Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.899.2020.2.RK
z 8 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.) oraz pismem, które wpłynęło w dniu 20 stycznia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału nieruchomości (pyt. Nr 1-Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.899.2020.1.RK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 grudnia 2020 r. (data doręczenia 29 grudnia 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła powyższy wniosek pismem z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.), nadanym za pośrednictwem poczty w dniu 8 stycznia 2021 r. Natomiast w dniu 20 stycznia 2021 r. wpłynęło potwierdzenie opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Mąż Wnioskodawczyni prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. Na firmę uzyskał „kredyt biznes” w kwocie 234 tysiące złotych z zabezpieczeniem hipotecznym do 351 tysięcy złotych, ustanowionym na nieruchomości - działce gruntowej. Był od 11 lat jedynym jej właścicielem; Wnioskodawczyni, jako żona, musiała także wyrazić na to zgodę. Mąż Wnioskodawczyni podjął kroki w celu sprzedaży nieruchomości i spłaty zobowiązań bankowych, jednak nagła śmierć pokrzyżowała jego plany. Firma automatycznie przestała istnieć, a bank zażądał od Wnioskodawczyni jako cyt. „solidarnego kredytobiorcy”- spłaty 161 tysięcy złotych (tyle zostało po spłaceniu wcześniejszych rat). Nie mając takich środków finansowych, Wnioskodawczyni zmuszona była sprzedać ww. działkę i spłacić kredyt. Niestety sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat. Działkę odziedziczyła wraz z córką po ½ części. Córka Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na jej sprzedaż, a swoją odziedziczoną po ojcu część przekazała solidarnie na spłatę kredytu. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w kwietniu 2018 r., a działka została sprzedana w październiku 2018 r. Nieruchomość została sprzedana za 215 tysięcy złotych, z których 161 tysięcy złotych od razu zgodnie z umową notarialną przelały na konto banku. Pozostała kwota 54 tysięcy złotych podzielona na 2 części, została przelana na ich konta prywatne.

W piśmie z dnia 8 stycznia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że w 2018 r. odziedziczyła po zmarłym mężu działkę budowlaną o powierzchni 1 049 m², na której znajdował się drewniany budynek turystyczny typu Brda przeznaczony do rozbiórki. Działka należała do Jej męża od 14 maja 2007 r., kiedy to otrzymał ją w darowiźnie od swoich rodziców. Ww. nieruchomość stanowiła majątek odrębny męża Wnioskodawczyni, pomimo że pozostawali we wspólnocie majątkowej. Była ona z góry przeznaczona do sprzedaży, dlatego mąż Wnioskodawczyni nie zrobił współwłasności z Wnioskodawczynią. Mąż Wnioskodawczyni prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od 2000 r. do swojej śmierci 15 kwietnia 2018 r. Przychód z działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni był rozliczany w formie podatku liniowego na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na ww. nieruchomości nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza, a jej zbycie również nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Ww. grunt nie był wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na hipotekę omawianej nieruchomości bank udzielił Jej mężowi kredytu w formie bezgotówkowej za pośrednictwem rachunku bieżącego. Zgodnie z umową, kredyt był przeznaczony na „refinansowanie limitu DSD na rachunku bieżącym …, udzielonego wcześniej przez bank”. Uruchomienie kredytu nastąpiło po złożeniu pisemnego oświadczenia o poddaniu się egzekucji do dwukrotnej kwoty kredytu. Mąż Wnioskodawczyni przed śmiercią podjął stosowne kroki zmierzające do sprzedaży ww. nieruchomości i szybkiej spłaty kredytu. Niestety nagła śmierć pokrzyżowała Jego plany. Gdyby udało mu się sprzedać działkę, nie byłoby sprawy, bo nie płaciłby podatku dochodowego od sprzedaży, ponieważ sprzedaż nastąpiłaby już po upływie 5 lat. Ww. działkę otrzymały w spadku na podstawie aktu dziedziczenia (Wnioskodawczyni i pełnoletnia córka Wnioskodawczyni, po ½ części w kwietniu 2018 r. Po nagłej śmierci męża Wnioskodawczyni w 2018 r. znalazła się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, bo to mąż utrzymywał rodzinę. Wnioskodawczyni została z dwoma kredytami (w tym ww. firmowy). Aby się móc utrzymać i spłacać pozostały drugi kredyt hipoteczny musiała założyć własną działalność gospodarczą w 2018 r., którą Wnioskodawczyni prowadzi do dnia dzisiejszego. Są to usługi rozliczane podatkiem liniowym i na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni nie mogła kontynuować działalności gospodarczej męża, ponieważ nie było jeszcze stosownej ustawy regulującej takie możliwości. Nie mając środków na spłaty rat kredytowych zmuszona była dokonać wyboru, aby ratować swój zagrożony byt. Działając w ramach wyższej konieczności, postanowiła spłacić przynajmniej jeden kredyt - właśnie ten firmowy. Niestety nastąpiło to przed upływem 5 lat od otrzymania spadku. W tamtej chwili nie myślała o dalszych konsekwencjach finansowo-podatkowych. Była szczęśliwa, że tak szybko trafił się kupiec na działkę i transakcja sprzedaży została sfinalizowana. Jej pełnoletnia córka, będąca właścicielką części nieruchomości, wyraziła zgodę na sprzedaż, ponieważ też nie miała środków na spłatę rat kredytu. Wnioskodawczyni nieruchomość sprzedała 24 października 2018 r. i tego samego dnia cała kwota kredytu od razu została wpłacona na podane w akcie notarialnym konto banku. Pozostałą (po spłacenia kredytu) kwotę nowa właścicielka nieruchomości wpłaciła na Wnioskodawczyni konto i konto córki Wnioskodawczyni, po 1/2 części każdej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącą odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem 5 lat, Wnioskodawczyni jest zobligowana do zapłacenia 19% podatku?
2. Czy, jeżeli otrzymaną kwotę ze sprzedaży Wnioskodawczyni nie przeznaczyła na własne cele mieszkaniowe, lecz na spłatę kredytu firmowego, który pozostał po Jej zmarłym mężu, to czy spłata kredytu firmowego stanowi dla Wnioskodawczyni koszt, i czy podatek dochodowy ma Wnioskodawczyni zapłacić od całej kwoty sprzedaży działki, czy tylko od kwoty pozostałej po odliczeniu kwoty kredytu?
3. Czy Wnioskodawczyni, może zostać zwolniona z podatku dochodowego od sprzedaży w całości, ponieważ sytuacja w jakiej się znalazła była losową i niezależną od Wnioskodawczyni?
   
   

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i Nr 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, trudno Jej oceniać stan prawny, ale z punktu widzenia ludzkiego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii dotyczącej 19% podatku po zbyciu nieruchomości sprzed 2019 r., na pewno nie była korzystna dla wdów i członków najbliższej rodziny. W opinii Wnioskodawczyni, dobrze, że ustawa ta została zmieniona. Wnioskodawczyni uważa, że jako żona pozostająca we wspólnocie majątkowej, uczestniczyła we wszystkich działaniach finansowych, które podejmował mąż, również ponosiła koszty tych działań. Wyraziła zgodę na kredyt i w razie niemożności jego spłacenia na czynności egzekucyjne ze strony banku. Wnioskodawczyni, uważa, że jako osoba najbliższa zmarłemu nie powinna płacić żadnego podatku dochodowego od sprzedaży, nawet jeśli sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat. Gdyby sprzedała nieruchomość w 2019 r. po nowelizacji ustawy, to byłaby zwolniona z podatku. Wnioskodawczyni rozumie, że państwo chroni swoje interesy fiskalne, gdyż mają one priorytetowe znaczenie dla funkcjonowania budżetu. Myśli jednak, że obywatel także ma prawo chronić swoje interesy, tym bardziej, jeśli znajduje się w trudnej sytuacji bytowo-losowej. Podjęte przez Wnioskodawczynię opisane działania miały tylko i wyłącznie na celu zabezpieczenie Jej dalszego bytu i ratowanie tzw. dachu nad głową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1426, z późn. zm.), według stanu prawnego obowiązującego w 2018 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

−jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi IV Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz kosztami uzyskania tego przychodu (art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym zostało ono dokonane, na własne cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   –położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   –w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Należy podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z córką w 2018 r. odziedziczyła po zmarłym mężu działkę budowlaną o powierzchni 1 049 m², na której znajdował się drewniany budynek turystyczny typu Brda przeznaczony do rozbiórki. Działka należała do Jej męża od 14 maja 2007 r., kiedy to otrzymał ją w darowiźnie od swoich rodziców. Ww. nieruchomość stanowiła majątek odrębny męża Wnioskodawczyni, pomimo że pozostawali we wspólnocie majątkowej. Mąż Wnioskodawczyni prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od 2000 r. do swojej śmierci 15 kwietnia 2018 r. Na ww. nieruchomości nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza, a jej zbycie również nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej. Na hipotekę omawianej nieruchomości bank udzielił Jej mężowi kredytu w formie bezgotówkowej za pośrednictwem rachunku bieżącego. W kwietniu 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z pełnoletnią córką otrzymały ww. działkę po ½ części w spadku na podstawie aktu dziedziczenia. Nieruchomość została sprzedana 24 października 2018 r. (przed upływem 5 lat od otrzymania spadku) i tego samego dnia cała kwota kredytu od razu została wpłacona na podane w akcie notarialnym konto banku. Pozostałą (po spłaceniu kredytu) kwotę nowa właścicielka nieruchomości wpłaciła na Wnioskodawczyni konto i konto córki Wnioskodawczyni (tj. po 1/2 części każdej).

Odnosząc wyżej powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 24 października 2018 r. udziału w nieruchomości odziedziczonej po mężu Wnioskodawczyni przed upływem 5 lat od otrzymania spadku stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów tej ustawy, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zauważyć ponadto należy, że zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a–c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2019 r., a zatem nie znajdą zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż zbycie ½ udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię miało miejsce w 2018 r., a ponadto nieruchomość stanowiła wyłączną własność zmarłego męża.

Odnosząc się zaś do kwestii objętych pytaniem Nr 2 zauważyć należy, że jak wskazano w wyżej cytowanym art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Cena określona w umowie sprzedaży jest podstawą do ustalenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości. W związku z tym, że Wnioskodawczyni była właścicielką ½ udziału w nieruchomości, to w tej części cena uzyskana ze sprzedaży nieruchomości będzie stanowiła Jej przychód. Kwotę tą można pomniejszyć o koszty odpłatnego zbycia, czyli wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w celu uzyskania przychodu ze zbycia udziału w nieruchomości. Ustalając zaś dochód ze zbycia nieruchomości można odliczyć koszty uzyskania przychodu wymienione w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za wydatek taki nie można potraktować części ze sprzedaży, która została ze sprzedaży przeznaczona na spłatę kredytu, przez co Wnioskodawczyni otrzymała kwotę niższą niż wartość ceny sprzedaży jaka przypadała na zbywany udział.

Natomiast, z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym zostało ono dokonane, na własne cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Ponadto z treści przepisu art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy.

Oznacza to, że zarówno czynność zaciągnięcia kredytu, jak i uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości musi dotyczyć tego samego podatnika. Podatnik, który zaciągnął kredyt, musi również uzyskać przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, aby następnie wydatkować go na spłatę tego kredytu, zaciągniętego przez siebie na cele wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z opisu sprawy wynika, że to mąż Wnioskodawczyni zaciągnął kredyt, a przychody z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości uzyskała Wnioskodawczyni i córka Wnioskodawczyni, tym samym nie została zachowana tożsamość podmiotów. Zatem dochód uzyskany z odpłatnego zbycia ½ udziału w nieruchomości tj. sprzedaży działki nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stwierdzić należy, że spłata kredytu firmowego zaciągniętego przez spadkodawcę (męża Wnioskodawczyni), dokonana przez Wnioskodawczynię, nie stanowi kosztów odpłatnego zbycia określonych w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wydatki poniesione na spłatę ww. kredytu nie mogą obniżać podstawy obliczenia podatku ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Ponadto kwoty spłaconego kredytu firmowego stanowiącego zobowiązanie spadkodawczyni nie można uznać za wydatek na własne cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawczynię dotyczy wyłącznie skutków podatkowych ze sprzedaży udziału w nieruchomości, tj. sprzedaży działki, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jej stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym drugiej spadkobierczyni, tj. córki Wnioskodawczyni.

Końcowo należy też zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnić od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.