Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.443.2020.2.JS
z 24 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2020 r. (data wpływu do Organu 19 grudnia 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2021 r. (data nadania 16 lutego 2021 r., data wpływu 16 lutego 2021 r.) na wezwanie z dnia 8 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.443.2020.1 (data nadania 8 lutego, data doręczenia 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów wydatku poniesionego przez inny podmiot niż Wnioskodawca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów wydatku poniesionego przez inny podmiot niż Wnioskodawca.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka A z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w zakresie opracowania koncepcji farmy wiatrowej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka opracowała koncepcję farmy wiatrowej obejmującą m. in. dokumentację techniczną, pozwolenia publicznoprawne, przyłączenie do sieci (…) badania fauny i flory, dzierżawa gruntów itp. (dalej: Farma Wiatrowa B).

Wnioskodawca zobowiązał się do sprzedaży praw do projektu przedsięwzięcia Farma Wiatrowa B. Jednym z warunków w zakresie realizacji umowy sprzedaży praw do projektu Farma Wiatrowa B. jest spłata wierzycieli z wymagalnymi lub oczekującymi na zapłatę zobowiązaniami Wnioskodawcy. Wnioskodawca i kupujący ustalił, iż wszelkie płatności wynikające z niniejszej Umowy zostaną najpierw dokonane w celu zmniejszenia zadłużenia Wnioskodawcy w drodze przekazu. Jednym z potencjalnych zobowiązaniem Wnioskodawcy było zobowiązanie mogące powstać ze sporu sądowego z Powiatem (...) (dalej: Powiat).

Na moment zobowiązania do sprzedaży praw do projektu Farma Wiatrowa B. Powiat i Wnioskodawca byli w sporze sądowym przed Sądem Okręgowym w (…), sygn. akt: (…) wskutek skargi Wnioskodawcy oraz innego uczestnika (dalej: Uczestnik) postępowania o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Powiatu przeciwko: Sprzedawcy oraz innemu uczestnikowi o zapłatę (dalej: Spór Sądowy) zakończonej nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanego przez Sąd Okręgowy w (…) (dalej: Nakaz). Podstawą wydania Nakazu był wypełniony przez Powiat, a wystawiony przez Sprzedawcę i poręczony przez Uczestnika postepowania, weksel (dalej: Weksel) na poczet zabezpieczenia zapłaty przez Wnioskodawcę kaucji, do której Wnioskodawca zobowiązał się, a Uczestnik poręczył, w umowie dzierżawy zawartej w dniu 6 lipca 2010 r. (dalej: Umowa dzierżawy) oraz w umowie gwarancyjnej z dnia 8 stycznia 2013 r. (dalej: Umowa gwarancyjna), i Porozumienia w sprawie spłaty kaucji gwarancyjnej z 30.09.2014 r. wraz z późniejszymi aneksami (dalej: Porozumienie Gwarancyjne), których ważność jest obecnie kwestionowana przez Sprzedawcę i Uczestnika.

Na podstawie Nakazu, Powiat wniósł o wszczęcie przeciwko Sprzedawcy i Uczestnikowi postępowania egzekucyjnego przed Komornikiem Sądowym (…) przy Sądzie Rejonowym (…), sygn. akt: (…), które następnie zostało zawieszone i umorzone. Wskutek umorzenia powstały koszty komornicze do zapłaty: 1) przez Powiat w wysokości 63,49 PLN, co zostało uiszczone; oraz 2) przez Sprzedawcę i Uczestnika solidarnie w wysokości 34.035,64 PLN tytułem kosztów opłaty stosunkowej oraz 2.700,00 PLN tytułem zwrotu kosztów postępowania egzekucyjnego na rzecz Powiatu (dalej: Opłaty egzekucyjne), które nie zostały przez nich uiszczone.

W dniu 22 maja 2020 roku Sąd Rejonowy w (…) w sprawie o sygn. Akt(…) wydał postanowienie uchylające postanowienie z dnia 1 lipca 2019 r. Komornika Sądowego (…) przy Sądzie Rejonowym w (…) w części dotyczącej ustalenia wysokości opłaty stosunkowej w kwocie 34.035,64 PLN. Komornik wyegzekwował dotąd kwotę 320 PLN na rzecz Powiatu. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku wygrania Sporu Sądowego posiadałby on roszczenia w stosunku do Powiatu z tytułu deliktu w kwocie odpowiadającej sumie nienależnie wpłaconych czynszów na podstawie Umowy dzierżawy w wysokości 570.247,58 PLN wraz z ewentualnymi odsetkami ustawowymi (dalej: Roszczenie o zapłatę). Strony zdecydowały się przeprowadzić pertraktacje ugodowe i wolą Stron było ugodowe zakończenie Sporu Sądowego. W celu zakończenia Sporu Sądowego i na warunkach określonych w niniejszej Ugodzie Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty kwoty 509.000,00 PLN (dalej: Płatność rozliczeniowa), na rzecz Powiatu celem zaspokojenia wszelkich wzajemnych roszczeń Stron Sporu sądowego, wynikających z Weksla, Nakazu i Sporu Sądowego oraz Umowy dzierżawy, Umowy gwarancyjnej i Porozumienia Gwarancyjnego, na co Powiat oraz Uczestnik wyrażają zgodę. Zapłata została dokonana w dniu 27.07.2020. W ramach ugody Wnioskodawca i Uczestnik zobowiązali się do cofnięcia skargi o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym. Powiat złożył oświadczenie o wyrażeniu zgody na cofnięcie skargi o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym i zrzeczeniu się kosztów procesu z tego tytułu, w tym kosztów zastępstwa procesowego Zawarcie niniejszej Ugody, pod warunkiem jej wykonania, wyczerpało w najszerszym możliwym zakresie wszelkie roszczenia Wnioskodawcy i Powiatu z tytułu Umowy dzierżawy, Umowy gwarancyjnej, Porozumienia Gwarancyjnego, Weksla, Nakazu i Sporu Sądowego. Na skutek zawarcia ugody i cofnięcia pozwu Wnioskodawcy Sąd Okręgowy umorzył postępowanie.

Pismem z dnia 16 lutego 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek, udzielając odpowiedzi na nw. pytania tut. Organu:

1. Proszę doprecyzować, co Wnioskodawca miał na myśli wskazując we wniosku: „(…) Wnioskodawca i kupujący ustalił, iż wszelkie płatności wynikające z niniejszej Umowy zostaną najpierw dokonane w celu zmniejszenia zadłużenia Wnioskodawcy w drodze przekazu.(…).”?
   
   Odp.: Wnioskodawca od 2010 roku realizuje projekt Farmy Wiatrowej B. Dnia 8 października 2014 roku została podpisana umowa z Duńskim inwestorem na finansowanie Farmy Wiatrowej B. W międzyczasie Ustawodawca wprowadził Ustawę z dnia 20 maja 2016 roku o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych. Ustawa ta uniemożliwiła realizację projektu w większej części. Wnioskodawcy udało się jedynie złożyć przed wejściem w życie w/w ustawy wnioski o wydanie pozwolenia na budowę dla 39,6 MW. Inwestor duński wycofał się z dalszego finansowania projektu w związku z wprowadzoną ustawą, skutkiem czego Wnioskodawca stracił płynności finansową, a realizacja projektu Farma Wiatrowa B. stanęła pod znakiem zapytania. Wnioskodawca w dniu 29 listopada 2019 roku podpisał warunkową umowę przejęcia praw do projektu z nowym inwestorem tj. C. Sp. z o. o. Warunkiem przejęcia praw do projektu przez C. Sp. z o.o. była spłata wszelkich zobowiązań Wnioskodawcy. Warunek spłaty wszelkich zobowiązań był konieczny dla C. Sp. z o.o. w celu pozyskania finansowania z banku. Na podstawie ugody popisanej pomiędzy Wnioskodawcą, Powiatem, S.S. i C. Sp. z o.o. spłacono zadłużenie Wnioskodawcy dotyczące kaucji na rzecz Powiatu.
   
   
2. Co stanowiło spór sądowy pomiędzy Powiatem i Wnioskodawcą?
   
   Odp.: Spór Sądowy pomiędzy Powiatem (...), a Wnioskodawcą stanowiła nie zapłacona przez Wnioskodawcę kaucja gwarancyjna do Umowy Dzierżawy. W dniu 6 lipca 2010 roku Wnioskodawca podpisał z Powiatem umowę dzierżawy. Przedmiotem dzierżawy były nieruchomości stanowiące własność Powiatu na których potencjalnie można było wybudować elektrownie wiatrowe. Na podstawie umowy dzierżawy Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Powiatu kaucji w wysokości 500.000,00 zł gwarantującej wykonanie farmy wiatrowej. W związku z podpisaną umową dzierżawy Wnioskodawca zapłacił wszelkie kwoty wynikające z czynszu dzierżawnego. Wnioskodawca nie dokonał wpłaty na rzecz kaucji gwarantującej wykonanie farmy wiatrowej. Powiat (…)uzyskał w dniu 9 września 2014 roku Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w … w sprawie o sygnaturze akt …. Podstawą wydania Nakazu były postanowienia łączącej Wnioskodawcę i Powiat umowy dzierżawy zawartej w dniu 6 lipca 2010 r. oraz porozumienia w sprawie spłaty kaucji gwarancyjnej z dnia 30 września 2014 roku jak i umowy gwarancyjnej z dnia 8 stycznia 2013 roku za poręczeniem wekslowym Uczestnika tj. S.S. W dniu 4 maja 2018 roku radca prawny prof. zw. dr hab. M. S., za pomocą udzielonego mu przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa, po przeprowadzeniu badania A. Sp. z o.o. zauważył pewne nieprawidłowości w związku z zawartą w dniu 6 lipca 2010 roku umową dzierżawy i zwrócił się do Powiatu z zapytaniem czy wydzierżawione przez Wnioskodawcę działki znajdowały się przed dniem jak i w dniu podpisania umowy dzierżawy w trwałym zarządzie ustanowionym na rzecz Zespołu Szkół …w (…). Powiat potwierdził pismem z dnia 29 maja 2018 roku, iż w dniu podpisania umowy dzierżawy z dnia 6 lipca 2010 roku, część działek będących jej przedmiotem została przed dniem zawarcia umowy przekazana w trwały zarząd na rzecz Zespołu Szkół (…) w (…). W dniu 21 maja 2018 roku Powiat otrzymał klauzulę wykonalności do nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Okręgowy w (…) w sprawie o sygnaturze akt (…). Na podstawie klauzuli wykonalności Powiat wystąpił do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (…) M. C. o wszczęcie egzekucji. W dniu 25 czerwca 2018 roku Komornik osobiście dostarczył zawiadomienie o wszczęciu egzekucji zarówno przeciwko Wnioskodawcy jak i przeciwko uczestnikowi postępowania sądowego tj. S.S., który poręczył wekslem in blanco zobowiązanie Wnioskodawcy w stosunku do Powiatu. Powiat zataił fakt, że grunty stanowiące przedmiot umowy dzierżawy z dnia 6 lipca 2006 roku przekazał w 2003r w trwały zarząd na rzecz Zespołu Szkół (…) w (…) i prawdopodobnie nie mógł być umocowany do zawarcia przedmiotowej umowy. W związku z tym pismem z dnia 1 maja 2019 roku Wnioskodawca wystąpił do Sądu Okręgowego w (…) z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania prowadzonego przed Sądem Okręgowym w (…) pod sygn. akt: (…). Sąd Okręgowy w (…) Wydział XVIII Cywilny postanowieniem z dnia 19 czerwca 2019 roku oddalił wniosek skarżących o przywrócenie terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym oraz odrzucił skargę o wznowienie ww. postępowanie. Wnioskodawca pismem z dnia 29 lipca 2019 roku wniósł do Sądu Apelacyjnego w (…) zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w (…), Wydział XVIII Cywilny. Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2019 roku Sąd Okręgowy w (…), Wydział XVIII Cywilny postanowił przywrócić termin do złożenia skargi o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym nakazem zapłaty.
   
   
   
3. Czy ww. spór sądowy został zakończony? Jeżeli tak to kiedy, proszę wskazać datę.
   
   Odp.: Spór sądowy został zakończony polubownie w dniu 13 lipca 2020 roku poprzez zawarcie ugody. Jednocześnie cofnięto skargę o wznowienie postępowania. Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2020 roku Sąd Okręgowy w (…), Wydział XVIII Cywilny umorzył postępowanie w sprawie o wznowienia postępowania.
   
   
4. Co należy rozumieć, poprzez wskazanie: „Wnioskodawca i Uczestnik zobowiązali się do cofnięcia skargi o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym”, tj.:
   1. kogo Wnioskodawca ma na myśli wskazując : „Uczestnik” oraz
   2. co oznacza stwierdzenie „zobowiązali się do cofnięcia skargi o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym”? Proszę wskazać:
      czy złożona została skarga o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym, a jeśli tak to kiedy, przez kogo i z jakiej przyczyny?
      
      1. czy została wycofana skarga o wznowienie postępowania w Sporze Sądowym, a jeśli tak to kiedy, przez kogo i z jakiej przyczyny?
         Jeżeli mamy do czynienia z inna sytuacją, proszę wskazać jaką?
   Odp.: Wnioskodawca uzyskał pozwolenia na budowę farmy w lipca 2016 roku. Następnie część z pozwoleń została zaskarżona do wyższych instancji. Skutkiem czego w 2018 roku uzyskano komplet prawomocnych lub ostatecznych pozwoleń budowlanych. Pozwolenia budowlane są zazwyczaj ważne tylko 3 lata. W związku z tym w odpowiednim czasie Wnioskodawca pobrał dzienniki i wszczął proces budowlany. Przed wszczęciem procesu budowalnego inwestor tj. C. Sp. z o.o. musiał mieć zapewnione z banku finansowanie dla całego projektu. Warunkiem banku było przejęcie projektu wolnego od zobowiązań. Powiat uzyskał nakaz zapłaty na kwotę 509.000 zł więc do czasu rozstrzygnięcia sporu sądowego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania był on wierzycielem Wnioskodawcy. W związku z powyższym C. Sp. z o.o. Wystąpił do Wnioskodawcy o polubowne załatwienie sprawy z Powiatem i zakończenie toczącego się sporu sadowego. Wnioskodawca musiał przyjąć propozycję C. Sp. z o.o. gdyż w przeciwnym wypadku projekt nie uzyskałby finansowania, skutkiem czego nie zostałby spełniony jeden z kluczowych warunków Warunkowej umowy przejęcia praw do projektu z dnia 29 listopada 2019 roku. Uczestnikiem postępowania był S. S., który poprzez podpisanie weksla in blanko wraz z deklaracją wekslową stał się współdłużnikiem Wnioskodawcy w stosunku do Powiatu. Skarga o wznowienie postępowania w sporze sądowym została złożona przez Wnioskodawcę w dniu 1 maja 2019 roku, ponieważ powstały nowe okoliczności mające wpływ na bieg sprawy, a mianowicie Wnioskodawca pozyskał informacje o przekazaniu przez Powiat gruntów w trały zarząd na rzecz Zespołu Szkół w (…), skutkiem czego powstała wątpliwość, czy Powiat w dniu podpisania umowy dzierżawy z Wnioskodawcą był umocowany do jej zawarcia. Jak wspomniano wyżej skarga o wznowienie postępowania została wycofana przez Wnioskodawcę w dniu 13 lipca 2020 roku, ponieważ ze względu na konieczność uzyskania finansowania przez C. Sp. z o.o. niezbędne było szybkie rozwiązania sporu z Powiatem, a to oznaczało zawarcie przez strony ugody.
   
   
5. Kto był Stronami w ramach wskazanego: sporu Sądowego, nakazu, weksla, umowy dzierżawy, umowy gwarancyjnej i porozumienia gwarancyjnego oraz, z jakimi okolicznościami, tj. czego konkretnie dotyczącymi wiązały się kolejno następujące po sobie ww. czynności wymienione w treści opisu wniosku? Proszę je opisać.
   
   Odp.: W dniu 6 lipca 2010 roku została podpisana umowa na dzierżawę gruntów pomiędzy Wnioskodawcą, a Powiatem. Ze względu na brak zapłaty przez Wnioskodawcę kaucji do umowy dzierżawy, strony (Wnioskodawca i Powiat) podpisały w dniu 8 stycznia 2013 roku umowę gwarancyjną, w której zabezpieczono wpłatę kaucji w wysokości 509.000 zł. Umowa gwarancyjna została poręczona przez S.S. poprzez podpisanie weksla oraz deklaracji wekslowej. Ze względu na brak zapłaty kaucji przez Wnioskodawcę, Powiat w dniu 9 września 2014 roku uzyskał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w (…)w sprawie o sygn. akt. (…) przeciwko Wnioskodawcy oraz S. S. Następnie w dniu 30 września 2014 roku Wnioskodawca, Powiat oraz S.S. podpisali porozumienie w sprawie spłaty kaucji gwarancyjnej w którym określono termin zaspokojenia roszczeń Powiatu do dnia 30 listopada 2015 roku, który nie został dotrzymany przez Wnioskodawcę. Do dnia 21 maja 2018 roku Powiat nie egzekwował należności.
   
   
6. Kogo Wnioskodawca ma na myśli wskazując: „(…) wskutek skargi Wnioskodawcy oraz innego uczestnika (dalej: Uczestnik) postępowania o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Powiatu przeciwko: Sprzedawcy oraz innemu uczestnikowi o zapłatę (…)”?
   
   Proszę wyjaśnić, o kim mowa gdy Wnioskodawca wskazuje:
   1. „innego uczestnika (dalej: Uczestnik)”,
   2. „Sprzedawcy oraz innemu uczestnikowi”?
   
   Odp.: Sprzedawcą jest Wnioskodawca tj. A. Sp. z o.o., natomiast uczestnikiem/innym uczestnikiem jest S. S. jako solidarnie Pozwany przez Powiat w sprawie o wydanie nakazu zapłaty.
   
   
7. Kogo Wnioskodawca ma na myśli wskazując: „Powiat wniósł o wszczęcie przeciwko Sprzedawcy i Uczestnikowi postępowania egzekucyjnego”?
   
   Proszę wyjaśnić, o kim mowa gdy Wnioskodawca wskazuje:
   1. „Sprzedawcy” i
   2. „Uczestnikowi postępowania egzekucyjnego”?
   
   Odp.: Sprzedawcą jest Wnioskodawca tj. A. Sp. z o.o., natomiast uczestnikiem postepowania egzekucyjnego jest S.S. jako solidarnie Pozwany przez Powiat w sprawie o wydanie nakazu zapłaty.
   
   
   
8. Proszę wyjaśnić, z jakiej przyczyny zostało zawieszone i umorzone postępowanie egzekucyjne przed Komornikiem Sądowym w Sądzie Rejonowym w (…)?
   
   Odp.: Postepowanie egzekucyjne przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w (…)zostało zawieszone na wniosek Powiatu, ponieważ Wnioskodawca zobowiązał ówczesny Zarząd Powiatu do zawiadomienia Prokuratury Rejonowej w (….) o możliwości popełnienia przestępstwa w sprawie o przekroczenie uprawnień oraz zatajenia dniu podpisania umowy dzierżawy faktu istnienia przez poprzedni Zarząd Powiatu trwałego zarządu ustanowionego na wydzierżawionych gruntach przez Wnioskodawcę.
   
   
9. Czy wyżej wymienione postępowanie egzekucyjne zostało zaskarżone, a jeżeli było zaskarżone, to przez kogo i co stanowiło przedmiot tego zaskarżenia?
   
   Odp.: Postępowanie Komornicze zostało zaskarżone przez Wnioskodawcę ponieważ Komornik Sądowy określił zbyt wysokie i niezgodne z ustawą koszty komornicze.
   
   
   
10. Proszę wyjaśnić, z jakiej przyczyny w dniu 22 maja 2020 roku Sąd Rejonowy w (….) w sprawie o sygn. akt I Co 858/19 wydał postanowienie uchylające postanowienie z dnia 1 lipca 2019 r. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (…)?
    
    Odp.: Sąd Rejonowy w (…) wydał w dniu 22 maja 2020 roku wydał postanowienie w sprawie o sygn. akt. (…) uchylające postanowienie z dnia 1 lipca 2019 roku Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (…) w zakresie pkt 4 i polecił Komornikowi Sądowemu ponowne rozliczenie i orzeczenie o kosztach oraz sporządzenie uzasadnienia spełniającego wymogi art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. W odniesieniu do pkt 7 postanowienia w zakresie w jakim Komornik orzekł o obowiązku zwrotu przez dłużników na rzecz wierzyciela kosztów postepowania egzekucyjnego tj. 2700 zł i wniesienia przez dłużników opłaty stosunkowej w kwocie 34.036,64 zł Sąd polecił Komornikowi Sądowemu ponowne orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania przewyższających 2700 zł i o obowiązku wniesienia opłaty stosunkowej z art. 29 ust. 1 u.k.k. oraz sporządzenie uzasadnienia spełniającego wymogi art. 328 § 2 K.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. Do dnia dzisiejszego nie wydano ostatecznego postanowienia w przedmiotowej sprawie.
    
    
11. Kogo Wnioskodawca ma na myśli wskazując: „Strony zdecydowały się przeprowadzić pertraktacje ugodowe i wolą Stron było ugodowe zakończenie Sporu Sądowego”.
    
    Proszę wyjaśnić, o kim mowa gdy Wnioskodawca wskazuje:
    1. „Strony”,
    2. „Stron” oraz
    3. wskazać, o jakim Sporze Sądowym mowa?
    
    Odp.: Nawiązanie do sporu sądowego dotyczy sprawy o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania prowadzonego przed Sądem Okręgowym w (…). Natomiast stronami postępowania ugodowego byli: Wnioskodawca, Powiat, S.S. oraz C. Sp. z o.o
    
    
    
12. Co Wnioskodawca ma na myśli wskazując: „W celu zakończenia Sporu Sądowego i na warunkach określonych w niniejszej Ugodzie Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty kwoty 509.000,00 PLN (dalej: Płatność rozliczeniowa), na rzecz Powiatu celem zaspokojenia wszelkich wzajemnych roszczeń Stron Sporu sądowego, wynikających z Weksla, Nakazu i Sporu Sądowego oraz Umowy dzierżawy, Umowy gwarancyjnej i Porozumienia Gwarancyjnego”, tj. proszę wyjaśnić kogo i czego dotyczą wszelkie wzajemne roszczenia, w stosunku do każdej z czynności, o których mowa powyżej, tj. Sporu sądowego, wynikających z Weksla, Nakazu i Sporu Sądowego oraz Umowy dzierżawy, Umowy gwarancyjnej i Porozumienia Gwarancyjnego
    
    Odp.: Zgodnie z zawartą umową dzierżawy Wnioskodawca wywiązał się z wszelkich płatności na rzecz Powiatu (…) poza zapłatą kaucji gwarancyjnej. W związku z brakiem zapłaty kaucji zawarto umowę gwarancyjną pomiędzy Wnioskodawcą, a Powiatem. Kolejno zawarto Porozumienie gwarancyjne pomiędzy Wnioskodawcą, Powiatem i S. S. (poręczycielem). Ze względu na brak wpłaty kaucji Powiat uzyskał nakaz zapłaty w stosunku do Wnioskodawcy oraz S.S. Jedynym roszczenie Powiatu była kwestia kaucji gwarancyjnej, której brak wpłaty spowodował podpisanie Umowy gwarancyjnej oraz porozumienia w sprawie spłaty kaucji gwarancyjnej oraz ustanowienie poręczyciela.
    Nie było innych roszczeń Powiatu w stosunku Wnioskodawcy poza kaucją gwarancyjną.
    
    
    
13. Jaka była przyczyna zakończenia Sporu Sądowego na warunkach określonych w Ugodzie, skoro w przypadku wygrania Sporu Sądowego Wnioskodawca, jak wskazano we wniosku „posiadałby roszczenia w stosunku do Powiatu z tytułu deliktu w kwocie odpowiadającej sumie nienależnie wpłaconych czynszów na podstawie Umowy dzierżawy”?
    
    Odp.: Spór sądowy został zakończony w dniu 13 lipca 2020 roku poprzez podpisanie ugody sądowej na mocy której C. na podstawie zawartej ugody zapłacił Powiatowi kwotę 509.000,00 zł. Umorzenia postępowania w sprawie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zostało zakończone postanowieniem Sądu Okręgowego w (…) w dniu 7 sierpnia 2020 roku. Jedyną przyczyną zakończenia sporu sądowego i zawarcia ugody z Powiatem był warunek banku, który nakazał C. Sp. z o.o. (inwestorowi) przejęcia projektu wolnego od zobowiązań aby sfinansować projekt Farma Wiatrowa B.. Wnioskodawca musiał zgodzić się na taki warunek, ponieważ nie zawarcie ugody skutkowałaby brakiem finansowania dla całej inwestycji, a co za tym idzie nie możliwa byłaby do wybudowania Farma Wiatrowa B. bez pozyskania środków zewnętrznych. Skutki nie zawarcia ugody byłby znacznie większe niż ewentualne odzyskanie wpłaconych czynszów dzierżawnych z Powiatu. Sprawa sądowa z Powiatem mogłaby toczyć się kilka lat, w tym czasie Powiat mógł ponownie egzekwować wszelkie roszczenia wynikające z prawomocnego nakazu zapłaty. Zadłużenie Wnioskodawcy w związku z wycofaniem się inwestora duńskiego w 2016 roku wynosiło kilka milionów złotych. Brak ugodowego załatwienia sprawy byłoby przyczyną wycofania się kolejnego inwestora tj. C. Sp. z o.o., z którym Wnioskodawca przez kilka miesięcy prowadził negocjacje w zakresie przejęcia praw do projektu. Gdyby nie zawarcie ugody to pozyskanie finansowania przez Wnioskodawcę na rzecz projektu Farma Wiatrowa B. byłoby niemożliwe. Ewentualnie pozytywne rozstrzygnięcie na rzecz Wnioskodawcy w sprawie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania pozwoliłoby Wnioskodawcy na odwołanie się od prawomocnego nakazu zapłaty i uchroniłoby przez wpłata kaucji gwarancyjnej
    
    Natomiast odzyskanie wpłaconych na rzecz Powiatu czynszów dzierżawnych wymagałoby złożenia pozwu sądowego o zwrot nienależnie wpłaconych środków, a proces ten trwałby kolejnych kilka lat i nie dałby całkowitej gwarancji zwrotu nienależnie wpłaconych środków. Zakładając, że Wnioskodawca wygrałby proces po kilku latach to i tak nie miałoby większego znaczenia dla obecnej sytuacji. Wobec powyższego Wnioskodawca podjął najkorzystniejsze w chwili obecnej działania mające na celu ugodowe załatwienie sprawy.
    
    
14. Czy kwota, o której mowa w stanie faktycznym oraz treści pytania w wysokości 509.000 zł stanowi wydatek Wnioskodawcy dotyczący wyłącznie zobowiązania Wnioskodawcy, a więc w kwocie tej nie mieści się zobowiązanie innego podmiotu, tj. innej osoby fizycznej lub osoby prawnej?
    
    Odp.: Zobowiązanie w wysokości 509.000 zł, dotyczy tylko i wyłącznie zobowiązania Wnioskodawcy, stanowiącego niezapłacenia kaucji gwarantującej wykonanie umowy.
    
    
    
15. Czy ww. Ugoda zawiera zapisy, z których wynika, że kwota w niej wymieniona, tj. 509.000 zł obejmuje również koszty, enumeratywnie wymienione w treści art. 16 ust. 1 updop, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów?
    
    Odp.: Jest to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, gdyż jest to element interpretacji stanu faktycznego, a nie przedstawienie stanu fatycznego. Wnioskodawca w całości opisał stan faktyczny.
    
    
    
16. Czy doszło już do sprzedaży praw do projektu przedsięwzięcia Farma Wiatrowa B.? Jeśli tak, to proszę wskazać kiedy nastąpiła ta sprzedaż (datę) i na czyją rzecz?
    
    Odp.: 1 etap Prawa do projektu Farma Wiatrowa B. został przeniesiony w dniu 28 października 2020 roku na rzecz inwestora tj. C. Sp. z o.o.
    
    
17. Czy to Wnioskodawca dokonał w dniu 27 lipca 2020 r. zapłaty płatności rozliczeniowej, o której mowa w stanie faktycznym oraz treści pytania w wysokości 509.000 zł i na czyją rzecz?
    
    Odp.: Płatność rozliczeniowa w wysokości 509.000 zł została dokonana w dniu 15 lipca 2020 roku poprzez C. Sp. z o.o. na rzecz Powiatu na podstawie zawartej w dniu 13 lipca 2020 roku ugody (drogą przekazu). Zapłacona kwota została ujęta w wynagrodzeniu za zrealizowanie 1 etapu projektu.
    
    
    
18. Dlaczego sprzedaż „praw do Projektu przedsięwzięcia Farma Wiatrowa B.” nie była możliwa bez spłaty wierzycieli z wymagalnymi lub oczekującymi na zapłatę zobowiązaniami Wnioskodawcy?
    
    Odp.: Sprzedaż praw do projektu nie była możliwa bez spłaty wierzycieli, ze względu na warunek bankowy dotyczący przejęcia projektu wolnego od zobowiązań w celu pozyskania finansowania przez C. Sp. z o.o. dla realizacji inwestycji Farma Wiatrowa B.Wnioskodawca wygrał aukcje OZE przeprowadzone przez Urząd Regulacji Energetyki w grudniu 2020 roku i zobowiązał się do wykonania inwestycji w określonym terminie. Brak wywiązania się z określonego w ustawie terminu wykonania inwestycji i podania pierwszej energii do sieci skutkuje utratą wpłaconej kaucji na udział w aukcjach w wysokości 2.520.000,00 zł. Kaucja na udział w aukcjach OZE została zabezpieczona oraz zapłacona przez C. Sp. z o.o. Jeżeli umowa z inwestorem tj. C. Sp. z o.o. nie odniosłaby skutku to Wnioskodawca nie posiadałby środków, ani nie dostałby finansowania przez bank projektu Farma Wiatrowa B.. Nie wiadomo czy w 2021 roku odbędą się aukcje OZE, więc prawdopodobnie gdyby nie zawarcie umowy warunkowej przejęcia praw do projektu z C. Sp. z o.o. oraz zaakceptowanie postawionych warunków to projekt Farma Wiatrowa B. nigdy nie zostałby zrealizowany.
    
    
    
19. W jaki sposób zapłata kwoty 509.000 zł spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. służyły osiągnięciu przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy, w kontekście wskazanie, że: „Jednym z warunków w zakresie realizacji umowy sprzedaży praw do projektu Farma Wiatrowa B. jest spłata wierzycieli z wymagalnymi lub oczekującymi na zapłatę zobowiązaniami Wnioskodawcy”?
    
    Odp.: Bez zapłaty tej kwoty C. Sp. z o.o. nie stałby się podmiotem kupującym projekt Farma Wiatrowa B.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota w wysokości 509.000 zł będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota w wysokości 509 000 zł będzie stanowiła jego koszt uzyskania przychodu.

W opinii Wnioskodawcy, zaistniały wszystkie wskazane poniżej warunki, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów tj.: 1) wykazania związku przyczynowo skutkowego poniesionego wydatku z potencjalną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, 2) prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku, 3) wydatek (koszt) nie może być wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, 4) wydatek winien dokumentować realne zdarzenie. W przedmiocie warunku z pkt 1 uregulowanie sporu z Powiatem było konieczne celem osiągnięcia przychodu z tytułu sprzedaży praw do projektu przedsięwzięcia Farma Wiatrowa B.. Bez uregulowania sporu z Powiatem, nie możliwa byłaby finalizacji umowy sprzedaży praw do projektu Farma Wiatrowa B.. Takie stanowisko można też odnaleźć w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 stycznia 2020r sygn. II FSK 187/18 gdzie wskazano: „Kluczowe jest istnienie związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych. Chodzi zatem o racjonalne rozstrzygniecie w tym zakresie, czy dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu (osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła), co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty. Postuluje się przy tym interpretowanie prawa podatkowego w oparciu o tzw. wykładnię gospodarczą, czyli taką, która przewiduje m. in. przyjęcie, że podatnik działa i powinien działać w sposób typowy dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i dąży do osiągnięcia zysku, a nie strat”. Odnośnie wymogu, aby wydatek nie był wskazany w art. 16 ustawy CIT to za podstawę wyłączenia wydatku z koszów uzyskania przychodu nie można uznać art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT. Przepis ten wskazuje, iż nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. W opinii Wnioskodawca, sytuacja opisana w niniejszym stanie faktycznym nie może być klasyfikowana jako jedna z czynności prawnych wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, także pozostałe wskazane punkty są w niniejszym stanie faktycznym też spełnione. Podsumowując, kwota w wysokości 509.000 zł będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów wydatku poniesionego przez inny podmiot niż Wnioskodawca - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W świetle powyższego, należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy jednak zauważyć, że aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar), związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu.

W treści wniosku, wskazano m.in., że Ekologia-System spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność w zakresie opracowania koncepcji farmy wiatrowej. Wnioskodawca od 2010 roku realizuje projekt Farmy Wiatrowej B. 100 MW. Spółka opracowała koncepcję farmy wiatrowej obejmującą m. in. dokumentację techniczną, pozwolenia publicznoprawne, przyłączenie do sieci (…)., badania fauny i flory, dzierżawa gruntów itp. (Farma Wiatrowa B.).

Wnioskodawca zobowiązał się do sprzedaży praw do projektu przedsięwzięcia Farma Wiatrowa B.. Wnioskodawca w dniu 29 listopada 2019 roku podpisał warunkową umowę przejęcia praw do projektu z nowym inwestorem tj. C. Sp. z o. o. Warunkiem przejęcia praw do projektu przez C. Sp. z o.o. była spłata wszelkich zobowiązań Wnioskodawcy. Warunek spłaty wszelkich zobowiązań był konieczny dla C. Sp. z o.o. w celu pozyskania finansowania z banku.

Na moment zobowiązania do sprzedaży praw do projektu Farma Wiatrowa B. Powiat i Wnioskodawca byli w sporze sądowym. Spór Sądowy pomiędzy Powiatem (...), a Wnioskodawcą stanowiła nie zapłacona przez Wnioskodawcę kaucja gwarancyjna do Umowy Dzierżawy, która została zawarta w dniu 6 lipca 2010 roku. Przedmiotem dzierżawy były nieruchomości stanowiące własność Powiatu na których potencjalnie można było wybudować elektrownie wiatrowe. Ze względu na brak zapłaty przez Wnioskodawcę kaucji do umowy dzierżawy, strony (Wnioskodawca i Powiat) podpisały w dniu 8 stycznia 2013 roku umowę gwarancyjną, w której zabezpieczono wpłatę kaucji w wysokości 509.000 zł. Wnioskodawca zapłacił wszelkie kwoty wynikające z czynszu dzierżawnego. Wnioskodawca nie dokonał wpłaty na rzecz kaucji gwarantującej wykonanie farmy wiatrowej.

Powyższy spór sądowy został zakończony w dniu 13 lipca 2020 roku poprzez podpisanie ugody sądowej na mocy której C. na podstawie zawartej ugody zapłacił Powiatowi kwotę 509.000,00 zł. Jedyną przyczyną zakończenia sporu sądowego i zawarcia ugody z Powiatem był warunek banku, który nakazał C. Sp. z o.o. (inwestorowi) przejęcia projektu wolnego od zobowiązań aby sfinansować projekt Farma Wiatrowa B.. Wnioskodawca zgodził się na taki warunek, ponieważ brak zawarcia ugody skutkowałaby brakiem finansowania dla całej inwestycji, czyli nie możliwa byłaby do wybudowania Farma Wiatrowa B. (bez pozyskania środków zewnętrznych). Wnioskodawca podjął, jak wskazuje, najkorzystniejsze w chwili obecnej działania mające na celu ugodowe załatwienie sprawy.

Zobowiązanie w wysokości 509.000 zł, dotyczy tylko i wyłącznie zobowiązania Wnioskodawcy, stanowiącego niezapłacenia kaucji gwarantującej wykonanie umowy. 1 etap Prawa do projektu Farma Wiatrowa B. został przeniesiony w dniu 28 października 2020 roku na rzecz inwestora tj. C. Sp. z o.o.

Płatność rozliczeniowa w wysokości 509.000 zł została dokonana w dniu 15 lipca 2020 roku poprzez C. Sp. z o.o. na rzecz Powiatu na podstawie zawartej w dniu 13 lipca 2020 roku ugody (drogą przekazu). Zapłacona kwota została ujęta w wynagrodzeniu za zrealizowanie 1 etapu projektu.

Jako przesłankę warunkującą Wnioskodawca wskazał, że bez zapłaty tej kwoty C. Sp. z o.o. nie stałby się podmiotem kupującym projekt Farma Wiatrowa B.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia na tle opisanego stanu faktycznego, czy kwota w wysokości 509 000 zł będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Tut. Organ, na wstępie pragnie wskazać, że rozpatrywanej sprawie, należy dokonać analizy przesłanek (warunków) zawartych w treści art. 15 ust. 1 updop.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz wskazania ustawodawcy co do kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodu, podkreślić należy, że zależy ona przede wszystkim od związku poniesionego wydatku z celem jego poniesienia w postaci osiągnięcia przychodów z danego źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

I tak, w pierwszej kolejności należy wskazać, że wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika.

Powyższe oznacza, że w tym sensie ekonomiczne finansowanie wydatku musi odbywać się z majątku konkretnego podatnika. Zatem, jeżeli dany wydatek dotyczący konkretnego podatnika, jest finansowany przez inny podmiot, to nie ma możliwości ujęcia go jako kosztu podatkowego.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego, wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca nie poniósł wydatku związanego ze spłatą zobowiązania w postaci niezapłaconej kaucji gwarancyjnej do Umowy Dzierżawy.

W wyniku zawartej ugody, C. sp. z o.o., czyli podmiot kupujący Projekt Farma Wiatrowa B., zapłacił Powiatowi kwotę 509.000,00 zł.. Konkretny wydatek (zobowiązanie Wnioskodawcy), stanowiący kaucję gwarantującą Umowy Dzierżawy poniesiony został zatem przez innego podatnika, tj. C. Sp. z o. o. a nie przez Wnioskodawcę,

W tym miejscu, zaznaczyć więc należy, że Wnioskodawca nie poniósł ciężaru ekonomicznego (wydatku), bowiem nie doszło do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy a jak wcześniej podkreślono kosztem uzyskania przychodów, w myśl generalnej reguły zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może być wyłącznie koszt poniesiony przez podatnika.

Mając na uwadze powyższe brak jest zatem podstaw do dokonywania przez organ interpretacyjny analizy pozostałych przesłanek wynikających z treści art. 15 ust. 1 updop a warunkujących możliwość uznania za koszt wydatku opisanego we wniosku, bowiem nie został przez Wnioskodawcę spełniony warunek poniesienia kosztu.

Zatem, Wnioskodawca nie ma możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu w Spółce wydatku poniesionego przez inny podmiot w wysokości 509.000 zł.

Powyższego nie zmienia fakt, że m.in. kwota opiewająca na 509.000 zł dotyczyła tylko i wyłącznie zobowiązania Wnioskodawcy stanowiącego niezapłacenia kaucji gwarantującej wykonanie umowy oraz, że została ujęta w wynagrodzeniu za zrealizowanie 1 etapu projektu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.