INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 12 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego zapomogi pieniężnej wypłacanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego zapomogi pieniężnej wypłacanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W Zespole Szkół istnieje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zgodnie z opracowanym i zatwierdzonym Regulaminem Funduszu, część środków funduszu przeznaczona jest na indywidualne zapomogi dla pracowników jednostki. W regulaminie jest opracowany wzór wniosku, okres przyznawania świadczeń, kryteria dochodu uzależniające możliwość otrzymania świadczenia. Komisja socjalna zbiera się z chwilą napływu wniosków i przedstawia dyrektorowi do akceptacji formę dofinansowania.

Terminy spotkań komisji są zwyczajowo ustalane 2-3 razy w roku, chyba że zaistnieje sytuacja nagła, np. szybko postępująca choroba nowotworowa. Część pracowników przynosi dołączone do wniosków o przyznanie zapomogi zaświadczenia podpisane przez lekarza o długotrwałej chorobie pracownika i konieczności długotrwałego leczenia. Zaświadczenia te są od lekarza rodzinnego prowadzącego danego pacjenta (pracownika) lub od lekarza specjalisty danej specjalności. Dotyczy to szczególnie starszej części załogi i odnosi się do wielu schorzeń związanych z pracą i wiekiem pracownika.

Na wniosek poparty zaświadczeniem od lekarza o stanie zdrowia, emeryci i renciści zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu mają również możliwość otrzymania takiego świadczenia z ww. funduszu.

Wnioskodawca nie jest w stanie ocenić skali procentowej składanych wniosków, ale wie, że lekarze podchodzą do wydawania takich zaświadczeń z wielką powagą i nie każdy pracownik takie zaświadczenie od lekarza otrzymuje, gdyż to lekarz ma całą dokumentacje zdrowotną danego pacjenta.

Ze względu na ustabilizowaną kadrę pracowników w szkole wiadome jest, że pracownicy przedkładający takie zaświadczenie cierpią na przewlekłe choroby, co wynika z prywatnych rozmów i ogólnie znanych w jednostce przypadków zachorowań. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są zapomogi otrzymane w wyniku długotrwałej choroby do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Każda zapomoga rozpatrywana jest indywidualnie, czego dowodem jest protokół z posiedzenia komisji i pisemna akceptacja dyrektora na wniosku pracownika. Zgodnie z art. 180 ustawy – Ordynacja podatkowa, wniosek poparty zaświadczeniem od lekarza jest według Wnioskodawcy wystarczającą podstawą do skorzystania ze zwolnienia wypłaconej zapomogi od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zapomogi dla innych pracowników nie posiadające udokumentowania długotrwałej choroby są opodatkowane podatkiem dochodowym zgodnie z ustawą i też są rozpatrywane indywidualnie, różnicowane pod względem sytuacji pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych są zapomogi pieniężne wypłacane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Społecznych z tytułu długotrwałej choroby przyznane w oparciu o zaświadczenie lekarskie...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata zapomogi pieniężnej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przyznanej pracownikowi lub uprawnionemu emerytowi, w związku z długotrwałą chorobą wymagającą długotrwałego leczenia, popartą zaświadczeniem lekarskim jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do kwoty 2.280 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2. 280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Z powołanego przepisu wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone w przypadkach wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym.

Dlatego też, podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi, czy długotrwałej choroby. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicjami występującymi w słownikach języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Natomiast przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Analizując, czy choroba jest długotrwała nie sposób odwołać się do konkretnych ram czasowych przesądzających o tym jak długo ma ona trwać, by możliwe było objęcie zapomogi wypłaconej w związku z tą chorobą zwolnieniem z opodatkowania. Z medycznego punktu widzenia długotrwałe choroby, to choroby przewlekłe, nieuleczalne, wrodzone.

Z powyższego wynika, iż podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest do analizowania każdego przypadku indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest również zapisów określających sposób dokumentowania zdarzeń uprawniający do skorzystania z ww. zwolnienia od podatku. Skoro zatem ustawa nie wymaga szczególnego udokumentowania tych zdarzeń należy, kierując się przepisem art. 180 ustawy Ordynacja podatkowa, jako dowód dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Zasadność wypłaty zapomogi powinna być udokumentowana aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku długotrwałej choroby fakt jej zaistnienia może być zatem udokumentowany np. zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę lub lekarza rodzinnego.

W przypadku braku należytego udokumentowania zdarzenia zapomoga stanowi – w przypadku pracownika Wnioskodawcy – przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy, w przypadku natomiast emeryta lub rencisty – zapomoga podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4, tj. jako świadczenie otrzymane przez emeryta lub rencistę, w związku z łączącym go uprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż ze zwolnienia korzystać mogą tylko takie zapomogi, które zostały wypłacone w związku z długotrwałą chorobą pod warunkiem udokumentowania przez osobę starającą się o świadczenie podlegające zwolnieniu faktu długotrwałej choroby stosownymi dowodami, bowiem ciężar udowodnienia tego faktu spoczywa na osobie, która z niego wywodzi skutki prawne.

Reasumując, należy zatem stwierdzić, iż wypłata przez Wnioskodawcę zapomogi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w związku z długotrwałą chorobą, poświadczoną odpowiednim zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza rodzinnego lub lekarza specjalistę potwierdzającym długotrwałą chorobę korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.