
  

• odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu typu kamper – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego miedzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadziła z 1 stycznia 2019 r. zmiany dotyczące m.in. zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodem osobowym, wykorzystywanym także do celów prywatnych.

Do art. 23 ust. 1 dodany został pkt 46a, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Z uzasadnienia do ustawy zmieniającej wynika, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik będzie musiał prowadzić ewidencję potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (wykorzystana będzie w tym zakresie ewidencja stosowana dla celów VAT).

Na podstawie art. 23 ust. 5f ww. ustawy, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 5g ww. ustawy, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC, GAP). Dla ubezpieczenia OC i NW wartość samochodu nie jest istotna.

Z treści powyższych regulacji wynika, że ograniczenia dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu eksploatacji samochodów oraz składek na ubezpieczenie samochodu dotyczą wyłącznie samochodów osobowych, nie dotyczą natomiast kosztów eksploatacji samochodów, które nie spełniają definicji samochodu osobowego. W takim przypadku, tego typu wydatki podlegają rozliczeniu w kosztach bez ograniczenia, o ile spełniają ogólne warunki uznania ich za koszty podatkowe oraz są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem kluczowym jest ustalenie, czy wykorzystywany w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.

W myśl art. 5a pkt 19a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
     
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
   
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
     
   • do prac wiertniczych,
     
   • koparka, koparko-spycharka,
     
   • ładowarka,
     
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
     
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Zgodnie z art. 5d ww. ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w:

1. art. 5a pkt 19a lit. a i b stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. art. 5a pkt 19a lit. c stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca w I kwartale 2021 roku dokona zakupu samochodu typu kamper, o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. Samochód ten na podstawie przepisów o ruchu drogowym sklasyfikowany będzie jako „samochód specjalny kempingowy”. Zatem, w świetle powołanej powyżej definicji zawartej w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie stanowił on samochodu osobowego.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że skoro wskazany we wniosku samochód nie będzie samochodem osobowym, to ograniczenie kosztów eksploatacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajduje zastosowania.

Z wniosku wynika, że samochód typu kamper wykorzystywany będzie przede wszystkim do działalności gospodarczej, ale może być także używany do celów prywatnych Wnioskodawcy.

Zatem wydatki dotyczące kosztów eksploatacji związane z wykorzystaniem samochodu typu kamper mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko w takiej części w jakiej będą poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponownie podkreślić należy, że kosztem uzyskania przychodów mogą być wyłącznie wydatki z tytułu wykorzystywania samochodu typu kamper na potrzeby działalności gospodarczej, a ciężar udowodnienia tej okoliczności spoczywa na podatniku.

Istotnym jest bowiem, aby podatnik udokumentował fakt, że poniesione wydatki związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu

Natomiast odnośnie kosztów ubezpieczenia OC i NWW AC oraz GAP wskazać należy, że Wnioskodawca może zaliczyć powyższe wydatki w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy odnośnie możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych w całości od zakupionego samochodu wskazać należy, że w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020r. poz. 908 i 1086),
2. 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Zawarte w tym przepisie ograniczenie odnosi się do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych wyłącznie od wartości początkowej samochodów osobowych.

Jak wskazano powyżej, zakupiony przez Wnioskodawcę pojazd nie będzie stanowił w myśl cytowanych powyżej przepisów – samochodu osobowego. Do amortyzacji tego pojazdu, nie będzie więc miało zastosowania ograniczenie o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego o ile przedmiotowy kamper spełnia przesłanki do uznania go za środek trwały i wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej, bez ograniczeń kwotowych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca:

• wydatki dotyczące kosztów eksploatacji związane z wykorzystaniem samochodu typu kamper będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko w takiej części w jakiej będą poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• koszty ubezpieczenia OC i NWW AC oraz GAP Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów.
• będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej amortyzacji od zakupionego samochodu typu kamper, bez ograniczeń o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.