Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.1.2021.1.SP
z 5 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy brak wypłacenia zysku ze spółki za rok 2020 (i lata wcześniejsze) spowoduje, że staną się one świadczeniami nieodpłatnymi powodującymi obowiązek naliczenia przychodów spółki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop oraz czy odsetki wynikające z umowy pożyczki między komplementariuszem a spółką stanowią, z zastosowaniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, koszt uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy brak wypłacenia zysku ze spółki za rok 2020 (i lata wcześniejsze) spowoduje, że staną się one świadczeniami nieodpłatnymi powodującymi obowiązek naliczenia przychodów spółki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop oraz czy odsetki wynikające z umowy pożyczki między komplementariuszem a spółką stanowią, z zastosowaniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, koszt uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca, jak i jego wspólnicy są polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży metali. Spółka Wnioskodawcy do końca 2020 roku składała się z komplementariusza – spółki z ograniczoną odpowiedzialnością której udział w zyskach wynosił 1% i komandytariusza – osoby fizycznej z udziałem 99%. Skład osobowy spółki uległ zmianie od dnia 1 stycznia 2021 roku; z tym dniem dotychczasowy komandytariusz zmienił status na komplementariusza z udziałem w zyskach w wysokości 98%, ponadto do spółki przystąpił nowy komandytariusz z udziałem w zyskach 1%. Dotychczas wspólnicy, po zakończeniu każdego roku, podejmowali uchwały o przeznaczeniu zysku dla wspólników proporcjonalnie do wysokości przysługujących im udziałów z tym, że udział spółki z o.o. podlegał zawsze wypłacie na rzecz wspólnika, natomiast dotychczasowy komandytariusz zdecydowaną większość zysku pozostawiał na koncie spółki (nr konta 821 – rozliczenie wyniku finansowego) bez naliczania odsetek z tego tytułu. Wspólnicy nie podejmowali uchwały o przekazaniu zysków na kapitał rezerwowy (zapasowy) lub zakładowy.

Pozostawienie w spółce niepobranych zysków komandytariusza (obecnie komplementariusza) jest niezbędnym warunkiem utrzymania płynności finansowej przez spółkę. Problemem dla spółki i jej wspólników jest wątpliwość prawna związana ze zmianami prawnymi w zakresie podatku dochodowego występującymi od 1.01.2021 roku – czy możliwe jest, bez ustanowienia nowych obciążeń podatkowych dla spółki, pozostawianie nadal przez komplementariusza niepobranego wcześniej zysku, a zwłaszcza czy pozostawiony w ten sposób zysk nie będzie powodem naliczania dla spółki przychodów z tzw. nieodpłatnych świadczeń. W przypadku gdyby takie obciążenia miałyby powstać wspólnicy rozważyliby zaciągnięcie od komplementariusza przez spółkę oprocentowanej pożyczki odpowiadającej wysokością kwocie niepobranego zysku. Pieniądze z pożyczki byłyby w całości wykorzystywane przy prowadzeniu opodatkowanej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

1. Czy po zmianie od dnia 1 stycznia 2021 roku zasad opodatkowania spółek komandytowych pozostawione przez ówczesnego komandytariusza (obecnie komplementariusza) przysługujące mu należności z tytułu udziału w zyskach za lata ubiegłe (również za 2020 rok) stają się świadczeniami nieodpłatnymi powodującymi obowiązek naliczenia przychodów spółki stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy?
2. Czy w przypadku zawarcia przez komplementariusza ze spółką umowy pożyczki na kwotę odpowiadającą niepobranym zyskom wypłacane wspólnikowi odsetki z tego tytułu będą dla spółki kosztem uzyskania przychodów, oczywiście z ograniczeniami wynikającymi z treści art. 15c ustawy?
3. Czy zawarcie pożyczki, o której mowa w punkcie 2 byłoby zwolnione z konieczności poniesienia opłaty od czynności cywilnoprawnych?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytań z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytań nr 1 i 2. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Pozostawienie w spółce zysku za 2020 rok i lata wcześniejsze nie powinno powodować naliczenia przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż do przychodów za ten okres stosowane są przepisy podatkowe obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2021 roku.

Ad. 2. Ponieważ zawarcie umowy pożyczki miałoby na celu zapewnienie spółce możliwości prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej i w tym celu pożyczka zostałaby udzielona i wykorzystana, wypłacone odsetki z tytułu tej pożyczki winny być uznawane za koszt uzyskania przychodów w ramach określonych art. 15c ustawy, gdyż brak jest innych przepisów wyłączających te odsetki z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy brak wypłacenia zysku ze spółki za rok 2020 (i lata wcześniejsze) spowoduje, że staną się one świadczeniami nieodpłatnymi powodującymi obowiązek naliczenia przychodów spółki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop oraz czy odsetki wynikające z umowy pożyczki między komplementariuszem a spółką stanowią, z zastosowaniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop, koszt uzyskania przychodu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej „updop”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 updop, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wskazane powyżej opodatkowanie spółek komandytowych zostało wprowadzone ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123, dalej „ustawa nowelizująca”) i obowiązuje od 1 stycznia 2021 r.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową i spółkę jawną statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta jest obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych, przy czym przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy nowelizującej, jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej, o której mowa w ust. 2, przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r., spółka ta może nie zamykać ksiąg rachunkowych na ten dzień i kontynuować rok obrotowy do dnia 30 kwietnia 2021 r.

Do dochodów wspólników spółki komandytowej lub spółki jawnej uzyskanych z udziału w zyskach takiej spółki, osiągniętych przez taką spółkę przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem, w którym taka spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ww. ustawy, przepis art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 2 oraz zwolnienie przewidziane w art. 22 ust. 4 tej ustawy mają zastosowanie wyłącznie do przychodów z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej lub spółki jawnej wypracowanych od dnia, w którym spółka ta stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2021 r., spółki komandytowe były traktowane jako podmioty podatkowo transparentne, tzn. których uzyskiwane przychody oraz ponoszone koszty podlegały uznaniu za przychody i koszty jego wspólników.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca oraz jego wspólnicy są polskimi rezydentami podatkowymi. Do końca 2020 r. Spółka Wnioskodawcy składała się ze spółki z o.o. (komplementariusz z 1% udziałem w zyskach) oraz osoby fizycznej (komandytariusz z 99% udziałem w zyskach). Od 1 stycznia 2021 r. dotychczasowy komandytariusz stał się komplementariuszem z 98% udziałem w zyskach. Do spółki przystąpił nowy komandytariusz z jednoprocentowym udziałem w zyskach. Dotychczas wspólnicy, po zakończeniu każdego roku, podejmowali uchwały o przeznaczeniu zysku dla wspólników proporcjonalnie do wysokości przysługujących im udziałów z tym, że udział spółki z o.o. podlegał zawsze wypłacie na rzecz wspólnika, zaś dotychczasowy komandytariusz większość zysku pozostawiał na koncie spółki bez naliczania odsetek z tego tytułu. Wspólnicy nie podejmowali uchwały o przekazaniu zysków na kapitał rezerwowy lub zakładowy. Niepobrane zyski komandytariusza zapewniają płynność finansową spółki komandytowej. Wnioskodawca zastanawia się, czy pozostawienie niewypłaconych zysków komandytariusza za 2020 r. i lata poprzednie wiąże się z powstaniem nowych obciążeń podatkowych. W przypadku gdyby takie obciążenia miałyby powstać, wspólnicy rozważają zaciągnięcie, na rzecz Spółki komandytowej, oprocentowanej pożyczki od komplementariusza, która odpowiadałaby wysokością kwocie niepobranego zysku. Pieniądze z pożyczki byłyby w całości wykorzystywane przy prowadzeniu opodatkowanej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updop, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 updop przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 5 ust. 1a updop, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Na podstawie art. 22 ust. 1 updop, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Jak wskazano wyżej, na podstawie art. 22 ust. 1 updop, opodatkowanie zysków spółki komandytowej, które ww. spółka uzyskuje, nastąpi dopiero od 1 stycznia 2021 r. (albo od 1 maja 2021 r., w zależności od tego, od którego dnia stanie się ona podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych).

W przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy przejściowe zawarte w ustawie nowelizującej, m.in. art. 12 i 13, stanowiące, że zyski wypłacane przez spółkę komandytową w momencie posiadania przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, które zostały wypracowane (osiągnięte) w okresie, kiedy ta spółka była jeszcze podmiotem transparentnym podatkowo, nie są opodatkowane ponownie podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem wypłata takich zysków ze spółki komandytowej jest opodatkowana na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2021 r. (lub z zastosowaniem okresu przejściowego wydłużającym stosowanie starego stanu prawnego do dnia 30 kwietnia 2021 r.)

Planowana zmiana statusu komandytariusza Spółki na jej komplementariusza nie ma wpływu na opodatkowanie zysku pochodzącego ze Spółki Komandytowej za okres, gdy Spółka komandytowa nie była jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz zawarty we wniosku wspólnym opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że zyski wygenerowane przez Spółkę Komandytową w czasie poprzedzającym opodatkowanie jej podatkiem dochodowym od osób prawnych są opodatkowane na starych zasadach, tj. podatek płaci tylko wspólnik. Spółka Komandytowa wypłacając (bądź zachowując) zysk wspólnikowi (np. za 2020 r., gdy nie stała się jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych) nie będzie zobowiązana do potrącenia podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, tj. ustalenia czy brak wypłacenia zysku ze spółki za rok 2020 (i lata wcześniejsze) spowoduje, że staną się one świadczeniami nieodpłatnymi powodującymi obowiązek naliczenia przychodów spółki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop należało zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W myśl art. 15c ust. 3 updop, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Na podstawie art. 15c ust. 12, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego (art. 15c ust. 13).

Zgodnie z art. 15c ust. 14, przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

1. nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 000 000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika;
2. przedsiębiorstw finansowych.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że w sytuacji kiedy Jego stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostało uznane za nieprawidłowe, to wspólnicy Wnioskodawcy rozważaliby zaciągnięcie pożyczki, która w całości zostałaby przekazana na możliwość dalszego prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zdania, że odsetki z tego tytułu byłyby dla spółki kosztem uzyskania przychodów, pod warunkiem zastosowania wszelkich ograniczeń wynikających z art. 15c updop.

Tut. Organ uznał stanowisko przedstawione w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, jednak w sytuacji, kiedy Wnioskodawca chciałby zawrzeć opisaną we wniosku umowę pożyczki, mógłby zaliczyć odsetki z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów, przy dochowaniu wszelkich warunków określonych w art. 15c updop. Tym samym, mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz właściwe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.