Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.122.2021.2.MSU
z 15 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej ….. (KW …..)
  

• braku obowiązku dokumentowania fakturą ww. sprzedaży nieruchomości zabudowanej
  

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku obowiązku opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej nr …. (KW …..)
  

• braku obowiązku dokumentowania fakturą ww. sprzedaży nieruchomości zabudowanej.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Komornik wszczął egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej pod adresem: …., obręb …. (działka nr …. położona w miejscowości …. w Gminie ….), dla której Sąd Rejonowy w …. prowadzi księgę wieczystą o nr ….., stanowiącą własność dłużnika …. Sp. z o.o. z siedzibą …., przy ul. .. … . …. (nr regon: …., nr NIP …. nr KRS: .…).

Dłużnik nie uczestniczy aktywnie w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym, w związku z czym brak jego oświadczenia czy jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, a także nie wskazał Urzędu Skarbowego, w którym rozlicza lub rozliczał się z podatku VAT.

Jak wynika z aktu notarialnego z 08.05.2017 r. dłużnik nabył nieruchomość od spółki … …. Sp. z o.o. za kwotę (…) zł netto, powiększonej o podatek VAT (23%) w kwocie (…) zł. To jest za łączną kwotę brutto (…) zł

Ponadto, Komornik zwrócił się do III Urzędu Skarbowego ..... z zapytaniem czy dłużna Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i czy zgłosiła odliczenia podatku VAT z ww. Nieruchomości.

W odpowiedzi właściwy dla miejsca siedziby dłużnika Urząd Skarbowy wskazał, iż Spółka figurowała w ewidencji czynnych podatników VAT w okresie od 09.11.2015 r. do 20.08.2019r. Ponadto Urząd Skarbowy wskazał, że dłużnik wystąpił o zwrot VATu z tytułu wskazanej nieruchomości w deklaracji za IV kwartał 2017 r. w kwocie (…) zł. W związku z powyższym w dniu 7.03.2018 r. została wszczęta kontrola podatkowa w zakresie zasadności zwrotu różnicy podatku naliczonego w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług, wynikającego z deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2017 r. z uwzględnieniem kwoty nadwyżki podatku naliczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, wygenerowanej w II kwartale 2017 r.

Przedmiotowa kontrola została zakończona w dniu 28.06.2018 r. z wynikiem pozytywnym. W ocenie kontrolujących, okoliczności stwierdzone w trakcie kontroli wskazały na pozorność transakcji nabycia nieruchomości o nr KW ….. zakupionej przez Spółkę zgodnie z aktem notarialnym REP A …...

Urząd Skarbowy wskazał, iż powyższe skutkuje pozbawieniem Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. transakcji, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4c ustawy o VAT oraz że w dniu 17.07.2018r. podatnik złożył korektę deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2017 r. z kwotą do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy z pominięciem faktury dotyczącej zakupu przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji czy ewentualna sprzedaż nieruchomości w toku licytacji egzekucyjnej, powinna być opodatkowana podatkiem VAT i w związku z tym, czy komornik zgodnie z § 23 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.03.2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), powinien wystawić w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, na pytania Organu:

1. Z okoliczności sprawy wynika, iż działka nr …. objęta zakresem pytania jest zabudowana, wobec tego, należy wskazać jakie naniesienia budowlane znajdują się na ww. działce, będącej przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji?
   
2. Czy na działce nr …., będącej przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji, znajdują się budynki w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020., poz. 1333)?
   
3. Czy na ww. działce znajdują się budowle w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane? Jeśli tak, należy wskazać jakie?
   
4. Czy na ww. działce, znajdują się urządzenia budowalne, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane? Jeśli tak, to należy wskazać, jakie oraz z którym budynkiem/budowlą są one powiązane?
   
5. Jaki jest symbol PKOB, nazwa grupowania oraz wyszczególnienie każdego budynku/budowli, położonych na działce będącej przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.)?
   
6. Czy każdy budynek/budowla jest trwale związana z gruntem?
   
7. Czy wszystkie naniesienia budowlane (budynki, budowla, urządzenie budowalne) zostały nabyte, czy wybudowane przez dłużnika? Należy wskazać datę nabycia lub wybudowania.
   
8. Czy z tytułu nabycia każdego budynku/budowli/urządzeń budowlanych dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony? Jeżeli nie, to należy wskazać przyczyny.
   
9. Czy z tytułu wytworzenia/wybudowania każdego budynku/budowli/urządzeń budowlanych dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Jeżeli nie, to należy wskazać przyczyny.
   
10. Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie położonych na działce będącej przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji, każdego budynku/budowli lub ich części w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.
    
11. Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części każdego budynku/budowli, to należy wskazać, w jakiej w części?
    
12. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na ww. pytanie, należy wskazać w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli lub ich części?
    
13. Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem każdego budynku/budowli lub ich części a ich dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
    
14. Kiedy nastąpiło zajęcie do używania przez pierwszego właściciela każdego budynku/budowli? Należy wskazać dokładną datę.
    
15. W jaki sposób dłużnik wykorzystywał/wykorzystuje każdy budynek/budowle? W szczególności należy wskazać:
    • czy każdy budynek/budowla wykorzystywane były/są w działalności gospodarczej dłużnika i w jakim okresie?
      
    • do jakich czynności był/jest wykorzystywany przez dłużnika każdy budynek/budowle, tj. czy do:
      • czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
        
      • czynności zwolnionych od podatku VAT,
        
      • czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?
    • czy każdy budynek/budowla były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze? Jeżeli tak, to należy wskazać, kiedy każdy budynek/budowla lub ich części zostały oddane w najem (należy wskazać dzień, miesiąc i rok).
16. Czy dłużnik ponosił nakłady na ulepszenie budynku/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budynków/budowli? Jeśli tak, to należy wskazać (odpowiedzi na poniższe pytania należy udzielić tylko w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 16):
    1. kiedy takie wydatki były ponoszone?
       
    2. czy nakłady, ponoszone przez dłużnika na ulepszenie budynku/budowli stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania nieruchomości lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?
       
    3. czy w stosunku do wydatków na ulepszenie budynku/budowli będących przedmiotem sprzedaży w trybie licytacji, dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
       
    4. kiedy budynek/budowle po dokonaniu ulepszeń, zostały oddane do użytkowania? Należy wskazać dokładną datę.
       
    5. czy po oddaniu do użytkowania ulepszonego budynku/budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie tego budynku/budowli? Jeżeli tak, to należy wskazać dzień, miesiąc i rok, kiedy nastąpiło/nastąpi „pierwsze zasiedlenie”.
       
    6. w ramach jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie ulepszonego budynku/budowli po oddaniu go do użytkowania?
       
    7. czy między pierwszym zasiedleniem ulepszonego budynku/budowli, a jego dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata?
       
    8. w jaki sposób, do jakich czynności dłużnik wykorzystywał ulepszony budynek/budowle po oddaniu go do użytkowania?
       
    9. czy ulepszony budynek/budowle były/są udostępniane osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy, itp.? Czy była/jest to czynność odpłatna czy nieodpłatna?
    Odpowiedzi na ww. pytania należy udzielić osobno w odniesieniu do każdego budynku/budowli/urządzenia budowlanego znajdujących się na działce, będącej przedmiotem dostawy.
    
17. Jeżeli Wnioskodawca nie posiada informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:
    • czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę działań?
      
    • czy działania te zostały udokumentowane?
      
    • czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika?
    
    

Wnioskodawca wskazał:

Ad. 1

Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest następującymi budowlami:

1. Budynek niemieszkalny o nr ewid. ….. rok zakończenia budowy – 1970.
2. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1970.
3. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1970.
4. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1965.
5. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1965.
6. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1965.
7. Budynek niemieszkalny o nr ewid. …., rok zakończenia budowy – 1965.
   
   

Ad. 2

Na przedmiotowej działce znajdują się budynki w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 2020, poz. 1333), zgodnie z punktem „1”, tj. siedem budynków.

Ad. 3

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 4

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 5

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 6

Budynki wymienione w punkcie „1” są trwale związane z gruntem.

Ad. 7

Dłużnik nabył nieruchomość wraz z posadowionymi budynkami w dniu 8 maja 2017 r.

Ad. 8

Jak wynika z informacji uzyskanych od Naczelnika III Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, dłużnik został pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji kupna/sprzedaży zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4c ustawy o VAT.

Przyczyną takiego stanu były ustalenia dokonane w trakcie wszczętej kontroli podatkowej. W ocenie kontrolujących, okoliczności stwierdzone w trakcie kontroli wskazały na pozorność transakcji nabycia nieruchomości o nr KW …..

Ad. 9

Dłużnik nie wytworzył/wybudował żadnego budynku/budowli/urządzeń budowlanych.

Ad. 10

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 11

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 12

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 13

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 14

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 15

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Ad. 16

Brak informacji w przedmiotowej sprawie.

Brak możliwości uzyskania przedmiotowych informacji w sprawie spowodowane jest tym, iż dłużnik nie uczestniczy aktywnie w postepowaniu egzekucyjnym, nie odbiera korespondencji pod adresem siedziby Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ewentualna sprzedaż nieruchomości w toku licytacji egzekucyjnej powinna być opodatkowana podatkiem VAT i w związku z tym, czy Komornik powinien wystawić w imieniu dłużnika i na Jego rachunek faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), ewentualna sprzedaż nieruchomości w toku licytacji nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT i w związku z tym komornik nie ma prawa do wystawienia w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzającej dokonanie sprzedaży nieruchomości.

W trakcie kontroli podatkowej oceniono, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości przez dłużnika było pozorną transakcją, co zdaniem Wnioskodawcy, skutkuje pozbawieniem prawa potencjalnego nabywcy nieruchomości do odliczenia podatku VAT i wystawienia faktury VAT w imieniu dłużnika ze względu na art. 88 ust. 3a pkt 4c ustawy o VAT.

Wobec tego, komornik w przedstawionej sprawie nie będzie wypełniał obowiązku wynikającego z art. 18 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 – Faktury.

I tak, zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy stanowi, że faktura powinna zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem oraz dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego – stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy – wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik wszczął egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w …. prowadzi księgę wieczystą o nr KW …., stanowiącą własność dłużnika …. Sp. z o.o. Jak wynika z aktu notarialnego z 08.05.2017 r. dłużnik nabył nieruchomość od spółki … …. Sp. z o.o. Dłużnik nie uczestniczy aktywnie w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym, w związku z czym brak jego oświadczenia czy jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Komornik zwrócił się do III Urzędu Skarbowego ..... z zapytaniem czy dłużna Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT i czy zgłosiła odliczenia podatku VAT z ww. Nieruchomości. W odpowiedzi właściwy dla miejsca siedziby dłużnika Urząd Skarbowy wskazał, iż Spółka figurowała w ewidencji czynnych podatników VAT w okresie od 09.11.2015 r. do 20.08.2019r.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zbycie nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nastąpi w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Spółki. Tym samym, w opisanej sytuacji dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Sam fakt, że dłużnik nie figuruje już w ewidencji czynnych podatników VAT nie skutkuje tym, że dostawa nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej. Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana w imieniu i na rzecz podmiotu (dłużnika), objętego dyspozycją art. 15 ustawy jako wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, a więc będącego podatnikiem. Jak wynika z okoliczności wskazanych we wniosku, nieruchomość nie stanowiła majątku prywatnego dłużnika. Wobec tego, z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, dłużnik będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynność ta zatem będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie, wskazać należy, że z dniem 1 września 2019 r. do ustawy o VAT został dodany art. 43 ust. 21, zgodnie z którym jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Jak wskazano wyżej, z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży w drodze licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej nr …, stanowiącej własność dłużnika …. Sp. z o.o.

W tym miejscu należy ponownie powołać brzemiennie art. 18 ustawy, zgodnie z którym organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zatem przepis ten wskazuje, że organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi są płatnikami podatku od dokonywanej w trybie egzekucji, dostawy zarówno towarów będących własnością dłużnika, jak również towarów posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z uwagi na powyższej wskazane przepisy należy stwierdzić, że fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży wystawia podatnik, który tej sprzedaży dokonuje. Wyjątek stanowi jedynie przypadek, o którym mowa w art. 18 ustawy – dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, wykonywanej w trybie egzekucji, gdzie płatnikami podatku od towarów i usług są organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Przy czym fakturę w imieniu podatnika – dłużnika – wystawia organ egzekucyjny bądź komornik sądowy dokonujący dostawy towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w postępowaniu egzekucyjnym budynków posadowionych na działce … (KW …..) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy. Ponadto, opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w postępowaniu egzekucyjnym budynków posadowionych na działce nr …. (KW ….), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności – Wnioskodawca, nie posiada wszystkich informacji, o które wzywał organ, a które są niezbędne do dokonania takiej oceny, bowiem Wnioskodawca we wniosku wskazał, że dłużnik nie uczestniczy aktywnie w postepowaniu egzekucyjnym, nie odbiera korespondencji pod adresem siedziby Spółki.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia nie będą spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem oceny.

Tym samym, w analizowanym przypadku, ewentualna dostawa w drodze licytacji egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej nr …. (KW ….) będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy. Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany, jako płatnik, do pobrania podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, komornik będący płatnikiem podatku od towarów i usług w przypadku egzekucji z nieruchomości zabudowanej nr …. (KW …..) winien wystawić w imieniu dłużnika i na jego rachunek fakturę potwierdzającą dokonanie sprzedaży tej nieruchomości, stosownie do treści art. 106c ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.