Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.413.2017.13.S/KM
z 10 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 245/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia WSA w Warszawie 10 grudnia 2020 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 13 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że targowisko wykorzystywane jest wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz prawa i terminów do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynagrodzenie dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że targowisko wykorzystywane jest wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz prawa i terminów do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynagrodzenie dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 listopada 2017 r. (skutecznie doręczone 13 listopada 2017 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 20 listopada 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną nr 0114-KDIP4.4012.413.2017.3.KR., w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że targowisko wykorzystywane jest wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, oraz prawa i terminów do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynagrodzenie dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 20 listopada 2017 r. znak: 0114-KDIP4.4012.413.2017.3.KR złożył skargę w dniu 21 grudnia 2017 r. (data wpływu do Organu 27 grudnia 2017 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 października 2018 r. sygn. akt: III SA/Wa 245/18 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie wpłynął do Organu w dniu 3 grudnia 2018 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, w dniu 21 grudnia 2018 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem WSA w Warszawie, skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r. sygn. akt: III SA/Wa 245/18. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt I FSK 471/19 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 października 2018 r. uchylający interpretację indywidualną uznającą stanowisko Miasta za nieprawidłowe, wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 10 grudnia 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Miasto (dalej: „Miasto”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Miasto dokonało centralizacji rozliczeń z tytułu podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. i od tego dnia prowadzi wspólne rozliczenie podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi. Zarówno wydatki bieżące, jak i inwestycyjne ponoszone przez Miasto i jego jednostki organizacyjne są dokumentowane fakturami wystawianymi na Miasto. Obecnie, Wnioskodawca składa deklaracje VAT-7 za miesięczne okresy rozliczeniowe.

W związku z realizacją Uchwały Rady Miasta z dnia 28 kwietnia 2016 r., w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego - Targowiska Miejskiego jego zadania przejęła do wykonania spółka komunalna Sp. z o.o. (dalej: „Prowadzący Targowisko”, „Spółka”), z którą to Miasto zawarło umowę o prowadzenie Targowiska Miejskiego. W ramach zawartej umowy Spółka zajmuje się prowadzeniem Targowiska a w szczególności: zarządzaniem majątkiem Targowiska, utrzymywaniem porządku i czystości, odśnieżaniem w okresie zimowym, udostępnianiem sanitariatów w dni targowe, pobieraniem opłaty targowej oraz opłaty z tytułu dzierżawy stanowisk handlowych jak i również opłaty miesięcznej za rezerwację miejsc handlowych, przestrzeganiem przepisów BHP i przeciwpożarowych w obrębie Targowiska, sprawowaniem nadzoru nad działalnością użytkowników Targowiska, kierowaniem pracą personelu zatrudnionego przy obsłudze Targowiska. Ponadto Prowadzący Targowisko w ramach posiadanych środków jest zobowiązany do przeprowadzania we własnym zakresie remontów i konserwacji urządzeń oraz innych inwestycji na terenie Targowiska. Zgodnie z postanowieniami umowy Prowadzący Targowisko w związku z pobieraniem ww. opłat zobowiązany jest do wystawiania i wydawania paragonów z kasy rejestrującej (opłata targowa), wystawiania i wydawania paragonów z kasy fiskalnej (opłaty rezerwacyjne, opłaty z tytułu dzierżawy stanowisk handlowych) oraz wystawiania faktur bądź innych dokumentów księgowych korzystającym z Targowiska w celach handlowych. Wszelkie środki uzyskane przez Prowadzącego Targowisko na rzecz Miasta tytułem ww. opłat są przekazywane na rachunek bankowy Miasta. Prowadzący Targowisko ponosi koszty związane z administrowaniem Targowiska. Za wykonanie przedmiotu umowy Spółka otrzymuje wynagrodzenie, którego wysokość określona jest w ww. umowie. Ponadto zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 1 grudnia 2016 r. jako wyznaczony inkasent opłaty targowej otrzymuje wynagrodzenie za pobór opłaty targowej w wysokości 3% zebranej i terminowo odprowadzonej opłaty targowej.

Jak już wyżej wspomniano na terenie Targowiska pobierana jest opłata targowa w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Opłata ta ma charakter daniny publicznoprawnej, stanowiącej dochód publiczny. W zakresie poboru tej opłaty Miasto nie działa jako podatnik VAT. Zgodnie z ww. ustawą opłata ta jest pobierana od wszystkich osób handlujących na terenie Miasta (z wyłączeniem sprzedaży w budynkach lub w ich częściach). Prowadzący Targowisko pobiera w imieniu Miasta opłatę targową od osób handlujących na targowisku, która jest następnie przekazywana na konto Miasta. Nadmienić należy również, iż Miasto w związku z posiadanym Targowiskiem świadczy usługi odpłatnej rezerwacji miejsc (usługa opodatkowana jest stawką 23%) oraz usługi dzierżawy miejsc targowych (usługa opodatkowana stawką 23%).

Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego ma możliwość pozyskania środków zewnętrznych na realizację projektu inwestycyjnego, którego przedmiotem będzie przebudowa położonego na terenie miasta i będącego jego własnością Targowiska Miejskiego (dalej: „Targowisko”). Miasto jest właścicielem nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka Nr 1 na której usytuowane jest ww. Targowisko. Zakres planowanego przedsięwzięcia obejmuje przebudowę Targowiska i będzie polegał na wykonaniu:

• wiat handlowych zadaszonych z oświetleniem indywidualnym stanowisk handlowych,
• miejsc utwardzonych nie zadaszonych do handlu z samochodów specjalistycznych,
• miejsc utwardzonych nie zadaszonych do handlu wolnostojącego, stałych i mobilnych,
• utwardzenia terenu Targowiska z odprowadzeniem wód do sieci kanalizacji deszczowej,
• oświetlenia terenu oprawami LED,
• urządzonej zieleni, małej architektury i ogrodzenia z bramami i furtkami.

W przypadku otrzymania dofinansowania na realizację ww. zadania Miasto zawrze ze Spółką aneks do obowiązującej umowy, gdzie wskaże, że wszelkie koszty dotyczące planowanej inwestycji będzie ponosiło z własnych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług odpłatnego dzierżawienia miejsc na terenie Targowiska oraz usług odpłatnej rezerwacji miejsc targowych czynności wykonywane przez Miasto stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT i niekorzystające ze zwolnienia z VAT, a tym samym Miasto wykorzystuje Targowisko do wykonywania czynności opodatkowanych VAT pomimo że na tym terenie pobierana jest opłata targowa?
2. Czy w związku ze świadczeniem usług odpłatnej dzierżawy miejsc targowych oraz usług odpłatnej rezerwacji miejsc targowych na Targowisku będącym własnością Miasta podlegających opodatkowaniu VAT i nie korzystających ze zwolnienia z VAT, Targowisko jest wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu VAT i w rezultacie w analizowanym przypadku Miasto ma prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na otrzymywanych fakturach zakupowych dotyczących wynagrodzenia dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska, na zasadach ogólnych zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z ust. 10 - w brzmieniu ustawy o VAT (tj. poprzez ujęcie faktur zakupowych w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Miasto poprzez świadczenie usług odpłatnej rezerwacji miejsc targowych, usług dzierżawy miejsc targowych oraz dokonywanie poboru opłaty targowej wykorzystuje Targowisko wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, natomiast w zakresie pobierania opłaty targowej do wykonywania czynności poza VAT.
2. Prawidłowe jest jego stanowisko, zgodnie z którym Miasto ma prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na otrzymywanych fakturach zakupowych dotyczących inwestycji związanych z realizacją jego przebudowy oraz wynagrodzenia dla Spólki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego, na zasadach ogólnych zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z ust. 10 – w brzmieniu ustawy o VAT (tj. poprzez ujęcie faktur zakupowych w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy).
   
   

Ad. 1

W ocenie Miasta, pobieranie od handlujących opłaty targowej stanowi czynność nieobjętą regulacjami VAT. Opłata targowa jest pobierana w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849, z późn. zm.).

Obciążenie handlujących opłatą targową następuje z mocy prawa i w żaden sposób nie wymaga wykorzystywania Targowiska przez Miasto. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, opłata targowa jest pobierana od handlujących we wszystkich miejscach, gdzie prowadzona jest sprzedaż - również poza terenem Targowiska. Opłata targowa jest kwestią niezależną i niemającą wpływu na użytkowanie Targowiska w świetle ustawy o VAT. Świadczy o tym w szczególności to, że opłata targowa mogłaby być pobierana nawet wtedy, gdyby przedmiotowe Targowisko w ogóle nie istniało. Innymi słowy, pobór opłaty targowej nie wiąże się z wykorzystywaniem Targowiska. Potwierdza to dodatkowo brzmienie art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który wyraźnie stwierdza, że opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w innych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez zarządzającego Targowiskiem. W świetle tego przepisu jest jasne, że opłata targowa to rodzaj opłaty, którą Miasto pobierałoby bez względu na to kto zarządza Targowiskiem, w jakim jest ono stanie, itd. Opłata targowa jest więc nieekwiwalentnym zobowiązaniem powstającym z mocy prawa z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania tj. dokonywania sprzedaży na Targowisku.

W ocenie Miasta fakt, że od sprzedaży na Targowisku należne jest powyższe zobowiązanie podatkowe nie oznacza tego, że przedmiotowe targowisko wykorzystywane jest zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej (wynajmu powierzchni targowej), jak i do celów innych, niemających charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86 ust. 7b ustawy o VAT. Opłata targowa nie jest bowiem należna z tytułu wykorzystywania przez Miasto Targowiska, skoro jest nieekwiwalentnym zobowiązaniem należnym Miastu, powstającym z mocy prawa w następstwie prowadzenia przez osoby fizyczne, jak i osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej – sprzedaży na Targowisku. Decydujące przy tym jest faktyczne wykonywanie przez te osoby czynności sprzedaży, w miejscu wskazanym przez Miasto do prowadzenia takiej sprzedaży. W związku z tym nie można twierdzić, że ponoszone wydatki dotyczące obiektu Targowiska są wykorzystywane dla celów poboru opłaty targowej, która jest pobierana z mocy innych regulacji prawnych. W ocenie Wnioskodawcy są one związane z wykonywaniem przez Miasto czynności opodatkowanych VAT.

Natomiast pobieranie opłat z tytułu odpłatnej rezerwacji miejsc targowych oraz czynszu dzierżawnego w związku z prowadzonym Targowiskiem zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi świadczenie usług. Nie budzi przy tym wątpliwości Wnioskodawcy fakt, że odpłatne udostępnianie stanowisk handlowych na Targowisku nie wiąże się z wykorzystaniem przez Miasto jakiegokolwiek władztwa publicznego i Miasto w tym zakresie działa w roli podatnika VAT.

Konsekwentnie, mając na uwadze, że Miasto wykonuje usługę udostępniania stanowisk handlowych za wynagrodzeniem i tym samym działa w tym zakresie w roli podatnika VAT, przedmiotowe transakcje (pobieranie opłat z tytułu odpłatnej rezerwacji miejsc targowych oraz czynszu dzierżawnego) podlegają opodatkowaniu VAT stawką 23%. W opinii Miasta transakcja ta nie korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż ani ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze nie przewidują w takim przypadku zwolnienia z opodatkowania. W związku z powyższym uzasadnieniem Miasto w naszej ocenie wykorzystuje Targowisko wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ad. 2

Mając na uwadze fakt, iż Miasto wykorzystuje Targowisko wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT ma zatem prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na otrzymywanych fakturach zakupowych dotyczących wynagrodzenia dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy prowadzenia Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją jego przebudowy, na zasadach ogólnych zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z ust. 10 - w brzmieniu ustawy o VAT obowiązującym od 1 lipca 2017 r. (tj. poprzez ujęcie faktur zakupowych w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy). Wynagrodzenie z tytułu umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego zawartej między Miastem a Spółką Miejską dotyczy sprzedaży opodatkowanej natomiast w zakresie poboru opłaty targowej Spółka otrzymuje inkaso zgodnie z obowiązującą Uchwałą Rady Miasta z dnia 1 grudnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 245/18.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na uwadze, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Wynika z tego, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są natomiast podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu należy wskazać, że gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 11 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych. Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Miasto dokonało centralizacji rozliczeń z tytułu podatku VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. i od tego dnia prowadzi wspólne rozliczenie podatku VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi. Zarówno wydatki bieżące, jak i inwestycyjne ponoszone przez Miasto i jego jednostki organizacyjne są dokumentowane fakturami wystawianymi na Miasto. Obecnie, Wnioskodawca składa deklaracje VAT-7 za miesięczne okresy rozliczeniowe.

W związku z realizacją Uchwały Rady Miasta z dnia 28 kwietnia 2016 r., w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego - Targowiska Miejskiego jego zadania przejęła do wykonania spółka komunalna Sp. z o.o. („Prowadzący Targowisko”, „Spółka”), z którą to Miasto zawarło umowę o prowadzenie Targowiska Miejskiego. W ramach zawartej umowy Spółka zajmuje się prowadzeniem Targowiska a w szczególności: zarządzaniem majątkiem Targowiska, utrzymywaniem porządku i czystości, odśnieżaniem w okresie zimowym, udostępnianiem sanitariatów w dni targowe, pobieraniem opłaty targowej oraz opłaty z tytułu dzierżawy stanowisk handlowych jak i również opłaty miesięcznej za rezerwację miejsc handlowych, przestrzeganiem przepisów BHP i przeciwpożarowych w obrębie Targowiska, sprawowaniem nadzoru nad działalnością użytkowników Targowiska, kierowaniem pracą personelu zatrudnionego przy obsłudze Targowiska. Ponadto Prowadzący Targowisko w ramach posiadanych środków jest zobowiązany

do przeprowadzania we własnym zakresie remontów i konserwacji urządzeń oraz innych inwestycji na terenie Targowiska. Zgodnie z postanowieniami umowy Prowadzący Targowisko w związku z pobieraniem ww. opłat zobowiązany jest do wystawiania i wydawania paragonów z kasy rejestrującej (opłata targowa), wystawiania i wydawania paragonów z kasy fiskalnej (opłaty rezerwacyjne, opłaty z tytułu dzierżawy stanowisk handlowych) oraz wystawiania faktur bądź innych dokumentów księgowych korzystającym z Targowiska w celach handlowych. Wszelkie środki uzyskane przez Prowadzącego Targowisko na rzecz Miasta tytułem ww. opłat są przekazywane na rachunek bankowy Miasta. Prowadzący Targowisko ponosi koszty związane z administrowaniem Targowiska. Za wykonanie przedmiotu umowy Spółka otrzymuje wynagrodzenie, którego wysokość określona jest w ww. umowie. Ponadto zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 1 grudnia 2016 r. jako wyznaczony inkasent opłaty targowej otrzymuje wynagrodzenie za pobór opłaty targowej w wysokości 3% zebranej i terminowo odprowadzonej opłaty targowej.

Na terenie Targowiska pobierana jest opłata targowa, która ma charakter daniny publicznoprawnej, stanowiącej dochód publiczny. W zakresie poboru tej opłaty Miasto nie działa jako podatnik VAT. Zgodnie z ww. ustawą opłata ta jest pobierana od wszystkich osób handlujących na terenie Miasta (z wyłączeniem sprzedaży w budynkach lub w ich częściach).

Prowadzący Targowisko pobiera w imieniu Miasta opłatę targową od osób handlujących na targowisku, która jest następnie przekazywana na konto Miasta. Miasto w związku z posiadanym Targowiskiem świadczy usługi odpłatnej rezerwacji miejsc (usługa opodatkowana jest stawką 23%) oraz usługi dzierżawy miejsc targowych (usługa opodatkowana stawką 23%).

Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego ma możliwość pozyskania środków zewnętrznych na realizację projektu inwestycyjnego, którego przedmiotem będzie przebudowa położonego na terenie miasta i będącego jego własnością Targowiska Miejskiego („Targowisko”). Miasto jest właścicielem nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka 1 na której usytuowane jest ww. Targowisko. Zakres planowanego przedsięwzięcia obejmuje przebudowę Targowiska i będzie polegał na wykonaniu:

• wiat handlowych zadaszonych z oświetleniem indywidualnym stanowisk handlowych,
• miejsc utwardzonych nie zadaszonych do handlu z samochodów specjalistycznych,
• miejsc utwardzonych nie zadaszonych do handlu wolnostojącego, stałych i mobilnych,
• utwardzenia terenu Targowiska z odprowadzeniem wód do sieci kanalizacji deszczowej,
• oświetlenia terenu oprawami LED,
• urządzonej zieleni, małej architektury i ogrodzenia z bramami i furtkami.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy w przypadku świadczenia usług odpłatnego dzierżawienia miejsc na terenie targowiska oraz odpłatnej rezerwacji miejsc targowych, a także dokonywania poboru opłaty targowej Miasto będzie wykorzystywać targowisko wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Należy stwierdzić, że odpłatna dzierżawa miejsc na terenie targowiska oraz rezerwacja miejsc targowych stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatna dzierżawa miejsc na terenie targowiska oraz odpłatna rezerwacja miejsc targowych jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), zatem dla czynności tej Miasto będzie występowało w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że odpłatna dzierżawa miejsc na terenie targowiska oraz odpłatna rezerwacja miejsc targowych będzie podlegała opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

W związku z tym, że ani w ustawie, ani też w wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych ustawodawca nie przewidział zwolnienia od podatku dla usług dzierżawy miejsc na terenie targowiska oraz rezerwacji miejsc targowych, czynności te nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

Wobec powyższego, w opisanych okolicznościach wskazane usługi stanowić będą czynności podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia od podatku.

Natomiast zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1785).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Art. 15 ust. 2b cyt. ustawy stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo. Wnioskodawca pobierając opłatę targową nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, lecz jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Opłata ta ma charakter daniny publicznoprawnej, stanowiącej dochód publiczny. W zakresie poboru tej opłaty Miasto nie działa jako podatnik VAT. Zgodnie z ww. ustawą opłata ta jest pobierana od wszystkich osób handlujących na terenie Miasta (z wyłączeniem sprzedaży w budynkach lub w ich częściach). Prowadzący Targowisko pobiera w imieniu Miasta opłatę targową od osób handlujących na targowisku, która jest następnie przekazywana na konto Miasta. Zauważy również należy, że Miasto w związku z posiadanym Targowiskiem świadczy usługi odpłatnej rezerwacji miejsc (opodatkowane stawką 23%) oraz usługi dzierżawy miejsc targowych (opodatkowane stawką 23%), a więc wykorzystuje Targowisko do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W odniesieniu do podniesionych przez Stronę wątpliwości Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 245/18 wskazał: „Zgodzić należy się z organem interpretacyjnym, że te "cele inne niż działalność gospodarcza", to sfera działalności danego podmiotu, niebędąca działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Może nią być działalność podmiotu w charakterze organ władzy publicznej (art. 15 ust. 6 u.p.t.u.). Jednakże - zdaniem Sądu - organ wadliwie przyjął, że Skarżąca, udostępniając Targowisko dla mieszkańców, działa jako organ władzy, a nie jako podatnik z tego powodu, że przebudowa Targowiska, to sfera działań publicznoprawnych, której celem jest właśnie wykonywanie zadań publicznych, tj. zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, a nie czerpanie dochodów z odpłatnego udostępniania stanowisk.

Zdaniem Sądu, takie stanowisko nie znajduje oparcia w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji stanie faktycznym. Skarżąca we wniosku tym wskazała, że z tytułu prowadzenia Targowiska pobierane są zróżnicowane opłaty (rezerwacyjna i eksploatacyjna z tytułu dzierżawy stanowisk handlowych), które są dokumentowane paragonami z kasy fiskalnej lub fakturami VAT. Opłaty te są pobierane niezależnie od opłaty targowej. Pobieranie opłat oraz wystawianie stosownych dokumentów należy do zadań PGM. Zatem wydatki na wynagrodzenie dla PGM oraz wydatki inwestycyjne na przebudowę Targowiska będą służyły Skarżącej do czerpania dochodów z pobierania opłat (eksploatacyjnej i rezerwacyjnej) od osób handlujących na Targowisku. W tej sytuacji przebudowane Targowisko, za korzystanie ze stanowisk handlowych którego pobierane będą opłaty eksploatacyjne i rezerwacyjne, będzie wykorzystywane przez Stronę w całości do celów działalności gospodarczej.”

Tym samym, w świetle powołanych wyżej przepisów, przedstawionych okoliczności sprawy oraz mając na uwadze uzasadnienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 245/15 należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku świadczenia przez Spółkę usług odpłatnego dzierżawienia miejsc na terenie targowiska oraz odpłatnej rezerwacji miejsc targowych i dokonywania poboru opłaty targowej, Miasto będzie wykorzystywać targowisko wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Oprócz rozstrzygniętej wyżej kwestii, Wnioskodawca ma również wątpliwości w odniesieniu do prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska oraz terminu tego odliczenia.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 245/18 wskazano: „(…) problematyka pełnego odliczania podatku naliczonego z tytułu wydatków na budowę czy przebudowę targowisk gminnych (miejskich), jak i z tytułu wydatków na bieżące ich utrzymywanie w kontekście odpłatnego udostępniania takich miejsc oraz pobierania z tego tytułu opłat, niezależnie od pobieranej opłaty targowej, była przedmiotem w zasadzie jednolitego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, choć dotyczy ona stanu prawnego sprzed wejścia w życie powołanego wyżej art. 86 ust. 2a u.p.t.u. (m.in. wyroki z: 31 marca 2016 r., I FSK 1736/14; 20 kwietnia 2016 r., I FSK 2032/14; 22 grudnia 2016 r., I FSK 1370/15 i I FSK 1437/15; 29 sierpnia 2017 r., I FSK 1148/15; 8 listopada 2017 r., I FSK 1737/15; 30 stycznia 2018 r., I FSK 110/16 i I FSK 349/16; 21 kwietnia 2016 r. , I FSK 1902/14; 8 lutego 2018 r., I FSK 391/16; 23 lutego 2018 r., I FSK 2113/15). Zdaniem Sądu, zarówno w świetle stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2016 r., jak i po tej dacie zasadnicza teza w odniesieniu do prawa do odliczenia wydatków związanych z targowiskami gminnymi nie straciła na aktualności. W wyrokach tych, jak i w orzeczeniach w nich powołanych NSA wielokrotnie stwierdzał, że nawet jeżeli prowadzenie targowiska jest czynnością, która zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875; dalej: "u.s.g.") służy do zaspokojenia potrzeb lokalnej społeczności i należy do zadań własnych gminy, to - biorąc pod uwagę art. 15 ust. 6 u.p.t.u. - sposób realizacji tego zadania może wiązać się z podejmowaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Skoro bowiem zaspokajanie przez gminy potrzeb lokalnej społeczności w tym względzie opiera się o zawarte umowy cywilnoprawne, gmina jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w szczególności, że działalność gospodarcza na gruncie u.p.t.u. nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku.

Stanowisko prezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w tym zakresie Sąd w pełni podziela i stwierdza, że znajduje ono zastosowanie również do stanu prawnego, który zaistniał od 1 stycznia 2016 r., w szczególności również w stosunku do art. 86 ust. 2a u.p.t.u, który tego dnia wszedł w życie. Przepis ten ma charakter przepisu szczególnego w stosunku do ogólnej zasady prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowanej w art. 86 ust. 1 ww. ustawy, doprecyzowując zakres przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia w określonej w tym przepisie sytuacji faktycznej. Jednakże, przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego nie odpowiadał dyspozycji tego przepisu lecz dyspozycji art. 86 ust. 1 u.p.t.u. Skoro we wniosku Skarżąca zaznaczyła, że obecnie, ale również po przebudowie Targowiska będzie pobierała (w oparciu o zawierane umowy cywilnoprawne) opłaty rezerwacyjną i eksploatacyjną z tytułu korzystania z niego, nie budzi zdaniem Sądu wątpliwości, że w tym zakresie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 i ust. 6 in fine u.p.t.u. - prowadzącego działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Konsekwencją tego będzie natomiast pełne prawo Skarżącej do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wynagrodzenie dla PGM oraz na realizację inwestycji związanej z Targowiskiem na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Sąd nie kwestionuje, że prowadzenie przez skarżącą Targowiska jest czynnością, która zgodnie z art. 7 ust. 1 u.s.g. służy do zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty gminnej w sprawach targowisk i należy do zadań własnych Strony, jednakże opisany we wniosku sposób realizacji tego zadania wiąże się z podejmowaniem przez nią czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a zatem zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.t.u. powoduje zaliczenie jej do grona podatników tego podatku. W działalności tej Sąd nie dopatrzył się wykorzystywania spornych wydatków do innych niż działalność gospodarcza celów, o których mowa w ust. 2a art. 86 u.p.t.u. Skarżąca, ponosząc sporne wydatki, mimo, że realizowała również zadania własne zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, mające na celu korzyść ogółu, czyniła je jako podatnik podatku od towarów i usług.

W rezultacie Strona ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dotyczących Targowiska Miejskiego, obejmujących zarówno wydatki na wynagrodzenie dla PGM jak i wydatki inwestycyjne, związane z jego przebudową. Zasada ta wynika z art. 86 ust. 1 u.p.t.u., zgodnie z którym prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a u.p.t.u., okazały się zasadne, gdyż w stanie faktycznym sprawy nie zaistniały okoliczności nakazujące stosować normę szczególną z art. 86 ust. 2a ww. ustawy.”

Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu i stwierdzić, że w analizowanej sprawie w związku z faktem wykorzystywania targowiska wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Miastu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane wynagrodzeniem dla Spółki w związku z realizacją zadań wynikających z umowy o prowadzenie Targowiska Miejskiego oraz inwestycji związanych z realizacją przebudowy Targowiska.

W odniesieniu do terminu dokonania odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że stosownie do powołanego art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Ponadto, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje zatem w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zatem, należy stwierdzić, że Miasto będzie uprawnione do odliczenia podatku VAT zgodnie z art. 86 ust. 10 w zw. z ust. 10b - tj. poprzez ujęcie faktur zakupowych w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów usług powstanie obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres otrzymania faktur.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a także przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.