Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.675.2020.2.JJ
z 12 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2021 r., (data wpływu 9 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 16 lutego 2021 r. (doręczone w dniu 25 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania działek nr A i B – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania działek nr A i B. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2021 r., (data wpływu 9 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 16 lutego 2021 r. (doręczone w dniu 25 lutego 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia (…) jest czynnym podatnikiem VAT. (…) nabyło prawo użytkowania wieczystego w dniu 6 listopada 1995 r. działki nr C obr. (…) grunt o powierzchni (…) za kwotę (…), potwierdzone aktem notarialnym (…) od Gminy (…) z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi. Użytkownik wieczysty zobowiązany był do rozpoczęcia budowy w ciągu dwóch lat i zakończenia w ciągu czterech lat od umowy notarialnej.

Strony ustaliły, że pierwszą opłatę roczną w kwocie (…). Spółdzielnia uiściła w dniu 6 listopada 1995 r., natomiast dalsze opłaty w wysokości (…) rocznie, płatne do 31 marca każdego roku kalendarzowego. Zgodnie z powyższymi ustaleniami, począwszy od 1 stycznia 1996 r. do chwili obecnej tj. do roku 2020 Spółdzielnia regularnie wpłaca ustaloną kwotę.

Należy nadmienić, że na przestrzeni lat 1996-2003 w ramach realizacji osiedla (…) Spółdzielnia wybudowała na terenach inwestycji mieszkaniowej drogi, chodniki, ulice oraz domy jedno i wielorodzinne. W następstwie realizacji zabudowy mieszkaniowej oraz sukcesywnego podziału działki nr C powstały między innymi działki nr A o powierzchni (…) i B o powierzchni (…) obr. (…).

Informacyjnie należy dodać, że od roku 2003 Spółdzielnia starała się o uzyskanie pozwolenia na budowę aby zgodnie z przeznaczeniem terenu ww. działki zagospodarować poprzez:

1. zabudowę wielorodzinną w postaci budynków mieszkalnych,
2. zabudowę szeregową domów jednorodzinnych.

Niestety pomimo usilnych starań było to skutecznie blokowane przez mieszkańców sąsiadujących z terenami działek A i B. W 2017 r. ww. działki zostały objęte MPZT Miasta (…) w oparciu o który zostały uznane za tereny zieleni urządzonej.

Wnioskodawca jest stosunkowo niewielką spółdzielnią posiadającą niewielkie zasoby a zmuszoną do ponoszenia systematycznych kosztów utrzymania terenów wspólnych na które składają się m.in.: opłata za wieczyste użytkowanie, podatek od nieruchomości, koszty koszenia, zamiatania, odśnieżania itp. a okoliczni mieszkańcy nie wyrażają zgody na partycypacje w wymienionych kosztach dlatego Walne Zgromadzenie (…) podjęło uchwałę o sprzedaży.

W dniu 19 czerwca 2019 r. Zarząd Spółdzielni wystąpił do Urzędu Miasta (…) z propozycją odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania terenów działek nr A i B. W 2020 r. została w toku wzajemnych ustaleń uzgodniona cena sprzedaży prawa wieczystego użytkowania a także wstępny termin zawarcia aktu notarialnego potwierdzającego finalizację transakcji na miesiąc listopad/grudzień 2020 r.

Pismem z dnia 3 marca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o następujące informacje:

Sprawa dotyczy działek nr A i B. Wnioskodawca wskazał, że ww. działki nie były zabudowane. Plan zagospodarowania nie przewiduje przeznaczenia ich pod zabudowę.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że ww. teren został sprzedany do Urzędu Miasta (…) w grudniu 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Sprzedaż gruntu niezabudowanego, innego niż budowlany – co do zasady podlega zwolnieniu z VAT?
2. Jeżeli na działce nie ma żadnych zabudowań, to należy ją traktować jako niezbudowaną i zastosować zwolnienie z VAT?
3. Czy powyższe stwierdzenia są uzasadnione w świetle przepisów o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zastosować zwolnienie od podatku VAT. Sprzedaż gruntu niezabudowanego dokonywana przez podatnika VAT, co do zasady, podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT. Jeśli jednak teren niezabudowany nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, to jego dostawa korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 6 i 7.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości – w tym również prawa użytkowania wieczystego gruntu, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym zaznacza się, że podmiot dokonujący czynności polegające na wykorzystaniu nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Spółdzielnia (…) jest czynnym podatnikiem VAT. (…) w dniu 6 listopada 1995 r. nabyło prawo użytkowania wieczystego działki nr C od Gminy (…) z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi. Użytkownik wieczysty zobowiązany był do rozpoczęcia budowy w ciągu dwóch lat i zakończenia w ciągu czterech lat od umowy notarialnej.

Na przestrzeni lat 1996-2003 (…) w ramach realizacji osiedla (…) wybudowała na terenach inwestycji mieszkaniowej drogi, chodniki, ulice oraz domy jedno i wielorodzinne. W następstwie realizacji zabudowy mieszkaniowej oraz sukcesywnego podziału działki nr C powstały między innymi działki o nr A i B.

Od roku 2003 Spółdzielnia starała się o uzyskanie pozwolenia na budowę aby zgodnie z przeznaczeniem terenu ww. działki zagospodarować poprzez:

1. zabudowę wielorodzinną w postaci budynków mieszkalnych,
2. zabudowę szeregową domów jednorodzinnych.

Niestety pomimo usilnych starań było to skutecznie blokowane przez mieszkańców sąsiadujących z terenami działek A i B. W 2017 r. ww. działki zostały objęte MPZT Miasta (…) w oparciu o który zostały uznane za tereny zieleni urządzonej.

W dniu 19 czerwca 2019 r. Zarząd Spółdzielni wystąpił do Urzędu Miasta (…) z propozycją odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania terenów działek nr A i B. W 2020 r. w toku wzajemnych ustaleń została uzgodniona cena sprzedaży prawa wieczystego użytkowania a także wstępny termin zawarcia aktu notarialnego potwierdzającego finalizację transakcji na miesiąc listopad/grudzień 2020 r.

Sprawa dotyczy działek nr A i B. Wnioskodawca wskazał, że działki nr A i B będące przedmiotem sprzedaży nie były zabudowane. Plan zagospodarowania nie przewiduje przeznaczenia ich pod zabudowę. Ww. teren został sprzedany do Urzędu Miasta (…) w grudniu 2020 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku VAT do transakcji odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów - działek nr A i B.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przeniesienie prawa wieczystego użytkowania działek wydzielonych z nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. nabytej z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi, będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, przez podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji powyższego, przeniesienie przez Spółdzielnię prawa wieczystego użytkowania działek o nr A i B będzie stanowiło dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednakże zauważyć, że zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku nie korzystają dostawy których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane stanowiące tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku jest niezabudowana i objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym ww. działki zostały uznane za tereny zieleni urządzonej, a także – jak wskazał Wnioskodawca – plan zagospodarowania nie przewiduje przeznaczenia ich pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro dla przedmiotowych nieruchomości istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym – jak wskazał Wnioskodawca – stanowią one tereny zieleni urządzonej oraz nie jest przewidziane ich przeznaczenie pod zabudowę, nieruchomości nie spełniają definicji terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym ich dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że wszystkie informacje niezbędne z punktu widzenia przepisów, których interpretacji oczekuje Wnioskodawca powinny wynikać z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego a nie np. stanowiska Wnioskodawcy czy załączonych do wniosku dokumentów (wyczerpujący i jednoznaczny opis powinien być zawarty w tej części wniosku, która stanowi opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – Wnioskodawca w tym miejscu powinien dokładnie przedstawić zagadnienie podatkowe, które budzi jego wątpliwości wraz ze szczegółowym opisem elementów/faktów, które mają znaczenie dla sprawy).

Organ podatkowy właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie prowadzi bowiem postępowania podatkowego z ustawy Ordynacja podatkowa, w którym mógłby gromadzić i analizować dowody. Nie może również wyjść poza opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawcę, bowiem wówczas nie analizowałby stanu opisanego przez Wnioskodawcę i nie dokonywałby na tym tle oceny przedstawionego stanowiska, a tylko w takim zakresie zgodnie z art. 14c Ordynacji podatkowej organ podatkowy może działać.

Należy zatem wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz w uzupełnieniu do wniosku, natomiast załączone do wniosku lub uzupełnienia dokumenty nie podlegały analizie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.