Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.915.2020.2.MD
z 3 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2020 r. (data wpływu 18 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.915.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 grudnia 2020 r. (data doręczenia 4 stycznia 2021 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), nadanym za pośrednictwem ….. w dniu 11 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki jawnej. Działalność rozliczana jest na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Spółka jawna była właścicielem nieruchomości, od których zobowiązana była uiszczać, na podstawie składanych deklaracji, podatek od nieruchomości na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z obowiązkiem uiszczenia wysokiego zobowiązania oraz trudnościami finansowymi Spółka nie była w stanie terminowo regulować zobowiązań, w związku z czym powstała zaległość. Spółka nie ujmowała w kosztach uzyskania przychodów podatku od nieruchomości w dacie deklaracji, ze względu na to, że podatek ten był nieuregulowany. W związku z powstałymi zaległościami Spółka zwróciła się z prośbą o rozłożenie na raty zaległości i uzyskała zgodę (decyzja Prezydenta Miasta ….. z dnia 5 kwietnia 2019 r.) na regulowanie w ratach zaległego podatku. Zaległość została rozłożona na 24 raty. Żadna z rat za lata 2019-2020 nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 11 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała opis wskazując, że prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej od 17 stycznia 2002 r., Jej udział w Spółce wynosi 25%. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej wybrała opodatkowanie podatkiem liniowym. Spółka jawna stosuje metodę uproszczoną (kasową) rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Zakres prowadzenia działalności gospodarczej Spółki jest ujęty w szerokim zakresie, między innymi transport drogowy towarów oraz wynajem pomieszczeń. Zaległość w podatku od nieruchomości dotyczy podatku za lata od 2013 r. do 2018 r. Przez cały ten okres nieruchomości (od których powstała zaległość w podatku) były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Decyzja o rozłożeniu na raty podatku od nieruchomości została wydana 5 kwietnia 2019 r. Zaległość w podatku od nieruchomości została rozłożona na 24 raty płatne w okresie od 30 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2021 r. (23 raty po 16 500,00 złotych miesięcznie oraz 1 rata w wysokości 602 846,49 złotych). Spółka dokonała wpłaty 18 rat po 16 500,00 złotych każda (6 rat w 2019 r. oraz 12 rat w 2020 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W którym momencie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki z tytułu podatku od nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku: zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Podatek od nieruchomości stanowi koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak jego poniesienie jest racjonalne i niezbędne. Podatek od nieruchomości, stanowiący element kosztów stałych, z mocy prawa obowiązana jest uiszczać Spółka w związku z posiadanymi nieruchomościami. Podatek ten jednocześnie nie został wymieniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Podatek od nieruchomości dotyczy nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej Spółki, nie ma zatem przeszkód, aby stanowił koszt uzyskania przychodów.

W myśl z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem, że Spółka stosuje metodę uproszczoną (kasową) rozliczania kosztów uzyskania przychodów:

• ust. 4 - koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione;
  

• ust. 5d - za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów;
  

• ust. 6b - za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e. 6ba. 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.
  
  

W związku z powyższym jako moment uznania wydatków z tytułu zapłaconego w 2020 r. podatku od nieruchomości za koszty uzyskania przychodów należy określić datę jego poniesienia, tj. każdorazowo datę wpłaty raty (na podstawie potwierdzenia wpłaty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Dodać należy, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Zgodnie z art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Przy czym, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (a więc u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170, z późn. zm.), podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 11, ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania. Podatek jest płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach: do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.

W myśl art. 3 ust 1 ww. ustawy, podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2. posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3. użytkownikami wieczystymi gruntów;
4. posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
   1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
   2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
   
   
   

Wskazać należy, że podatek od nieruchomości podatnik jest obowiązany uiszczać z mocy prawa w związku z posiadanym majątkiem (posiadaniem nieruchomości). Stanowi on element kosztów stałych funkcjonowania firmy, dotyczy bowiem całokształtu jego działalności, nie jest zatem kosztem bezpośrednim, lecz kosztem związanym z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, mającym na celu utrzymanie (zachowanie) źródła przychodów. Podatek od nieruchomości jest ponoszony niezależnie od tego, czy prowadzona jest działalność, czy też nie. Niewątpliwie wydatki z tytułu podatku od nieruchomości dotyczą składników majątku, które służą uzyskiwaniu przychodów.

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, na której potrzeby wykorzystują nieruchomość, opłacony podatek jest elementem kosztowym. Wprawdzie nie ma on bezpośredniego związku z uzyskiwanymi przychodami, lecz stanowi racjonalny i gospodarczo uzasadniony wydatek związany z prowadzoną działalnością. Ponadto nie jest wymieniony w katalogu zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej od 17 stycznia 2002 r., Jej udział w Spółce wynosi 25%. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej wybrała opodatkowanie podatkiem liniowym. Spółka jawna stosuje metodę uproszczoną (kasową) rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Zakres prowadzenia działalności gospodarczej Spółki to między innymi transport drogowy towarów oraz wynajem pomieszczeń. Spółka jawna była właścicielem nieruchomości, od których zobowiązana była uiszczać, na podstawie składanych deklaracji, podatek od nieruchomości na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z obowiązkiem uiszczenia wysokiego zobowiązania oraz trudnościami finansowymi Spółka nie była w stanie terminowo regulować zobowiązań, w związku z czym powstała zaległość. Spółka nie ujmowała w kosztach uzyskania przychodów podatku od nieruchomości w dacie deklaracji, ze względu na to, że podatek ten był nieuregulowany. Zaległość w podatku od nieruchomości dotyczy podatku za lata od 2013 r. do 2018 r. Przez cały ten okres nieruchomości (od których powstała zaległość w podatku) były wykorzystywane w działalności gospodarczej. W związku z powstałymi zaległościami Spółka zwróciła się z prośbą o rozłożenie na raty zaległości i uzyskała zgodę na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 kwietnia 2019 r. na regulowanie w ratach zaległego podatku. Zaległość w podatku od nieruchomości została rozłożona na 24 raty płatne w okresie od 30 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2021 r. (23 raty po 16 500,00 złotych miesięcznie oraz 1 rata w wysokości 602 846,49 złotych). Spółka dokonała wpłaty 18 rat po 16 500,00 złotych każda (6 rat w 2019 r. oraz 12 rat w 2020 r.). Żadna z rat za lata 2019-2020 nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodów.

Jak wynika z opisu sprawy, na podstawie decyzji o rozłożeniu na raty został ustalony nowy termin zapłaty podatku od nieruchomości.

Mając na względzie przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, że podatek od nieruchomości, jako koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodem, powinien być zgodnie z treścią art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącalny w dacie jego poniesienia. Przy czym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z art. 22 ust. 6b w związku z art. 22 ust. 6 ww. ustawy, bez względu na metodę jej prowadzenia, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć należy, że podatek od nieruchomości za lata 2013-2018 nie został uregulowany w terminie, a decyzją wydaną w dniu 5 kwietnia 2019 r. został on rozłożony na raty, a zatem, ustalono nowy termin płatności tego podatku. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni winna zaewidencjonować podatek wynikający z decyzji o rozłożeniu na raty, jako koszt uzyskania przychodu (z uwzględnieniem posiadanego udziału Spółce jawnej) w dacie (miesiącu) wystawienia tejże decyzji.

W tej sytuacji faktyczno-prawnej, stanowisko Wnioskodawczyni, że jako moment uznania wydatków z tytułu zapłaconego w 2020 r. podatku od nieruchomości za koszty uzyskania przychodów należy określić datę jego poniesienia, tj. każdorazowo datę wpłaty raty (na podstawie potwierdzenia wpłaty), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.