2021.02.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.933.2020.2.MM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.933.2020.2.MM
z 26 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 stycznia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.933.2020.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 11 stycznia 2021 r. (data doręczenia 11 stycznia 2021 r.). W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynęło za pośrednictwem platformy ePUAP uzupełnienie wniosku.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu oprogramowania komputerowego. Całość przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzy oprogramowanie. Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wytwarzanie wysokopoziomowego oprogramowania dla konsumenckich robotów mobilnych. W ramach tej działalności Wnioskodawca tworzy i ulepsza kod źródłowy oprogramowania komputerowego, mając za cel stworzyć oprogramowanie, tworząc przy tym indywidualne dzieło, spełniające przesłanki utworu jako program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż usług na rzecz Klienta - Spółki w oparciu o umowę o świadczenie usług programistycznych, obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonego projektu, za co otrzymuje wynagrodzenie obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta - Spółki. Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności, stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie w porozumieniu z Kontrahentem bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego wyłącznie do Wnioskodawcy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności.

Wszelkie modernizacje wynikające z powyższego tworzy i wdraża Wnioskodawca. Wnioskodawca ulepszając, modyfikując, czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umową o świadczenie usług informatycznych, przenosi na Klienta, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Czynności wykonywane w ramach prowadzonych na rzecz Klienta (Spółki) usług nie są wykonywane pod niczyim kierownictwem w miejscu, ani czasie. Wnioskodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność oraz ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej, a więc także działalności opisanej w treści wniosku.

Tworzy oprogramowanie dla konsumenckich robotów mobilnych. Tworzy On kod źródłowy przy zastosowaniu języka programowania c++. Oprogramowanie to jest odpowiedzialne za planowanie akcji robota mających na celu realizację konkretnego scenariusza, a także na reagowanie na zmiany w środowisku robota. Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz Klienta (Spółki) usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod programów komputerowych wymyślony przez Niego od podstaw oraz bazujący na Jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu.

W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca prowadzi pracę rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej projektów, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje, celem stworzenia nowych programów komputerowych. Wszelkie działania opisywane w niniejszym wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzanie oprogramowania następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, w wyniku której otrzymuje dochody od dnia 3 lipca 2019 r. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności oprogramowanie komputerowe spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym uzyskiwane przez Niego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonych utworów w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo, jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie tworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęte są prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie lub ulepsza w porozumieniu z kontrahentem oprogramowanie, którego jest właścicielem, rozwijając je o nowe użyteczności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz Klienta. Wszelkie późniejsze ulepszenia i modyfikacje Klient zleca poprzez złożenie zamówienia bezpośrednio do Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego, stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie wyrażone w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta.

Wykonywane prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania Kontrahenta, według przedstawionego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której wytwarza kwalifikowane prawa autorskie i otrzymuje z nich dochody od dnia 3 lipca 2019 r. Od tego czasu wykonuje tę działalność w sposób ciągły. Prawa autorskie do dzieł służących tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca przenosi odpłatnie na Klienta - Spółkę. Sprzedaż praw autorskich odbywa się w oparciu o umowę usługową w zakresie oprogramowania zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem - Spółką. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca przenosi na Klienta (Spółkę) nieograniczone w miejscu i czasie autorskie prawo majątkowe do przedmiotu zamówienia - wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach sprzedaży praw autorskich Wnioskodawca otrzymuje świadczenie pieniężne spełniane przez Klienta (Spółkę) na podstawie przedstawianych przez Wnioskodawcę w cyklach miesięcznych faktur, wskazujących jako przedmiot sprzedaży „Software Development”, tj. tworzenie oprogramowania.

Przykładowe działanie w projekcie:

Stworzenie innowacyjnego modułu dyspozytora zadań. Program wykorzystuje innowacyjną metodę dyspozycji zadań w wielu kontekstach planowania. Dodatkowo Wnioskodawca opracował i stworzył nową metodę synchronizacji przyjmowanych zadań z wielu źródeł jednocześnie. Dzięki temu rozwiązaniu roboty są w stanie jednocześnie wykonywać polecenia użytkownika, a także reagować na zmiany otoczenia, czy zmiany stanu wewnętrznego robota;
Stworzenie innowacyjnego modułu autonomii robota realizującego scenariusz „transport koszyka”. Opracowany moduł jest odpowiedzialny za planowanie i monitorowanie zadań w ramach tego scenariusza. Dzięki opracowanemu modułowi, roboty są w stanie pojechać w miejsce ostatniej znanej lokalizacji koszyka, znaleźć go, a następnie podnieść i dostarczyć w inne miejsce;
Stworzenie innowacyjnego modułu autonomii robota realizującego scenariusz „winda”. Moduł ten jest odpowiedzialny za planowanie i monitorowanie zadań mających na celu autonomiczną nawigację robota na inne piętro budynku. Dzięki opracowanemu modułowi, roboty są w stanie używać zwykłej konsumenckiej windy w celu podróży na inne piętro budynku;
Stworzenie innowacyjnego modułu autonomii robota realizującego scenariusz „patrol”. Moduł jest odpowiedzialny za planowanie i monitorowanie zadań mających na celu odwiedzenie żądanej listy pokoi w budynku oraz raportowanie napotkanych zdarzeń. Dzięki opracowanemu modułowi, roboty są w stanie odwiedzić wybrane pokoje w budynku w optymalnej kolejności, reagować na zmiany otaczającego środowiska i raportować status do aplikacji mobilnej.

Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 3 lipca 2019 r. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu. Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Spółki z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów, składającej się na wartość faktur przedstawianych comiesięcznie Klientowi – Spółce. Prowadzi wyżej wymienioną ewidencję na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a więc również od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Wnioskodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z 5% preferencyjnej stawki opodatkowania od dnia 3 lipca 2019 r., a więc od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, co jest tożsame z rozpoczęciem przez Niego prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanej stałej umowy usługowej, mającej za przedmiot tworzenie oprogramowania na rzecz kontrahenta poprzez tworzenie kodu źródłowego, wykonywanej w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym, przedstawionym przez Wnioskodawcę sposób prowadzenia przez Niego ewidencji dochodów osiąganych ze sprzedaży kwalifikowanego IP spełnia wymogi określone w art. 30cb ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP BOX, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2 i 4. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie w porozumieniu z Kontrahentem bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego wyłącznie do Wnioskodawcy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanie faktycznego wniosku.

Ad. 2

Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności oprogramowanie komputerowe spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym uzyskiwane przez Niego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonych utworów w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo, jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie tworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęte są prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie lub ulepsza w porozumieniu z Kontrahentem oprogramowanie, którego jest wyłącznym właścicielem rozwijając je o nowe użyteczności. Wykonywane prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania Kontrahenta według przedstawionego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym, co szczegółowo opisane zostało w treści opisu stanu faktycznego.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje w porozumieniu z Kontrahentem wszelkie zmiany. Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego do siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz Klienta. Wszelkie późniejsze ulepszenia i modyfikacje Klient zleca poprzez złożenie zamówienia bezpośrednio Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie wyrażone w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta. Powyższe działania odbywają się w ramach wykonywanej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na Kontrahenta, spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Programy komputerowe tworzone w ramach tej działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które w momencie stworzenia programu należą do Wnioskodawcy. Następnie w sposób odpłatny zbywa On kwalifikowane prawa autorskie na rzecz swojego Kontrahenta.

Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu oraz faktem pochodzenia dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych

– oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której wytwarza kwalifikowane prawa autorskie i otrzymuje z nich dochody od dnia 3 lipca 2019 r. Głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż usług na rzecz Klienta - Spółki w oparciu o umowę o świadczenie usług programistycznych, obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonego projektu, za co otrzymuje wynagrodzenie obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta - Spółki. Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności, stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie w porozumieniu z Kontrahentem bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego wyłącznie do Wnioskodawcy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności. Wszelkie modernizacje wynikające z powyższego tworzy i wdraża Wnioskodawca. Wnioskodawca ulepszając, modyfikując, czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz Klienta (Spółki) usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowania nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod programów komputerowych wymyślony przez Niego od podstaw oraz bazujący na Jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu. W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca prowadzi pracę rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej projektów, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje, celem stworzenia nowych programów komputerowych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzanie oprogramowania następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, w wyniku której otrzymuje dochody od dnia 3 lipca 2019 r. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisanej działalności oprogramowanie komputerowe spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Wykonywane prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania Kontrahenta, według przedstawionego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego, jednak w razie wystąpienia błędów lub usterek, w powstałym na podstawie umowy z danym Kontrahentem Oprogramowaniu lub jego części, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i zdanie produktów odpowiadających pierwotnym wymaganiom określonego Zleceniodawcy.

W związku z powyższym, podejmowana przez Wnioskodawcę działalność, jak wynika z opisu sprawy, jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, gdyż dotyczy tworzenia i ulepszania programów komputerowych lub ich części i obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych funkcjonalności (ulepszania lub powstawania nowych produktów lub usług).

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy, tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie komputerowe;

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie lub jego części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jak również części programu komputerowego (nowa funkcjonalność), stanowią utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania lub jego części w zamian za stosowne wynagrodzenie;

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 3 lipca 2019 r., odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując powyższe, oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód ze zbycia tego prawa, a tym samym dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku, w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może skorzystać z preferencji IP Box i być opodatkowany podatkiem dochodowym w wysokości 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin