Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.7.2021.2.BD
z 11 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2020 r. (data wpływu – 12 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 19 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty tytułem działu spadku i zniesienia współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty tytułem działu spadku i zniesienia współwłasności.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 02 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.7.2021.1.MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 19 lutego 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Panią W. P.;

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Panią S. P.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sąd Rejonowy w B. II Wydział Cywilny, w postanowieniu z 4 grudnia 2019 r. ustalił, że w skład spadku po W. M. wchodzi nieruchomość gruntowa położona w W. o wartości 298.000 zł. Sąd dokonał działu spadku po W. M. oraz zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej opisanej powyżej w taki sposób, że przyznał na wyłączną własność uczestnikowi postępowania M. Z. opisaną nieruchomość i zasądził od niego na rzecz Zainteresowanych kwotę po 74.500 zł., tytułem należnych im spłat, płatnych w terminie do dnia 31 marca 2020 r. Spłaty zostały dokonana na rzecz Zainteresowanych.

Zainteresowane proszą o udzielenie pisemnej informacji ze wskazaniem podstawy prawnej i przesłaniem lub wskazaniem druku jaki winien być złożony oraz w którym Urzędzie Skarbowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z dokonaną spłatą z tytułu działu spadku oraz zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej, na Zainteresowanych ciąży obowiązek podatkowy? Czy na Zainteresowanych ciąży obowiązek złożenia zeznania podatkowego z tytułu Ordynacji podatkowej? Czy Zainteresowane są zobowiązane do zapłaty podatku od otrzymanej kwoty, czy przysługuje mi zwolnienie z zapłaty podatku lub jakie inne dokumenty winny złożyć z tytułu wydanego przez Sąd postanowienia?

Zdaniem Zainteresowanych, nie ciąży na nich obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej spłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ podkreśla, iż przedmiotem interpretacji są wyłącznie przepisy dotyczące podatku od spadków i darowizn – zgodnie z oznaczeniem przez Zainteresowane w druku ORD-WS rodzaju sprawy. Tym samym Organ w wydanej interpretacji nie rozstrzyga zagadnień z zakresu innych podatków, które mogą wystąpić w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego,
2. darowizny, polecenia darczyńcy,
3. zasiedzenia,
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto stosownie do treści art. 2 cytowanej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog tytułu nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 cyt. ustawy jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują pojęć: spadek czy dział spadku oraz współwłasność, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 ww. Kodeksu spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu (art. 1035 cyt. Kodeksu).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 powołanego Kodeksu dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na podstawie art. 1038 § 1 ww. Kodeksu sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku.

Umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku (art. 1038 § 2 Kodeksu cywilnego).

Dział spadku jest zatem instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku), który mogą ale nie muszą dokonać spadkobiercy po nabyciu spadku.

Natomiast zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny przez współwłasność należy rozumieć stan, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Co oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługują wszystkie atrybuty prawa własności (tzn. wszystkie uprawnienia składające się na własność). Z kolei niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

W myśl art. 210 zdanie 1 ww. Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w przypadku braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
   
   

Jak wynika z przywołanych przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn może podlegać jedynie nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w ww. art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych z innych tytułów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w skład spadku po W. M. wchodziła nieruchomość gruntowa położona w W. o wartości 298.000 zł. Sąd dokonał działu spadku po W. M. oraz zniesienia współwłasności nieruchomości gruntowej w taki sposób, że przyznał na wyłączną własność uczestnikowi postępowania M. Z. opisaną nieruchomość i zasądził od niego na rzecz Zainteresowanych kwotę po 74.500 zł., tytułem należnych im spłat, płatnych w terminie do dnia 31 marca 2020 r. Spłaty zostały dokonana na rzecz Zainteresowanych.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż nabycie tytułem działu spadku, jako tytuł niewymieniony w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Podatkowi od spadków i darowizn podlega natomiast nabycie tytułem zniesienia współwłasności dokonane poprzez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli bez spłat i dopłat albo podział rzeczy bez dopłat polegający na przyznaniu każdemu (lub niektórym) ze współwłaścicieli wyodrębnionej jej części czyli nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W świetle art. 7 ust. 6 ww. ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Przechodząc do analizowanej sprawy, Zainteresowane otrzymały po 74.500 zł tytułem należnej im spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności nieruchomości gruntowej, która wchodziła w skład masy spadkowej.

Jak już wyżej wskazano, podatkowi od spadków i darowizn podlega m.in. nieodpłatne zniesienie współwłasności, zaś obowiązek podatkowy z tytułu takiego nabycia ciąży na osobie, która nabyła rzecz. Natomiast w przypadku wystąpienia jakiejkolwiek spłaty, tj. odpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie powstanie. Tytuł taki nie został bowiem wymieniony w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn określającym przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z treści wniosku wynika, że dział spadku i zniesienie współwłasności ma charakter odpłatny, bowiem Zainteresowane otrzymały z tego tytułu spłatę. Otrzymanie spłaty z tytułu działu spadku i zniesienia współwłasności nie zostało wymienione w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jako podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, otrzymanie spłaty w związku z działem spadku i zniesieniem współwłasności nieruchomości nie będzie skutkować dla Zainteresowanych powstaniem obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn, bowiem czynność odpłatnego zniesienia współwłasności nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Regulacjom tej ustawy nie podlega również dział spadku.

Skoro Zainteresowane z tytułu otrzymania spłaty nie stały się podatnikami podatku od spadków i darowizn, pozostałe zadane we wniosku pytania są bezprzedmiotowe. Brak powstania obowiązku w podatku od spadków i darowizn powoduje, że Zaineresowane nie mają także obowiązku składania w Urzędzie Skarbowym jakichkolwiek deklaracji w zakresie tegoż podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.