2021.03.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.19.2021.1.BG
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2020 r. (data wpływu do Organu 14 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie za świadczenie Usługi inżynieryjnej w ramach Umowy nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie za świadczenie Usługi inżynieryjnej w ramach Umowy nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w Polsce działa w ramach Grupy X. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. produkcja i montaż (…), w tym w szczególności produkcja (…), a także świadczenie usług badawczo-rozwojowych. Klientami Grupy X, do której należy Spółka, są m.in. największe koncerny działające w (…) na świecie.

Ze względu na model organizacyjny przyjęty w Grupie X, poszczególne jej spółki produkują określone towary lub świadczą wybrane rodzaje usług - w tym na rzecz podmiotów powiązanych. W związku z opisywanym modelem działalności, Spółka, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nabywa szereg określonych usług o charakterze niematerialnym od podmiotów powiązanych.

W związku z prowadzoną przez Spółkę produkcją części oraz akcesoriów do pojazdów silnikowych Spółka zawarła umowę o świadczenie usług inżynieryjnych - (dalej jako: „Umowa”) z Podmiotem A z siedzibą w Japonii, japoński numer identyfikacji podatkowej (…) (dalej: ,.Podmiot A” lub „Kontrahent”), obowiązującą od dnia 1 stycznia 2016 r.

Na podstawie Umowy Podmiot A świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę inżynieryjną (dalej: „Usługa Inżynieryjna” lub „Usługa”) polegającą na realizacji dla i/lub z Wnioskodawcą różnorodnych programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) i/lub programów inżynieryjnych w zakresie produkcji:

(…) (dalej zwane łącznie: „Produktami”).

Wnioskodawca z tytułu świadczenia Usługi inżynieryjnej ponosi na rzecz Kontrahenta określone w Umowie wynagrodzenie, które kalkulowane jest jako zwrot kosztów ponoszonych przez Podmiot A wraz z ustaloną marżą.

Zgodnie z Umową, w przypadku, kiedy produkcja, korzystanie lub sprzedaż Produktów lub procesów przez Spółkę - zmodyfikowanych lub stworzonych przez Kontrahenta - narusza prawa własności intelektualnej należne, kontrolowane lub sublicencjonowane przez Kontrahenta, Kontrahent wyrazi zgodę na podjęcie negocjacji oraz przyznanie Spółce, za odpowiednią opłatą, niewyłącznej licencji w celu umożliwienia Spółce produkcji, korzystania oraz sprzedaży przedmiotowych Produktów, co stanowić będzie przedmiot odrębnej umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem lub przez strony Umowy wynegocjowane zostanie inne porozumienie. Zatem wynagrodzenie wypłacane z tytułu Usług na podstawie Umowy nie stanowi opłat za transfer, bądź udostępnianie know-how - gdyby takie opłaty były ewentualnie należne w związku ze świadczeniem Usług zostałyby uregulowane poprzez odrębną umowę i stanowiłyby przedmiot odrębnych wypłat.

Usługa Inżynieryjna powinna być zaklasyfikowana do następujących grupowań PWKIU, tj.:

PKWiU 2015 r. - 72.19.3 „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii”,
PKWiU 2008 r. - 72.19.2 „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii”.

Usługa Inżynieryjna jest wykonywana przez Podmiot A, a zatem wypłacane wynagrodzenie stanowi element dochodu Kontrahenta (tj. opodatkowanie przychodów/dochodów następuje na poziomie Kontrahenta), który występuje w roli podatnika w stosunku do tego wynagrodzenia.

Usługa wykonywana jest przez Kontrahenta przy wykorzystaniu jej zasobów osobowych. Stąd, osoby rzeczywiście świadczące Usługę Inżynieryjną nie przebywają zasadniczo na terytorium Polski. Niemniej, może się zdarzyć, iż w razie potrzeby, incydentalnie będą w ramach swoich obowiązków służbowych przybywać do Polski. Należy przy tym jednak wskazać, iż Kontrahent nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kwota dokonywanych wypłat wynagrodzenia dokonywanych na rzecz Kontrahenta w poszczególnych latach jest różna, jednak dotychczas nie przekraczała kwoty 2.000.000,00 PLN. Niemniej jednak, Wnioskodawca nie wyklucza, iż w kolejnych latach kwota wypłat wynagrodzenia może przekroczyć kwotę 2.000.000,00 PLN.

Należy nadmienić, iż w tożsamym stanie faktycznym na rzecz Spółki została wydana interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 marca 2019 r. o sygn. 0111-KDIB2-3.4010.8.2019.2.MK w zakresie ustalenia, czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta z tytułu wynagrodzenia za nabycie Usługi Inżynieryjnej, podlegają ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”). Organ potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty wynagrodzenia z tytułu nabywania przedmiotowej Usługi nie podlegają ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT. Wydając interpretację Organ potwierdził bowiem, iż nabywana Usługa Inżynieryjna nie jest podobna do wskazanych w art. 15e ust. pkt 1 ustawy o CIT usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, jak również stwierdził, iż wypłacane z tytułu Usługi wynagrodzenie nie stanowi należności, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, tj. wypłat za korzystanie lub prawo do korzystania z m.in. praw autorskich, czy licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za świadczenie Usługi inżynieryjnej w ramach Umowy nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za świadczenie Usługi Inżynieryjnej świadczonej na podstawie Umowy opisanej we wniosku nie stanowi należności, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

Cześć wspólna uzasadnienia.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), (...)

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Obowiązki Spółki jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT reguluje zasadniczo art. 26 ust. 1 tej ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wymaga wskazania, iż zastosowanie przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1096) zostało odroczone do dnia 31 grudnia 2020 r.

Uznając zatem, iż dana płatność objęta jest zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT lub zawiera się w katalogu przedstawionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, Spółka jest/będzie zobowiązana do działania w roli płatnika zgodnie z przytoczonymi przepisami.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki w pierwszej kolejności należy określić, czy Usługa Inżynieryjna stanowi świadczenie, które zostało wprost wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, bądź czy stanowi świadczenie podobne do tych wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a, a także czy należności z tytułu świadczenia Usługi Inżynieryjnej ewentualnie mogą być objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dopiero stwierdzenie, iż Usługa Inżynieryjna odpowiada świadczeniom wprost wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT lub jest świadczeniem do nich podobnym, lub należności z tytułu świadczenia Usługi Inżynieryjnej są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT powoduje, iż wynagrodzenie wypłacane z tytułu świadczenia Usługi przez Kontrahenta statuuje uznanie, iż powstanie obowiązek podatkowy w ramach podatku u źródła.

Z uwagi na powyższe, w dalszej części uzasadnienia Wnioskodawca dokonuje analizy wynagrodzenia wypłacanego z tytułu Usługi pod kątem stwierdzenia, czy może być ono uznane za wynagrodzenie z tytułu świadczenia wymienionego wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT bądź świadczenia podobnego do świadczeń wymienionych w powołanym przepisie, a także za należność, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy wypłacane wynagrodzenie z tytułu Usługi nie stanowi żadnej z należności, o których mowa w powyżej wymienionych przepisach ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

W przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ustawodawca stworzył katalog przychodów uzyskiwanych przez nierezydentów z tytułu świadczenia przez nich usług o charakterze niematerialnym, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce. Należy wskazać, iż przedmiotowy katalog nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje sformułowanie „... oraz świadczeń o podobnym charakterze... ”. Podkreślenia wymaga, iż w celu zakwalifikowania świadczenia do katalogu wskazanego powyżej, konieczne jest dokonanie szczegółowej i drobiazgowej analizy treści umowy o świadczenie usług oraz charakteru i istoty rzeczywiście wykonywanych świadczeń, bowiem tożsamość nazw nie przesądza o ich charakterze podobnym do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Mając na uwadze ugruntowany pogląd, prezentowany zarówno przez organy podatkowe, jak i sądy administracyjne, dla oceny, czy dane świadczenie jest świadczeniem o podobnym charakterze do wymienionych expressis verbis w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, niezbędne jest ustalenie, czy jest ono w stosunku do nich równorzędne. Przy kwalifikacji danej usługi jako podobnej, istotnym jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń w powołanym przepisie wymienionych, przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Pogląd ten został wyrażony m.in. w wyroku NSA z 5 lipca 2016 r. o sygn. II FSK 2369/15.

Przepisy ustawy o CIT nie wprowadzają definicji legalnych usług wymienionych w przepisie, będących przedmiotem analizy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, celem ustalenia ich znaczenia, a także prawidłowej kwalifikacji wynagrodzenia za Usługę będącego przedmiotem wniosku, należy w pierwszej kolejności posłużyć się potocznym znaczeniem pojęć, które zostały użyte w powyższym przepisie. Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, w przypadku nieistnienia legalnej definicji pojęcia, którym posługuje się ustawa, należy odwołać się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego i przypisać definiowanemu terminowi takie znaczenie, jakie ma on w języku potocznym (tak m.in. wyrok NSA z 13 września 2013 r. o sygn. II FSK 2499/11 oraz z 13 kwietnia 2017 r. o sygn. II FSK 2613/15). Tym samym, Wnioskodawca pragnie przedstawić poniżej potoczne rozumienie świadczeń wchodzących w skład powyższego katalogu w oparciu o definicje zawarte w Słowniku Języka Polskiego (Internetowy Słownik Języka Polskiego, http://sjp.pwn.pl, dalej: „SJP”).

Usługi doradcze

Zgodnie z definicją SJP zwrot doradczy oznacza „służący radą, doradzający”, natomiast czasownik „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzielaniem porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. W związku z tym należy uznać, że usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej w danej materii. Zdaniem Wnioskodawcy kluczową cechą, która definiuje usługi doradcze, jest fakt, że podmiot świadczący takie usługi sugeruje, rekomenduje lub wydaje jakąś formę opinii w przedmiocie rozważanych scenariuszy działania.

Usługi księgowe

Posiłkując się definicją SJP „księgowość” to w znaczeniu potocznym „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”. „Księgowość” jest rozumiana także jako „dział biura, przedsiębiorstwa, instytucji, którego zadaniem jest prowadzenie ksiąg rachunkowych”. Zatem w znaczeniu słownikowym „księgowość” rozumiana jest przede wszystkim jako techniczna czynność prowadzenia ksiąg i ujmowania w nich wszystkich wymaganych pozycji.

Usługi badania rynku

Zgodnie z definicją SJP zwrot „badać” oznacza „poznawać coś za pomocą analizy naukowej”, natomiast pojęcie „rynek” odnosi się do „całokształtu stosunków handlowych i gospodarczych”. „Badanie rynku” należy zatem rozumieć jako „poznawanie całokształtu stosunków gospodarczych za pomocą analizy naukowej.

Usługi prawne

Posiłkując się definicją SJP przymiotnik „prawny” oznacza „dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem, legalny”. Usługi prawne są natomiast zazwyczaj rozumiane w nieco inny sposób, m.in. jako doradztwo i reprezentowanie w postępowaniach sądowych i pozasądowych, czy redagowanie projektów dokumentacji prawnej i aktów prawnych. Obejmują one zatem cały szereg czynności związanych z rozumieniem i stosowaniem prawa.

Usługi reklamowe

Zgodnie z SJP, reklamę stanowi „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”. Reklama może przybierać różne formy, jednak zawsze nastawiona jest na rozpropagowanie danego produktu lub usługi i zachęcania innych podmiotów do ich zakupu.

Usługi zarządzania i kontroli

Zgodnie ze SJP „zarządzić” oznacza „wydać polecenie”, natomiast „zarządzać” - „sprawować nad czymś zarząd”. Z kolei pojęcie „kontrola” definiowane jest jako „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym”, „nadzór nad kimś lub nad czymś”, bądź też „instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór”.

Co więcej, na uwagę zasługuje również fakt, że ustawodawca posłużył się spójnikiem „i” - usługi „zarządzania «i» kontroli”. Takie sformułowanie ustawodawcy ma określone skutki prawne i interpretacyjne.

Odnośnie do posługiwania się przez ustawodawcę spójnikami należy zauważyć, że spójnik „i”, podobnie jak „oraz”, „również” są spójnikami łącznymi. W ocenie Wnioskodawcy, w celu uznania danej usługi za usługi zarządzania i kontroli w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, powinny one spełniać zarówno definicję usług „zarządzania”, jak i usług „kontroli” łącznie (o czym świadczy zastosowanie spójnika „i”).

Usługi przetwarzania danych

Zgodnie z SJP „przetwarzanie” to „przekształcanie czegoś twórczo”, „zmiana, nadanie innego kształtu, wyglądu”, „opracowanie zebranych danych, informacji itp., wykorzystując technikę komputerową”. „Dane” natomiast oznaczają „fakty, liczby, na których można się oprzeć w wywodach”, „informacje przetwarzane przez komputer”. Zatem łącznie wyrażenia te powinny być rozumiane jako twórcze przekształcanie/opracowanie określonych faktów czy liczb.

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu

Zgodnie z SJP „rekrutacja” oznacza „przyjmowanie kandydatów do szkół lub do pracy”, a słowo „pozyskiwać” w potocznym znaczeniu to „zdobyć coś”. Zatem usługi te powinny być rozumiane jako czynności nastawione na zatrudnienie pracowników w danym podmiocie, zdobycie nowego personelu. Takie ich zdefiniowanie wskazuje raczej na praktyczny charakter rekrutacji, która łączy się z wykonywaniem pewnego zespołu czynności mających na celu zdobycie pracowników.

Usługi gwarancji i poręczeń

Zgodnie z SJP, „gwarancja” to „odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela”, natomiast „poręczenie” oznacza „pisemne zobowiązanie wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika, w razie, gdyby ten go nie wykonał”. Jak widać, pojęcia te są do siebie zbliżone i wiążą się z zabezpieczeniem pozycji wierzyciela względem dłużnika, gdyż do odpowiedzialności za jego zobowiązania dołącza kolejny podmiot. Ponadto, mogą być również interpretowane jako działania służące podniesieniu wiarygodności dłużnika względem innych podmiotów, wobec których posiada zobowiązania.

Świadczenia o podobnym charakterze

Zgodnie z SJP „charakter” to inaczej „zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju”. W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych wcześniej, należy przyjąć, iż wspomniany „właściwy zespół cech odróżniających” powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Z uwagi na powyższe, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia, których głównym elementem są świadczenia wprost wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Należy przy tym wskazać, iż nazwa czynności lub usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu przedstawionego w tymże przepisie. Stanowisko takie jest potwierdzane w licznych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-470/16/MS, interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 października 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.353.2020.2.SG czy z 9 października 2020 r. sygn. 0111-KDWB.4010.21. 2020.2.HK.

W praktyce organów podatkowych wskazuje się, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej muszą z niego wynikać takie same prawa i obowiązki dla stron (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2016 r. o sygn. IPPB5/4510-751/16-2/MK). Decydujące jest przy tym, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w powyższym katalogu przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lipca 2016 r. o sygn. II FSK 2369/15).

Usługa Inżynieryjna, świadczona przez Kontrahenta polega na realizacji dla i/lub z Wnioskodawcą różnorodnych programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) i/lub programów inżynieryjnych w zakresie produkcji Produktów, tj. Układów Zmiennych Faz Rozrządu oraz komponentów do tych układów w tym m.in. łańcuchów i fazerów, center bolt, a także solenoidów cewki elektrycznej. Wnioskodawca podkreśla, iż Usługa ma charakter techniczny, gdyż w jej ramach prowadzone są prace inżynieryjne.

Jak wynika z literalnej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, wśród wymienionych tam usług nie znalazły się usługi inżynieryjne. Usługa inżynieryjna nabywana w ramach Umowy nie stanowi zatem z całą pewnością świadczenia, o którym wprost byłaby mowa w tym przepisie.

Należy zatem przeanalizować, czy Usługa Inżynieryjna, koncentrująca się na realizowaniu różnych programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) lub produkcyjnych programów inżynieryjnych może ewentualnie stanowić usługę doradczą, księgową, badania rynku, prawną, usługę reklamową, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń lub świadczenie o podobnym charakterze do wymienionych.

Usługi doradcze.

Zdaniem Spółki, nie sposób utożsamiać Usługi Inżynieryjnej z usługami doradczymi, do których potencjalnie mogłaby być najbardziej podobna. W związku ze świadczeniem Usługi Inżynieryjnej wykonywane są głównie czynności techniczne o charakterze inżynieryjnym wymagające wiedzy specjalistycznej. W ich ramach następuje wdrożenie różnorodnych programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) i/lub programów inżynieryjnych w zakresie wytworzenia Produktów przeznaczonych dla sektora motoryzacyjnego i pojazdów użytkowych. Celem Usługi Inżynieryjnej nabywanej przez Wnioskodawcę nie jest sugerowanie, rekomendowanie lub wydanie jakiejś formy opinii w przedmiocie rozważanych scenariuszy działania, ale wdrożenie programów inżynieryjnych wspierających produkcję prowadzoną przez Wnioskodawcę, a zatem czynności ściśle techniczne.

Należy zaznaczyć, że nawet w przypadku, jeżeli w toku świadczenia Usługi Inżynieryjnej Spółce zostanie przekazana fachowa informacja, którą ewentualnie można uznać za świadczenie doradcze to stanowić ona będzie wyłącznie czynność dodatkową w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest wdrażanie programów inżynieryjnych, wspierających produkcję prowadzoną przez Wnioskodawcę. W żadnym wypadku Spółka nie nabywa bowiem usługi udzielenia porady technicznej odrębnie, w oderwaniu od całości Usługi Inżynieryjnej. Zatem nie można w sposób odrębny traktować poszczególnych czynności wykonywanych w celu realizacji usługi zasadniczej, bowiem takie rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, iż zasadniczym celem świadczeń nabywanych w ramach Usługi jest dokonywanie wdrożeń programów inżynieryjnych - czynności techniczne.

W tym miejscu należy wskazać, że ww. pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2013 r., sygn. II FSK. 1518/10, w którym Sąd zaakceptował stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 3 marca 2010 r., sygn. I SA/Kr 1497/09, zgodnie z którym: „(...) istnieje grupa usług o charakterze złożonym, w skład których wchodzić może szereg innych, odrębnych usług. (...) Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej. (...) element doradczy kompleksowej usługi wdrożenia programu informatycznego nie determinuje jej głównego i zasadniczego charakteru, jakim jest instalacja, obsługa i kontrola funkcjonowania wdrażanego oprogramowania. Zatem nieuprawnione jest stanowisko organu dokonującego interpretacji, że całość opisywanej przez Spółkę usługi należy kwalifikować jako usługę o charakterze podobnym do doradczej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Nie ma zatem powodu, by dokonywać sztucznego podziału usługi kompleksowej, której podstawowy charakter nie nosi cech odpowiadających usługom doradczym, a co za tym idzie opisanej we wniosku usługi wdrożenia systemu informatycznego nie należy kwalifikować jako jednej z usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Wprawdzie przytoczony wyrok NSA odnosił się do kompleksowej usługi wdrożenia oprogramowania, niemniej, zdaniem Spółki, wnioski z niego płynące można z powodzeniem odnieść do nabywanej przez Spółkę Usługi Inżynieryjnej. Spółka otrzymuje, bowiem usługę o charakterze wdrożeniowo-inżynieryjnym, a ewentualny element doradczy, jaki potencjalnie może wystąpić w ramach Usługi, stanowi wyłącznie element o charakterze pomocniczym. Wnioskodawca podkreśla, iż głównym celem nabywanej Usługi jest techniczne dokonywanie wdrożeń programów inżynieryjnych, które niezbędne są w działalności operacyjnej (produkcyjnej) Spółki.

Pozostałe usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Usługa Inżynieryjna nie wykazuje podobieństwa również do żadnej z innych usług, które zawarte są w katalogu z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, gdyż nie posiadają one żadnych cech zbieżnych.

Usługa Inżynieryjna nie ma w żadnym zakresie charakteru świadczenia, jakim jest badanie rynku. Celem nabywanej Usługi Inżynieryjnej nie jest badanie potencjału rynkowego, zwyczajów konsumentów, czy prowadzenie jakichkolwiek analiz w tymże zakresie i nabywanie takiej wiedzy przez Wnioskodawcę. Usługa polega bowiem na realizowaniu różnych programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) lub produkcyjnych programów inżynieryjnych i nie ma żadnego związku z badaniami rynku.

Usługa Inżynieryjna nie mieści się także w kategorii usług reklamowych, gdyż te obejmują m.in. projektowanie i realizowanie kampanii reklamowych i ich umieszczanie w czasopismach, gazetach, radiu i telewizji lub innych mediach. Niewątpliwie, celem nabywanej usługi oraz jej istotą nie jest świadczenie usług reklamowych, gdyż nie ma żadnego związku z ewentualnymi działaniami marketingowymi mającymi na celu zwiększenie sprzedaży produktów.

Usługa Inżynieryjna nie wykazuje również żadnych cech charakterystycznych dla usługi zarządzania i kontroli. W ramach świadczenia Usługi Inżynieryjnej nie są podejmowane żadne czynności polegające na sprawowaniu nadzoru czy sprawdzaniu. Jak zostało wskazane wyżej, w ramach Usługi Inżynieryjnej prowadzone są prace wykazujące jedynie charakter techniczny i inżynierski, a pracownicy wykonujący te usługi nie mają żadnego wpływu na zarządzanie Spółką, ani nie sprawują w jakimkolwiek stopniu kontroli nad jej działalnością.

Usługa Inżynieryjna nie posiada również cech charakterystycznych właściwych dla usługi przetwarzania danych. Wnioskodawca nie przekazuje Kontrahentowi zebranych danych w celu ich opracowania bądź uporządkowania, a dane te nie są twórczo przekształcane czy opracowywane. Wnioskodawca podkreśla, iż celem nabywanej Usługi jest wdrażanie programów inżynieryjnych, wspierających produkcję prowadzoną przez Wnioskodawcę. Nie mają one natomiast związku z przetwarzaniem danych, gdyż stanowią czynności techniczne związane z produkcją Spółki.

Wnioskodawca wskazuje, iż nie można również uznać, że nabywana Usługa Inżynieryjna wykazuje charakter usługi księgowej, usługi prawnej, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, usługi gwarancji i poręczeń, gdyż mają one zupełnie inne cechy od Usługi Inżynieryjnej. Kontrahent w ramach świadczonej Usługi Inżynieryjnej nie wykonuje na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek prac związanych z prowadzeniem księgowości, obsługi prawnej, rekrutacji pracowników czy czynności związanych z udzielaniem gwarancji i poręczeń.

Podsumowując, Kontrahent nie podejmuje żadnych czynności, które wpisywałyby się w zakres usług wymienionych powyżej i wykazywały cechy charakterystyczne dla takich usług.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż wynagrodzenie wypłacane z tytułu nabycia Usługi Inżynieryjnej nie stanowi wynagrodzenia z tytułu żadnego ze świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, gdyż Usługa ta nie stanowi żadnego ze świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie, ani też świadczenia podobnego do któregokolwiek z nich. Zatem wypłacane wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu u źródła i nie rodzi dla Wnioskodawcy obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu jego wypłaty.

Ponadto, Spółka podkreśla, iż nabywana Usługa Inżynieryjna mieści się w grupowaniu PKWiU 2015: 72.19.3 „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii” oraz grupowaniu 72.19.2. „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii” według PKWiU 2008 r., co w przekonaniu Wnioskodawcy stanowi dodatkowe potwierdzenie, iż świadczenie nabywane w ramach Umowy wykazuje charakter usługowy, a swoim zakresem obejmuje prace inżynieryjne, koncentrujące się na wdrażaniu przez Kontrahenta programów inżynieryjnych. Wskazana klasyfikacja nie obejmuje bowiem usług doradczych, ani żadnych innych wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a wyłącznie usługi o cechach inżyniersko-technicznych.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy została potwierdzona w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydanych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT dotyczących usług inżynieryjnych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w tym m.in. w wydanej:

26 września 2019 r. sygn. 0111-KD1B1-2.4010.251.2019.3.BG, w której stwierdzono, co następuje: „Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że Usługi Inżynieryjne obejmujące: projektowanie wyrobu i jego poszczególnych elementów, w tym opracowanie rysunków technicznych, prowadzenie badań i analiz technicznych projektowanych wyrobów i ich poszczególnych elementów, badanie i dobór materiałów, przeprowadzanie testów jakościowych i wytrzymałościowych projektowanych wyrobów i ich poszczególnych elementów, budowa prototypów, realizacja produkcji próbnej, uzyskanie niezbędnych pozwoleń umożliwiających w przyszłości produkcję i sprzedaż projektowanych wyrobów przez Spółkę, na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 2a updop wykonywane na rzecz kontrahentów zagranicznych nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać osiągniętych z tego tytułu przychodów za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisu”,
8 listopada 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.293.2019.2.KK, w której organ stwierdził: „Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że usługi inżynieryjne z zakresu inżynierii stosowanej, inżynierii produkcji i produktu, obejmujące świadczenia polegające na wykonywaniu prac projektowych, przeprowadzaniu prac badawczych, testów, sprawdzeń oraz świadczenie usług prototypowych w sektorze samochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a updop wykonywane na rzecz kontrahentów zagranicznych nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać osiągniętych z tego tytułu przychodów za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisu ”,
23 lipca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.401.2020.1.IR (wydanej w zakresie analogicznej regulacji na bazie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w której organ stwierdził, co następuje: ,,W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że Umowa „Rozwoju projektu” skupiająca szereg usług inżynieryjnych oraz badawczo-rozwojowych, w ramach których wyniki Badań podstawowych wykorzystywane są w odniesieniu do konkretnego projektu, obejmującego wytworzenie wyrobów Spółki na zamówienie indywidualnego klienta (dalej: „Rozwój projektu”). Celem Rozwoju Projektu jest wykorzystanie wyników Badań Podstawowych do produkcji konkretnego Wyrobu, co następuje poprzez ich wykorzystanie i dostosowanie, a następnie zaimplementowanie w Spółce, co umożliwia produkcję masową zamówionych przez klienta Wyrobów. W zakresie usług objętych umową Rozwoju projektu, Spółka pozyskała klasyfikację Głównego Urzędu Statystycznego w zakresie PKWiU. Zgodnie z przedmiotowym dokumentem, Rozwój projektu powinien być klasyfikowany do grupowania 71.12.17.0 „Usługi projektowania technicznego procesów przemysłowych i produkcyjnych”. Powyższy rodzaj usług nie jest wymieniony w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Wobec powyższego stwierdzić należy, że usługa świadczona w ramach umowy Rozwoju Projektu nie stanowi świadczenia, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz B.D. z tytułu jej świadczenia”.

Na poparcie swoich tez Spółka przytacza dodatkowo również interpretacje indywidualne dotyczące usług inżynieryjnych, zapadłe na gruncie art. 15e ustawy o CIT. Katalog usług zawartych w tym przepisie charakteryzuje się dużym podobieństwem do katalogu z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, zatem zdaniem Wnioskodawcy mogą one pomocniczo służyć do interpretacji tego przepisu:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 marca 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.18.2019.2.HK, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy i stwierdził, co następuje: „Opisane we wniosku usługi inżynieryjne jako nie wymienione expressis verbis w katalogu usług zawartym w komentowanym przepisie, nie mogą być rozważane jako objęte tą regulacją na innej podstawie niż tylko jako „świadczenia podobne” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop. Jednakże bazując na wykładni systemowej wewnętrznej oraz wykładni historycznej (analizie przebiegu procesu legislacyjnego w zakresie regulacji z art. 15e updop) należy uznać, że usługi te nie mieszczą się w kategorii usług objętych regulacją art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem cel i zakres tych usług jest odmienny od usług doradczych oraz pozostałych usług wymienionych w tym przepisie. Pojęcia „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze” nie obejmują opisanych we wniosku usług inżynieryjnych. W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, brak jest w niniejszym przypadku wątpliwości, że usługi inżynieryjne nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”.
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lutego 2019 r. o sygn. 0111-KDIB2-3.4010.419.2018.2.KK, w której organ stwierdził, iż usługi nabywane w obszarze inżynierii rozwoju (obejmujące m.in. czynności w postaci usługi rozwoju technologii w celu opracowania nowych serii produktów; wsparcia inżynieryjnego w produkcji seryjnej) nie mieszczą się w katalogi usług, o których mowa w art. 15e ustawy o CIT. Jak zauważył organ: „(...) stwierdzić należy że opisane we wniosku usługi z obszaru inżynierii i rozwoju, z obszaru produkcji, a także z obszaru monitorowania jakości jako nie wymienione expressis verbis w katalogu usług zawartym w analizowanym przepisie, nie mogą być rozważane jako objęte tą regulacją na innej podstawie niż tylko jako „świadczenia podobne” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Jednakże bazując na wykładni systemowej wewnętrznej oraz wykładni historycznej (analizie przebiegu procesu legislacyjnego w zakresie regulacji z art. 15e u.p.d.o.p.) należy uznać, że powyższe usługi nie mieszczą się w kategorii usług objętych regulacją art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem cel i zakres tych usług jest odmienny od usług doradczych oraz pozostałych usług wymienionych w tym przepisie. Pojęcia „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze” nie obejmują opisanych we wniosku usług z obszaru inżynierii i rozwoju, produkcji oraz monitorowania jakości. W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, brak jest w niniejszym przypadku wątpliwości, te usługi z obszaru inżynierii i rozwoju, produkcji oraz monitorowania jakości nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Tym samym nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.”

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do Usługi Inżynieryjnej nabywanej od Kontrahenta, na rzecz Spółki została wydana interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 marca 2019 r. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.8.2019.2.MK. Organ potwierdził w jej ramach prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym koszty wynagrodzenia z tytułu nabywania Usługi Inżynieryjnej nie podlegają ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy o CIT: „Opisane we wniosku usługi inżynieryjne jako nie wymienione expressis verbis w katalogu usług zawartym w komentowanym przepisie, nie mogą być rozważane jako objęte tą regulacją na innej podstawie niż tylko jako „świadczenia podobne” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop. Jednakże bazując na wykładni systemowej wewnętrznej oraz wykładni historycznej (analizie przebiegu procesu legislacyjnego w zakresie regulacji z art. 15e updop) należy uznać, że usługi te nie mieszczą się w kategorii usług objętych regulacją art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem cel i zakres tych usług jest odmienny od usług doradczych oraz pozostałych usług wymienionych w tym przepisie. Pojęcia „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze” nie obejmują opisanych we wniosku usług inżynieryjnych. W świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, brak jest w niniejszym przypadku wątpliwości, że usługi inżynieryjne nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”.

Jako że katalog zawarty w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT charakteryzuje się wysokim stopniem podobieństwa do katalogu przedstawionego w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, zdaniem Spółki nie ma powodów, dla których kwalifikacja tej samej usługi na bazie wskazanych przepisów powinna być odmienna. Skoro zatem w przywołanej wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji potwierdzono, iż Usługa Inżynieryjna nie zawiera się w katalogu z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w tym nie stanowi świadczenia podobnego do żadnej z usług tam wymienionych (w tym doradczej, zarządzania i kontroli czy przetwarzania danych), w przekonaniu Wnioskodawcy analogiczne podejście powinno zostać zastosowane w zakresie kwalifikacji tej Usługi pod kątem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. należałoby uznać, że Usługa Inżynieryjna nie stanowi żadnego ze świadczeń tam wymienionych, ani podobnego do nich.

Konsekwentnie, wynagrodzenie wypłacane z tytułu wykonywania tej Usługi nie powinno być uznane za przychód z tytułu świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zatem nie podlega ono opodatkowaniu u źródła na tej podstawie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wszelkie rodzaje usług (a tego rodzaju świadczenie stanowi Usługa Inżynieryjna) podlegające opodatkowaniu u źródła zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Jak Wnioskodawca wykazał powyżej, jego zdaniem Usługa Inżynieryjna nie mieści się w katalogu przedstawionym w tym przepisie. Niemniej, ze względu na jej techniczno-inżynieryjny charakter, a także fakt, iż służy ona działalności produkcyjnej Spółki. Wnioskodawca pragnie dodatkowo wskazać powody, dla których wynagrodzenie wypłacane z tytułu Usługi nie może również być uznane za żadną z należności, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W ramach nabywanej Usługi Inżynieryjnej nie następuje transfer know-how wytworzonego przez Kontrahenta ani transfer innych praw własności intelektualnej (w tym patentów, wzorów użytkowych, tajemnic handlowych, znaków towarowych itp.) wynikających z programów inżynieryjnych w zakresie aplikacji (wdrożeń) oraz produkcji, realizowanych przez Kontrahenta dla i/lub z Wnioskodawcą na rzecz Wnioskodawcy. Co ważne, zgodnie z Umową, w przypadku, kiedy produkcja, korzystanie lub sprzedaż Produktów lub procesów przez Spółkę - zmodyfikowanych lub stworzonych przez Kontrahenta - narusza prawa własności intelektualnej należne, kontrolowane lub sublicencjonowane przez Kontrahenta, Kontrahent wyrazi zgodę na podjęcie negocjacji oraz przyznanie Spółce, za odpowiednią opłatą, niewyłącznej licencji w celu umożliwienia Spółce produkcji, korzystania oraz sprzedaży przedmiotowych Produktów, co stanowić będzie przedmiot odrębnej umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem lub przez strony Umowy wynegocjowane zostanie inne porozumienie. Zatem ewentualna należność licencyjna związana z własnością intelektualną posiadaną przez Kontrahenta byłaby wypłacana jako odrębne wynagrodzenie na podstawie odrębnej umowy. W żaden sposób nie stanowi ona elementu wynagrodzenia za świadczenie Usługi Inżynieryjnej, które to wynagrodzenie odnosi się wyłącznie do czynności o charakterze usługowym (techniczno-inżynieryjnym).

W związku z powyższym, Spółka zajmuje stanowisko, iż wynagrodzenie uiszczane na rzecz Kontrahenta z tytułu świadczenia Usługi Inżynieryjnej nie jest objęte również zakresem przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Spółka pragnie po raz kolejny przywołać uzyskaną przez nią interpretację indywidualną w zakresie stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o CIT do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu Usługi Inżynieryjnej, w której potwierdzono, iż „W przedmiotowej sprawie nie znajdzie też zastosowania art. 15e ust. 1 pkt 2, bowiem jak wskazał Wnioskodawca w ramach nabywanej usługi inżynieryjnej nie następuje transfer know-how ani innych praw własności intelektualnej”. Skoro zatem wynagrodzenie uiszczane z tytułu Usługi Inżynieryjnej nie zostało uznane za należność o charakterze licencyjnym na bazie art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, nie powinno również być w ten sposób kwalifikowane dla celów podatku u źródła. Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu Usługi w żaden sposób nie mieści się w katalogu zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż stanowi ono wyłącznie wynagrodzenie za świadczenie usługi, a nie za transfer know-how czy jakąkolwiek licencję.

Co więcej, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż nabywana przez niego Usługa Inżynieryjna klasyfikowana jest do grupowania 72.19.3 „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii” określonego w PKWiU 2015 r. oraz grupowania 72.19.2. „Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk technicznych, z wyłączeniem biotechnologii” określonego w PKWiU 2008 r. Niniejsze stanowi dodatkowe potwierdzenie, iż świadczenie nabywane od Kontrahenta wykazuje wyłącznie charakter usługowy, a zatem wynagrodzenie za Usługę Inżynieryjną nie stanowi należności za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (transfer know-how) i nie może zostać uznane za należność licencyjną na bazie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska, zgodnie z którym wynagrodzenie za świadczenie Usługi Inżynieryjnej nabywanej na podstawie Umowy opisanej we wniosku nie stanowi należności, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, gdyż nie stanowi wynagrodzenia z tytułu żadnej ze wskazanych tam usług, ani z tytułu usługi do nich podobnej, jak również nie stanowi należności, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, bowiem jest wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usługi a nie należnością licencyjną, a tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

Uznając zatem, iż wskazane wynagrodzenie z tytułu Umowy nie podlega opodatkowaniem podatkiem u źródła, Wnioskodawca nie ma obowiązku jego poboru zgodnie z art. 26 ust. 1 oraz art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na marginesie, odnosząc się do sformułowania Wnioskodawcy zawartego w uzasadnieniu własnego stanowiska, że „(…) zastosowanie przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (…) zostało odroczone do dnia 31 grudnia 2020 r.”, Organ wskazuje, iż odroczenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zostało przedłużone do 30 czerwca 2021 r. (§ 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz.U. z 2020 r., poz. 2421).

Okoliczność ta pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin