2021.03.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.977.2020.1.WN
z 15 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia, na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r., na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r. przez dokonanie korekt w deklaracji podatkowych za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w czerwcu 2019 r. wraz z żoną, z którą łączy go wspólność majątkowa małżeńska, zdecydowali, że przeznaczą część swoich oszczędności na zakup mieszkania w stanie deweloperskim, jego remont oraz późniejszą sprzedaż. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli więc umowę deweloperską, na mocy której Deweloper zobowiązał się do przeniesienia na nich własności lokalu mieszkalnego po zakończeniu budowy budynku wielomieszkalnego. Wnioskodawca wraz z żoną zobowiązali się z kolei do wpłacenia zaliczek na lokal mieszkalny według ustalonego z Deweloperem harmonogramu. Pierwsza zaliczka została wpłacona w czerwcu 2019 r. Faktura ją dokumentująca została wystawiona na osoby fizyczne - Wnioskodawcę oraz jego żonę. Po wpłacie zaliczki Wnioskodawca na jednym z portali internetowych znalazł informację, że czynności, które zamierza wykonywać, tj. zakup i sprzedaż mieszkań, wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, która powinna zostać zarejestrowana, a on sam powinien zarejestrować się również jako podatnik VAT czynny. W związku z tym w dniu 11 października 2019 r. zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą, czego potwierdzeniem jest wpis w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (zwanej dalej: „CEIDG”). W dniu 15 października 2019 r. zarejestrował się również jako podatnik VAT czynny. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W lutym i maju 2020 r. Wnioskodawca zapłacił kolejne zaliczki na lokal mieszkalny, a faktury te - tak jak pierwsza - zostały wystawione na niego oraz jego żonę. Wnioskodawca zaczął zgłębiać temat podatku VAT i zorientował się, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z zakupem towarów i usług mających w przyszłości służyć czynnościom opodatkowanym, które będzie wykonywał w ramach założonej przez siebie działalności gospodarczej - zakup mieszkania jest bowiem związany z czynnościami opodatkowanymi, tj. zbyciem mieszkania po jego remoncie. Kolejna zaliczka została w związku z tym udokumentowana fakturą wystawioną na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca powziął wątpliwość czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, które nie zostały wystawione na działalność gospodarczą, a na jego i jego żonę - jako osoby fizyczne.

Wnioskodawca nadmienia, iż rozlicza się miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r. dokonując, na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym zarejestrował się jako podatnik VAT czynny?
Czy Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r. dokonując korekt w deklaracji podatkowych za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W ocenie Wnioskodawcy, może on na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r. dokonując, na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym zarejestrował się jako podatnik VAT czynny.

Odliczenie podatku naliczonego możliwe jest pod warunkiem spełnienia przesłanek pozytywnych wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz jednoczesnym niewystąpieniu przesłanek negatywnych, które określone są w art. 88 ustawy o VAT. Jak wskazuje art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikom niezarejestrowanym jako podatnicy VAT czynni. Nie oznacza to jednak, że w świetle okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed zarejestrowaniem działalności. Prawo to Wnioskodawca nabył w momencie otrzymania ww. faktur. Nie mógł go tylko zrealizować do czasu zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny. W świetle art. 113 ustawy o VAT do czasu rejestracji do VAT Wnioskodawca był traktowany jako podatnik zwolniony, poprzez „złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, winny zostać usunięte - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie podmiotu wystawiającego fakturę (dokonującego sprzedaży opodatkowanej) jako podatnika VAT czynnego” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 listopada 2018 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.492.2018.2.ZD).
W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie przepisy regulujące kwestię korekty podatku naliczonego wyrażone w art. 91 ustawy o VAT. Zgodnie z ustępem 7 tegoż artykułu, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Z kolei ustęp 7c tego samego artykułu wskazuje, że korekty tej dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny w październiku 2019 r., w związku z czym to w deklaracji za ten miesiąc powinien dokonać stosownej korekty.
Końcowo Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na orzecznictwo TSUE w zakresie braku wpływu nie zarejestrowania się podatnika do VAT na prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów mających służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych w sprawie C-400/98 (wyrok z dnia 8 czerwca 2000 r.). Podobne wnioski można wysunąć z wyroku TSUE w sprawie C-268/83 oraz C-110/94.
Nadmienić należy, że to Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność gospodarczą i to on będzie dokonywał czynności opodatkowanych w stosunku do w/w lokalu mieszkalnego. To Wnioskodawca jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W konsekwencji tego to jemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od faktur zaliczkowych na zakup lokalu mieszkalnego.
Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca może na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r. dokonując, na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym zarejestrował się jako podatnik VAT czynny.

2. W ocenie Wnioskodawcy, może on na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r. dokonując korekt w deklaracji podatkowych, za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. Zezwala mu na to art. 86 ust 1 ustawy o VAT, który za warunek konieczny do odliczenia podatku VAT z faktury zakupowej stawia związek zakupu z czynnościami opodatkowanymi. W niniejszej sprawie, pomimo, że faktura została wystawiona na Wnioskodawcę oraz jego żonę - jako osoby fizyczne, podczas gdy Wnioskodawca zarejestrował już działalność gospodarczą i był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, to zapłata zaliczki wiążę się z zakupem lokalu mieszkalnego (towaru), który będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych. Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT naliczonego nie ma wpływu fakt, iż faktura zaliczkowa została wystawiona na Wnioskodawcę i jego żonę - jako osoby fizyczne. Potwierdzeniem prawidłowości zaprezentowanego stanowiska może być interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 października 2020 r. Stan faktyczny w przywołanej interpretacji jest analogiczny do sytuacji przedstawionej we wniosku, z tym, że nieruchomość nabyta przez małżonków miała zostać wprowadzona jako środek trwały do istniejącej już działalności gospodarczej jednego małżonka (w niniejszej sprawie lokal mieszkalny jest towarem). Nie ma to jednak wpływu na wspólny aspekt tych interpretacji - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. ,,(.-) fakt, że nabyta wraz z żoną nieruchomość stanowi majątek wspólny małżonków nie wpływa w żaden sposób na prawo Zainteresowanego do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej poniesione wydatki. Skoro nieruchomość ta została nabyta z zamiarem dokonywania wyłącznie czynności opodatkowanych wykonywanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, z tytułu której jest czynnym podatnikiem podatku VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowej nieruchomości.” (nr 0112-KDIL1-1.4012.394.2020.1.EB). Jak słusznie zauważono, najistotniejszy jest zamiar, który wiązał się z poniesionym wydatkiem. Jeżeli zamiarem tym było dokonywanie czynności opodatkowanym to prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego powinno podatnikowi przysługiwać. Co więcej, jak słusznie zauważono w przywołanej interpretacji podatkowej, chociaż faktura powinna zawierać dane dotyczące nabywcy wymienione w art. 106e ustawy, to jednak niewskazanie niektórych z tych informacji nie wyklucza możliwości jego identyfikacji na podstawie pozostałych danych zawartych na fakturze. Faktura potwierdza zaistnienie zdarzenia gospodarczego, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. W tym miejscu odwołując się ponownie do przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT, które pozbawiają podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego należy zwrócić uwagę na utrwaloną już linię interpretacyjną organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 23 maja 2018 r. wskazał, iż „z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług nie zawiera NIP nabywcy” (nr 0114-KDIP1-3.4012.227.2018.1.MT). Tożsame stanowisko ten sam organ podatkowy zajął w interpretacji z dnia 10 października 2019 r., nr 0112-KDIL2-1.4012.327.2019.2.MK.
W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe zatem będzie dokonanie korekt deklaracji za luty i maj (okresy, w których zostały wystawione faktury na Wnioskodawcę i jego żonę), na co zezwala mu art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.
Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca może na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r. dokonując korekt w deklaracji podatkowych, za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia, na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r., na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny,
prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r. przez dokonanie korekt w deklaracji podatkowych za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

W świetle art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Stosownie do art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost, z jakim momentem – z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego – należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z art. 88 ust. 4 ww. ustawy nie wynika bowiem, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Z uwagi na powołane powyżej regulacje prawne wskazać należy, że ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zgodnie z art. 96 ust. 4a ustawy, dodany do ustawy od dnia 1 stycznia 2017 r., naczelnik urzędu skarbowego nie dokonuje rejestracji podmiotu jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania podmiotu, jeżeli:

dane podane w zgłoszeniu rejestracyjnym są niezgodne z prawdą lub
podmiot ten nie istnieje, lub
mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z tym podmiotem albo jego pełnomocnikiem, lub
podmiot albo jego pełnomocnik nie stawia się na wezwania naczelnika urzędu skarbowego.

Jak wynika z art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przy czym przepis nie określa, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Natomiast powinna ona nastąpić najpóźniej w dniu poprzedzającym dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, przez pojęcie faktura rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Kwestie fakturowania czynności regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja”, Rozdział I „Faktury”.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast art. 106b ust. 3 ustawy stanowi, że na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

Z powołanych przepisów wynika, że faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który powinien wynikać z zawartej umowy.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2019 r. wraz z żoną, z którą łączy go wspólność majątkowa małżeńska, zdecydowali, że przeznaczą część swoich oszczędności na zakup mieszkania w stanie deweloperskim, jego remont oraz późniejszą sprzedaż. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli więc umowę deweloperską, na mocy której Deweloper zobowiązał się do przeniesienia na nich własności lokalu mieszkalnego po zakończeniu budowy budynku wielomieszkalnego. Wnioskodawca wraz z żoną zobowiązali się z kolei do wpłacenia zaliczek na lokal mieszkalny według ustalonego z Deweloperem harmonogramu. Pierwsza zaliczka została wpłacona w czerwcu 2019 r. Faktura ją dokumentująca została wystawiona na osoby fizyczne - Wnioskodawcę oraz jego żonę. Po wpłacie zaliczki Wnioskodawca na jednym z portali internetowych znalazł informację, że czynności, które zamierza wykonywać, tj. zakup i sprzedaż mieszkań, wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, która powinna zostać zarejestrowana, a on sam powinien zarejestrować się również jako podatnik VAT czynny. W związku z tym w dniu

11 października 2019 r. zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu 15 października 2019 r. zarejestrował się również jako podatnik VAT czynny. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W lutym i maju 2020 r. Wnioskodawca zapłacił kolejne zaliczki na lokal mieszkalny, a faktury te - tak jak pierwsza - zostały wystawione na jego oraz jego żonę. Wnioskodawca zaczął zgłębiać temat podatku VAT i zorientował się, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z zakupem towarów i usług mających w przyszłości służyć czynnościom opodatkowanym, które będzie wykonywał w ramach założonej przez siebie działalności gospodarczej - zakup mieszkania jest bowiem związany z czynnościami opodatkowanymi, tj. zbyciem mieszkania po jego remoncie. Kolejna zaliczka została w związku z tym udokumentowana fakturą wystawioną na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nadmienia, iż rozlicza się miesięcznie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności wskazania czy Wnioskodawca na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT może odliczyć podatek VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej w czerwcu 2019 r. dokonując, na zasadach określonych w art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, korekty deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym zarejestrował się jako podatnik VAT czynny.

Jak już zaznaczono, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W sytuacji gdy, małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, to jeden z nich korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie powołanych wcześniej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego faktury wystawionej w czerwcu 2019 r. dokumentującej zaliczkę na poczet zakupu lokalu mieszkalnego związaną z wykonywaną w przyszłości opodatkowaną działalnością gospodarczą tj. przed zarejestrowaniem się przez Wnioskodawcę dla celów podatku od towarów i usług. W analizowanym przypadku są bowiem spełnione, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, przesłanki warunkujące nabycie prawa do odliczenia podatku naliczonego, a mianowicie zaliczka dotyczy zakupu towaru - lokalu mieszkalnego, który zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie zakupu i sprzedaży mieszkań - po jego remoncie będzie przedmiotem sprzedaży.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro lokal mieszkalny pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków, został nabyty w celu wykorzystywania go wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i faktycznie będzie służył wyłącznie działalności opodatkowanej VAT, to jeśli nie wystąpiły okoliczności wymienione w art. 88 ustawy – Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zaliczkę na nabycie lokalu mieszkalnego, pomimo, że na fakturze oprócz danych Wnioskodawcy znajdą się również dane jego żony.

Jednak, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z ww. prawa do odliczenia, musi spełnić warunki formalne, tj. usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie Zainteresowanego jako podatnika.

Zatem, Wnioskodawca - co do zasady - ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury związanej z działalnością opodatkowaną przed dokonaniem przez Zainteresowanego rejestracji jako podatnik VAT czynny, jeśli faktycznie nabywany towar (lokal mieszkalny) od samego początku miał być wykorzystywany do czynności opodatkowanych.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności, na wniosek Wnioskodawcy rejestracja jako podatnika VAT czynnego nastąpiła z dniem 15 października 2019 r. Zatem, w celu realizacji przysługującego Wnioskodawcy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury zaliczkowej zakupu wystawionej i otrzymanej w czerwcu 2019 r., Wnioskodawca powinien dokonać aktualizacji zgłoszenia VAT-R, wskazując w nim jako datę rozpoczęcia działalności odpowiedni dzień czerwca 2019 r. i okres, za jaki będzie składana pierwsza deklaracja podatkowa VAT-7, tj. czerwiec 2019 r. Dopiero fakt usunięcia negatywnej przesłanki, poprzez złożenie aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, spowoduje możliwość realizacji przysługującego Wnioskodawcy prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury otrzymanej przed dniem rejestracji, dokumentującej dokonanie zaliczki na zakup lokalu, który będzie związany z działalnością gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo rozliczenia w deklaracjach VAT-7 podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przed rejestracją dokumentującej wniesioną zaliczkę udokumentowaną faktura wystawioną w miesiącu czerwcu 2019r., z uwzględnieniem treści art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy, po spełnieniu ww. warunków formalnych.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należy uznać je za nieprawidłowe.

Kolejną wątpliwością Wnioskodawcy jest kwestia prawa do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych w lutym i maju 2020 r., poprzez dokonanie korekt w deklaracji podatkowych za okresy, w których powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W tym miejscu powtórzyć należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu może zostać zrealizowane za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę – zgodnie ze wskazanym wyżej art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy.

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia w powyższym terminie, będzie mógł dokonać tego na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego we wskazanych terminach, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (ww. art. 86 ust. 13 ustawy).

Zatem – jak wcześniej wskazano – prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Podsumowując, Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących dokonane zaliczki w miesiącu lutym i maju 2020r., pomimo, że faktury zostały wystawione na Wnioskodawcę i jego żonę, przez złożenie korekt deklaracji podatkowych za okresy, w których przysługiwało mu prawo do odliczenia, tj. w deklaracjach za luty i maj 2020 r. stosując się do art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 we wniosku należało ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przypisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzki Sąd Administracyjny, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się do błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawą.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin