Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.928.2020.3.ALN
z 3 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii w mobilnym punkcie gastronomicznym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii w mobilnym punkcie gastronomicznym.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, pytanie, stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną. Wnioskodawca posiada dwie kasy fiskalne. Z dniem 31 grudnia 2020 r. wchodzi w życie obowiązek wymiany kasy na kasy online. Wnioskodawca jedną z kas wymienił już na kasę online -fiskalizacja 11.09.2020.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy drugiej kasy: była ona zakupiona na okoliczność sprzedaży poza siedzibą firmy, póki co Wnioskodawca nie pracuje na niej i jest ona traktowana jako zapasowa (różne podmioty sugerują rozbieżne warianty).

Pytania:

Czy Wnioskodawca może tę kasę zachować do kolejnego przeglądu (maj 2021) i wówczas podjąć decyzję?

Czy Wnioskodawca powinien w przeciągu 6 m-cy od fiskalizacji pierwszej kasy zakupić i wymienić drugą kasę online?

Czy Wnioskodawca może posiadać dwie kasy mimo, że pracuj jedynie na jednej?

Czy utrzymując dwie kolejne kasy, przy wymianie tej drugiej Wnioskodawca otrzyma również zwrot części kosztów za zakup kasy?

Czy są regulacje, które pozwolą Wnioskodawcy w przyszłości (jeśli będzie musiał w grudniu 2020 wyrejestrować kasę z zapisem elektronicznym, nie online) uzyskać zwrot kosztów zakupu kasy online – są opinie, że jedynie przy wymianie 1do 1-wyrejestrowauję i od razu kupuję drugą kasę - przy rozszerzeniu działalności o kolejne PKD.

Wnioskodawca prosi o odpowiedź na każde z pytań, tak aby miał jasność co do właściwości postępowania w tej kwestii.

…. pojawiła się jeszcze taka informacja, że kasa musi ciągle pracować … a jeżeli działalność jest prowadzona sezonowo, to czy trzeba zgłosić czasowy brak zapisów na kasie?

Działalność gastronomiczna PKD: 56.10.A, 47.24.Z, 47.29.Z, 56.10.B, 56.30.Z.

Rejestracja sprzedaży za pomocą kasy online. Druga kasa na okoliczność sprzedaży w punkcie mobilnym (z zapisem elektronicznym).

Pytanie: Czy zgodne z „przepisami” jest utrzymanie dwóch kas fiskalnych:

• online – sprzedaż stacjonarna
  

• z zapisem elektronicznym – sprzedaż „na terenie kraju” (Wnioskodawca traktuje to jako zdarzenie przyszłe, ponieważ termin kolejnego przeglądu z kasy z zapisem elektronicznym przypada na maj 2021)
  

Obowiązek zakupu kasy online został spełniony: fiskalizacja 11.09.2020.

Odnosząc się do pytań Organu Wnioskodawca wskazał, że:

• jest czynnym przedsiębiorcą, nie jest płatnikiem VAT
  

• prowadzi jeden punkt stacjonarny + istnieje możliwość sprzedaży w terenie (festyny, odpusty)
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (postawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Czy zgodne z przepisami jest utrzymanie kasy fiskalnej z zapisem elektronicznym jako drugiej kasy zakupionej na okoliczność sprzedaż „na terenie kraju” (we wpisie do CEDIG 56.10.B)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku). Mimo głównej działalności – punkt stacjonarny (wiodąca PKD 56.10.A.) – rejestracja sprzedaży za pomocą kasy online, powinno być dopuszczalne „utrzymanie” kasy z zapisem elektronicznym (PKD rozszerzone, szczegółowe 56.10.B), jeżeli oczywiście nie istnieje przepis który by Wnioskodawcę obligował do innego postępowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii objętej pytaniem postawionym ostatecznie w poz. 75 uzupełnienia wniosku ORD-IN, tj. możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii w mobilnym punkcie gastronomicznym.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519 późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie to traci moc z chwilą wykonania czynności, o której mowa w § 4 (§ 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia)

Natomiast w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i) zapisano, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 52.21, PKWiU 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:

• świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
  

• usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
  
  

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły,zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
   2. obejmujących określenie:
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
   
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2019 r., poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmuje obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu tego typu kas od 1 lipca 2020 r. mieli zostać objęci podatnicy świadczący usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, a także podatnicy zajmujący się sprzedażą węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Jednakże w związku z rozprzestrzenianiem się pandemii COVID19 i podjętymi przez administrację publiczną działaniami mającymi na celu minimalizację skutków epidemii dla gospodarki, m.in. poprzez wsparcie przedsiębiorców, 18 czerwca 2020 r. zostało opublikowane rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (D.U. 2020 r., poz. 1059), zgodnie z którym branża gastronomiczna, usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania oraz sprzedaż węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych podlegają obowiązkowi stosowania kas on-line od 1 stycznia 2021 r., a nie tak jak dotychczas od 1 lipca 2020 r. Tym samym branża gastronomiczna i hotelarska zyskała dodatkowe pół roku na dostosowanie swoich systemów sprzedażowych do nowych kas on-line.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną PKD: 56.10.A, 47.24.Z, 47.29.Z, 56.10.B, 56.30.Z. Wnioskodawca posiada dwie kasy fiskalne. Z daniem 31 grudnia 2020 r. dla Wnioskodawcy wszedł w życie obowiązek wymiany kasy na kasy online. Wnioskodawca jedną z kas wymienił już na kasę online - fiskalizacja 11.09.2020.

Wnioskodawca wskazał: Druga kasa na okoliczność sprzedaży w punkcie mobilnym (z zapisem elektronicznym) - możliwość sprzedaży w terenie (festyny, odpusty).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem w mobilnym punkcie gastronomicznym.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line, należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W świetle powyższego – aby określić, czy dany podmiot od 1 stycznia 2021 r., został objęty obowiązkiem wymiany dotychczas używanych kas rejestrujących na kasy on-line na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT – konieczne jest zdefiniowane dwóch elementów, tj. usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W przepisie tym ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług. Tut. Organ przyjął jednak za zasadne, dokonać wykładni przepisów bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach. Należy zatem stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Definiując natomiast pojęcie stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (ww.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.

Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez Główny Urząd Statystyczny punktem gastronomicznym jest „Placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Natomiast placówka gastronomiczna została zdefiniowana jako „Zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos”.

Warto w tym miejscu również pomocniczo odnieść się do Polskiej Klasyfikacji Działalności z 2007 r., która w Dziale 56 (w ramach działalności usługowej związanej z wyżywieniem) wyróżnia:

• Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (56.10.A) – podklasa ta obejmuje przygotowanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującego własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuje działalność: restauracji, kawiarni, restauracji typu fast food, barów mlecznych, barów szybkiej obsługi, lodziarni, pizzerii, miejsc z żywnością na wynos, restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu wykonywaną przez oddzielne jednostki;
  

• Ruchome placówki gastronomiczne (56.10.B), a więc placówki o charakterze niestacjonarnym – podklasa ta obejmuje działalność obwoźnych sprzedawców lodów, wózków z żywnością, przyczep gastronomicznych oraz związaną z przygotowywaniem żywności na straganach. Podklasa ta nie obejmuje natomiast sprzedaży detalicznej żywności z automatów, sklasyfikowanej w 47.99.Z.
  
  

W myśl definicji słownikowej „stacjonarny” to „znajdujący się gdzieś na stałe, niezmieniający miejsca pobytu lub swego położenia. Natomiast zgodnie z wyjaśnieniami Głównego Urzędu Statystycznego stacjonarne placówki gastronomiczne to m. in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że sprzedaż prowadzona będzie w punkcie mobilnym. Jak wskazał Wnioskodawca istnieje możliwość sprzedaży w terenie (festyny, odpusty). Wnioskodawca klasyfikuje sprzedaż w punkcie mobilnym wg Polskiej Klasyfikacji Działalności jako 56.10.B.

W świetle powyższego trudno uznać ww. punkt mobilny za placówkę gastronomiczną o charakterze stacjonarnym, skoro punkt ten, nie będzie znajdował się na stałe w jednym miejscu, ale będzie zmieniał swoje położenie co jakiś czas (festyny, odpusty). Również z punktu widzenia klientów nie można uznać, że placówka ta będzie placówką stacjonarną, nie będzie ona bowiem zlokalizowana w jednym konkretnym miejscu (nie będzie miała stałego adresu), do którego klient będzie mógł się zawsze udać i skorzystać z oferowanych usług gastronomicznych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz ww. przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że o ile – jak wynika z treści wniosku - sprzedaż gastronomiczna będzie prowadzona z mobilnego punktu gastronomicznego, a nie w stacjonarnym punkcie gastronomicznym, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, przy czym, dla sprzedaży z mobilnego punktu gastronomicznego będzie miał możliwość ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy z elektronicznym zapisem kopii i nie będzie miał obowiązku wymiany kasy z elektronicznym zapisem kopii od dnia 1 stycznia 2021 r. w mobilnym punkcie sprzedaży na kasę on-line.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) tj. możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii w mobilnym punkcie gastronomicznym. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem postawionym ostatecznie w poz. 75 uzupełnienia wniosku ORD-IN, w szczególności kwestie ulgi za zakup kasy rejestrującej oraz dotyczące pozostałych praw i obowiązków prawnopodatkowych w przypadku wystąpienia działalności sezonowej nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.