Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.7.2021.2.MK
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2021 r. (data wpływu 22 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 24 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.) oraz pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązku składania deklaracji jest:

• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji zerowych, w przypadku nabycia energii elektrycznej z zawartym podatkiem akcyzowym;
• prawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji wykazujących zużycie energii elektrycznej, w przypadku nabycia energii elektrycznej bez naliczonego podatku akcyzowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie obowiązku składania deklaracji. Ww. wiosek został uzupełnionym pismem z 24 lutego 2021 r. oraz pismem z 2 marca 2021 r., stanowiącymi odpowiedź na wezwanie Organu z 18 lutego 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.7.2020.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sprecyzowany po uzupełnieniu wniosku):

Spółka […] wybudowała elektrownię fotowoltaiczną o mocy 1 MW i 100% wyprodukowanej energii (kod CN 2716 00 00) sprzedaje dla dystrybutora energii elektrycznej […] (która posiada koncesję). Firma […] sprzedaje energię odbiorcy końcowemu i w cenie sprzedaży nalicza akcyzę. W przypadku braku produkcji energii w elektrowni (noc) Spółka […] odkupuje od […] energię elektryczną na własne funkcjonowanie (oświetlenie, kamery, alarm), w której cenie naliczona jest akcyza.

Wnioskodawca posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sprecyzowane po uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Spółka powinna składać deklaracje miesięczne?
2. Jeśli powinna składać, to co powinny zawierać deklaracje?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka […] powinna składać deklaracje zerowe, ponieważ w cenie zakupu energii na własny użytek zawarta jest naliczona akcyza. Natomiast gdyby dostawca energii dla Spółki […] nie naliczał podatku akcyzowego w cenie sprzedaży, Spółka […] powinna w deklaracjach zawierać informację o zużytej energii elektrycznej dostarczonej przez dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji zerowych, w przypadku nabycia energii elektrycznej z zawartym podatkiem akcyzowym;
• prawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji wykazujących zużycie energii elektrycznej, w przypadku nabycia energii elektrycznej bez naliczonego podatku akcyzowego.
  
  

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o podatku akcyzowym" – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie – art. 9 ust. 2 ustawy.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 9 ust. 3 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną – art. 11 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Nabywca końcowy, to zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

1. spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 312) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
   
2. towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284 i 288),
   
3. giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
   
4. spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.
   
   

Zgodnie z art. 24 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
   
   1. upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
   2. upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
   3. nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.
   
   

Na podstawie delegacji wynikającej z art. 26 ustawy, Minister Finansów 24 stycznia 2018 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy, w którym określił wzór deklaracji dla podatku akcyzowego (załącznik nr 1 do rozporządzenia) oraz w przypadku energii elektrycznej załącznik do deklaracji głównej - AKC-4/H (określony w załączniku nr 8).

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy zaznaczyć w pierwszej kolejności należy, że ustawodawca w art. 9 ust. 1 ustawy zawarł katalog czynności, które są przedmiotem opodatkowania akcyzą w zakresie energii elektrycznej. Katalog tych czynności wiąże się nieodłącznie ze statusem akcyzowym podmiotów uczestniczących w obrocie energią elektryczną i wyraża w istocie zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Co do zasady zatem przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Przedmiotem opodatkowania akcyzą nie jest natomiast sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję.

To zatem status akcyzowy podmiotów uczestniczących w obrocie energią elektryczną wpływa na obowiązki w tym zakresie, w tym na te których mowa w art. 24 ustawy.

Równocześnie ustawodawca w art. 9 ust. 3 ustawy ustanowił także zasadę jednokrotności (jednofazowości) opodatkowania akcyzą w zakresie energii elektrycznej, zgodnie z którą jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Wnioskodawca nie jest zatem w świetle przepisów ustawy o podatku akcyzowym nabywcą końcowym.

Tym samym sprzedaż energii elektrycznej na rzecz Wnioskodawcy nie powinna podlegać opodatkowaniu akcyzą, tj. Wnioskodawca powinien nabywać ją co do zasady bez naliczonego podatku akcyzowego. Nabyta przez Wnioskodawcę energia elektryczna (w ramach przedstawionego opisu stanu faktycznego) zostanie bowiem opodatkowana akcyzą z tytułu zużycia energii elektrycznej na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy (zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję). To z kolei spowoduje u Wnioskodawcy konieczność rozliczenia akcyzy i złożenia deklaracji na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W przestawionym opisie stanu faktycznego, z którym Organ jest związany, Wnioskodawca wskazał jednak, że pomimo posiadania koncesji, nabywa energię elektryczną z wliczonym podatkiem akcyzowym. Nabywając zatem w ten sposób energię elektryczną i nie dokonując innych czynności rodzących obowiązek podatkowy (co wynika z przedstawionego stanu faktycznego), Wnioskodawca nie ma obowiązku składania deklaracji, w tym tzw. zerowych.

W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek złożenia deklaracji i zapłaty akcyzy ciąży nie na Wnioskodawcy, lecz na podmiocie dokonującym sprzedaży energii elektrycznej Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest tym samym nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 2 i sytuacji, w której dostawca energii nie nalicza podatku akcyzowego, Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że to Wnioskodawca jest podmiotem obowiązanym jako podatnik, do złożenia deklaracji dla podatku akcyzowego od energii elektrycznej, w której wykaże zużytą energię elektryczną (nabytą od podmiotu posiadającego koncesję bez naliczonej akcyzy).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 jest zatem prawidłowe.

Oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji zerowych, w przypadku nabycia energii elektrycznej z zawartym podatkiem akcyzowym;
• prawidłowe – w zakresie obowiązku składania deklaracji wykazujących zużycie energii elektrycznej, w przypadku nabycia energii elektrycznej bez naliczonego podatku akcyzowego.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega, że interpretacja dotyczy wyłącznie wątpliwości Zainteresowanego wyznaczonych pytaniami i wyłącznie jego sytuacji prawnopodatkowej. Nadto została wydana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.