Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.933.2020.2.AB
z 8 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2020 r. (data wpływu 1 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 1 i 2 zabudowanych budowlami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 1 i 2 zabudowanych budowlami.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 stycznia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.933.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką zarządzającą obszarem, działającą na podstawie ustawy z dnia 20.10.1994r. o (…). (…) na mocy warunkowej umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym nr Repertorium A Nr 20 w dniu 12.02.2020 r. sprzedała spółce z o.o. nieruchomość położoną w (…), oznaczoną jako działki nr: 1) 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetowych, 2) prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki gruntu położonej w (…), oznaczonej numerem 9 o powierzchni 0,1859 ha wraz z budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu. Wobec niewykonania przez wszystkie uprawnione podmioty praw pierwokupu i w związku z tym wobec spełnienia się warunków zawartych w akcie notarialnym nr Repertorium Nr 20, aktem notarialnym z dnia 16 czerwca 2020r. nr Repertorium 2 Spółka przeniosła bezwarunkowo na Sp. z o.o. własność nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego. Nieruchomość oznaczoną jako działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 została wniesiona aportem do Spółki przez spółkę A oraz Skarb Państwa w 1998r. w momencie powstawania (…) jako kapitał podstawowy. Z kolei prawo wieczystego użytkowania Spółka nabyła od spółki P Sp. z o.o. w dniu 13.06.2003r. wystąpił podatek od czynności cywilno-prawnych. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży zgodnie z aktem notarialnym nr Repertorium A Nr 3 z dnia 16.06.2020 r. obejmujące działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wchodzące w skład nieruchomości nie są zabudowane, ale znajdują się na nich budowle: nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetowych oraz prawo użytkowania wieczystego niezbudowanej działki gruntu położonej w (…), oznaczonej numerem 9 o powierzchni 0,1859 ha wraz z budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu. Naniesienia w postaci nawierzchni z asfaltobetonu oraz ogrodzenie z elementów żelbetowych zostały wniesione aportem do Spółki przez Z S.A. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenia z elementów żelbetowych w kwietniu 1999r. Wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej, spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Z kolei zjazd z kostki brukowej na działce 2 został wykonany przez Wnioskodawcę w sierpniu 2015 r. i przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Zgodnie z przedłożonym do aktu notarialnego (nr Repertorium A Nr 5 z dnia 12.02.2020 r.) zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta z dnia 06.11.2019 r. działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 położone przy ulicy (…) są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z planem znajdują się one na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolami 11 Pm - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów z istniejącą zabudową mieszkaniową oraz 43KDL,45KDL, 46KDL - drogi publiczne klasy „L” lokalne. Również zgodnie z przedłożonym do ww. aktu zaświadczeniem, wydanym przez Prezydenta Miasta z dnia 06.11.2019r. działka nr 9 położona przy ulicy (…) jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „S” i zgodnie z tym planem znajduje się na obszarze jednostki urbanistycznej oznaczonej symbolami 11 Pm - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów z istniejącą zabudową mieszkaniową oraz 43KDL.45KDL, 46KDL - drogi publiczne klasy „L” lokalne. Nabywca i zbywca nieruchomości są zrejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Cena sprzedaży nieruchomości została ustalona z uwzględnieniem podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

W odpowiedzi na wezwanie nr 0111-KDIB3-1.4012.933.2020.1.AB UNP: 1206318 z dnia 21.01.2021 r. Spółka przedstawia uzupełnienie wniosku z 26 listopada 2020r. Zgodnie z aktem notarialnym Repertorium 20 z dnia 16.06.2020 r. Spółka sprzedała nieruchomość oznaczoną jako działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni 2,4927 ha objętej jedną księgą wieczystą. Stosowanie do treści przepisu art. 21 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece w zw. z art. 46 § 1 k.c. działki te stanowią jedną nieruchomość gruntową. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie IV CSK 229/06 „Na gruncie wieczystoksięgowym nieruchomość identyfikowana jest z księgą wieczystą i w rezultacie o tym czy mamy do czynienia z jedną czy wieloma nieruchomościami decyduje liczba ksiąg wieczystych dla niej urządzonych (art. 1 u.k.w.h.).”. Podobnie Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 października 2003 r. w sprawie IV CK 114/02 podniósł, że „Stanowiące własność tej samej osoby i graniczące ze sobą działki gruntu objęte oddzielnymi księgami wieczystymi są odrębnymi nieruchomościami w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. Odrębność tę tracą w razie połączenia ich w jednej księdze wieczystej.”. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 czerwca 2016 r. w sprawie II OSK 2350/14 stwierdził, iż: „Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejsza sprawę w pełni podziela pogląd, że dwie graniczące z sobą działki gruntu należące do tego samego właściciela, dla których prowadzone są oddzielne księgi wieczyste, stanowią dwie odrębne nieruchomości gruntowe w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. Jeżeli natomiast dla takich działek jest prowadzona jedna księga wieczysta, stanowią one - w rozumieniu powołanego przepisu - jedną nieruchomość gruntową.”

Stan faktyczny dotyczy zatem sprzedaży jednej nieruchomości składającej się z ośmiu ewidencyjnie wyodrębnionych działek.

Doprecyzowując, Wnioskodawca sprzedał Spółce z o.o. na mocy ww. aktu notarialnego:

Nieruchomość położoną (…), oznaczoną jako działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z położonymi na niej budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetonowych.

Prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu, położonej w (…), oznaczonej numerem 9 o powierzchni 0,1859 ha wraz z położoną na niej budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu.

W myśl art. 3 pkt 3 z dnia 7 lipca 1994r. Prawo Budowlane tj. (Dz.U. z 2020r. poz. 1333 z późn. zm.) obiekty znajdujące się na działkach 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 tj. nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetonowych oraz znajdujący się na działce 2 zjazd z kostki brukowej i znajdująca się na działce nr 9 nawierzchnia z asfaltobetonu są budowlami.

Przy nabyciu wyżej wymienionych budowli Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pierwsze zajęcie (używanie) budowli nastąpiło w momencie nabycia.

Poszczególne budowle będące przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Nieruchomości gruntowe stanowiły drogę łączącą teren z drogami publicznymi i wykorzystywane były przez S S.A., przedsiębiorców działających na obszarze a także mieszkańców. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenie z elementów żelbetowych w kwietniu 1999r.

Wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków. Z kolei zjazd z kostki brukowej na działce 2 został wykonany przez Wnioskodawcę w sierpniu 2015r. i przysługiwało jej prawo do odliczenia Vat.

Do pierwszego zasiedlenia na wyżej wymienionych budowlach doszło w roku 1999 po ulepszeniu ogrodzenia i 2015 po wykonaniu zjazdu z kostki brukowej. Okres od pierwszego zasiedlenia jest dłuższy niż dwa lata. Wszystkie budowle na nieruchomości nr 1 i nr 2 nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z 2 lutego 2021) r.:

Czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości opisanych w stanie faktycznym na rzecz firmy Sp. z o.o. właściwie zastosowała stawkę podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o Vat opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o Vat rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o Vat, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o Vat, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zarówno sprzedaż nieruchomości jak i sprzedaż prawa użytkowania wieczystego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy o Vat i w związku z tym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na podstawie przepisu art. 41 ust.1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy Vat podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Niemniej, w przepisach ustawy o Vat ustawodawca przewidział sytuację, w których dostawa towaru podlega zwolnieniu. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o Vat dostawa terenów niezbudowanych innych niż tereny budowlane jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W myśl przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o Vat przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Sprzedaż nieruchomości położonej w (…), oznaczonej jako działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 o łącznej powierzchni 2,4927 ha wraz z położonymi na niej budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetonowych oraz prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu, położonej w S(…) oznaczonej numerem 9 o powierzchni 0,1859 ha wraz z położoną na niej budowlą - nawierzchnią z asfaltobetonu zakwalifikowała jako sprzedaż opodatkowaną ze stawką podatkową Vat w wysokości 23%, (zg. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa pkt 1 ustawy Vat), uznając grunt oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu jako teren niezbudowany przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie tut. organ pragnie zauważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie opodatkowania sprzedaży jedynie dwóch ewidencyjnie wyodrębnionych działek (tj. działek nr 1 i 2 pierwszych w kolejności wskazanych przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego) z uwagi na fakt wniesienia opłaty w wysokości odpowiadającej dwóm stanom faktycznym.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle spełniają definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na mocy warunkowej umowy sprzedaży objętej aktem w dniu 12 lutego 2020 r. sprzedał spółce z o.o. m.in. działki nr 1, 2, wraz z budowlami: nawierzchnią z kostki betonowej, nawierzchnią z asfaltobetonu i ogrodzeniem z elementów żelbetowych. Wobec niewykonania przez wszystkie uprawnione podmioty praw pierwokupu i w związku z tym wobec spełnienia się warunków zawartych w akcie notarialnym, aktem notarialnym z dnia 16 czerwca 2020 r. Wnioskodawca przeniósł bezwarunkowo na spółkę z o.o. własność nieruchomości. Działki nr 1, 2, zostały wniesione aportem do Wnioskodawcy przez spółkę Z S.A. oraz Skarb Państwa w 1998r. w momencie powstawania Spółki jako kapitał podstawowy. W myśl art. 3 pkt 3 z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane tj. (Dz.U. z 2020r. poz. 1333 z późn. zm.) obiekty znajdujące się na działkach 1, 2, tj. nawierzchnia z kostki betonowej, nawierzchnia z asfaltobetonu i ogrodzenie z elementów żelbetonowych oraz znajdujący się na działce 2 zjazd z kostki brukowej są budowlami. Przy nabyciu wyżej wymienionych budowli Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie (używanie) budowli nastąpiło w momencie nabycia.

Poszczególne budowle będące przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie naniesienia w postaci ogrodzenie z elementów żelbetowych w kwietniu 1999 r. Wartość poniesionych wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tych wydatków.

Z kolei zjazd z kostki brukowej na działce 2 został wykonany przez Wnioskodawcę w sierpniu 2015 r. i przysługiwało jej prawo do odliczenia VAT. Do pierwszego zasiedlenia na wyżej wymienionych budowlach doszło w roku 1999 po ulepszeniu ogrodzenia i 2015 po wykonaniu zjazdu z kostki brukowej. Okres od pierwszego zasiedlenia jest dłuższy niż dwa lata.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy były działki zabudowane. Spółka w opisie stanu faktycznego jednoznacznie podaje, że na działkach 1 oraz 2 znajdują się budowę. Analiza stanu faktycznego wskazuje, że dostawa ww. budowli znajdujących się na działkach nr 1, 2 nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego do pierwszego zajęcia (używania) budowli doszło w momencie ich nabycia tj. w 1998 r. Ponadto do pierwszego zasiedlenia ogrodzenia z elementów żelbetowych po jego ulepszeniu przewyższającym 30% jego wartości początkowej doszło w roku 1999 r., a do pierwszego zasiedlenia po wykonaniu przez Wnioskodawcę zjazdu z kostki brukowej doszło w 2015 r. Zatem od dnia rozpoczęcia użytkowania każdej z ww. budowli oraz po ulepszeniu ww. budowli do dnia sprzedaży upłynął okres co najmniej 2 lat.

Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budowli minął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa ww. budowli korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta jest także dostawa gruntu, na którym są posadowione budowle tj. działek nr 1 i 2 (art. 29a ust. 8 ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, nie można zgodzić się ze Spółką, że dostawę działek nr 1 i 2 zakwalifikowała jako sprzedaż opodatkowaną ze stawką podatkową Vat uznając grunt oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu jako teren niezbudowany przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowa sprzedaż działek nr 1 i 2 powinna być zakwalifikowana jako sprzedaż opodatkowana ze stawką podatkową VAT w wysokości 23% jest nieprawidłowe.

Kwestia dotycząca opodatkowania sprzedaży działek 23% stawką VAT nr 3, 4, 5, 6, 7, 8 i prawa użytkowania wieczystego działki nr 9 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.