Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.11.2021.2.MS
z 4 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem (data wpływu 13 lutego 2021 r.) na wezwanie z dnia 10 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.11.2021.1.MS (data nadania 10 lutego 2021 r., data doręczenia 11 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 10 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.11.2021.1.MS (data nadania 10 lutego 2021 r., data doręczenia 11 lutego 2021 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem (data wpływu 13 lutego 2021 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni poprosiła o wydanie interpretacji w zakresie możliwości rozliczenia podatku za rok 2020 jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Stan faktyczny:

W dniu 29 listopada 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o separację w Sądzie Okręgowym. Z powodu braku podjęcia rozpatrywania sprawy w dniu 2 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła skargę na przewlekłość postępowania do Sądu Apelacyjnego. Skarga ta została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny i w dniu 8 grudnia 2020 r. postanowił uznać zasadność skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy z uzasadnieniem, że przez dwa lata od rozpoczęcia sprawy nie odbyła się żadna rozprawa co do istoty pozwu.

Przyczyną wniesienia pozwu o separację (obecnie o rozwód) był między innymi fakt braku uczestnictwa ojca dzieci w utrzymaniu rodziny. Od chwili kiedy najmłodsze z dzieci poszło do przedszkola (wrzesień 2012 r.) ojciec dzieci nie podjął pracy, nie zajmował się również domem i nie dbał, a wręcz ograniczał rozwój dzieci, poprzez brak dbałości o rozwój społeczny i kontakt z rówieśnikami. Pomimo trudnych warunków mieszkaniowych (53 m²), rosnących kosztów utrzymania dzieci, ojciec nie podjął zatrudnienia. Utrzymanie rodziny, spłata kredytów, wszystkie obowiązki domowe (pranie, sprzątanie, gotowanie) spoczywały na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci nie odprowadzał ich do przedszkola ani do szkoły, dzieci pozostawały w placówkach lub świetlicy do godz. 17:00. Zdarzało się, że Wnioskodawczyni otrzymywała telefony z pytaniami o odbiór dzieci tuż przed zamknięciem placówek. To Wnioskodawczyni zachęcała dzieci do rozwijania kontaktów z ludźmi, syna namówiła na uczestniczenie w zajęciach programowania komputerowego, które też Wnioskodawczyni opłacała z własnych zarobków. Pod koniec 2018 pod naciskami Wnioskodawczyni, wynajęła Ona większy lokal mieszkalny tak, aby zapewnić dzieciom więcej przestrzeni. Niestety Wnioskodawczyni straciła pracę i w marcu 2019 r. wróciła do małego lokalu mieszkalnego. Urządzenie ponowne lokalu mieszkalnego, zapewnienie bytu dzieciom nadal spoczywało na Wnioskodawczyni.

W dniu 26 sierpnia 2019 r. wraz z trójką małoletnich dzieci (11,13 i 15 lat), Wnioskodawczyni wyprowadziła się z lokalu mieszkalnego będącego wspólną własnością małżeńską. Od tego momentu Wnioskodawczyni sama wychowuje dzieci zapewniając im zarówno byt materialny, jak również dbając o ich rozwój duchowy i emocjonalny. Decyzja o wyprowadzce miała przede wszystkim zapewnienie dzieciom prawidłowych warunków do rozwoju – ich dotychczasowe mieszkanie 53 m² było stanowczo za małe, a panująca w nim atmosfera nie sprzyjała rozwojowi dzieci. W związku z brakiem rozstrzygnięcia sądu, co do rozwodu nie ma ustalonych terminów kontaktów z dziećmi. Sąd wydał jedynie w dniu 18 grudnia 2019 r. postanowienie o zabezpieczenie miejsca pobytu dzieci przy Wnioskodawczyni oraz zabezpieczenia świadczenia alimentacyjnego na czas postępowania w wysokości 300 zł na dziecko. Ojciec dzieci płaci świadczenie alimentacyjne regularnie. Dzieci rzadko spotykają się z ojcem - jest to obiad w niedziele, wyjazd na święta co drugi rok (2-3 dni), wyjazd na wakacje (2x po ok. 1 tydzień). Cały pozostały czas dzieci pozostają pod opieką Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zajmuje się codziennym życiem, jest emocjonalnie dostępna i jeżeli jest taka potrzeba. Wnioskodawczyni pomaga w lekcjach, co miało szczególne znaczenie w 2020 r. kiedy szkoła prowadzona była w trybie zdalnym - pomoc w realizacji zadań praktycznych z plastyki, zajęć technicznych czy doświadczeń chemicznych, pomoc w języku angielskim, sprawdzanie prac domowych, uczestniczenie w zebraniach klasowych. Wnioskodawczyni zapewniała dzieciom możliwość uczestniczenia w lekcjach zdalnych (dostęp do internetu światłowodowego, zakup tabletu, wymiana komputera, zakup kamer). Wnioskodawczyni dbała o zdrowie (syn przeszedł terapię na boreliozę, córka miała półpaśca), zapewniła córce uczącej się w liceum korepetycje z języka niemieckiego. Dzieci nie chcą spędzać więcej czasu z ojcem, jedynie najstarsza córka częściej się z nim spotyka, ale nie nocuje u niego. Wnioskodawczyni samodzielnie, niezależnie oraz w sposób osobisty wychowuje dzieci starając się im zapewnić prawidłowy rozwój emocjonalny, duchowy oraz społeczny.

Dochody Wnioskodawczyni pochodzą z umowy o pracę. Dzieci nie uzyskują żadnych dochodów.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby skorzystać z możliwości rozliczenia podatku jako osoba samotnie wychowująca dzieci konieczne jest posiadanie określonego stanu cywilnego (rozwódka, osoba będąca w separacji). W sytuacji Wnioskodawczyni instytucje Państwa Polskiego potwierdziły przewlekłość postępowania, na podstawie którego obecny stan cywilny Wnioskodawczyni zostałby formalnie potwierdzony. W tym stanie faktycznym brak możliwości rozliczenia podatku dochodowego z uwagi na przewlekłość postępowania należałoby traktować jako wysoce niesprawiedliwe, skoro instytucje Państwa nie spełniają swoich zobowiązań wobec Wnioskodawczyni jako obywatela, zapewniając Wnioskodawczyni dostęp do prowadzonego bez zbędnej zwłoki postępowania sądowego.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawczyni przekraczają próg podatkowy i konieczność odprowadzania większego podatku znacznie uszczupla dochody Wnioskodawczyni. W 2020 roku wydatki były większe, ponieważ musiała zapewnić dzieciom sprzęt do zdalnego nauczania (epidemia COVID). Wnioskodawczyni musiała zakupić sprzęt, kamery, założyć odpowiedni internet - co przy trójce dzieci w wieku szkolnym było ogromnym wydatkiem. Do tych wydatków mąż w żaden sposób się nie dokładał. To Wnioskodawczyni musiała wygospodarować pieniądze na ten cel. Ponadto ciągle rosnące ceny żywotności powodują braki w budżecie Wnioskodawczyni - co Wnioskodawczyni jeszcze bardziej odczuła, gdy pobierana zaliczka na podatek osiągnęła wysokość 32%.

Wnioskodawczyni nadmienia, że brak możliwości rozliczenia się jako matka samotnie wychowująca dzieci wynikało z opieszałości sądu - co zostało potwierdzone wyrokiem Sądu Apelacyjnego (w załączeniu). Oboje z mężem na ostatniej (i jedynej) rozprawie w sprawie ustalenia zabezpieczeń potwierdzili, że zgadzają się co do zmiany pozwu z separacji na rozwód. To w wyniku przewlekłości postępowania Wnioskodawczyni nadal nie ma wyroku w tej sprawie. A fakt jest taki, że to Wnioskodawczyni jest rodzicem, który samotnie wychowuje dzieci, a instytucje Państwa przez swoją opieszałość uniemożliwiają Wnioskodawczyni rozliczenie dochodu w sposób, który nie ograniczałby Wnioskodawczyni znacznie budżetu domowego i środków niezbędnych do wychowania dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania w rozliczeniu za rok 2020 z preferencji podatkowych związanych z samotnym wychowywaniem dzieci?
2. Czy przedstawiony stan faktyczny uprawnia Wnioskodawczynię do złożenia korekty rozliczenia podatkowego za 2019 r., w którym nie skorzystała ze stawki preferencyjnej rozliczenia podatku dochodowego jako osoba samotnie wychowująca dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisany stan faktyczny uprawnia Ją do rozliczenia podatku z zastosowaniem preferencyjnej formy przeznaczonej dla osoby samotnie wychowującej dziecko w 2020 r. oraz do złożenia korekty za 2019 rok w celu skorzystania z ulgi przysługującej osobom samotnie wychowującym dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  
  

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym, określonym w tym przepisie, jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza to, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym, jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców. Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Przystępując do oceny możliwości rozliczania uzyskiwanych dochodów Wnioskodawczyni w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko zaznaczyć należy, że każda preferencja podatkowa stanowi wyjątek od zasady równości i powszechności opodatkowania. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko i miał ściśle określony stan cywilny.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w dniu 29 listopada 2018 r. złożyła wniosek o separację w Sądzie Okręgowym. Z powodu braku podjęcia rozpatrywania sprawy w dniu 2 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła skargę na przewlekłość postępowania do Sądu Apelacyjnego. Skarga ta została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny i w dniu 8 grudnia 2020 r. Sąd postanowił uznać zasadność skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy z uzasadnieniem, że przez dwa lata od rozpoczęcia sprawy nie odbyła się żadna rozprawa co do istoty pozwu. Wnioskodawczyni wraz z mężem na rozprawie potwierdzili, że zgadzają się co do zmiany pozwu z separacji na rozwód.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie można uznać za „osobę samotnie wychowującą dziecko”, bowiem jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni jest mężatką i małżeństwo Wnioskodawczyni nie zostało rozwiązane prawomocnym wyrokiem Sądu, nie została orzeczona sądownie separacja, gdyż wniosek o separację został zamieniony na pozew o rozwód.

Fakt, że Wnioskodawczyni od sierpnia 2020 r. żyje w oddzielnym gospodarstwie domowym z trójką małoletnich dzieci (wyprowadziła się od męża), ponosi wszelkie koszty dotyczące dzieci, na Niej spoczywają obowiązki codziennej opieki i dbania o dzieci, nie pozwala na uznanie Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko potwierdza wyrok z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt. I SA/Łd 1155/11, stwierdzając, że (…) z omawianego przepisu wynika, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został powiązany ze stanem cywilnym danej osoby, który stanowi jedyne kryterium dla takiej kwalifikacji rodzica bądź opiekuna prawnego. O ile więc dana osoba z uwagi na swój stan cywilny lub stan faktyczny albo prawny dotyczący jej małżonka (pozbawienie praw rodzicielskich lub odbywanie kary pozbawienia wolności) nie spełnia wymogów do uznania jej - w świetle przepisów u.p.d.o.f. - za osobę samotnie wychowującej dzieci, to osoba taka nie korzysta z możliwości opodatkowania w sposób przewidziany w art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f”.

Zatem Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w zeznaniu podatkowym za 2020 r. według zasad określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz dokonania korekty zeznania podatkowego za 2019 rok.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.