Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.80.2021.1.MSU
z 12 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu 5 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 21 ustawy sprzedaży w drodze licytacji komorniczej nieruchomości nr … – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 21 ustawy sprzedaży w drodze licytacji komorniczej nieruchomości nr .....

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w …. (dalej: Komornik lub Wnioskodawca) prowadzi na wniosek Wierzyciela przeciwko … .. .. .. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej Dłużnik), postępowanie egzekucyjne w sprawie o sygn. akt Km ….. z nieruchomości, tj. prawa własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej przeznaczonej pod powierzchniową eksplantację kopalin o powierzchni 79.566 m², o numerze …., obręb ewidencyjny …., położonej w miejscowości …. w województwie …, w powiecie …, w gminie ….

W ramach prowadzonego postępowania, Wnioskodawca planuje zaspokojenie wierzytelności Wierzyciela, poprzez sprzedaż powyższej nieruchomości Dłużnika.

Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), jest płatnikiem podatku VAT od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika.

Przedmiotem planowanej sprzedaży, w toku prowadzonego przez Komornika postępowania egzekucyjnego, jest prawo własności niezabudowanej działki gruntu nr …. (KW nr ….).

Dłużnik nabył niezabudowaną działkę nr …. wraz ze zlokalizowanym na niej złożem kruszywa naturalnego (piasku) na podstawie umowy sprzedaży i przedwstępnej umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego Rep. A nr …. z dnia 11 sierpnia 2014 r. W ramach przedmiotowej umowy, na Dłużnika została również przeniesiona koncesja uprawniająca do wydobywania kruszywa naturalnego (piasku).

Z treści powyższego aktu notarialnego wynika, że została do niego okazana interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 lipca 2014 r., nr ILPP4/443-151/14-4/EWW, w przedmiocie określenia, iż dostawa (zbycie) niezabudowanej działki, objętej planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że jest ona przeznaczona pod eksploatację powierzchniową kruszywa naturalnego oraz pod teren zalesień - będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnioskuje, że Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Działka nr …. posiada kształt regularny - zbliżony do prostokąta. Ukształtowanie terenu jest jednorodne - teren płaski - przy rzędnych na skaranych granicach działki do wysokości 2m. Nieruchomość jest niezagospodarowana, częściowo porośnięta roślinnością niską o charakterze segetalnym oraz z widocznymi częściowo pozostałościami po eksplantacji kruszywa. Teren wyrobiska zalany jest częściowo wodą.

Zgodnie z Uchwałą Nr …. Rady Gminy …. z dnia 18 kwietnia 2016 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy … dla obrębu …., działka nr ../.. zlokalizowana jest na terenie oznaczonym symbolem PG1 - powierzchniowa eksploatacja kopaliny.

Zgodnie z zapisami MPZP, dla terenu oznaczonego symbolem PG1 ustala się:

1. przeznaczenie podstawowe - powierzchniowa eksploatacja kopaliny;
2. przeznaczenie uzupełniające - obiekty budowlane na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki.
   
   

Na terenie przedmiotowej nieruchomości, obowiązują następujące ustalenia:

1. w zakresie zasad kształtowania zabudowy oraz wskaźników zagospodarowania terenu:
   1. wskaźnik intensywności zabudowy w przedziale od 0 do 0,1,
      
   2. co najmniej 10% powierzchni działki należy urządzić jako powierzchnię terenu biologicznie czynnego,
      
   3. wysokość zabudowy nie może przekraczać 5 m,
      
   4. dopuszcza się dowolne formy dachu i rodzaje pokrycia,
      
   5. place składowe i manewrowe na terenie własnym,
      
   6. liczba miejsc do parkowania na parkingach terenowych nie może być mniejsza niż 0,5 stanowiska na 1 miejsce pracy, w tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową w ilości wynikającej z przepisów odrębnych;
2. nieprzekraczalna linia zabudowy w odległości 6 m od linii rozgraniczającej drogę wewnętrzną.
   
   

Dłużnik, pomimo wezwań Wnioskodawcy, kierowanych do Dłużnika w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, nie udziela odpowiedzi na jakiekolwiek pisma, jak również nie odbiera korespondencji wysyłanej na adres, który widniał w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W chwili obecnej, w informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, brak jest wskazanego adresu Dłużnika.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie art. 133 § 2 zn. 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.), pisma procesowe lub orzeczenia dla przedsiębiorcy wpisanego do rejestru sądowego doręcza się na adres udostępniony w tym rejestrze, chyba że przedsiębiorca wskazał inny adres do doręczeń. Jeżeli ostatni udostępniony adres został wykreślony jako niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy i nie zgłoszono wniosku o wpis nowego adresu, który podlegałby udostępnieniu, adres wykreślony jest uważany za adres udostępniony w rejestrze.

Ze względu na brak możliwości uzyskania od Dłużnika jakichkolwiek informacji, Wnioskodawca nie posiada w szczególności wiedzy w zakresie tego, czy Dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i czy jest czynnym podatnikiem VAT, czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, czy ponosił na nieruchomość nakłady.

Wnioskodawca, ustalając status dłużnika w VAT za pośrednictwem portalu podatkowego Ministerstwa Finansów, uzyskał informację, że Dłużnik dnia 1 października 2016 r. został zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. Na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT, z dniem 18 kwietnia 2018 r. Dłużnik został wykreślony z rejestracji jako podatnik VAT.

Z informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że przedmiotem prowadzonej przez Dłużnika działalności jest m.in.: wydobywanie kamieni ozdobnych oraz kamienia dla potrzeb budownictwa, skał wapiennych, gipsu, kredy i łupków; wydobywanie żwiru i piasku; wydobywanie gliny i kaolinu.

W związku z tak przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie naliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego podatku VAT, jako płatnik podatku, z tytułu sprzedaży nieruchomości w toku sądowego postępowania egzekucyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do planowanej, w trybie postępowania egzekucyjnego, dostawy nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr …, zastosowanie znajdzie norma wynikająca z przepisu art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, w związku z tym, że udokumentowane działania Wnioskodawcy nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca powinien przyjąć, że warunki zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku nie są spełnione?

Zdaniem Wnioskodawcy, do planowanej, w trybie postępowania egzekucyjnego, dostawy nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr …., zastosowanie znajdzie norma wynikająca z przepisu art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, w związku z tym, że udokumentowane działania Wnioskodawcy nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca powinien przyjąć, że warunki zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku nie są spełnione.

Na wstępie Wnioskodawca zauważa, iż na mocy art. 18 ustawy o VAT, ustawodawca ustanowił komornika płatnikiem podatku VAT od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z powyższego przepisu ustawy o VAT wynika, że komornik jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez komornika sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby z niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na brak odpowiedzi Dłużnika na wezwania do niego kierowane przez Komornika, Wnioskodawca nie posiada uzyskanego od Dłużnika potwierdzenia, iż działka nr …. służyła do celów prowadzonej przez Dłużnika działalności gospodarczej. Niemniej jednak, z posiadanych przez Komornika informacji wynika, że przedmiotem działalności prowadzonej przez Dłużnika jest m.in. wydobywanie żwiru i piasku. Ponadto, na terenie nieruchomości widoczne są częściowo pozostałości po eksplantacji kruszywa.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z planowaną sprzedażą działki nr …., Dłużnika należy uznać za podatnika VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

W związku z powyższymi przepisami art. 113 ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy, Dłużnik nie będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż działka nr …, która będzie przedmiotem dostawy w ramach prowadzonego przez Komornika postępowania egzekucyjnego, stanowi w ocenie Komornika, teren budowlany, co zostanie uzasadnione w dalszej części stanowiska Wnioskodawcy.

Co do zasady, stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży, tj. działka …., jest niezabudowana, zatem należy dokonać oceny, czy jej dostawa będzie mogła korzystać ze zwolnienia z VAT określonego w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy więc oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz ewentualnie wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią więc akty prawa miejscowego, tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Opodatkowane są tym samym dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, działka nr …. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod powierzchniową eksploatację kopaliny. Nie mniej jednak, z przeznaczenia uzupełniającego wynika, że mogą na niej zostać posadowione obiekty budowlane na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

W ocenie Wnioskodawcy, należy więc stwierdzić, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki nr …. nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż przedmiotowa nieruchomość stanowi teren budowlany zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Z uwagi na brak możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należy również przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.: towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wspomniane zwolnienie, zdaniem Wnioskodawcy, również nie znajdzie zastosowania dla planowanej dostawy nieruchomości, gdyż Wnioskodawca nie posiada informacji w zakresie tego, czy nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jak również czy z tytułu nabycia nieruchomości, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9 – 10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione.

W odniesieniu do ww. przepisu, w sytuacji, gdy komornik sądowy nie ma możliwości uzyskania od dłużnika informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia przez dłużnika warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przyjmuje się, że warunki te nie są spełnione.

W przedmiotowej sprawie, jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, dłużnik nie podejmuje korespondencji ani nie reaguje na wezwania komornika.

Zatem, pomimo udokumentowanych działań Wnioskodawcy, zmierzających do określenia istotnych dla sprawy faktów, działania te nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do planowanej dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, do planowanej, w trybie postępowania egzekucyjnego, dostawy nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr …., zastosowanie znajdzie norma wynikająca z przepisu art. 43 ust. 21 ustawy o VAT, w związku z tym, że udokumentowane działania Wnioskodawcy nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy nieruchomości zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca powinien przyjąć, że warunki zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku nie są spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.