2021.03.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.4.2021.2.AW
z 11 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wyborem zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku, o której mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z wyborem zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 tej ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 2 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 1 marca 2021 r.):.

Spółka cywilna rozpoczęła swoją działalność 4 maja 2009 r. Na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu xx listopada 2010 r. o ustanowieniu odrębnej własności lokali i sprzedaży, wspólnicy Spółki nabyli dwa wyodrębnione lokale użytkowe o nr 2 i nr 4 w nowo wybudowanym budynku mieszkalno-użytkowym, wraz z przypisanymi do nich udziałami w nieruchomości wspólnej. Lokale zostały ujęte w ewidencji środków trwałych odpowiednio w dniu xx grudnia 2010 r. i xx kwietnia 2011 r.

Pierwsze zasiedlenie i przyjęcie do użytkowania lokalu nr 4 nastąpiło xx grudnia 2010 r. (z tym też dniem lokal ujęto w ewidencji środków trwałych) i od tego czasu prowadzona jest tam przez Spółkę działalność gospodarcza, tj. sklep z odzieżą. Natomiast xx kwietnia 2011 r. przyjęto do użytkowania (wynajęto) lokal nr 2 i w tym też dniu lokal ujęto w ewidencji środków trwałych (pierwsze zasiedlenie), który nadal jest przedmiotem najmu na rzecz podmiotów gospodarczych (obecnie na rzecz banku), a od przychodów uzyskiwanych z tego tytułu również odprowadzany jest podatek VAT.

Wartość początkowa lokali przekracza 15.000 zł, i tak: wartość początkowa lokalu nr 2 zgodnie z ewidencją środków trwałych wynosi (…) zł netto, a wartość początkowa lokalu nr 4 zgodnie z ewidencją środków trwałych wynosi (…) zł netto. Nabywając ww. lokale użytkowe Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka zarówno w dacie nabycia lokali użytkowych, jak i obecnie, jest czynnym podatnikiem VAT, przy czym opodatkowanie prowadzonej działalności VAT od roku 2009 nastąpiło z wyboru, albowiem Spółka mogła skorzystać wówczas ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 VAT).

Na podstawie umowy – sporządzonej w formie aktu notarialnego w roku 2016 nastąpiły zmiany w składzie osobowym Spółki. W miejsce wspólniczki M wstąpił E, przy czym zmiany te pozostały bez wpływu na wykorzystywane do działalności lokale użytkowe, albowiem ustępująca wspólniczka przeniosła na swoją matkę C i swojego ojca E – jako wspólników spółki cywilnej – ogół przysługujących jej praw do majątku spółki cywilnej, w tym wszelkie prawa do nieruchomości stanowiących wyżej wskazane lokale użytkowe. Od czasu dokonania powyższych zmian w Spółce nie ma innych wspólników. Spółka nie zatrudnia pracowników. Pomiędzy wspólnikami C i E istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, który obejmuje również majątek Spółki.

Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.71 Z), a ponadto: sprzedaż detaliczna obuwia i wyrobów skórzanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.72 Z); pozostała finansowa działalność usługowa gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99. Z); pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19. Z) i pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z). Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych.

Od dnia zakupu ww. lokali będących na majątku Spółki, wspólnicy nie dokonywali w nich żadnych remontów i ulepszeń. Bieżące drobne naprawy w lokalu oddanym w najem, o ile są niezbędne, wykonuje najemca. Od 1 lutego 2021 r. Spółka zamierza powrócić do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na zmniejszającą się z roku na rok wysokość sprzedaży (sprzedaż za rok 2019 wyniosła (…) zł, a przewidywana sprzedaż za rok 2020 wyniesie około 100.000 zł).

Spółka zamierza też dalej kontynuować swoją działalność w dotychczasowym zakresie i z wykorzystaniem zakupionych w roku 2010 lokali użytkowych, tj. w jednym z lokali prowadzić sklep z odzieżą, a drugi lokal wynajmować do działalności gospodarczej na rzecz innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (obecnie jest to bank).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powrót Spółki do zwolnienia podmiotowego z dniem 1 lutego 2021 r., o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, skutkować będzie obowiązkiem korekty i zwrotu podatku VAT odliczonego przy nabyciu ww. lokali użytkowych, w przypadku, kiedy nabycie tych lokali nastąpiło xx listopada 2010 r. zaś pierwszego zasiedlenia jednego z lokali dokonano xx grudnia 2010 r., a drugiego xx kwietnia 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 113 ust. 1 i ust. 11 ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, przy czym podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust 1.

Z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT wynika, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. W ust. 2 powołanego wyżej art. 91 ustawy VAT ustawodawca wskazuje, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczone przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym w zakresie nieruchomości dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Zdaniem wspólników z powyższych przepisów wynika, że obowiązek dokonania korekty wystąpi tylko w sytuacji, kiedy w okresie korekty – tj. od pierwszego zasiedlenia – nastąpi zmiana przeznaczenia towarów, a w przypadku nieruchomości jest to okres 10 lat.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania jeden z lokali został oddany do użytkowania (pierwsze zasiedlenie) w grudniu 2010 r. zaś drugi w kwietniu 2011 r., w związku z tym, że w styczniu 2021 r. upłynie już 10 letni okres korekty, Spółka nie będzie zobowiązana do jej złożenia i zwrotu podatku VAT obliczonego w proporcji wskazanej w art. 91 ust. 2 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka cywilna rozpoczęła swoją działalność 4 maja 2009 r. Na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu xx listopada 2010 r. o ustanowieniu odrębnej własności lokali i sprzedaży, wspólnicy Spółki nabyli dwa wyodrębnione lokale użytkowe o nr 2 i nr 4 w nowo wybudowanym budynku mieszkalno-użytkowym, wraz z przypisanymi do nich udziałami w nieruchomości wspólnej. Lokale zostały ujęte w ewidencji środków trwałych odpowiednio w dniu xx grudnia 2010 r. i xx kwietnia 2011 r.

Pierwsze zasiedlenie i przyjęcie do użytkowania lokalu nr 4 nastąpiło xx grudnia 2010 r. (z tym też dniem lokal ujęto w ewidencji środków trwałych) i od tego czasu prowadzona jest tam przez Spółkę działalność gospodarcza tj. sklep z odzieżą. Natomiast xx kwietnia 2011 r. przyjęto do użytkowania (wynajęto) lokal nr 2 i w tym też dniu lokal ujęto w ewidencji środków trwałych (pierwsze zasiedlenie), który nadal jest przedmiotem najmu na rzecz podmiotów gospodarczych (obecnie na rzecz banku), a od przychodów uzyskiwanych z tego tytułu również odprowadzany jest podatek VAT.

Wartość początkowa lokali przekracza 15.000 zł, i tak: wartość początkowa lokalu nr 2 zgodnie z ewidencją środków trwałych wynosi (…) zł netto, a wartość początkowa lokalu nr 4 zgodnie z ewidencją środków trwałych wynosi (…) zł netto. Nabywając ww. lokale użytkowe Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka zarówno w dacie nabycia lokali użytkowych jak i obecnie jest czynnym podatnikiem VAT, przy czym opodatkowanie prowadzonej działalności VAT od roku 2009 nastąpiło z wyboru, albowiem Spółka mogła skorzystać wówczas ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 1 VAT).

Przeważającym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.71 Z), a ponadto: sprzedaż detaliczna obuwia i wyrobów skórzanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.72 Z); pozostała finansowa działalność usługowa gdzie indziej niesklasyfikowana , z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych ( PKD 64.99. Z); pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19. Z) i pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z). Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych.

Od dnia zakupu ww. lokali będących na majątku Spółki, wspólnicy nie dokonywali w nich żadnych remontów i ulepszeń. Bieżące drobne naprawy w lokalu oddanym w najem, o ile są niezbędne, wykonuje najemca. Od 1 lutego 2021 r. Spółka zamierza powrócić do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na zmniejszającą się z roku na rok wysokość sprzedaży (sprzedaż za rok 2019 wyniosła (…) zł, a przewidywana sprzedaż za rok 2020 wyniesie około 100.000 zł).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących korekty podatku VAT odliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych lokali, w związku z zamiarem skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Powyższe wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli czynności zwolnionych lub niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W świetle art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Równocześnie należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania, przy czym w przypadku nieruchomości okres korekty wynosi 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy zauważyć należy, że Spółka w związku z zamiarem skorzystania od 1 lutego 2021 r. ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy i wykorzystywania przedmiotowych lokali na cele prowadzonej działalności zwolnionej z opodatkowania, nie będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z nabyciem ww. lokali, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że w przedmiotowej sprawie upłynął 10-letni okres korekty, określony w art. 91 ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Spółka nie będzie zobowiązania do dokonania korekty, należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy ponadto zauważyć, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nie objęte pytaniami zawarte w opisie sprawy lub we własnym stanowisku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności, ustalenia, czy Wnioskodawca spełnia warunki do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin