Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.254.2020.3.MM
z 5 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2020 r. (data wpływu

24 listopada 2020 r.), uzupełnionym 9 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności na podstawie umowy sprzedaży w części dotyczącej:

• nieobjęcia tego nabycia zakresem art. 1 ust. 1 ustawy –jest nieprawidłowe,
• zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności na podstawie umowy sprzedaży.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 22 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.254.2020.2.MM, 0111-KDIB3-1.4012.924.2020.3.ASY wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 9 lutego 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest subfunduszem francuskiego funduszu sekurytyzacyjnego (dalej: FCT – w dosłownym tłumaczeniu „Wspólny Fundusz Sekurytyzacyjny”), utworzonym na podstawie francuskiego Code Monétaire et Financier (dalej: CMF, dosłowne tłumaczenie „Kodeks Pieniężny i Finansowy’”).

Francuski FCT nie może być utworzony przez dowolny podmiot, ale jest tworzony jedynie przez societe de gestion de portefeuilles (dosłowne tłumaczenie „spółka zarządzająca portfelem” w skrócie określana jako societe de gestion dosłowne tłumaczenie „spółka zarządzająca”, dalej: Spółka Zarządzająca), działającą na podstawie właściwego zezwolenia organów nadzoru finansowego (dalej: AMF). Sam FCT nie podlega bezpośrednio nadzorowi AMF. Spółka Zarządzająca może utworzyć więcej niż jeden FCT.

FCT nie ma własnych organów, lecz jest zarządzany i reprezentowany w stosunku do osób trzecich przez Spółkę Zarządzającą. FCT nie ma osobowości prawnej, ale może być podmiotem praw i obowiązków, pozywać i być pozywanym zgodnie z CMF i jego regulacjami. Francuski FCT może zawierać umowy we własnym imieniu, a przy zawieraniu tych umów reprezentowany jest przez Spółkę Zarządzającą.

Wnioskodawca, będąc francuskim FCT, został utworzony przez X Management (dalej: X) na podstawie CMF. Wnioskodawca, zamierza nabyć portfel wierzytelności, w skład którego wchodzić też będzie wierzytelność (dalej: Wierzytelność) z tytułu kredytu udzielonego przez polski bank (dalej: Bank) polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Dłużnik), która jest zabezpieczona hipotecznie na nieruchomości położonej w Polsce. Wierzytelność zostanie zbyta Wnioskodawcy przez Bank. Jednocześnie z nabyciem Wierzytelności od Banku, Wnioskodawca zleci Bankowi obsługę spłat Wierzytelności. Oznacza to, że po zbyciu Wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy, Bank nadal będzie obsługiwał jej spłatę: Dłużnik będzie przekazywał kwoty należne z tytułu spłaty Wierzytelności Bankowi (w tym spłatę kwoty głównej oraz zapłatę należnych odsetek), a Bank będzie przekazywał otrzymywane kwoty do Wnioskodawcy. W wyjątkowych okolicznościach (np. wątpliwości co do zdolności Banku do przekazywania płatności związanych z Wierzytelnością na skutek pogorszenia się kondycji finansowej. Planowane jest, że Wierzytelność zostanie nabyta po wartości nominalnej a Wnioskodawcy należne będzie wynagrodzenie pieniężne za nabycie Wierzytelności. Choć to mało prawdopodobne, ostatecznie może być jednak uzgodnione, że zamiast osobnego wynagrodzenia pieniężnego, wynagrodzenie Wnioskodawcy przybierze formę dyskonta od wartości nominalnej Wierzytelności. Wierzytelność wyrażona jest i spłacana jest w euro. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe w euro.

W celu sfinansowania nabycia Wierzytelności, Wnioskodawca wyemituje jednostki (parts), które zostaną objęte przez jednego lub więcej inwestorów. Jedną jednostkę uczestnictwa może objąć również X. X jak i wszyscy inwestorzy będą francuskimi rezydentami podatkowymi.

Inwestorzy, Bank oraz Dłużnik nie są i nie będą podmiotami powiązanymi.

Wnioskodawca nie będzie tworzył żadnych struktur organizacyjnych na terytorium Polski, w szczególności nie będzie zakładał tu oddziału ani przedstawicielstwa.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że samo przeniesienie wierzytelności przez Bank na Wnioskodawcę odbędzie się na podstawie dokumentu „Transfer Certificate”, sporządzonego pod prawem polskim, zgodnie z zawartą przez Bank umowa kredytową. Natomiast przeniesienie wierzytelności będzie wynikać z umowy zobowiązującej zawartej pod prawem obcym, nazwanej jako umowa sprzedaży i posiadającej cechy, zgodnie z którymi, na gruncie prawa polskiego, można ją kwalifikować jako umowę sprzedaży. Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że Wnioskodawca nabędzie wierzytelność na podstawie umowy sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z odpłatnym nabyciem przez Wnioskodawcę Wierzytelności od Banku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z odpłatnym nabyciem przez Wnioskodawcę Wierzytelności od Banku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności:

1. umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. umowa darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
4. umowa dożywocia,
5. umowa o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
6. ustanowienie hipoteki,
7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
8. umowa depozytu nieprawidłowego,
9. umowa spółki;
   
   

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 Ustawy o PCC).

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 4 Ustawy o PCC, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

Jak wskazano powyżej, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Jak zostało wskazane w stanowisku Wnioskodawcy dotyczącym pytania 1, umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 KC przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC.

Jak wynika z powyższego, usługa (umowa) sekurytyzacji nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, który stanowi zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających temu podatkowi. A zatem, usługa sekurytyzacji, wraz z dokonywanym w jej ramach odpłatnym nabyciem Wierzytelności, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 8 grudnia 2015 r. (IBPB-2-1/4514-387/15/ASz): „W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro zawarcie umowy o sekurytyzację nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to tym samym czynności dokonywane w ramach tej umowy, w oparciu o uregulowania zawarte na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych i ustawy Prawo bankowe, a zatem nie na podstawie Kodeksu cywilnego, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem nie mieszczą się w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem mająca być zawarta przez Wnioskodawcę (Fundusz Inwestycyjny) umowa o sekurytyzację oraz świadczone w jej ramach czynności nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”.

Analogicznie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 września 2015 r. (IPPB2/4514-306/15-4/MZ) oraz w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2015 r. (IPPB2/4514-158/15-3/LS).

Zauważyć należy, że powołane wyżej interpretacje zostały wydane w stosunku do stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych), w których usługa sekurytyzacji była świadczona wewnątrzkrajowo (między polskimi podatnikami) na zasadach określonych w Prawie bankowym (art. 92a) oraz Ustawie o Funduszach, które odnoszą się jedynie do sytuacji, w których nabywcą wierzytelności jest fundusz sekurytyzacyjny utworzony i działający na podstawie Ustawy o Funduszach.

Ze względu jednak na fakt, że usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Banku w związku z nabyciem wierzytelności, będzie swoją istotą i funkcjonalnością ekonomiczną odpowiadać pojęciu sekurytyzacji określonym w Prawie bankowym i Ustawie o Funduszach, a umowa będąca podstawą jej wykonywania nie figuruje w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. Ustawy o PCC), to należy uznać, że konkluzje wynikające z powołanych powyżej interpretacji znajdują swoje analogiczne zastosowanie w zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem.

Ponadto, jak w skazano w stanowisku Wnioskodawcy do odpowiedzi na pytanie 1, świadczona przez Wnioskodawcę usługa sekurytyzacji wierzytelności (w tym Wierzytelności), w ramach której dochodzi do finansowania Banku w drodze odpłatnego zbycia przez Bank Wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy, podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Zatem, spełnione będą także przesłanki z art. 2 pkt 4 ppkt b) (winno być: art. 2 pkt 4 lit. b) Ustawy o PCC (przynajmniej jedna ze stron tej umowy będzie zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności), zgodnie z którym to przepisem umowa, w ramach której zbyta zostanie Wierzytelność nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z odpłatnym nabyciem przez Wnioskodawcę Wierzytelności od Banku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja z 5 marca 2021 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.924.2020.4.ASY.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.) – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy – czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący subfunduszem francuskiego funduszu sekurytyzacyjnego (FCT) zamierza nabyć portfel wierzytelności, w skład którego wchodzić będzie wierzytelność z tytułu kredytu udzielonego przez polski bank polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, która jest zabezpieczona hipotecznie na nieruchomości położonej w Polsce. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabędzie wierzytelność na podstawie umowy sprzedaży.

Zgodnie z art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania

Natomiast art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że – przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności.

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, przy czym stosownie do art. 555 ww. ustawy, przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych.

Mając zatem na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność przelewu wierzytelności) stwierdzić należy, że umowa przelewu wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak już wyżej wskazano, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

W świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia, że przelew wierzytelności nastąpi w wykonaniu umowy sekurytyzacji jako jeden z jej elementów. Istotne jest to, że przelew wierzytelności nastąpi na podstawie umowy sprzedaży, czyli przybierze postać umowy, która wymieniona jest w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co przesądza o opodatkowaniu tym podatkiem. Z wniosku bezsprzecznie wynika, że przelew wierzytelności nastąpi na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności.

W świetle powyższych wyjaśnień, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługa sekurytyzacji, wraz z dokonywanym w jej ramach odpłatnym nabyciem Wierzytelności, nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych z uwagi na brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uznać należy za nieprawidłowe.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   
   
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania przelewu wierzytelności (w drodze sprzedaży) podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 5 marca 2021 r., Znak: 0111-KDIB3-1.4012.924.2020.4.ASY Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzając, że „Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione okoliczności niniejszej sprawy, uznać należy, że Wnioskodawca nabywając wierzytelności od Banku, wyświadczy na rzecz Banku usługę, polegającą na zapewnieniu Bankowi środków finansowych. (…) Zatem, to Bank zobowiązany będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkować świadczone przez Wnioskodawcę usługi, zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa podatkowego.”.

Z uwagi zatem na fakt, że przelew wierzytelności będzie podlegać uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług – co wynika z ww. interpretacji – to czynność ta będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z odpłatnym nabyciem Wierzytelności od Banku, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z uwagi na spełnienie przesłanek określonych w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, uznano za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto interpretacja z 8 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-2-1/4514-387/15/ASz dotyczy innego zdarzenia, ponieważ jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego „transfer wierzytelności nie zostanie dokonany w trybie umowy sprzedaży”. Natomiast pozostałe interpretacje przywołane przez Wnioskodawcę potwierdzają tezę, że jeżeli przelew wierzytelności przybierze postać umów sprzedaży, to czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.