Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-35/13-2/JK4
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14.01.2013 r. (data wpływu 17.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej za 2012 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej za 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 26.11.2012 r. Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 24.09.2012 r. (data złożenia wniosku), jednocześnie w pkt 4 zastrzeżono, że niepełnosprawność istnieje od daty, której nie da się ustalić.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni od wielu lat korzysta z zlecanych przez lekarzy publicznej służby zdrowia zabiegów rehabilitacyjnych i z tego powodu w roku 2012 dokonała zakupu sprzętu na raty w postaci urządzenia do magnoterapii o wartości 3.930 zł oraz w tym samym roku (2012) przebywała prywatnie w sanatorium, korzystając z koniecznych zabiegów rehabilitacyjnych. Miało to miejsce przed dniem 24.09.2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy okazji sporządzania zeznania podatkowego PIT za rok 2012 Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć poniesione koszty w 2012 r. na cele rehabilitacyjne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, posiada prawo odliczenia poniesionych kosztów na cele rehabilitacyjne za cały rok 2012 r., gdyż zeznanie podatkowe obejmuje cały rok 2012, a nie jego część, tj. tylko po 24 września 2012 r. Zwłaszcza, że orzeczenie MZ ds. ON nie kwestionuje istnienia niepełnosprawności wcześniej, tj. przed tą datą, a tylko nie da się ustalić precyzyjnie początkowej daty. Niewątpliwe jest, że schorzenie to istniało wcześniej, co potwierdzają udokumentowane skierowania lekarzy na zabiegi rehabilitacyjne jak i dokumentacja lekarska.

Ponieważ prawo do odliczenia poniesionych z tego tytułu kosztów istnieje nawet w sytuacji orzeczenia o lekkim stopniu niepełnosprawności, to Wnioskodawczyni uważa, że również poniesione koszty przed datą niepełnosprawności umiarkowanej ma prawo odliczyć w zeznaniach PIT.

Wnioskodawczyni nie miałaby wątpliwości, gdyby np. przyczyną niepełnosprawności był nieszczęśliwy wypadek zaistniały dwa miesiące przed wydanym orzeczeniem niepełnosprawności, a chodziłoby o odliczenie kosztów powstałych jeszcze przed takim wypadkiem. Tymczasem, według Wnioskodawczyni, w tym przypadku istnienie niepełnosprawności już od 01 stycznia 2012 r. jest niewątpliwe, a tylko wątpliwości może budzić okoliczność, czy przed 24.09.2012 r. była ona w stopniu umiarkowanym czy lekkim, co dla kwestii zasadności prawa do odliczenia poniesionych kosztów nie ma znaczenia prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 cyt. ustawy stanowi m.in., iż wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
   
   
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż niepełnosprawność Wnioskodawczyni istnieje od daty, której nie da się ustalić, natomiast ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 24.09.2012 r.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, w 2012 r. (przed datą 24.09.2012 r.) zakupiła sprzęt w postaci urządzenia do magnoterapii oraz przebywała w sanatorium korzystając z koniecznych zabiegów rehabilitacyjnych.

Należy jednak nadmienić, iż odliczeniu od dochodu podlegają tylko te wydatki, które zostały poniesione po dacie wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub od dnia wskazanego w tym orzeczeniu, od którego datuje się ustalony stopień niepełnosprawności i tylko w tej części, która nie została podatnikowi sfinansowana ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wskazanie, iż istnienie niepełnosprawności ma miejsce od daty, której nie da się ustalić nie ma w tym przypadku znaczenia, gdyż jak wyżej wskazano warunkiem niezbędnym do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej jest m.in. posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię przed dniem 24.09.2012 r. nie mogą być odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w zeznaniu podatkowym PIT za 2012 r. Wnioskodawczyni przysługuje ewentualne prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej dopiero począwszy od 24.09.2012 r., bowiem od tego dnia został ustalony stopień niepełnosprawności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczyni i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.