Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPP3/4512-956/15-2/21/S/PC
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2174/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia WSA w Warszawie 9 grudnia 2020 r.) uchylającym zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku dla opłat za wywóz nieczystości dotyczących wynajmowanych lokali użytkowych, oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu otrzymanych faktur – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku dla opłat za wywóz nieczystości dotyczących wynajmowanych lokali użytkowych, oraz prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu otrzymanych faktur.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 19 lutego 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Wnioskodawcy postanowienie nr IPPP3/4512-956/15-2/PC w którym odmówił wszczęcia postępowania z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Na powyższe postanowienie Wnioskodawca w dniu 7 marca 2016 r. (data wpływu do Organu 11 marca 2016 r.) złożył zażalenie.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2016 r., nr IPPP3/4512-2-2/16-2/PC/AW Minister Finansów utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2016 r. Wnioskodawca nie zgodził się z wydanym postanowieniem i w dniu 8 czerwca 2016 r. (data wpływu do Organu 13 czerwca 2016 r.) złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko prezentowane dotychczas w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2174/16 uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie z dnia 19 lutego 2016 r. nr IPPP3/4512-959/15-2/PC. Nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie wpłynął do Organu w dniu 29 czerwca 2017 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w dniu 26 lipca 2017 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem WSA w Warszawie, skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2174/16. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt I FSK 1774/17 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. uchylający zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie z dnia 19 lutego 2016 r. nr IPPP3/4512-959/15-2/PC, wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 9 grudnia 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem dwóch lokali użytkowych na zasadzie odrębnej własności, usytuowanych w budynku jednej ze Spółdzielni Mieszkaniowych w W., w którym zamieszkują również mieszkańcy - dalej Spółdzielnia.

Jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności wynajmuje ww. lokale innym podmiotom gospodarczym na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisami art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych - dalej u.s.m. (t. jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 201 z późn. zm.) i par. 13 Statutu Spółdzielni, uiszcza opłaty na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni (w tym gospodarowania odpadami powstałymi w lokalach).

Powyższe opłaty Wnioskodawca wnosił i wnosi na podstawie otrzymywanych faktur od Spółdzielni. Faktury wystawiane za kolejne miesiące do czerwca 2013 roku włącznie zawierały trzy pozycje tj.

• Centralne ogrzewanie,
  

• Koszty eksploatacji,
  

• Ochrona i monitoring, - ze stawką VAT 23%.
  
  
  

W przypadku okresowych korygujących rozliczeń z tytułu kosztów centralnego ogrzewania i zużycia ciepłej wody użytkowej były i są wystawiane przez Spółdzielnię oddzielne faktury korygujące ze stawką 23%, a w przypadku rozliczeń za okresy półroczne z tytułu zużycia zimnej wody i kanalizacji (odprowadzania ścieków) ze stawką VAT 8%.

Do lipca 2013 r. usuwanie odpadów było rozliczane w ramach pozycji „Koszty eksploatacji”, łącznie z innymi usługami.

Od lipca 2013 roku, tj. od momentu wejścia w życie zmiany w przepisach ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, (t. jedn. Dz. U z 2013 r. poz. 1399 ze zm.) - dalej u.u.c.p.g., do października 2013 roku Wnioskodawca otrzymywał faktury z dodatkową pozycją „Wywóz nieczystości” ze stawką VAT 23%.

Od listopada 2013 roku Wnioskodawca otrzymywał od Spółdzielni faktury z pozycją „Opłata komunalna” ze stawką VAT 23% w miejsce uprzednio zawartej w fakturze usługi „Wywóz nieczystości” z tym samym obciążeniem kwotowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy usługa pod nazwą „Wywóz nieczystości” zawarta w fakturze powinna być opodatkowana stawką VAT 23%, czy też 8%?
2. Czy zawarta w fakturze pozycja „Opłata komunalna” opodatkowana stawką 23% jest poprawna i kwota podatku VAT z tego tytułu jest podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy VAT z tytułu nabycia usługi i tym samym daje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę tego podatku?
3. Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi na pytanie 2, że pozycja zawarta w fakturze określona jako „Opłata komunalna” ze stawką VAT 23% jest nieprawidłowa, oznacza, że cała faktura jest błędna i cała kwota podatku VAT zawarta w fakturze nie jest podatkiem naliczonym, czy tylko kwota podatku VAT wykazana w tej jednej pozycji nie stanowi podatku naliczonego i nie podlega odliczeniu?
4. Czy jeżeli ww. faktura w zakresie pozycji „opłata komunalna” jest błędna należy traktować w tej części tę fakturę jako fakturę, o której mowa w art. 108 ustawy o VAT, czy też istnieje prawo do korekty tej faktury w tej części, zawierając w niej, w miejsce „opłaty komunalnej”, „wywóz odpadów komunalnych” ze stawką VAT 8%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Działania Spółdzielni pozwalające na pozbycie się odpadów komunalnych powstałych w moich lokalach, w sposób zgodny z przepisami prawa, są świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowanym, zgodne z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 41 ust. 2 i 146a pkt 2 ustawy o VAT, stawką 8%.

Po 1 lipca 2013 r., po zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jak i przed tą datą, Spółdzielnia, w której posiadam lokale użytkowe na zasadzie odrębnej własności, wykonywała i wykonuje czynności, w efekcie których są usuwane odpady powstałe w moich lokalach. Oznacza to, że wyświadcza mi usługę tego rodzaju, za którą wnoszę opłaty. Mamy tu do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, o czym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Obowiązek świadczenia tych usług, jak i ich zakres zawarte są w niżej powołanych przepisach. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.s.m. celem spółdzielni mieszkaniowej, jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Na podstawie art. 1 ust. 3 ww. ustawy, spółdzielnia ma obowiązek zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie lub nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 u.s.m. zarząd nieruchomościami wspólnymi stanowiącymi współwłasność spółdzielni jest wykonywany przez spółdzielnię jako zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 2004 r. o własności lokali, choćby właściciele lokali nie byli członkami spółdzielni.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g. ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym, w którym ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości wspólnej oraz właściciela lokalu obciążają wspólnotę mieszkaniową lub spółdzielnię mieszkaniową.

Właściciele nieruchomości, a w świetle ww. przepisów, w omawianym przypadku, przedmiotowa Spółdzielnia, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ww. ustawy ma obowiązek zapewnić utrzymanie czystości i porządku m.in. przez:

• zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;
  

• pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi;
  

• zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;
  

• pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.
  
  
  

W myśl art. 6c ust. 1 u.u.c.p.g. Gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, a zgodnie z art. 6h ww. ustawy właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c (tu Spółdzielnia), są obowiązani ponosić na rzecz gminy na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy opłaty wnoszone przez Spółdzielnię do gminy stanowią dochód gminy.

Reasumując, w świetle wyżej cytowanych przepisów o spółdzielniach mieszkaniowych i ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach Spółdzielnia ma obowiązek wykonać czynności sprowadzające się do zbierania i pozbywania się powstałych odpadów na zarządzanej nieruchomości, w tym powstałych w przedmiotowych lokalach. Wnioskodawca z kolei ma wnieść zapłatę wg ustalonych zasad za usunięcie tych odpadów.

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT uregulowano, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Zgodne z ust. 2 tego przepisu czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W art. 8 ust. 1 tej ustawy określono, m.in., że przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%.

W poz. 143-149 tego załącznika, określającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%, wymienione zostały usługi związane z gospodarowaniem odpadami.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Wbrew powyższym przepisom ustawy o VAT Spółdzielnia w okresie od lipca do października 2013 r. wystawiała faktury, w których „wywóz nieczystości” opodatkowała bezpodstawnie stawką 23% w miejsce 8%. (W literaturze przedmiotu i przepisach prawa terminy: „wywóz nieczystości” „usuwanie odpadów” czy „zagospodarowanie odpadów”, używane są zamiennie).

Brak jest uzasadnionych podstaw aby wywóz nieczystości był opodatkowany stawką 23% wbrew wyżej powołanym przepisom.

Problem opodatkowania odsprzedaży mediów był wielokrotnie rozstrzygany w kontekście opłaty czynszu za wynajem powierzchni użytkowej i opłat za media tj. wodę, odprowadzanie ścieków, wywóz nieczystości stałych, centralne ogrzewanie i energię elektryczną.

Wyroki sądów administracyjnych wydane w związku z interpretacjami indywidualnymi Ministra Finansów zaprzeczają poglądowi, że w przypadku pobierania czynszu od najemcy należy, co do zasady dołączyć do tej opłaty pozostałe opłaty za media i opodatkować łącznie stawką podstawową VAT.

Wyroki te, tworzące jednolitą linię orzeczniczą wskazują na wyroki TSUE, z których wynika (np. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 marca 2007 r., w sprawie C-111/05 Aktiebolaget), że co do zasady każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz, że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Podobnie TSUE w wyroku z 16 kwietnia 2015 r. C-42/14 w sprawie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie, wskazując na uregulowania art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE za dnia 28 listopada 2006 r. stwierdził między innymi „Rzeczoną dyrektywę należy interpretować w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości co do zasady należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle zawiązane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa uchylającym interpretację Ministra Finansów oraz NSA w wyroku z dnia 19 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 252/13, oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów w tej sprawie, nie zgodziły się z jego poglądem, co do zastosowania art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i zasady usługi kompleksowej.

NSA powołał się też na stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing Sp z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, który faktycznie stwierdził, że co do zasady do celów podatku VAT każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne. Uwzględniając, że każdy wyrok jest w indywidualnej sprawie nie można pomijać bezzasadnie poglądów sądów co do podobnej istoty sprawy. Podobnie NSA w wyroku z 10 marca 2011 r. Sygn. akt. I FSK 423/10 oraz WSA w tej sprawie przyjęły, że nie może być mowy o kompleksowym czy jednolitym świadczeniu gdy ma miejsce udostępniania mediów.

Możliwość refakturowania mediów z właściwą stawką niezależnie od czynszu, w ślad za wyrokami TSUE, przewidują sądy administracyjne m.in. w wyrokach: z 31 maja 2011 r. sygn. akt 740/10, z 1 września 2015 r. sygn. akt 1414/13, chyba że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z najmem, a ich podział miałby charakter sztuczny.

W sytuacji Wnioskodawcy gdy jest właścicielem lokalu nie istnieje rzeczona usługa główna w postaci czynszu najmu, a zbieranie i usuwanie odpadów komunalnych nie jest ściśle związane z żadną inną usługą świadczoną przez Spółdzielnię (np. dostawa ciepłej czy zimnej wody CO, ochrona mienia itp.). Spółdzielnia nie świadczy jednej łącznej usługi. Spółdzielnia różnicuje stawki VAT za poszczególne usługi, dlatego nie może być mowy o zastosowaniu art. 29a ust 1 ustawy o VAT, jednego obrotu, jednej podstawy opodatkowania i jednej stawki VAT. Z tych względów uważam, że zbieranie i usuwanie odpadów komunalnych powinno być opodatkowane stawką 8%.

Gdyby na użytek rozważań teoretycznych przyjąć, że miało miejsce refakturowanie czynności wykonywanych przez gminę, to także stawka 23% byłaby błędna, gdyż do końca 2013 roku, na podstawie par. 13 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 (t. jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.) czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane, w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, były zwolnione z VAT. Wtedy pozycja ta, w fakturze Spółdzielni powinna być również „opodatkowana” stawką „zw” (zwolnione). Zastosowana wtedy stawka 23% powodowałaby dla mnie konsekwencje przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT tj. brak prawa do obniżenia podatku należnego, naruszając mój interes faktyczny i prawny. Godzi to m.in. w moje uprawnienie do obniżenia podatku należnego wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a tego przepisu, kwota podatku określonego w otrzymanych fakturach (fakturze).

Ad. 2

Zamieszczenie w fakturze pozycji „opłata komunalna” ze stawką VAT 23% jest pozbawione podstaw prawnych. Konsekwencją wystawienia faktury z opodatkowaniem „opłaty komunalnej” stawką 23% jest pozbawienie mnie w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 i 4 lit. a i b ustawy o VAT, prawa do obniżenia lub zwrotu podatku należnego w części dotyczącej tej pozycji faktury, co narusza mój interes faktyczny i prawny.

Tak sformułowana pozycja, zawarta w fakturze, jest niezgodna z przepisami art. 106e ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy towarów i usług. Nazwa usługi zawarta w fakturze powinna być tak sformułowana aby jednoznacznie identyfikowała rodzaj usługi i jej zakres, nie może być tam miejsca na domniemania co do rodzaju usługi, wykonanie której ma dokumentować faktura.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika.

Faktura, w której podatnik posługuje się sformułowaniem „opłata komunalna” na określenie towaru lub usługi, nie dokumentuje jakiejkolwiek „sprzedaży”. Użyte sformułowanie „opłata komunalna” nie oznacza towaru ani jakiejkolwiek usługi.

Termin „opłata komunalna” nie występuje w ustawie o podatku VAT, i w innych ustawach, jak ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych, ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, czy w ustawie z 20 grudnia 1966 r. o gospodarce komunalnej (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 45, poz. 236 z późn. zm.) - dalej u.g.k.

Z tej ostatniej ustawy wynika między innymi że:

• gospodarka komunalna, to wykonywanie przez jednostki samorządu terytorialnego zadań własnych w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej,
  

• gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych, (art. 1 u.g.k.),
  

• jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej (art. 3 u.g.k.).
  
  
  

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o: „wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego” (art. 4 ust. 2 u.g.k.).

Jak wynika z powyższych sformułowań zawartych w ww. ustawie, w ramach gospodarki komunalnej jest świadczone szerokie spektrum usług zaspakajających szeroki zakres zbiorowych potrzeb ludności na danym terenie, dla których ustala się „ceny i opłaty za usługi komunalne”. Zakres tych usług sięga przykładowo od dostarczania wody i opłat związanych z lokalami komunalnymi po usługi związane z zarządzaniem i utrzymaniem cmentarzy komunalnych. Nie istnieje natomiast w ww. ustawie termin „opłata komunalna”, który by oznaczał konkretną usługę.

Jeżeli „opłata komunalna” miałaby oznaczać „należność za usługę komunalną” to też nie wynikałoby z tego sformułowania za jaką usługę miałaby być wniesiona. Brak tu jest konkretyzacji rodzaju usługi jaką miałoby to sformułowanie oznaczać.

Oznacza to, że tak wystawiona faktura nie dokumentuje wykonania usługi, czy dostawy towaru. Niezasadne jest również zastosowanie stawki podatku VAT 23% w tym przypadku. Przyjmując do rozważań teoretycznych wariant, że Spółdzielnia miała zamiar przenieść na mnie część ponoszonego wydatku, w postaci opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wnoszonej do Gminy, w kwocie przypadającej na moje lokale, to również należy stwierdzić, że faktury te są wystawione błędnie i niezasadnie w części dotyczącej pozycji „opłata komunalna” ze stawką VAT 23%.

Zgodnie z art. 6 ust. 11 u.u.c.p.g opłaty za odbieranie odpadów komunalnych są dochodami budżetów gmin (przeznaczonymi na działania wykonywane w interesie publicznym). Natomiast na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT gminy nie są uznawane za podatnika podatku VAT w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa. Gmina w tym zakresie nie jest podatnikiem VAT, nie świadczy usług objętych zakresem ustawy o VAT, nie wystawia faktur w tym zakresie, przedmiotowe opłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i nie mogą być refakturowane jakąkolwiek stawką VAT.

Należy zauważyć, że od 1 stycznia 2014 roku czynności gminy związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami nie podlegają również zwolnieniu z VAT, z uwagi na uchylenie ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Reasumując należy podnieść, że z uwagi na fakt, że opłata wnoszona do gminy z tytułu gospodarowania odpadami nie podlega ustawie o VAT, ma zastosowanie wyżej powołany przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, a z uwagi na to, że wyrażenie „opłata komunalna” nie potwierdza konkretnie określonej usługi, czynności, do faktury w tej części będą miały zastosowanie również przepisy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT.

Przeniesienie na mnie ciężaru opłat wnoszonych do gminy z tytułu usunięcia odpadów powstałych w moich lokalach może mieć miejsce na podstawie innego dokumentu np. noty obciążeniowej, bez związku z ustawą o VAT.

Ad. 3

W przypadku zawarcia w fakturze kilku pozycji, z których jedna jest błędna ze względu na przepisy o podatku VAT, a pozostałe prawidłowe, faktura jest poprawna w zakresie pozycji prawidłowych, za wyjątkiem pozycji błędnej i mam prawo do obniżenia podatku należnego o sumę kwot podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynikającego z poprawnych pozycji opodatkowanych, stanowiącą podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy. Fakt że mówi się tam o sumie kwot podatku wynikających z faktur w liczbie mnogiej nie przeczy stanowisku przedstawionemu przez Wnioskodawcę, gdyż podatnik może otrzymać jedną fakturę w miesiącu (okresie rozliczeniowym), z której wynika podatek naliczony.

Żaden przepis nie obliguje podatnika aby wystawiał nabywcy łączną fakturę za świadczone usługi. Podatnik może wystawiać na każdą usługę oddzielną fakturę. Kilka pozycji dokumentujących wykonanie oddzielnych usług zamieszcza się w jednej fakturze ze względów praktycznych.

Zawarcie w fakturze oddzielnych pozycji wynika wprost z art. 106e ust. 1 np. pkt 7, 9 czy 11 ustawy o VAT. W tej sytuacji zamieszczenie kilku pozycji w fakturze, do czego nie obligują przepisy o podatku VAT, nie może mieć negatywnych skutków dla Wnioskodawcy, jeżeli np. jedna z nich jest błędna.

Tę tezę potwierdza następujący pogląd wyrażony w komentarzu do zmiany w treści przepisów art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a-c ustawy o VAT: „W tych przypadkach przepisy uzupełniono o klauzulę, iż zakaz odliczenia odnosi się tylko do tej części podatku, którego dotyczy jedna z powyższych przyczyn, zdarza się bowiem, że jedna faktura dokumentuje więcej czynności. Jeśli jedna z powyższych przesłanek dotyczy podatku nie od wszystkich czynności dokumentowanych fakturą lecz tylko od niektórych z nich nie ma powodów aby odmawiać fakturze w całości mocy dokumentu od liczeniowego” (Adam Bartosiewicz, VAT, Komentarz Lex 2015, wyd. 9. str. 930).

Przepis art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, który wskazuje na możliwość korekty poszczególnych pozycji faktury, również potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że korekta może dotyczyć określonej pozycji na fakturze.

Również przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ww. ustawy wskazuje że nieprawidłowości uniemożliwiające obniżenie podatku należnego mogą dotyczyć tylko części czynności zawartych w fakturze.

Ad. 4

Pozycja w fakturach „Opłata komunalna” nie oznacza konkretnej świadczonej usługi, co zostało wykazane w pkt 2. Niemniej jednak Wnioskodawca ma obowiązek wnosić comiesięczne opłaty z tytułu wywozu odpadów powstających w przedmiotowych lokalach, a odpady są wywożone. Nie można więc twierdzić, ze żadna czynność nie została wykonana co charakteryzuje faktury z art. 108 ustawy o VAT.

Mamy tu do czynienia z faktycznie wykonywanymi czynnościami wywożenia odpadów. Spółdzielnia ma w tych procedurach swoje obowiązki i swój faktyczny udział tj. wykonuje określone czynności z mocy prawa, co zostało wykazane w stanowisku do pytanie 1.

Korekta faktury wprowadzająca właściwą terminologię dotyczącą świadczonej usługi np. „wywóz odpadów komunalnych” i poprawną stawkę 8% jest moim zdaniem zgodna z przepisami. Brak jest przepisu zabraniającego korekty błędnej faktury, a zasada proporcjonalności podatku od wartości dodanej wymaga by podatek, który nieprawidłowo został zafakturowany mógł być skorygowany bez uzależniania tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze - ETS w wyroku C-454/98 (Szmeink & Cofreth AG & Co. KG v. Finanzamt Borken i Manfred Strobel v. Finanzamt Esslingen), podobnie orzeczenie TSUE z dnia 18 czerwca 2009 r. (w sprawie C-566/07,Staatssecretaris van Financien v. Stadeco BV). Po otrzymaniu korekty nieprawidłowej pozycji zawartej w fakturze, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z pozycji skorygowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powołany wyżej artykuł określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania. W myśl tej zasady ogólnej podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Na podstawie Słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) należy wskazać, że „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”, „należność za coś”, „odpłacenie komuś za coś”. Z kontekstu ww. przepisu wynika, że pojęcie zapłaty użyte w tym artykule powinno być rozumiane właśnie jako należność za daną czynność opodatkowaną. Zapłata jest więc należnością za czynność opodatkowaną.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Pod pozycja nr 144 załącznika nr 3 do ustawy, wymieniono usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z pózn. zm.), członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacja i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnie, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi.

Powinność ponoszenia ww. płatności przez podmioty wymienione w art. 4 ust. 1-4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych związana jest z wynikającym z art. 1 ust. 3 ustawy obowiązkiem spółdzielni mieszkaniowych zarządzania nieruchomościami stanowiącymi mienie samej spółdzielni lub mienie członków spółdzielni nabyte na podstawie ww. ustawy. Przepis ten czyni ze spółdzielni mieszkaniowej instytucjonalnego zarządcę nieruchomości, który zarządza nieruchomościami swoimi i swoich członków; może także zarządzać innymi nieruchomościami o dowolnych funkcjach na mocy umowy zawartej z ich właścicielami.

Działalność spółdzielni mieszkaniowej w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków jest obligatoryjną działalnością gospodarczą takiej spółdzielni (zob. uchwała Sadu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt III CZP 21/02).

W różnych sprawach dotyczących takiego zarządu spółdzielnia będzie więc traktowana jak przedsiębiorca (por. postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r. sygn. akt II CK 374/02).

Czynności wykonywane na rzecz podmiotów korzystających z zasobu lokalowego (mieszkalnego, czy użytkowego) Spółdzielni, za które to czynności Spółdzielnia pobiera opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przypominają w swej istocie kompleksową usługę najmu lokalu.

Przy takim porównaniu należy mieć na uwadze cel świadczonej usługi, zatem stwierdzić należy, że zarówno przy usłudze najmu, jak i wykonywania czynności na rzecz mieszkańców, korzystających z lokali mieszkalnych i użytkowych, prowadzi on do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych (w przypadku lokali mieszkalnych) lub innych potrzeb (w przypadku lokali użytkowych).

W myśl ogólnych zasad ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia konkretnej usługi nie powinno się wyodrębniać poszczególnych jej elementów, które się składają na tę usługę i opodatkować ich osobno. Usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

Podobne stanowisko zajął TSUE w wyroku z 16 kwietnia 2015 r. w sprawie C-42/14 wskazując na uregulowania art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1 i art. 24 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE za dnia 28 listopada 2006 r. Stwierdził między innymi „Rzeczoną dyrektywę należy interpretować w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości co do zasady należy uważać za kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, także te wskazujące względy ekonomiczne zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle zawiązane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Zgodnie z art. 29a ustawy, podstawą opodatkowania opłat za używanie lokalu użytkowego jest wszystko co stanowi zapłatę z tytułu wykonania usługi. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest całe wynagrodzenie związane ze świadczoną usługą, a nie poszczególne elementy, z uwzględnieniem których opłata ta została skalkulowana.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Jednak sformułowanie „wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej” oznacza, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążany jest nabywca, usługobiorca.

Wobec powyższego, opłaty ponoszone przez podmioty zobowiązane do ich uiszczenia z tytułu korzystania i użytkowania lokali stanowią podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, z zastosowaniem właściwej stawki dla świadczonych przez Spółdzielnie usług zaspokajania potrzeb lokalowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT jest właścicielem dwóch lokali użytkowych usytuowanych w budynku jednej ze Spółdzielni Mieszkaniowych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali użytkowych innym podmiotom gospodarczym na prowadzenie działalności gospodarczej. Na rzecz Spółdzielni Wnioskodawca uiszcza opłaty na pokrycie kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowych lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Opłaty te wnoszone są przez podatnika na podstawie faktur wystawianych przez Spółdzielnię. Faktury wystawiane za kolejne miesiące do czerwca 2013 r. zawierały trzy pozycje: centralne ogrzewanie; koszty eksploatacji; oraz ochrona i monitoring ze stawką 23% VAT. Jak wskazał Wnioskodawca do lipca 2013 r. usuwanie odpadów mieściło się w ramach pozycji „koszty eksploatacji” łącznie z innymi usługami, natomiast od lipca do października 2013 r. podatnik otrzymywał faktury z dodatkową pozycją „wywóz nieczystości” ze stawka VAT 23%. Od listopada 2013 r. Spółdzielnia wystawia faktury z pozycją „opłata komunalna” w miejsce uprzednio zawartej w fakturze usługi „wywóz nieczystości” z taką sama stawka podatku VAT – 23%, oraz z takim samym obciążeniem kwotowym.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy stawka 23% VAT zawarta w fakturze przy usłudze „wywóz nieczystości” jest poprawna, czy powinna mieć zastosowanie stawka obniżona w wysokości 8%, oraz czy poprawna jest stawka 23% VAT przy pozycji „opłata komunalna” i tym samym kwota podatku VAT jest podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy z tytułu nabycia usługi co daje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu wskazać należy, że w literaturze podmiotu i przepisach prawa terminy „wywóz nieczystości”, „usuwanie odpadów”, „zagospodarowanie odpadami”, oraz „opłata komunalna” używane są zamiennie.

Jak wskazano w powyższych przepisach członkowie Spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu wszelkich kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, nieruchomości wspólnych oraz nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni.

Spółdzielnia mieszkaniowa działa jako instytucjonalny zarządca nieruchomości, który zarządza nieruchomościami swoimi i swoich członków. Jako osoba prawna sprawująca zarząd nad budynkiem wielolokalowym Spółdzielnia zobowiązana jest do składania deklaracji o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi i przekazywanie ww. opłat na konto gminy – gdyż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 391) o utrzymaniu czystości i porządku w gminach opłaty wnoszone przez Spółdzielnię stanowią dochód gminy.

Z kolei stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez:

1. wyposażenie nieruchomości w pojemniki służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymywanie tych pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, chyba ze na mocy uchwały rady gminy, o której mowa w art. 6r ust. 3, obowiązki te przejmie gmina jako część usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za uiszczoną przez właściciela opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi;
2. przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub, w przypadku gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona, wyposażenie nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomowa oczyszczalnie ścieków bytowych, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych; przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe, jeżeli nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnie ścieków spełniająca wymagania określone w przepisach odrębnych;
3. zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;
4. gromadzenie nieczystości ciekłych w zbiornikach bezodpływowych;
5. pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi;
6. uprzątniecie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości; właściciel nieruchomości nie jest obowiązany do uprzątnięcia chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych;
7. realizacje innych obowiązków określonych w regulaminie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ilekroć jest mowa w ustawie o właścicielach nieruchomości – rozumie się także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Na mocy art. 6d ust. 1 ww. ustawy, wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo przetarg na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (art. 6h ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że obowiązek uiszczania opłat za odpady komunalne ciąży na właścicielu nieruchomości, za którego - zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – uznaje się Spółdzielnię.

Ponieważ wydatki, jakie Spółdzielnia ponosi z tytułu eksploatacji i utrzymania lokali użytkowych obejmują m.in. pobieranie opłat z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi, kwoty te są zaliczane do kosztów, o których mowa w przywołanych wyżej przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, do którego ponoszenia zobowiązane są osoby posiadające tytuł prawny do lokali użytkowych.

Uwzględniając powyższe okoliczności, jak również brzmienie powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wskazać należy, że działalność Spółdzielni, polegająca na wykonywaniu czynności, za które uiszczane są opłaty przez podmioty posiadające tytuł prawny do lokali użytkowych niewątpliwie wypełnia dyspozycje art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Realizowane przez Spółdzielnię czynności stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie ani przepisy ustawy ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku bądź stawki obniżonej dla świadczonych przez Spółdzielnię usług polegających na zaspokajaniu potrzeb lokalowych, dotyczących lokali użytkowych, w związku z czym usługi te będą opodatkowane według 23% stawki podatku VAT.

Zatem mając na uwadze powyższe uznać należy, że usługi pod nazwą „wywóz nieczystości” i „opłata komunalna” zawarte w fakturach wystawionych przez Spółdzielnię dokumentujące usługi gospodarowania odpadami powstałymi w lokalach użytkowych należących do Wnioskodawcy powinny być opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Spółdzielnię z pozycją „opłata komunalna” zawierających stawkę podatku w wysokości 23% wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest właścicielem dwóch lokali użytkowych, które w ramach działalności wynajmuje posiadane lokale innym podmiotom gospodarczym na prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto, że opłata komunalna zawarta w fakturach wystawionych przez Spółdzielnię powinna być opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%. Zatem biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z otrzymanych faktur dokumentujących opłatę komunalną, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stawka 23% VAT zawarta w fakturze przy usłudze „wywóz nieczystości” jest poprawna, poprawna jest stawka 23% VAT przy pozycji „opłata komunalna” i tym samym kwota podatku wykazana na fakturze jest podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy z tytułu nabycia usługi co daje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługa pod nazwą „wywóz nieczystości” powinna być opodatkowana stawką 8% oraz stanowisko zgodnie z którym pozycja na fakturze zatytułowana „opłata komunalna” jest niepoprawna i nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznaje się za nieprawidłowe. Ponadto oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze przy pozycji „opłata komunalna” ze stawką 23% należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych numerami 1 i 2 za nieprawidłowe nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania numer 3 i 4.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2174/16.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.