Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.178.2020.3.BB
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2020 r. (data wpływu – 18 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżeńską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżeńską.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 08 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.178.2020.2.MD, 0113-KDIPT2-2.4011.1056.2020.3.EC, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „Wnioskodawca”). W dniu 26 marca 2019 r. na podstawie aktu notarialnego, rodzice Wnioskodawcy darowali mu lokal mieszkalny (dalej „Mieszkanie”). W dniu przyjęcia Mieszkania w drodze darowizny Wnioskodawca był kawalerem, w związku z tym Mieszkanie zostało nabyte do majątku osobistego Wnioskodawcy. W dniu 5 września 2020 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Z chwilą zawarcia małżeństwa między Wnioskodawcą a jego żoną powstała z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). Przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą żona Wnioskodawcy w dniu 3 kwietnia 2020 r. na podstawie aktu notarialnego otrzymała od swoich rodziców darowiznę w postaci nieruchomości gruntowej - działki budowlanej (dalej „Nieruchomość”). W dniu przyjęcia Nieruchomości w drodze darowizny żona Wnioskodawcy była panną, w związku z tym Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca oraz jego żona planują w terminie najbliższych kilku miesięcy zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę rozszerzającą ustawową wspólność małżeńską, na mocy której Nieruchomość wejdzie do majątku wspólnego małżonków (dalej „Umowa majątkowa”). Wnioskodawca wraz z żoną, po uzyskaniu prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę, planują rozpoczęcie w 2021 r. budowy domu jednorodzinnego (dalej „Dom”) na terenie Nieruchomości. W celu pozyskania środków finansowych na budowę Domu Wnioskodawca zamierza w 2021 r. sprzedać Mieszkanie. Środki pieniężne, które zostaną uzyskane z tytułu sprzedaży Mieszkania, zostaną w okresie 3 lat od daty sprzedaży Mieszkania w całości przeznaczone na budowę Domu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym wniesienie, na podstawie Umowy majątkowej, przez żonę Wnioskodawcy Nieruchomości do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony stanowi nabycie w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, co powodowałoby konieczność zapłaty przez Wnioskodawcę podatku od darowizny na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie, na podstawie Umowy majątkowej, przez żonę Wnioskodawcy Nieruchomości do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony nie stanowi nabycia w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, w związku z tym nie powoduje to konieczności zapłaty przez Wnioskodawcę podatku od darowizny na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019, poz. 1813, ze zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych z tytułów enumeratywnie wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Kwestie stosunków majątkowych małżeńskich reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359).

Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast na podstawie art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, zawarty w art. 33 pkt 2 omawianego Kodeksu wyjątek od zasady, że przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez jednego lub oboje małżonków wchodzą do majątku wspólnego, obejmuje sytuację, gdy nabycie określonego przedmiotu następuje nieodpłatnie, w wyniku działania przepisów ustawy (dziedziczenie ustawowe) lub jednostronnej czynności prawnej podmiotu dokonującego rozporządzenia (dziedziczenie testamentowe, zapis), albo też w wyniku czynności prawnej dwustronnej, ale charakteryzującej się nieodpłatnością (darowizna).

Ustawodawca w takich przypadkach istotne znaczenie nadał dwóm okolicznościom: nabyciu przedmiotu majątkowego nieodpłatnie oraz woli dotychczasowego uprawnionego (spadkodawcy, darczyńcy). Wola spadkodawcy lub darczyńcy przesądza o wejściu przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego bądź do majątku osobistego (poprzednio odrębnego) - (postanowienie Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 2008 r., sygn. akt II CSK 647/07).

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Treść umowy majątkowej małżeńskiej sprowadza się bądź do wyłączenia wspólności ustawowej i zastąpienia jej ustrojem rozdzielności majątkowej, bądź też do określenia zasad przynależności poszczególnych rodzajów praw majątkowych do majątku wspólnego i majątków odrębnych małżonków.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że żona Wnioskodawcy posiada Nieruchomość, którą w dniu 26 marca 2019 r. otrzymała w darowiźnie od rodziców do swojego majątku osobistego. Przekazanie przez żonę Wnioskodawcy Nieruchomości na podstawie Umowy majątkowej do majątku wspólnego małżonków nie jest darowizną w rozumieniu art. 888 ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Jest to rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej przewidziane w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że umowa rozszerzająca ustawową wspólność majątkową małżeńską nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ nie została ujęta w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zawarcie umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżeńską o Nieruchomość stanowiącą majątek osobisty żony Wnioskodawcy, nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy nabycia w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, w związku z tym nie powoduje to konieczności zapłaty przez Wnioskodawcę podatku od darowizny na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualną

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając zatem powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.