Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.714.2020.3.JG
z 3 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 3 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości zaewidencjonowania nabytych lokali w PKPiR jako towary handlowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości zaewidencjonowania nabytych lokali w PKPiR jako towary handlowe.

Pismem z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 8 lutego 2021 r. znak: 0115-KDIT3.4011.714.2020.2.JG, 0113-KDIPT1-3.4012.905.2020.3.KS

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. We wpisie do CEIDG [dopisek organu: Wnioskodawca] wskazał jako jeden z przedmiotów działalności (…)

Wnioskodawca prowadzi ewidencję podatkową z wykorzystaniem Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów (PKPiR).

Na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) Wnioskodawca nabył (…) lokal mieszkalny (…) w wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej(…)

Następnie na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) Wnioskodawca (…) nabył lokal (….), również z udziałem w nieruchomości wspólnej(…)

W związku z nabyciem przedmiotowych lokali Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia naliczonego podatku VAT, bowiem transakcje te nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, lecz podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nabycie lokali nastąpiło poza działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

(…)

Wnioskodawca planuje w ramach własnej działalności gospodarczej odnowić zakupiony (…), a zatem odnowienie dotyczyć będzie obu nabytych lokali. Odnowa w tym wypadku polega na rozbudowie, nadbudowie i przebudowie (…) i posiadanym projektem architektonicznym. Po odnowieniu (…) obu lokali (…). Wnioskodawca planuje sprzedać oba lokale. W żaden inny sposób (…) oba lokale, nie będą używane przez Wnioskodawcę, nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych i nie będą odliczane z tytułu ich posiadania odpisy amortyzacyjne.

Wnioskodawca nie zna dokładnej wartości prac, które mają zostać wykonane, podobnie nie wie o ile dokładnie wzrośnie wartość każdego z lokali. Jest dla Wnioskodawcy natomiast pewne, że koszty odnowienia (…) obu lokali przekroczą w odniesieniu do każdego z lokali 30% ceny jego nabycia. Podobnie jest pewien, że po wykonaniu wszystkich prac wartość obu lokali wzrośnie o ponad 30%. Po odnowieniu lokali, powierzchnia użytkowa każdego z nich nie przekroczy 150 m².

Wnioskodawca wyjaśnia, że odnowienie (…)lokali zleci zewnętrznym podmiotom. Jedyne wydatki poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę będą polegać na zakupie materiałów budowlanych i zapłata za wykonane prace budowlane.

Pismem z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

• Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (…)
• W chwili nabycia lokali mieszkalnych, (…)został nabyty pierwotnie bez związku z działalnością gospodarczą a w związku z prywatnymi zamiarami, które nie miały charakteru gospodarczego.
• Stwierdzenie Wnioskodawcy, iż Nabycie lokali nastąpiło poza działalnością gospodarczą, należy rozumieć w ten sposób, że w chwili nabycia lokali mieszkalnych, które zostały przywołane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nie miał zamiaru wykorzystywać ich na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jedynie dla prywatnych celów jako miejsce lokowania środków finansowych lub w perspektywie czasu także możliwość zamieszkania w tej nieruchomości (…). Nabycie tych lokali nastąpiło (…) i nie miało na celu wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też początkowo w żaden sposób ich nabycie nie było wtedy odnotowane w księgach i ewidencjach podatkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Także w komparycji aktów notarialnych Wnioskodawca został opisany jako zwykła osoba prywatna, (…)
• Pomysł wykorzystania nabytych lokali do celów gospodarczych pojawił się kilka miesięcy później. Wnioskodawca dostrzegł możliwość uzyskania dochodu z nieruchomości w ten sposób, że możliwe jest ich odnowienie i z uwagi na chłonność rynku nieruchomości (…) ich zbycie w korzystnej cenie. Pomysł ten jednak pojawił się po zakupie nieruchomości, natomiast przed ich zakupem jak również w trakcie ich zakupu Wnioskodawca nie brał tej możliwości pod uwagę. Po podjęciu decyzji o gospodarczym przeznaczeniu lokali, (…) Wnioskodawca rozszerzył przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej o nowe przedmioty jak to opisano powyżej.
• Przed nabyciem ani w trakcie nabywania przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie miał zamiaru nieruchomości tych odnawiać i dalej odsprzedawać, lecz traktował nabycie nieruchomości jako formę lokowania kapitału, brał również pod uwagę w dalszej perspektywie czasu możliwość zamieszkania w tej nieruchomości. Dopiero po kilku miesiącach od ich nabycia na skutek rozmów prowadzonych m.in. w gronie rodzinnym uznał, że lepiej jest w stanie wykorzystać te nieruchomości poprzez ich odnowienie i odsprzedaż. Tak więc w chwili nabywania nieruchomości Wnioskodawca nie miał zamiaru ich odnawiania i odsprzedawania, pomysł na takie wykorzystanie nabytych nieruchomości pojawił się dopiero później.
• Początkowo, tj. od chwili nabycia Wnioskodawca traktował nabyte lokale jako przedmioty prywatne w związku z czym nie zostały one wprowadzone w tamtym momencie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR). Dopiero po zmianie zamiaru, tj. aby jednak wykorzystać je w działalności gospodarczej, Wnioskodawca wprowadził je do PKPiR w sposób jak opisano to w stanie faktycznym. (…)
• W toku prowadzonej działalności zdarza się, że posiadany lub zakupiony składnik jako składnik prywatny będzie miał większe lub lepsze zastosowanie w prowadzonej działalności gospodarczej, przez co konieczne jest wprowadzenie tego składnika do ewidencji podatkowej. Jednocześnie nie ma aktualnie przeciwskazań ku temu by przedmioty nabyte prywatnie, czyli bez związku z prowadzoną działalnością, wprowadzić jako towar do firmy i właśnie tę możliwość Wnioskodawca wykorzystał.
• Wprowadzenie nabytych lokali nastąpiło zatem jako tzw. wprowadzenie majątku prywatnego do firmy.
• Wnioskodawca wprowadził je na podstawie oświadczenia zawierającego:
  (…)
  
• Biorąc pod uwagę powyższe, jako że Wnioskodawca nie nabywał lokali z zamiarem ich przeznaczenia na cele związane z działalnością gospodarczą, dlatego nie wprowadził ich początkowo do posiadanej przez siebie ewidencji jako towar handlowych. Uczynił to jednak po zmianie zamiaru, aby jednak przedmioty te służyły w jego działalności gospodarczej i zrobił to z wykorzystaniem oświadczenia o wprowadzeniu towaru handlowego jak opisano to wyżej, (…)

W związku z powyższym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego sformułowano następujące pytania:

1. Czy w tak opisanym stanie faktycznym prawidłowo ujęto nabyte lokale w księdze przychodów i rozchodów jako towar handlowy w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia księgi przechodów i rozchodów?
2. Czy planowana sprzedaż każdego z lokali (po ich odnowieniu zgodne z opisem zdarzenia przyszłego) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
3. Na wypadek udzielenia negatywnej odpowiedzi przez organ podatkowy na pytanie nr 2, czy planowana sprzedaż każdego z lokali (po ich odnowieniu zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?
4. Czy w związku z zamiarem sprzedaży lokali (po ich odnowieniu zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawcy w związku z wydatkami na odnowienie lokali przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania nr 1 oraz przedstawionego w tym zakresie stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W zakresie podatku od towarów i usług (VAT) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna. Ujęcie nabytych lokali w księdze przychodów i rozchodów jako towar handlowy w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia księgi przechodów i rozchodów jest prawidłowe.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że nabyte i wprowadzone do działalności gospodarczej lokale nie spełniają warunków uznania ich za środek trwały, o którym mowa w art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm., dalej jako: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), bowiem nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą jak również nie zostaną oddane do używania osobom trzecim w żadnej formie. Wnioskodawca jedynie odnowi je dokonując ich przebudowy, nadbudowy i rozbudowy w zgodzie z posiadanym projektem budowlanym (…) w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nadmienia, że nie umieścił nabytych lokali w ewidencji środków trwałych, lokale nie są amortyzowane.

Lokale mieszkalne nabyte przez Wnioskodawcę stanowią w jego ocenie towar handlowy.

Towary handlowe, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. poz. 2544, dalej jako: rozporządzenie w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów), stanowią wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

W sytuacji zaprezentowanej w opisie stanu faktycznego nie dochodzi do przerobienia lokali, bowiem tak początkowo jak i na końcu procesu odnowienia towar pozostaje nadal lokalem mieszkalnym, nie zmienia się jego przeznaczenie, ani żadne istotne cechy jak chodzi o pełnioną funkcję. Nie powstaje również nowy materialny substytut lokali. Nabyte lokale posiadają samodzielną i skończoną funkcję i nadają się do sprzedaży również w formie bez ich odnowienia.

Z przerobieniem lokali można byłoby mieć do czynienia w przypadku, gdy powstaje nowy nieistniejący wcześniej przedmiot. Tak byłoby w sytuacji dzielenia lokali na kolejne lokale (np. wyodrębnianie kolejnych lokali), łączenia w jeden lokal (np. łączenie kilku lokali w jeden lokal) albo zmianie przeznaczenia (np. przebudowa lokali mieszkalnych w taki sposób by przestawały nadawać się do pełnienia funkcji mieszkalnych). O takim przerobieniu nie ma w opisanym zdarzeniu przyszłym mowy.

Wnioskodawca rozważał uznanie lokali za materiały (surowce) podstawowe, które po dokonaniu w nich zmian (w efekcie prac budowlanych i nakładów inwestycyjnych) zostaną zakwalifikowane jako wyrób gotowy. Takie rozumienie Wnioskodawca odrzucił, ponieważ w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że nabyte lokale są tylko elementem, z którego wytworzony zostaje nowy lokal, byłaby to bowiem zbyt daleko idąca interpretacja uzasadniona raczej w przypadku budowy nowego budynku, czy budowy nowych lokali. W sytuacji budowy nowego budynku mamy do czynienia z sytuacją, że z określonych surowców powstaje nowy nieistniejący dotychczas przedmiot. O takiej sytuacji nie ma natomiast mowy w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Wnioskodawca podkreśla, że w efekcie planowanych prac budowlanych nie powstają nowe przedmioty, lecz nadal mamy do czynienia z lokalami mieszkalnymi, które również bez przeprowadzenia w nich prac budowlanych mogłyby samodzielnie stanowić przedmiot obrotu na rynku nieruchomości lokalowych o charakterze mieszkalnym. Zachowana zostaje również tożsamość ksiąg wieczystych dla każdego z lokali.

Wnioskodawca zwraca wagę, że kwalifikacja lokali nabytych w celu ich dalszej odsprzedaży po dokonaniu w nich zmian jest powszechnie prezentowana w indywidualnych interpretacjach podatkowych, takie stanowisko pełnomocnik Wnioskodawcy potwierdził również na infolinii KIS.

Podsumowując powyższe i udzielając jednoznacznej odpowiedzi na pytanie nr 1 Wnioskodawca stwierdza, że w jego ocenie ujęcie nabytych lokali w księdze przychodów i rozchodów jako towar handlowy w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia księgi przechodów i rozchodów jest prawidłowe.

Jednocześnie podatnik nie odnosi się do treści art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym bowiem ten przepis nie dotyczy pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544), pod pojęciem towary należy rozumieć: towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, produkcję niezakończoną, wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki.

Jak stanowi § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Z definicji towarów handlowych zawartej w cyt. wyżej przepisie, wynika że towary handlowe, nabywane są z zamiarem ich sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przed sprzedażą zakupionych przez Wnioskodawcę lokali poniesie on wydatki na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę (…)prace obejmą oba zakupione przez niego lokale. Wydatki na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę obu lokali są wydatkami związanymi z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami z działalności gospodarczej, bowiem istnieje związek przyczynowy, między poniesieniem tych wydatków, a przychodem jaki zostanie uzyskany ze sprzedaży tych lokali. Jednocześnie wydatki te nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2019 r., poz. 2544).

Ujęte w załączniku Nr 1 do rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach należy wpisywać określone przychody i rozchody.

Zgodnie z pkt 10 Objaśnień: kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Przy czym zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

W myśl § 3 pkt 1 lit. a–d ww. rozporządzenia: towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,

Przy czym, zgodnie z § 3 pkt 4 cytowanego rozporządzenia: za koszt wytworzenia uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług;

Mając na względzie powyższe przepisy i opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca zobowiązany jest ująć wydatki poniesione na zakup obu lokali mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży, na które przed sprzedażą zostaną poniesione koszty usług związanych z wykonaniem prac budowlano-remontowych.

Z treści wniosku wynika, że nabyte lokale mieszkalne nie stanowią towaru handlowego w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, bowiem towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym. Natomiast Wnioskodawca nie sprzeda tych lokali w stanie nieprzerobionym, bowiem jak wskazano, na lokale te przed sprzedażą zostaną poniesione nakłady budowlano – remontowych w celu uzyskania lepszej ceny sprzedaży.

Wobec powyższego każdy z lokali mieszkalnych nabytych przez Wnioskodawcę należy zaliczyć do produkcji niezakończonej (§ 3 pkt 1 lit. e rozporządzenia), z których każdy dopiero po wykonaniu niezbędnych prac remontowo-budowlanych będzie stanowił przeznaczony do sprzedaży wyrób gotowy w prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast przed zakończeniem prac remontowo-budowlanych – produkcję niezakończoną. Zatem dla każdego z lokali wszystkie koszty poniesione na ich zakup oraz prace remontowo-budowlane, poniesione na dany lokal będą stanowiły element kosztu wytworzenia tego lokalu. Jak już wyżej wskazano, w myśl § 3 pkt 4 ww. rozporządzenia, koszt wytworzenia obejmuje wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług. W konsekwencji zarówno zakupione lokale jak i usługi remontowo – budowlane niezbędne do wytworzenia wyrobu gotowego podlegają ujęciu w kolumnie 10 prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów w cenie ich zakupu.

Reasumując – Wnioskodawca powinien zaewidencjonować wydatki na zakup lokali jako produkcję niezakończoną, a nie towary handlowe, bowiem lokale zgodnie z opisem stanu faktycznego zawartym we wniosku nie zostaną przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

Stanowisko Wnioskodawcy należało wobec tego uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny opisany we wniosku różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.