Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.469.2020.2.TK
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 3 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismami z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) oraz z 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY). Wniosek uzupełniono pismami z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.) oraz z 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o uwierzytelnioną kopię pełnomocnictwa szczególnego osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej (PPS-1), informacje doprecyzowujące przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania nr 2 oraz stanowiska Wnioskodawcy do zadanych pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 7 grudnia 2018 r. przed notariuszem została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości (dalej również: „PRZEDMIOT SPRZEDAŻY”) między Zainteresowanym (zwanym dalej: „Sprzedającym” lub „Wnioskodawcą”) oraz pełnomocnikiem, działającym w imieniu i na rzecz Sp. z o.o. (zwanej również: „Spółką” lub „Kupującym”) pod realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu przez Spółkę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego.

Następnie aktem notarialnym z dnia 7 sierpnia 2020 r., dokonali oni zmiany określonych postanowień umowy sprzedaży.

Sprzedający jest właścicielem nieruchomości (dalej również „NIERUCHOMOŚĆ”) działki o numerach ewidencyjnych: 3/1, 2/9, 2/10, 2/11, 3/4 o łącznym obszarze wynoszącym 28,8106 ha oznaczone jako grunty orne w całości, dla której prowadzona jest KW numer (…). Działka o numerze: 2/9 została podzielona na następujące działki gruntu: działkę nr 2/12 (10,1335 ha), działkę nr 2/13 (5,0000 ha), działkę nr 2/14 (5,0000 ha) oraz na działkę nr 2/15 (5,0000 ha). Prawo własności NIERUCHOMOŚCI wpisane jest na jego rzecz na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 27 czerwca 2003 r. NIERUCHOMOŚĆ nie jest zabudowana, uzbrojona, a także nie posiada ogrodzeń.

NIERUCHOMOŚĆ nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. NIERUCHOMOŚĆ stanowi nieruchomość rolną, gdzie prowadzone jest gospodarstwo rolne.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż rolnicza, jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W umowie przedwstępnej Sprzedający zobowiązuje się sprzedać Kupującemu wolną od wszelkich praw i roszczeń osób trzecich, z wyjątkiem obciążających NIERUCHOMOŚĆ służebności przesyłu na rzecz dostawcy mediów, ustanowionych za uprzednią zgodą Kupującego, prawo własności wydzielonej fizycznie części NIERUCHOMOŚCI z obszaru aktualnych działek o numerach ewidencyjnych 2/10, 2/11, 2/12, 2/13, 2/14, 2/15 objętych aktualnie księgą wieczystą (…) o projektowanej powierzchni około 15,2000 hektara.

Umowa, na mocy której Sprzedający sprzeda, a Kupujący kupi PRZEDMIOT SPRZEDAŻY (dalej: „Umowa Sprzedaży”) zostanie zawarta po spełnieniu się następujących warunków, w dacie wskazanej przez Kupującego Sprzedającemu, z co najmniej 3-dniowym wyprzedzeniem, ale nie później niż do dnia 28 lutego 2021 r. (dalej: „Data Ostateczna”):

1. uzyskaniu przez Sprzedającego zaświadczeń wydanych przez właściwe: urząd skarbowy, urząd gminy, Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w trybie 306g) ustawy Ordynacja podatkowa oraz zaświadczenia wydanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, potwierdzających, że sprzedający nie zalega z płatnościami należnych podatków i innych należności publicznoprawnych;
2. przeprowadzeniu przez Kupującego procesu analizy stanu prawnego PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY i uznaniu przez Kupującego, według jego oceny, wyników za satysfakcjonujące;
3. uzyskaniu przez Kupującego na jego koszt ustaleń, z których wynikałoby iż warunki glebowo-środowiskowe PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY umożliwiają realizację zamierzonej przez Kupującego inwestycji;
4. uzyskaniu przez Kupującego warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód osób prawnych i fizycznych w tym dostawców danych mediów oraz jednostek samorządu terytorialnego i organów administracji państwowej na zmianę przebiegu mediów znajdujących się na terenie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY, które to media (gazociągi, linie energetyczne, wodociągi, rurociągi, linie telekomunikacyjne, rowy melioracyjne itp.) mogą znajdować się na terenie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY oraz kolidować z planowaną przez Kupującego inwestycją i których zmiana przebiegu jest niezbędna do uzyskania przez Kupującego pozwolenia na budowę planowanej inwestycji;
5. potwierdzenie, że warunki techniczne (zaopatrzenie w media: wodę, energię elektryczną, gaz, włączenia do układu drogowego oraz odprowadzenia ścieków i wód deszczowych) umożliwiają realizację zamierzonej inwestycji na PRZEDMIOCIE SPRZEDAŻY;
6. potwierdzeniu, iż PRZEDMIOT SPRZEDAŻY posiada dostęp do drogi publicznej;
7. uzyskaniu przez Kupującego ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji;
8. uzyskaniu przez Kupującego ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę zamierzonej przez Kupującego inwestycji;
9. przedłożeniu przez Sprzedającego na wezwanie Kupującego, poświadczonej notarialnie kopii dokumentu potwierdzającego tożsamość Sprzedającego tj. dowodu osobistego bądź paszportu;
10. minimum dwukrotnym podpisaniu oraz przekazaniu przez Sprzedającego Kupującemu na wezwanie Kupującego oświadczenia dotyczącego zgodności działań Sprzedającego z wymogami oraz procedurami w zakresie przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
11. oświadczenie i zapewnienia Sprzedającego, że dane dotyczące nieruchomości zawarte w akcie notarialnym pozostają ważne i aktualne w Dacie Ostatecznej;
12. nastąpi zmiana oznaczenia całego obszaru PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY z aktualnej na nierolną i nieleśną lub obszar PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY będzie objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynikać będzie przeznaczenie całego obszaru PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY pod tereny zabudowy magazynowo -logistyczno-produkcyjnej;
13. w terminie co najmniej na 14 dni przed planowaną Umową Sprzedaży, Sprzedający przedłoży Kupującemu prawidłowo sporządzone dokumenty stwierdzające w swej treści nieodwołalne zgody wierzycieli na zwolnienie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY spod obciążeń hipotekami lub wyłączenie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY spod prowadzonej egzekucji – pod warunkiem zapłaty odpowiednich kwot na właściwe rachunki bankowe tych wierzycieli;
14. potwierdzeniu, iż PRZEDMIOT SPRZEDAŻY nie będzie objęty uniemożliwiającym jego nabycie ograniczeniami w rozporządzeniu przewidzianymi w ustawie prawo wodne z dnia 20 lipca 2017 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1566);
15. nabycie przez Kupującego prawa własności sąsiedniej działki numer 32/1;
16. uzyskanie przez Kupującego prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt podziału NIERUCHOMOŚCI,
17. uzyskanie przez Kupującego uchwały Wspólników wyrażającej zgodę na nabycie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY.
    
    

Sprzedający ponadto udziela pełnomocnictwa (…) do dokonywania w jego imieniu czynności związanych z NIERUCHOMOŚCIĄ, w tym do spełnienia wyżej wskazanych warunków.

Sprzedający i Kupujący ustalili cenę transakcji przyjmując stawkę od metra kwadratowego i przyjęli, iż jest to cena netto i jednocześnie, w celu uniknięcia wszelkich wątpliwości, Sprzedający zobowiązał się wystąpić do Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o interpretację indywidualną w przedmiocie ewentualnego opodatkowania czynności dostawy, części bądź całego obszaru NIERUCHOMOŚCI, podatkiem od towarów i usług i zobowiązał się tak uzyskaną interpretację przekazać Kupującemu w terminie na co najmniej 14 dni przed planowaną datą zawarcia Umowy Sprzedaży, jednocześnie zastrzegając, iż jeśli okaże się, iż czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu tymże podatkiem, ustalona cena będzie ceną netto, do której doliczony będzie podatek od towarów i usług według stawki obowiązującej w dacie zawarcia Umowy Sprzedaży.

W uzupełnieniu z 4 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne od 30 czerwca 1997 r.;
• Wnioskodawca w przeszłości dokonywał sprzedaży gruntów;
• Wnioskodawca nie planuje w przyszłości sprzedaży gruntów, choć nie może wykluczyć takiej ewentualności;
• na gruntach, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie była prowadzona inna działalność gospodarcza niż działalność rolnicza;
• nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług;
• grunty będące własnością Wnioskodawcy, w tym te, których sprzedaż jest planowana nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.
  
  

Zainteresowany wyjaśnił, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 7 stycznia 2009 r.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż rolnicza, Sprzedający jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 7 stycznia 2009 r.

W uzupełnieniu z 9 lutego 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca nie może przewidzieć, czy na moment sprzedaży SPRZEDMIOT SPRZEDAŻY będzie objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynikać będzie przeznaczenie całego obszaru PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY pod tereny zabudowy magazynowo-logistyczno-produkcyjnej. Najprawdopodobniej tak nie będzie. W przypadku jednak, gdy powyższy warunek nie zostanie spełniony, wówczas dla PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY zostanie wydana ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą teren będzie przeznaczony pod zabudowę magazynowo-logistyczno-produkcyjną.

W związku z powyższym, na moment sprzedaży, PRZEDMIOT SPRZEDAŻY będzie terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, gdyż będzie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu będzie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ze względu na proces pozyskiwania decyzji o warunkach zabudowy sama sprzedaż może nastąpić nieco później niż przewidziano to w umowie przedwstępnej (tj. do dnia 28 lutego 2021 r.), jednakże nastąpi ona przy zachowaniu pozostałych warunków umowy opisanych we wniosku. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, samo przesunięcie terminu sprzedaży przy zachowaniu pozostałych warunków umowy nie ma znaczenie dla oceny opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (pytanie we wniosku oznaczone jako nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu z 9 lutego 2021 r.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone w ustawie czynności dokonywane przez podatnika, tj. podmiot, który dokonując tych konkretnych czynności działa właśnie w takim charakterze. W związku z powyższym dla analizowanej sprawy podstawowe znaczenie ma rozstrzygniecie, czy Wnioskodawca dokonując planowanej sprzedaży będzie działał w charakterze podatnika VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

Z kolei działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególność czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zakresie uznania rolnika za podatnika VAT szczególne regulacje przewiduje art. 15 ust. 4 i 5 ustawy o VAT. W przypadku bowiem osób fizycznych prowadzących wyłączenie gospodarstwo rolne, leśne, rybackie za podatnika uważa się osobę, która złożyła zgłoszenie rejestracyjne, dla celów tego podatku. Na podstawie ustępu 5 zasadę tę stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłączenie działalność rolniczą w innych przypadkach. Z powyższych przepisów wynika, iż osoba fizyczna prowadząca wyłączenie działalność rolniczą może co prawda być uznana za prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ale by osobę taką uznać za podatnika VAT powinna ona złożyć zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT. Jak wskazano w piśmie z 4 stycznia 2021 r. Wnioskodawca jest od 7 stycznia 2009 r. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W związku z powyższym, w świetle wyżej przywołanych przepisów Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej niż działalności rolnicza w związku z tym przyjąć należy, iż występuje on w charakterze podatnika VAT czynnego właśnie w związku z tą działalnością. Nieruchomość będąca PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY stanowi część gospodarstwa rolnego wykorzystywanego do prowadzonej działalności rolniczej. W świetle powyższego przyjąć należy, iż Wnioskodawca wykorzystywał dotychczas PRZEDMIOT SPRZEDAŻY jako podatnik VAT czynny, a zatem zbycia PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY będzie dokonywał w charakterze podatnika VAT czynnego. To z kolei prowadzi do wniosku, że zbycie PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawa o VAT wprowadza legalną definicję terenu budowlanego. Zgodnie z tą definicją przez takie tereny rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W ocenie Wnioskodawcy dostawa PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY nie będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, ze względu na to, iż na moment sprzedaży będzie terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Wynika to z literalnego brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnienie to dotyczy terenów niezabudowanych, ale „innych niż tereny budowlane” planowana dostawa nie będzie również objęta zwolnieniem podmiotowym, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT, dlatego że, dla terenów budowlanych taką możliwość wyłącza art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT.

Reasumując stwierdzić należy, iż dostawa PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY nie będzie objęta ani zwolnieniem przedmiotowym, ani zwolnieniem podmiotowym, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej (obecnie 23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie, czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
  
  

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.v

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.v

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 7 grudnia 2018 r. przed notariuszem została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości (dalej również: „PRZEDMIOT SPRZEDAŻY”) między Zainteresowanym (zwanym dalej: „Sprzedającym” lub „Wnioskodawcą”) oraz pełnomocnikiem, działającym w imieniu i na rzecz Sp. z o.o. (zwanej również: „Spółką” lub „Kupującym”) pod realizację inwestycji polegającej na wybudowaniu przez Spółkę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego.

Sprzedający jest właścicielem nieruchomości (dalej również „NIERUCHOMOŚĆ”) działki o numerach ewidencyjnych: 3/1, 2/9, 2/10, 2/11, 3/4 o łącznym obszarze wynoszącym 28,8106 ha oznaczone jako grunty orne w całości, dla której prowadzona jest KW (…). Działka o numerze: 2/9 została podzielona na następujące działki gruntu: działkę nr 2/12 (10,1335 ha), działkę nr 2/13 (5,0000 ha), działkę nr 2/14 (5,0000 ha) oraz na działkę nr 2/15 (5,0000 ha). Prawo własności NIERUCHOMOŚCI wpisane jest na jego rzecz na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 27 czerwca 2003 r. NIERUCHOMOŚĆ nie jest zabudowana, uzbrojona, a także nie posiada ogrodzeń.

NIERUCHOMOŚĆ stanowi nieruchomość rolną, gdzie prowadzone jest gospodarstwo rolne.

Na moment sprzedaży, PRZEDMIOT SPRZEDAŻY będzie terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, gdyż będzie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu będzie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne od 30 czerwca 1997 r.

Na gruntach, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie była prowadzona inna działalność gospodarcza niż działalność rolnicza.

Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Grunty będące własnością Wnioskodawcy, w tym te, których sprzedaż jest planowana nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż rolnicza, Sprzedający jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 7 stycznia 2009 r.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące m.in. kwestii czy planowana sprzedaż nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, że na gruntach, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie była prowadzona inna działalność gospodarcza niż działalność rolnicza. Sprzedający jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od dnia 7 stycznia 2009 r. i nie prowadzi działalności gospodarczej innej niż rolnicza.

Wskazać należy zatem, że grunt ten nie stanowi majątku prywatnego Wnioskodawcy, lecz stanowi on majątek przedsiębiorstwa rolnego.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy będzie grunt wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej), która realizowana jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi działalność rolniczą, i co istotne w analizowanym przypadku, z tego tytułu jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto jak wynika z przedstawionych w opisie sprawy informacji grunt, który ma być przedmiotem sprzedaży, jest wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej), z tytułu której Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (rolniczą). Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowy grunt (PPRZEDMIOT SPRZEDAŻY) wchodzi w skład majątku przedsiębiorstwa rolnego Wnioskodawcy, ponieważ ww. grunt rolny to majątek wykorzystywany przez podatnika podatku VAT w działalności gospodarczej (rolniczej).

Zatem, w analizowanej sprawie przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt stanowiący de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa rolnego służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą, w rozumieniu ustawy, jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z okoliczności sprawy wynika, że dla gruntu (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) na moment sprzedaży będzie wydana ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodnie z którą teren będzie przeznaczony pod zabudowę magazynowo-logistyczno -produkcyjną.

Powyższe oznacza zatem, że w momencie dostawy nieruchomość (PRZEDMIOT SPRZEDAŻY) będzie stanowiła teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji sprzedaż tej nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem NIERUCHOMOŚCI działki o numerach ewidencyjnych: 3/1, 2/9, 2/10, 2/11, 33/4. Działka o numerze: 2/9 została podzielona na następujące działki gruntu: działkę nr 2/12 (10,1335 ha), działkę nr 2/13 (5,0000 ha), działkę nr 2/14 (5,0000 ha) oraz na działkę nr 2/15 (5,0000 ha). Prawo własności NIERUCHOMOŚCI wpisane jest na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy sprzedaży zawartej dnia 27 czerwca 2003 r. NIERUCHOMOŚĆ nie jest zabudowana, uzbrojona, a także nie posiada ogrodzeń. Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, które mają być PRZEDMIOTEM SPRZEDAŻY nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jak wynika z opisu sprawy, przy nabyciu nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) nie wystąpił podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości, lub że takie prawo Zainteresowanemu nie przysługiwało.

Mając na uwadze powyższe sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntu (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY), nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków, o którym mowa w tym przepisie (tj. w momencie nabycia NIERUCHOMOŚCI nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przedmiotowy grunt (PRZEDMIOT SPRZEDAŻY) stanowi składnik majątku przedsiębiorstwa rolnego służący prowadzeniu przez czynnego zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą w rozumieniu ustawy jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego, to sprzedaż tego gruntu (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntu (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w stanowisku własnym odnosi się do zastosowania zwolnienia od podatku do ww. transakcji sprzedaży gruntu (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY) to tutejszy organ w niniejszej interpretacji dokonał oceny tej kwestii.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tutejszy organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY), (pytanie nr 1 we wniosku). Natomiast w zakresie zastosowania stawki podatku 23% dla dostawy nieruchomości (PRZEDMIOTU SPRZEDAŻY), zostało wydane w dniu 25 lutego 2021 r. postanowienie o odmowie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nr 0112-KDIL1 -3.4012.508.2021.1.TK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.