2021.03.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.79.2021.2.SL
z 19 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 marca 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.79.2021.1.SL (doręczone w dniu 2 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług pozyskanego dofinansowania w celu realizacji projektu „(…)” oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług pozyskanego dofinansowania w celu realizacji projektu „(…)” oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 marca 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.79.2021.1.SL (doręczone w dniu 2 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2021 roku planuje realizację zadania z udziałem środków unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 pn. „(…)” – Oś priorytetowa V: Gospodarka niskoemisyjna; Działanie 5.1. Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii; Priorytet inwestycyjny 4.1. Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Projekt będzie polegał na budowie mikroinstalacji OZE, składających się z systemów fotowoltaicznych (40 szt.) i kolektorów słonecznych (43 szt.) na pokrycie potrzeb mieszkalno-bytowych mieszkańców Gminy.

To na ich nieruchomościach powstaną projektowane mikroinstalacje OZE – systemy fotowoltaiczne i kolektory słoneczne i stanowić będą ich własność.

Gmina, jako podmiot uprawniony do ubiegania się o dofinansowanie, zapewnia obsługę projektu aplikacyjnego własnymi siłami i możliwościami.

Odbiorcami końcowymi projektu będą osoby fizyczne zakwalifikowane do projektu (Grantobiorcy), które we własnym zakresie, zgodnie z metodą rozpoznawania rynku dokonują wyboru Wykonawcy instalacji. Po zakończeniu montażu instalacji OZE Wykonawca wystawi Grantobiorcy Fakturę VAT, która musi być opłacona przez Grantobiorcę. Dofinansowanie opierać się będzie na refundacji poniesionych wydatków do wysokości określonej w umowie o powierzenie grantu i stanowiącej nie więcej niż 65% kosztów kwalifikowanych. Realizacja będzie przebiegać zgodnie z wytycznymi określonymi w umowie pomiędzy Gminą (Grantodawcą) a mieszkańcami (Grantobiorcami). Najpierw Grantobiorca musi zrealizować i zapłacić za inwestycję, a dopiero potem przedstawić wymagane dokumenty do rozliczenia w Urzędzie Gminy.

Reasumując – Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) sam będzie nabywał towary i usługi w ramach projektu, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) nie będzie uiszczał żadnej opłaty (wkładu własnego) na rzecz gminy, bowiem to Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) poniesie pełny koszt realizacji projektu (montaż instalacji OZE) i złoży wniosek o jego częściową refundację (zwrot części poniesionych kosztów).

Gmina po weryfikacji złożonych dokumentów przeleje Grantobiorcy refundację, stanowiącą Grant, w ramach przyznanych środków unijnych Działanie 5.1.

Każdy Grantobiorca będzie miał możliwość dokonania zakupów towarów i usług u dowolnego dostawcy. Nie dojdzie zatem do świadczenia usługi ze strony Gminy na rzecz Grantobiorcy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina (…) nie planuje żadnego wkładu własnego związanego z kosztami bezpośrednimi w ramach tego projektu, a zapłaci jedynie za inspektora nadzoru, który ma za zadanie sprawdzenie prawidłowości wykonanych instalacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z realizacją projektu „(…)” otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?
Czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku od towarów i usług (VAT) należnego z tytułu otrzymanej dotacji unijnej w ramach realizowanego projektu pn. „(…)”, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust.1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wg Gminy nie wystąpi świadczenie usługi/dostawy towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Gminy, jedynie w sytuacji, gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Gminie za zakup i montaż instalacji OZE wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowanie otrzymane z Unii Europejskiej, dzięki któremu zakup i montaż instalacji OZE stał się tańszy dla mieszkańca.

Powyższe wynika z brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 403 ustawy - Prawo Ochrony Środowiska.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (gminę).

Na podstawie zaś art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust.1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy. Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej na podstawie ww. regulacji odbywa się w trybie określonym w przepisach odrębnych, przy czym finansowanie to może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 869, 1622, 1649, 2020 z 2020 r., poz. 284, 374, 568, 695, 1175, 2320) z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:
1. osób fizycznych,
2. wspólnot mieszkaniowych,
osób prawnych:
1. przedsiębiorców,
2. jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa wyżej, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielenia dotacji i sposób jej rozliczania określa Rada Gminy. Udzielenie dotacji celowej mieszkańcowi gminy (osobie fizycznej), w ramach realizowanego projektu, nastąpi na podstawie umowy o powierzenie grantu. W przypadku, gdy dotacja stanowiłaby pomoc publiczną lub pomoc de minimis, jej udzielenie nie będzie możliwe, gdyż warunkiem przyznania dofinansowania jest fakt, iż nie mogą to być projekty objęte regułami pomocy publicznej lub de minimis.

Sama okoliczność otrzymania grantu przez mieszkańca od Gminy nie generuje skutków podatkowych w VAT ani dla Gminy ani dla osoby fizycznej.

Mieszkaniec gminy otrzyma częściową refundację poniesionych wydatków na wykonanie instalacji OZE, do wysokości określonej w umowie powierzenia grantu, po otrzymaniu imiennej faktury na osobę fizyczną i jej opłaceniu.

Wysokość dotacji udzielonej przez UE na rzecz gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo - skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą płaci mieszkaniec.

Gmina nie ma prawa do odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację projektu „(…)”, ponieważ towary i usługi związane z realizacją tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Projekt będzie realizowany w formule grantowej. Grantobiorcami będą wyłącznie osoby fizyczne zamieszkujące Gminę (…), które dokonają zakupu i montażu instalacji OZE dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie mają możliwości odzyskania VAT w związku z realizacją projektu.

W przypadku takich działań jak przygotowanie projektu, zarządzanie projektem, promocja, system kontroli grantobiorców Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania podatku VAT, gdyż usługi związane z tymi działaniami nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto gmina nie będzie pobierała żadnych opłat od Grantobiorców w związku z udziałem w projekcie, podatek VAT nie może więc zostać odzyskany w oparciu o przepisy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie stanowił wydatek kwalifikowalny w projekcie.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347
z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2021 roku planuje realizację zadania z udziałem środków unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 pn. „(…)” – Oś priorytetowa V: Gospodarka niskoemisyjna; Działanie 5.1. Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii; Priorytet inwestycyjny 4.1. Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Projekt będzie polegał na budowie mikroinstalacji OZE, składających się z systemów fotowoltaicznych (40 szt.) i kolektorów słonecznych (43 szt.) na pokrycie potrzeb mieszkalno-bytowych mieszkańców Gminy.

To na ich nieruchomościach powstaną projektowane mikroinstalacje OZE – systemy fotowoltaiczne i kolektory słoneczne i stanowić będą ich własność.

Gmina, jako podmiot uprawniony do ubiegania się o dofinansowanie, zapewnia obsługę projektu aplikacyjnego własnymi siłami i możliwościami.

Gmina po weryfikacji złożonych dokumentów przeleje Grantobiorcy refundację, stanowiącą Grant, w ramach przyznanych środków unijnych Działanie 5.1.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy otrzymane dofinansowanie w celu realizacji projektu „(…)” będzie stanowiło podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przepisy prawa i orzeczenia TSUE mające zastosowanie w sprawie uznać należy, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie w celu realizacji projektu „(…)” polegającego na udzieleniu mieszkańcom Gminy grantów na budowę mikroinstalacji OZE nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy Grantobiorca sam nabywał będzie towary i usługi w ramach projektu oraz w całości opłacał wszelkie rachunki/faktury, a następnie będzie ubiegał się o refundację części poniesionych kosztów. Grantobiorca nie będzie zobowiązany do uiszczenia żadnej opłaty na rzecz Gminy w postaci wkładu własnego. Jak wskazał wnioskodawca – rola Gminy ograniczy się jedynie do przelania Grantobiorcy refundacji, po wcześniejszej weryfikacji złożonych dokumentów. Przekazanych środków pieniężnych na rzecz właściciela budynku mieszkalnego nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru). W konsekwencji otrzymana przez Gminę dotacja nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostarczane towary, a w konsekwencji nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. Tym samym przedmiotowa dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od faktur na wydatki okołoprojektowe, stwierdzić należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z realizacją projektu Gmina będzie ponosiła wydatki okołoprojektowe. Wydatkiem takim będzie opłacenie inspektora nadzoru, który ma za zadanie sprawdzenie prawidłowości wykonanych instalacji.

Jak wyżej wskazano dofinansowanie otrzymane przez Gminę w celu realizacji projektu „(…)” polegającego na udzieleniu mieszkańcom Gminy grantów na budowę mikroinstalacji OZE, nie będzie stanowić podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W sprawie brak jest bowiem jakiegokolwiek świadczenia usług bądź dostawy towaru na rzecz mieszkańców.

Zatem, z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione, ponieważ - jak wynika z okoliczności sprawy – Gmina w ramach ww. projektu nie będzie wykonywała odpłatnych świadczeń na rzecz mieszkańców, a nabywane przez Gminę usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin