Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.6.2021.1.AMO
z 17 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktury za eksploatację lokalu mieszkalnego na dane obojga małżonków wraz z numerem NIP małżonka prowadzącego działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktury za eksploatację lokalu mieszkalnego na dane obojga małżonków wraz z numerem NIP małżonka prowadzącego działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani … i Pan … zakupili na podstawie umowy sprzedaży z dnia …2020 r., lokal mieszkalny na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej, usytuowany na ósmej kondygnacji budynku położonego w miejscowości …. Budynek w którym usytuowany jest wyżej wymieniony lokal, należy do nieruchomości wchodzącej w skład zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej ….

Umowa sprzedaży została zawarta w formie aktu notarialnego, gdzie Pani … i Pan … oświadczyli, że nabycia dokonują z majątku wspólnego.

Z treści ww. umowy sprzedaży nie wynikało, aby którykolwiek z małżonków miało zamiar prowadzić działalność gospodarczą w nabytym lokalu. Ponadto w treści umowy sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego brak jest wzmianki o chęci otrzymywania faktur od Spółdzielni Mieszkaniowej lub jakiegokolwiek zarządcy budynku, w zakresie opłat eksploatacyjnych lub jakichkolwiek innych opłat. Spółdzielnia Mieszkaniowa …, każdego miesiąca obciąża właścicieli lokali mieszkalnych opłatami eksploatacyjnymi, opłaty te są zwolnione z VAT. W spółdzielni obowiązuje regulamin o zasadach ustalania opłat za użytkowanie lokali, zgodnie z którym „ § 3 ust. 10 Dane nabywcy na fakturze są to dane faktycznego nabywcy usługi lub towarów tożsame z danymi użytkownika lokalu wynikające z dokumentów potwierdzających własność lub prawo posiadania lokalu. Małżonkowie, którzy wspólnie nabyli lokal, otrzymują fakturę wystawioną na obojga małżonków.”

Pani … i Pan …, zwrócili się do Spółdzielni Mieszkaniowej …, o to aby Spółdzielnia wystawiała faktury za opłaty eksploatacyjne ww. lokalu mieszkalnego i żeby faktury te były wystawiane na dane firmy z działalności gospodarczej jednego z małżonków.

Pani … i Pan … w dniu …2020 r. przedłożyli informację, że mają odpowiedź na zapytanie nr 25771077 0110.KIZ.412.16139.2020 z Krajowej Informacji Skarbowej, z której wynika, że „prawidłowe będzie wystawienie faktury zawierającej dane obojga małżonków, przy czym jeżeli jeden z małżonków jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby podatku VAT i zakup będzie służył wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, to prawidłowe będzie ujęcie na fakturze jego numeru NIP. Nie ma również przeszkód aby na fakturze dokumentującej ww. transakcję - zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - znalazły się wyłącznie dane jednego z małżonków, który prowadzi działalność gospodarczą”.

Wnioskodawca mając na względzie wyżej cytowane pismo z Krajowej Informacji Podatkowej oraz regulacje wewnętrzne (statut i regulaminy), postanowił, że będzie wystawiać faktury na dane obojga małżonków, wraz z NIP-em, tego małżonka, który prowadzi działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółdzielnia postąpiła prawidłowo, że postanowiła wystawiać faktury za eksploatację lokalu mieszkalnego na dane obojga małżonków wraz z NIP-em, tego małżonka, który prowadzi działalność gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca uważa, że postępuje prawidłowo, gdyż zgodnie z art. 106e, ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dane nabywcy na fakturze powinny to być dane faktycznego nabywcy usługi, a ponieważ właścicielem lokalu mieszkalnego jest małżeństwo, stąd faktury są wystawiane na oboje małżonków. W umowie dotyczącej zakupu lokalu mieszkalnego w formie aktu notarialnego brak jest adnotacji o przeznaczeniu lokalu na działalność gospodarczą.

Istnieje interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL4.4012.273.2019.1.EB z dnia 5 sierpnia 2019 r., z której wynika, że w podobnym przypadku można fakturę wystawić na dane z działalności gospodarczej jednego z małżonków, jednak jest tam zastrzeżenie, że „jeśli z aktu notarialnego wynika, iż nabywcą lokalu użytkowego są małżonkowie, z których jeden jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, natomiast drugi wyraża zgodę na korzystanie z tego lokalu do działalności prowadzonej przez małżonka i do tej działalności wykorzystywany jest przedmiotowy lokal użytkowy, o czym Spółdzielnia została poinformowana”.

W przypadku opisywanym przez Wnioskodawcę nic takiego z aktu notarialnego nie wynika. Zakładając, że jest pewna dowolność przy umieszczaniu danych nabywcy na fakturze, co wynika z cytowanej wyżej odpowiedzi nr 25771077 0110.KIZ.412.16139.2020 z Krajowej Informacji Skarbowej w opisywanym przypadku, z uwagi na zapisy w regulaminie Spółdzielni Mieszkaniowej … z dnia …2004 r. o zasadach ustalania opłat za użytkowanie lokali, gdzie istnieje zapis, stanowiących o tym, że w przypadku gdy nabywcą lokalu jest małżeństwo fakturę wystawia się na dane obydwojga małżonków, stanowisko Wnioskodawcy wydaje się prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników.

Tym samym, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Jednakże, przepisy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się temu, aby w przypadku funkcjonowania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej tylko jeden z małżonków rozliczał podatek VAT jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 powołanego Kodeksu, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak wskazano wyżej ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W kwestii tej zwraca się uwagę, iż każdy składnik majątku małżonków objęty jest wspólnością ustawową pomiędzy małżonkami. Jednak zarząd majątkiem wspólnym każde z małżonków może wykonywać samodzielnie.

Nadmienić należy przy tym, iż wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT przez jednego małżonka pozostającego we wspólności majątkowej małżeńskiej nie rodzi obowiązku podatkowego w tym podatku u drugiego małżonka.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem; (…).
    
    

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

–podatnik wystawia fakturę korygującą.

Ponadto zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r., poz.1485) faktura dokumentująca:

1. dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:
   1. datę wystawienia,
      
   2. numer kolejny,
      
   3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
      
   4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
      
   5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
      
   6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
      
   7. kwotę należności ogółem,
      
   8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku;
2. świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7, 37-41 ustawy powinna zawierać:
   1. dane, o których mowa w pkt 1 lit. a i b,
      
   2. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług,
      
   3. nazwę usługi,
      
   4. kwotę, której dotyczy dokument;
3. dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Pani … i Pan … zakupili na podstawie umowy sprzedaży lokal mieszkalny na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej usytuowany na ósmej kondygnacji budynku należącego do nieruchomości wchodzącej w skład zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej …. Umowa sprzedaży została zawarta w formie aktu notarialnego, gdzie Pani …i Pan … oświadczyli, że nabycia dokonują z majątku wspólnego. Z treści ww. umowy sprzedaży nie wynikało, aby którykolwiek z małżonków miało zamiar prowadzić działalność gospodarczą w nabytym lokalu. Ponadto w treści umowy sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego brak jest wzmianki o chęci otrzymywania faktur od Spółdzielni Mieszkaniowej lub jakiegokolwiek zarządcy budynku, w zakresie opłat eksploatacyjnych lub jakichkolwiek innych opłat. Spółdzielnia Mieszkaniowa …, każdego miesiąca obciąża właścicieli lokali mieszkalnych opłatami eksploatacyjnymi, opłaty te są zwolnione z VAT. W spółdzielni obowiązuje regulamin o zasadach ustalania opłat za użytkowanie lokali, zgodnie z którym „ § 3 ust. 10 Dane nabywcy na fakturze są to dane faktycznego nabywcy usługi lub towarów tożsame z danymi użytkownika lokalu wynikające z dokumentów potwierdzających własność lub prawo posiadania lokalu. Małżonkowie, którzy wspólnie nabyli lokal, otrzymują fakturę wystawioną na obojga małżonków”. Pani … i Pan ..., zwrócili się do Spółdzielni Mieszkaniowej …, o to aby Spółdzielnia wystawiała faktury za opłaty eksploatacyjne ww. lokalu mieszkalnego, i żeby faktury te były wystawiane na dane firmy z działalności gospodarczej jednego z małżonków. Pani … i Pan … w dniu …2020 r. przedłożyli informację, że mają odpowiedź na zapytanie nr 25771077 0110.KIZ.412.16139.2020 z Krajowej Informacji Skarbowej, z której wynika, że „prawidłowe będzie wystawienie faktury zawierającej dane obojga małżonków, przy czym jeżeli jeden z małżonków jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby podatku VAT i zakup będzie służył wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, to prawidłowe będzie ujęcie na fakturze jego numeru NIP. Nie ma również przeszkód aby na fakturze dokumentującej ww. transakcję - zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - znalazły się wyłącznie dane jednego z małżonków, który prowadzi działalność gospodarczą”.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółdzielnia postępuje właściwie wystawiając faktury na obojga małżonków, którzy są właścicielami lokalu wraz z NIP-em małżonka prowadzącego działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać także na regulacje prawa cywilnego dotyczące firm, pod jakimi działają przedsiębiorcy.

W myśl art. 43¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Natomiast art. 43² § 1 ww. ustawy stanowi, iż przedsiębiorca działa pod firmą.

Stosownie do art. 43⁴ Kodeksu cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych. Dodatki, które mogą zostać dołączone do imienia i nazwiska, mają służyć lepszej identyfikacji przedsiębiorcy posługującego się firmą.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Wobec powyższego, jeżeli jeden z małżonków jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby podatku VAT i lokal mieszkalny będzie służył wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, to prawidłowe będzie ujęcie na fakturze za eksploatację lokalu mieszkalnego danych firmy z działalności gospodarczej jednego z małżonków wynikających z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące numeru, za pomocą którego nabywca towarów i usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – skoro w spółdzielni obowiązuje regulamin o zasadach ustalania opłat za użytkowanie lokali, zgodnie z którym małżonkowie, którzy wspólnie nabyli lokal mieszkalny, otrzymują fakturę wystawioną na obojga małżonków, nie ma przeszkód aby na fakturze za eksploatację lokalu mieszkalnego – zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT – znalazły się dane obojga małżonków wraz z numerem NIP małżonka prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.