2021.03.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.992.2020.2.GG

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.992.2020.2.GG
z 17 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu 9 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 22 lutego 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.992.2020.1.GG, doręczonym w dniu 23 lutego 2021 r., wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Organu w dniu 4 marca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 1 marca 2021 r. (data nadania dnia 2 marca 2021 r.) wraz z brakująca opłatą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rezydentem polskim prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem liniowym 19%, zatrudniającym dwie osoby. Swoje usługi, dla klienta z…. , firmy …. , świadczy z terytorium RP.

W zakres usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, na rzecz brytyjskiej firmy…. , które stanowią również przedmiot Jego działalności, wchodzi:

tworzenie makiet oprogramowania, zarówno landingpage, czyli pierwszych stron na którą trafia odwiedzający jak i stron po zalogowaniu,

tworzenie makiet „user experience” (ogółu wrażeń jaki użytkownik doświadcza podczas używania produktu) polegające na dopasowywaniu projektu do potrzeb odbiorców poprzez projektowanie skutecznej interakcji i zwrócenie uwagi na niezawodność działania i weryfikacji czy dzięki temu użytkownik osiąga cel,

tworzenie specyfikacji technicznej oprogramowania zawierającej takie decyzje jak:
- w jakim języku zostaną napisane poszczególne elementy strony
- w jaki sposób funkcjonować będą główne moduły strony jak: wyszukiwarka części, moduł zarządzania stanami magazynowymi, moduł inteligentnego dopasowywania się strony do typu użytkownika końcowego
- wszelkie moduły i ich finalna funkcjonalność są wynikiem badań rynku i bezpośredniego kontaktu z klientem, które wykonuje osobiście. Całość tego procesu odbywa się w Polsce.

Usługi na rzecz i zgodnie z wytycznymi swojego .. klienta, Wnioskodawca świadczy od roku 2017. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie od podstaw pod indywidualne wymagania klienta. Produkt, który powstaje, jest innowacyjny, pozwala rozwijać przewagę konkurencyjną klienta na rynku, na którym działa.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę nakierowane są na tworzenie ulepszeń w istniejącej już aplikacji a także na tworzeniu nowych stron aplikacji od podstaw. Działania opierają się na zdobytym wcześniej doświadczeniu z jej użytkowania. Dzięki modernizacji i ulepszeniom korzystanie z istniejącej strony staje się efektywniejsze. Jej unowocześnienie prowadzi do rozwiązań, które dotychczas nie były stosowane przez właściciela strony i w znacznym stopniu różnią się od rozwiązań, które do tej pory u niego funkcjonowały.

W celu unowocześnienia istniejącego i tworzenia nowych oprogramowań, Wnioskodawca część prac, badań rozwojowych prowadzi sam, choć nad rozwojem oprogramowania pracuje więcej osób. Za usługę Wnioskodawca wystawia fakturę VAT, która regulowana jest w formie przelewu. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest od godzin pracy poświęconych na wykonanie oprogramowania i ustalana jest miesięcznie.

Firma …. dla której Wnioskodawca tworzy oprogramowanie, jest spółką…. , powstałą w 1996 r., składającą się z dwóch wspólników, będących jednocześnie jej założycielami. Spółka stworzyła internetową platformę handlową, umożliwiającą dystrybutorom łożysk i innych elementów przeniesienia napędu, zapoznanie się z asortymentem … firm oraz załadowanie informacji o stanach magazynowych.

Firma …. działa na rynku ponad dwadzieścia lat i przez ten okres zdobyła dwa tysiące klientów, z całego świata. Jednak w okresie ostatnich czterech lat, nie przybyło jej klientów, w związku z czym, w 2017 r., pojawił się pomysł współpracy z Wnioskodawcą.

Poza zadaniami wymienionymi powyżej, do Wnioskodawcy należy również badanie, rozpoznanie i wyszukiwanie dochodowych nisz rynkowych, dzięki czemu Spółka rozwinie swoją działalność, w innych sektorach, z innym asortymentem, z nowymi odbiorcami.

Usługi wykonane przez Wnioskodawcę przyczyniły się w roku 2018 i 2019 do stworzenia strony, a w konsekwencji do uruchomienia wersji beta strony „…. ”, do której od 2019 r. jest płatny dostęp-subskrypcja, tak jak w przypadku pierwowzoru. Wnioskodawca posiada 15% udziałów w spółce… , będącej właścicielem strony „…. ”.

Aplikacja internetowa „…, ” stworzona przez Wnioskodawcę w znacznym stopniu różni się od swojego poprzednika, na wzór którego została utworzona. W związku z tym, że jest to aplikacja internetowa oferująca inny asortyment niż jej pierwowzór, a mianowicie części z branży hydrauliki i pneumatyki, wiele jej elementów zostało napisanych od nowa. Aplikacja internetowa przeszła znaczne modernizacje, dopasowując się do innej numeracji części i innych elementów charakterystycznych dla rynku hydrauliki i pneumatyki.

Obecnie wciąż trwa dopasowywanie strony do rynku, w taki sposób aby każdy z podmiotów końcowych (dystrybutor, usługodawca, producent mały, handlowiec, integrator systemów hydraulicznych) korzystających z platformy mógł odnieść maksymalne korzyści z używania stworzonej przez Wnioskodawcę strony.

Stworzenie strony internetowej, platformy handlowej, należy do Wnioskodawcy. Klienta nie interesują poszczególne elementy, nad którymi pracuje Wnioskodawca, lecz całość – produkt finalny. Każda z wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności wymaga wykorzystania posiadanej wiedzy informatycznej, doświadczenia i własnej inwencji twórczej.

Wnioskodawca samodzielnie tworzy specyfikację oraz makiety, a także zarządza zespołem programistów przy tworzeniu aplikacji internetowej, pod wskazania klienta, aby ten mógł realizować swoją strategię budowania przewagi konkurencyjnej.

Ma On na ogół swobodę w doborze narzędzi programowania, np. języków. Wnioskodawca często musi dostosować tworzone oprogramowanie m.in. do możliwości sprzętowych klienta, na których będzie działać oprogramowanie, polityki wewnętrznej klienta, czasami do bibliotek programistycznych, które narzucają wybór języka programowania, zmiany architektury aplikacji czy języka programowania.

Stworzona przez Wnioskodawcę aplikacja internetowa „… ” dzieli się na część „zewnętrzną”, tzw. landing page dla użytkowników niezalogowanych oraz „members sites” dla klientów, którzy mają dostęp do tej sekcji po zalogowaniu się. Wnioskodawca nadzoruje działalność obydwu stron poprzez analizę i badanie funkcjonalności.

Aby udoskonalić i usprawnić działanie tworzonych przez siebie aplikacji internetowych, Wnioskodawca działa w sposób systematyczny zgodnie z góry przyjętym planem, trzymając się wcześniej ustalonych schematów. Tworzy nowe elementy mające wpływ na funkcjonalność stron. Dzięki narzędziom wykorzystywanym w swojej pracy Wnioskodawca może usprawnić ich działanie.

Plan według którego działa Wnioskodawca przedstawia się następująco:

zainicjowanie projektu wynikające z potrzeby (problem rynkowy, który można rozwiązać technologią. Zgłoszona przez klienta funkcjonalność, która realnie pomoże mu w codziennej pracy. Optymalizacja strony pod kątem konwersji i sprzedaży,
opracowanie wstępnej koncepcji rozwiązania,
opracowanie makiet,
opracowanie opisu technicznego,
wstępne budżetowanie,
opiniowanie koncepcji u innych klientów,
przedstawienie koncepcji i makiet zarządowi spółki … i… ,
wykonanie projektu docelowego,
testy,
wdrożenie do produkcji (projekt działa na stronie, dostępny dla klientów).

Wszystkie działania mające na celu ulepszenie strony Wnioskodawca w sposób usystematyzowany opisuje w raporcie, co znacznie ułatwia Mu pracę, a w konsekwencji ma wpływ na podniesienie użyteczności strony.

Istotnym elementem działania jest wdrożenie narzędzi służących do obserwacji ruchów na stronie. Wnioskodawca obsługuje te narzędzia, na skutek czego wiadomo, na jakich podstronach zatrzymują się odwiedzający stronę.

Dzięki temu jasne jest jakie elementy należy wprowadzić, aby odwiedzający nie opuszczali jej po dotarciu do pewnego etapu, np. do cennika. Wnioskodawca wychwytuje błędy oprogramowania i usuwa jego dysfunkcjonalność. W tym celu musi stworzyć element, który nie pozwoli odwiedzającym na zatrzymywanie się i zachęci ich do podejmowania kolejnych kroków.

Na podstawie raportu stworzonego po obserwacji strony i zachodzących na niej ruchów, Wnioskodawca podejmuje decyzję, jakie elementy stworzyć a następnie zastosować aby usprawnić stronę i przekonać Użytkownika do rejestracji, kiedy ten zatrzyma się w „tym konkretnym miejscu”.

Praca którą wykonuje, polegająca na wytwarzaniu, przebiega w sposób systematyczny, przemyślany i zorganizowany.

Po przetestowaniu strony, Wnioskodawca sporządza raport, na podstawie którego możliwe jest usprawnienie jej działania, a przez to zachęcenie użytkownika do pozostania na niej i do zarejestrowania się. Jeżeli usprawnienia nie przynoszą zamierzonego efektu, Wnioskodawca pracuje nad stworzeniem nowej wersji strony. Oznacza to, że oprócz wprowadzania udoskonaleń w istniejącej już stronie i tworzeniu nowych elementów w celu jej usprawnienia Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem nowych stron, gdzie może zastosować stworzone wcześniej rozwiązania.

To w jaki sposób dokonywana jest modernizacja istniejącej strony oraz tworzenie nowych stron, zależy od inwencji twórczej Wnioskodawcy.

Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę różni się w znacznym stopniu od zastosowanych technologii jakie aktualnie posiada konkurencja działająca na rynku światowym i pozwala lub będzie pozwalać na:

bardziej wydajną obsługę strony internetowej przez potencjalnego jak i końcowego klienta, pod względem łatwości poruszania się po stronie dzięki zastosowaniu, tzw. „…. ”. Branża dla której tworzony jest produkt rozwija się dynamicznie, stąd szybkość i łatwość obsługi jest bardzo istotna,

zwiększenie możliwości funkcjonalnych strony, które przekładają się na lepsze wyniki sprzedażowe klientów. Jednym z takich wdrożeń jest budowana obecnie usługa „magazyn w chmurze”, która pozwoli klientom na udostępnienie stanów magazynowych ze strony „...” na swojej stronie, znacznie poszerzając swoją ofertę dla klienta końcowego,

łatwość w sprzedaży poprzez większą ilość możliwości integracji z programami magazynowymi klientów.

Umowa z Zamawiającym oprogramowanie klientem, przewiduje, że wszelkie prawa do oprogramowania przechodzą na rzecz zamawiającego, bez dokonywania dodatkowych czynności prawnych. Przeniesienie praw autorskich do utworu, do oprogramowania, następuje wraz z jego wytworzeniem. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przewiduje, że prawa autorskie przysługujące twórcy przechodzą na zamawiającego.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie opisane powyżej czynności są wykonywane w sposób twórczy, kreatywny, w pełni zależny od pomysłowości Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i na potrzeby wyodrębniania poszczególnych kwalifikowanych praw własności, prowadzi odrębną szczegółową ewidencję, pozwalającą ustalić przychody, koszty, dochód na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że działalność prowadzona przez Niego jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe i prace rozwojowe. Do stworzenia dzieła, o którym mowa we wniosku o interpretację niezbędne jest posiadanie wiedzy na temat rynku i jego zapotrzebowania na dany produkt. Stąd prace wykonywane przez Wnioskodawcę należały do prac badawczych, czyli polegały na zdobywaniu wiedzy na temat rynku hydrauliki i pneumatyki, sposobu w jaki pracują podmioty na rynku, z jakimi problemami spotykają się w codziennej pracy.

Zdobyta wiedza miała wpływ na stworzenie procesów pozyskiwania firm do stworzonego przez Wnioskodawcę projektu.

Dzięki wiedzy zdobytej w sposób metodologiczny Wnioskodawca mógł rozpocząć prace rozwojowe, czyli w oparciu o zdobytą wiedzę przystąpił do tworzenia, zmieniania czy też ulepszania produktu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Niego spełniają definicję badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.).

W ramach tworzenia nowego produktu Wnioskodawca w sposób uporządkowany i metodologiczny przeprowadził rozmowy z ponad … firmami na temat występujących u nich w branży głównych problemów. Na podstawie zdobytej w ten sposób wiedzy, znając realia rynkowe możliwe było stworzenie programu a w następstwie usprawnienie jego działania. W związku z tak podjętym działaniem, gdzie zdobywanie wiedzy niezbędne jest do opracowania nowego produktu, a następnie ulepszenia go, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Jego działalność polega na badaniach naukowych aplikacyjnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działalność przez Niego wykonywana należy do prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, wytwarza makiety oprogramowania, strony internetowe, aplikacje internetowe wykorzystując do tego dostępną aktualnie wiedzę, opierając się na badaniach rynku. Następnie wdraża ulepszone lub nowe oprogramowania, które nie były wcześniej używane, co ma wpływ na rozwój produktu a co za tym idzie, na rozwój biznesu. System wdrożony przez Wnioskodawcę jest następnie testowany, sprawdzane są jego efekty na rynku.

Wnioskodawca tworzy nowe oprogramowanie, specyfikacje techniczną, makiety oprogramowania, które opierają się na przeprowadzonych badaniach rynkowych – jest właścicielem tej części oprogramowania. Swoją pracę wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ostatni etap – napisanie programu, na podstawach stworzonych przez Wnioskodawcę, pozostaje po stronie programistów Jego kontrahenta. Programiści kontrahenta nie tworzą niczego nowego, niczego nie rozwijają, piszą program na podstawie dzieła wykonanego przez Wnioskodawcę, na podstawie zdobytej przez Niego wiedzy. Wnioskodawca powierza im jako podwykonawcom ten ostatni etap pracy, który nie jest pracą twórczą, polega na napisaniu dzieła stworzonego przez Wnioskodawcę.

Właścicielem oprogramowania na którym ulepszeń dokonuje Wnioskodawca, oraz właścicielem stron internetowych, do których wprowadzane są zmiany, nie jest Wnioskodawca. Działa On na zlecenie podmiotu będącego właścicielem oprogramowania i właścicielem strony. Stworzenie ulepszeń, modyfikacji, leży po stronie Wnioskodawcy. Tworzy „dzieło” które ulepsza oprogramowanie i stronę internetową i jest właścicielem stworzonego przez siebie utworu, mającego na celu ulepszenie programu lub strony internetowej.

Autorskie prawo do tworzonego lub ulepszonego oprogramowania podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim.

Współpraca z zespołem opisana została w ppkt d niniejszego wyjaśnienia. Programiści kontrahenta wykonują ostatni etap pracy, nie będący działalnością twórczą, a jedynie napisaniem programu, czyli opisaniem programu stworzonego przez Wnioskodawcę. Praca zespołu nie jest pracą twórczą. Oznacza to, że to Wnioskodawca jest twórcą oprogramowania, zaś zespół jedynie opisuje stworzone przez niego dzieło. Zespół nie może być właścicielem nawet części oprogramowania, gdyż niczego nie stworzył. Pracę zespołu programistów określić można mianem implementacji, czyli wdrożenia, czy też przekształcenia abstrakcyjnego opisu systemu lub programu na obiekt fizyczny.

Projekty są realizowane w sposób systematyczny. „Systematyczny” według słownika języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego to „uporządkowany według pewnego systemu, regularny”, a także „odznaczający się skrupulatności wykonywaniu czegoś; „dokładny”.

Projekty realizowane są z góry określonymi etapami, w sposób uporządkowany i zharmonizowany.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w objaśnieniach MF wydanych do przepisów o IP BOX oraz o uldze badawczo-rozwojowej, słowo „systematycznie” odnosi się do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca dążąc do spełnienia celu w postaci stworzenia oprogramowania, działa zgodnie z przyjętym harmonogramem prac.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania odbywają się w sposób systematyczny, z góry przyjętych planem. Wnioskodawca trzyma się wcześniej ustalonych schematów działania. W czasie wytwarzania oprogramowania podejmuje prace przebiegające w sposób przemyślany i zorganizowany. Przystępując do prac nad tworzeniem programu, Wnioskodawca bada rynek, w celu rozpoznania zapotrzebowania na produkt posiadający odpowiednie cechy, który rozwiązywałby istniejące problemy. Na podstawie posiadanej oraz uaktualnionej wiedzy informatycznej oraz znając potrzeby rynku oraz jego problemy, Wnioskodawca opracowuje wstępną koncepcję programu. Opracowuje makiety, opis techniczny, wstępne budżetowanie. W procesie tworzenia oprogramowania Wnioskodawca analizuje i bada jak działa i funkcjonuje oprogramowanie. Wychwytuje błędy oprogramowania i usuwa jego dysfunkcjonalność. Zasięga opinii u innych klientów. Stworzone przez siebie koncepcje oraz makiety przedstawia klientowi dla którego pracuje. Po akceptacji, przystępuje do wykonania projektu docelowego.

Kolejnym etapem jest testowanie wytworzonego oprogramowania. Po pozytywnym przejściu testów, następuje wdrożenie do produkcji. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie wzbogaca istniejące zasoby wiedzy. Na bazie zastosowanych przez Wnioskodawcę rozwiązań możliwe jest tworzenie nowych zastosowań zarówno tego oprogramowania, jego rozwijanie, jak i zastosowanie przyjętych rozwiązań programistycznych w inny sposób niż dokonał tego Wnioskodawca.

Wnioskodawca tworzy programy oraz dodaje nowe funkcjonalności, udoskonala, modernizuje w określony sposób istniejące oprogramowanie w oryginalny, wymyślony przez siebie twórczy sposób. Działanie zgodnie z przyjętym i opisanym w zdarzeniu przyszłym wniosku o interpretację planem, świadczy o systematyczności działania.

Dochodem z wytworzonego, ulepszonego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będą dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu: sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

Odpowiedzialność za wykonane dzieło wobec kontrahenta ponosi Wnioskodawca, zaś odpowiedzialność wobec osób trzecich ponoszona jest przez kontrahenta,

Zlecone Wnioskodawcy czynności wykonywane są na podstawie umowy. Nie są wykonywane w miejscu i czasie wyznaczonym przez kontrahenta oraz pod jego kierownictwem, choć Wnioskodawca dokonuje raportowania postępu prac swojemu Zleceniodawcy.

Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze do momentu przekazania swojego dzieła kontrahentowi. Przed nim również ponosi odpowiedzialność za wykonane dzieło.

Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone są programy komputerowe, strony internetowe, dotyczy to lat 2019 i 2020.

W prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników-informatyków, w związku z czym w sytuacji gdy tworzy program korzysta z ich pracy, co można określić, że w pewnym stopniu biorą udział w tworzeniu dzieła przez Wnioskodawcą, służą mu swoją pomocą, wynikającą zc stosunku pracy. We wniosku o interpretację ich praca została opisana jako „praca nad rozwojem oprogramowania”.

Tak jak we wcześniejszych odpowiedziach było podkreślane, opisaniem stworzonego przez Wnioskodawcę programu, czyli ostatnim etapem, zajmują się informatycy, którzy pracują dla kontrahenta.

W celu uzupełnienia zdarzenia przyszłego Wnioskodawca dokonał usystematyzowania składników tworzenia oprogramowania.

Proces tworzenia oprogramowania podzielić można na „Badanie rynku” oraz „Tworzenie oprogramowania” wraz z poszczególnymi etapami:

Badanie Rynku

Tworzenie oprogramowania

W dalszej części uzupełnienia wniosku Wnioskodawcaa stwierdził, że przez Niego przenoszona jest całość autorskich praw majątkowych na rzecz Zlecającego. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w pytaniu, od początku roku 2019.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2019 r. oraz za rok 2020.

Aplikacja internetowa stworzona przez Wnioskodawcę jest nowym rozwiązaniem, które dotychczas nie istniało w praktyce gospodarczej – nie ma takiego rozwiązania dla tej branży, które w tak innowacyjny sposób rozwiązuje problemy podmiotów używających strony.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy.

Warunkiem koniecznym do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów stawką 5%, z tzw. kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wymienionych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem prawa własności intelektualnej.

Aby istniała możliwość niższego opodatkowania, działalność Podatnika musi być działalnością badawczo-rozwojową. W związku z powyższym we wniosku o interpretację zadano pytanie o preferencyjne opodatkowanie, o którym mowa w art. 30ca ust. 4, które to mieści w sobie dwa zagadnienia. Nie może bowiem istnieć podatek w wysokości 5%, bez działalności badawczo -rozwojowej. Jeżeli Podatnik ma zamiar skorzystać z ulgi IP BOX – regulowanej w art. 30ca ustawy o PIT, niezbędne jest spełnienie definicji zawartej w przepisie z art. 5a pkt od 38-40 tejże ustawy.

Tylko bowiem prawa własności intelektualnej, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f.). Jak przy tym wynika z przepisów art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f., przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę są nie tylko pracami rozwojowymi, co opisane zostało we wniosku o interpretację, ale również wypełnieją definicję badań naukowych.

Zanim Wnioskodawca przystąpi do ulepszania lub tworzenia produktu, musi zbadać zapotrzebowanie rynku, czyli zdobyć nową wiedzę w celu opracowania produktu.

Według definicji, prace rozwojowe to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Oznacza to, że Wnioskodawca spełnia również założenia z przytoczonej definicji.

Działalność badawczo-rozwojowa nie musi obejmować prac rozwojowych i badań naukowych. Działalność Wnioskodawcy może zostać uznana za badawczo-rozwojową również wówczas, gdy Wnioskodawca spełni jedynie definicję prac rozwojowych, co wynika z art. 5 ust 1 pkt 39 u.p.d.o.f., gdzie użyto słowa: „lub”. Prace rozwojowe nie muszą być połączone z badaniami naukowymi.

Wnioskodawca stwierdza, że prowadzona przez Niego działalność spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., a więc jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny prace rozwojowe w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy – oprogramowanie jest wytwarzane/ulepszane/rozwinięte w ramach tej działalności.

Działania Wnioskodawcy opisane w zdarzeniu przyszłym oraz uzupełnione odpowiedzią na wezwanie, spełniają definicję zawartą w art. 5a pkt od 38 do 40 u.p.d.o.f. oraz stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca pkt 8 ww. ustawy, zatem może On korzystać z preferencyjnych zasad opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy opisane przez Wnioskodawcę działania zmierzające do wytworzenia oprogramowania/aplikacji stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ust. 4 w związku z art. 5a pkt 38 i art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W razie pozytywnej odpowiedzi na pierwsze zadane pytanie – czy Wnioskodawca powinien do swoich dochodów stosować stawkę 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku),

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy sposób Jego działania podczas wytwarzania oprogramowania spełnia przesłanki prowadzenia prac rozwojowo-badawczych (B+R).

W myśl art. 5a pkt 38 ustawy PIT ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo -rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast jako prace rozwojowe rozumie się – prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z ww. przepisem art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ocenie Wnioskodawcy prowadzone przez Niego prace nad stworzeniem specyfikacji, makiet a ściślej stron internetowych wpisują się w zaistniałym zdarzeniu przyszłym w prace badawczo -rozwojowe. Nie prowadzi On badań naukowych, prac badawczych, ale prowadzi prace rozwojowe. Świadczy o tym to, że w sposób zorganizowany wykorzystuje dostępną wiedzę w celu stworzenia utworu – oprogramowania, strony internetowej lub jej części. Działania Jego mają charakter twórczy, ich rezultatem jest bowiem powstanie nowego wytworu intelektu. Stworzony przez Niego utwór różni się od tych istniejących na rynku, co oznacza, że posiada cechę nowości. Wnioskodawca działa regularnie, starannie w sposób uporządkowany, zgodnie z przyjętym planem, co oznacza, że Jego działalność prowadzona jest zgodnie z kryterium działalności badawczo-rozwojowej, tj. zgodnie z kryterium systematyczności.

W procesie tworzenia oprogramowania, będzie On analizował i badał jak działa i funkcjonuje oprogramowanie. Będzie wychwytywał błędy w oprogramowaniu, testował je, analizował postępy i usuwał jego dysfunkcjonalność. Na bazie wprowadzonych przez Niego rozwiązań możliwe jest tworzenie nowych zastosowań zarówno tego oprogramowania, jego rozwijanie, jak i zastosowanie przyjętych rozwiązań programistycznych w inny sposób niż dokonał tego Wnioskodawca.

Skoro zatem sposób wykonywania prac nad wytwarzaniem makiet oprogramowania, stron internetowych, czy aplikacji internetowych, ma charakter innowacyjny i twórczy, należy przyjąć, że podatnik prowadzi prace rozwojowe w swojej firmie, a co za tym idzie uznać należy, że prowadzi On prace badawczo-rozwojowe. Działanie zgodnie ze schematem, według ustalonego planu, ukierunkowane na wytworzenie lub udoskonalenie oprogramowania, czy też stron internetowych spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej.

Prace wykonywane przez Niego spełniają definicję zawartą w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy spełnia On wszystkie przesłanki uzasadniające stosowanie stawki 5% do osiąganych przez siebie dochodów.

Stawka 5% dla dochodów z praw własności intelektualnej nie jest ulgą podatkową, czy preferencją. Jest zasadą dla określonej kategorii dochodów. Dlatego wykładnia przepisów regulujących tę stawkę nie podlega ścisłej wykładni.

W pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że fakt sposobu kalkulacji wynagrodzenia Wnioskodawcy, tj. stawka godzinowa, nie wpływa na ocenę możliwości zastosowania stawki 5%. To, w jaki sposób wyliczane jest wynagrodzenie nie wpływa na ocenę przedmiotu świadczenia usług i tego, czy mamy do czynienia z prawami własności intelektualnej.

Trzeba też zauważyć, że wniosek złożony został po lekturze objaśnień MF z 15 lipca 2019 r. w sprawie IP BOX, w których autorzy wprost zachęcają do składania wniosków o interpretacje podatkowa w zakresie IP BOX co do programów komputerowych.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności jakie wykonuje na rzecz zleceniodawców stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca tworzy strony internetowe, bądź ich elementy, dzięki którym unowocześnia już istniejące, korzystając z własnej wiedzy, doświadczenia, umiejętności. Jest to tylko i wyłącznie Jego twór, indywidualne rozwiązanie problemu programistycznego.

Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, w niektórych przypadkach przekazuje On Zamawiającemu jedynie część oprogramowania, niektóre elementy, mające wpływ na unowocześnienie strony.

W ocenie Wnioskodawcy, zachowuje On swoje prawa autorskie gdyby do oprogramowania komputerowego stworzył (dodał) choćby jedną funkcjonalność. W tym zakresie przekazując dane rozwiązanie (funkcjonalność) przekazuje nabywcy jednocześnie prawo autorskie do tej funkcjonalności programu.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: autorskie prawo do programu komputerowego.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia program komputerowy. W myśl prawa autorskiego, aplikacja internetowa może zostać uznana za program komputerowy. Nie ulega wątpliwości, że aplikacja internetowa jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. Aplikacja internetowa stanowi połączenie grafiki z programem komputerowym, który pracuje na serwerze. Podlega ochronie prawnej, gdyż stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Wnioskodawca jest twórcą aplikacji internetowych, bądź elementów takich stron, co szczegółowo zostało opisane w zdarzeniu przyszłym.

Aplikacja internetowa, a właściwie aplikacja webowa, stworzona przez Wnioskodawcę i zespół, którym zarządza, napisana został w języku programowania „… ”. Z uwagi na to, że napisana została dla firmy oferującej szeroki asortyment, jest rozbudowana, a do jej napisania użyto wiele języków programowych. Aplikacja nie jest umieszczona na zwykłym hostingu jak wiele prostych stron internetowych a używa chmury obliczeniowej i serwerów wirtualnych „… ” z firmy…. , ze względu na rozbudowana bazę danych oraz większe zapotrzebowanie na moc obliczeniową. Elementy takie jak język programowania, w jakim została napisana, jej złożoność, umieszczenie na serwerze wirtualnym, użycie chmury obliczeniowej, decydują o tym, że nie jest to zwykła witryna internetowa, którą założyć można kilkoma kliknięciami. Posiada wszystkie cechy aplikacji internetowej.

Stworzony przez zespół kierowany przez Wnioskodawcę kod w języku programowania „… ”, który posłużył do napisania strony, jest aplikacją internetową, czyli typem programu komputerowego.

Zatem Wnioskodawcę uznać należy za autora programu komputerowego, zaś Jego dzieło zaliczyć można do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wymienionych w art. 30ca ust. 2 pkt 8 pdof.

W ocenie Wnioskodawcy, Jego swobody twórczej nie ogranicza fakt, że posiada On pewne wytyczne co do sposobu tworzenia oprogramowania. Efekt Jego pracy jest wg Niego tworem podlegającym ochronie prawnej. Wnioskodawca współtworzy oprogramowanie lub rozwija istniejące poprzez stworzenie określonych funkcjonalności. Jego zdaniem, każdy nawet najmniejszy element napisany przez Niego samodzielnie podlega ochronie praw autorskich. Wytwarzanie oprogramowania odbywa się przecież wyłącznie poprzez tworzenie małych fragmentów i łączenie ich następnie w większą całość aż do uzyskania działającego produktu.

Wskazać też trzeba, że Wnioskodawca prawa do wytworzonego utworu przekazuje Zamawiającemu, na rzecz którego świadczy usługi. Nie czyni tego odrębną czynnością prawną, ale każde napisane przez Niego oprogramowanie po wytworzeniu staje się własnością Zamawiającego.

W ocenie Wnioskodawcy działania jakie podejmuje w ramach wykonywanych usług noszą cechy działalności badawczo-rozwojowej. Wykonuje On bowiem działalność twórczą (wykonuje utwory - aplikacje internetowe – wg własnego uznania i pomysłu), która obejmuje prace rozwojowe i dokonuje tego w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca uważa, że tworzone przez Niego oprogramowania lub ich części są wytworem Jego intelektu, doświadczenia, pomysłowości i umiejętności. Przyjęte przez Niego rozwiązanie, jak stworzyć dane oprogramowanie lub poszerzyć jego funkcjonalność, jest opracowane indywidualnie i oryginalne. Jest to rozwiązanie innowacyjne i może być użyte w różny sposób.

Ponadto Wnioskodawca wykonuje swoje „utwory” w sposób systematyczny, tj. metodycznie dąży do indywidualnego rozwiązania danego problemu programistycznego. Oprogramowanie jest przez Niego testowane, czy spełnia swoje funkcje i działa prawidłowo.

Oczywiście stworzona przez Niego aplikacja lub jej element służyć będzie do poprawnego funkcjonowania całego oprogramowania, ale może też służyć jako pewna podstawa do dalszego rozwoju oprogramowania, element, na bazie którego powstanie nowa pozbawiona uprzednich wad i problemów aplikacja internetowa. W swojej pracy wykorzystuje On również istniejące programy (a zatem istniejącą i dostępną wiedzę) w celu wykonania otrzymanego zlecenia. Można zatem stwierdzić, że albo tworzy On nowe zasoby wiedzy, albo udoskonala już istniejące.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej, tj. twórczości, systematyczności oraz zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Sumując stwierdzić trzeba, że może On wszystkie dochody wynikające z wykonywanych usług zakwalifikować jako dochody kwalifikowane do IP BOX i stosować do nich stawkę 5%. Nie stoi temu na przeszkodzie, ani sposób kalkulacji wynagrodzenia, ani brak odrębnej czynności prawnej na przeniesienie praw autorskich do oprogramowania. Wnioskodawca zajmuje się wyłącznie wytwarzaniem opisanego powyżej oprogramowania, stron internetowych, które w całości tworzy dla zleceniodawcy i wszelkie prawa autorskie w zakresie tego oprogramowania przekazuje Zamawiającemu. Wytwarza On systematycznie nowe oprogramowanie – przedmiot praw autorskich albo rozwija lub ulepsza już istniejące. Wskazówki zleceniodawcy co do wymogów oprogramowania, nie ograniczają Jego swobody twórczej w sposób, który eliminowałby oprogramowanie z zakresu ochrony praw autorskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą dotyczącą wytwarzania, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych, które według ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych są utworami. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności: w zakresie wytwarzania Oprogramowania, przykładowo w postaci tworzenia kodu źródłowego, wytwarzania części Oprogramowania, w wyniku rozwijania lub ulepszania określonego programu komputerowego oraz niezwiązane wprost z wytwarzaniem programów komputerowych. W wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią jedną z form wyrażenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wytwarzane Oprogramowania lub ich części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone są w ułożony, metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu, jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Wobec czego Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz danego Kontrahenta, opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności, czyniąc to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale niekoniecznie tworzy innowacyjne rozwiązania w wymiarze światowym, gdyż nie weryfikuje On tego w takiej skali. W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a danym Kontrahentem wskazują, że w zakresie związanym z wytwarzaniem Oprogramowania przenoszone są wszelkie prawa autorskie do nich w zamian za wynagrodzenie. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia definicję prac rozwojowych z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tj. w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny prace rozwojowe w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy – oprogramowanie jest wytwarzane/ulepszane/rozwinięte w ramach tej działalności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, a także ww. przepisy, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych/aplikacji stanowi prace rozwojowe, spełniając przy tym definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są one podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Odnosząc się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym. Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca tworzy programy komputerowe lub ich części w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jak również części oprogramowania w postaci nowych funkcjonalności, które mają na celu ulepszenie (rozwinięcie) danego oprogramowania (osobny przedmiot obrotu), stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;

Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia wszelkich autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania lub jego części w zamian za stosowne wynagrodzenie;

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od początku 2019 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że oprogramowanie komputerowe, które Wnioskodawca wytworzy oraz dokona jego rozwoju i/lub ulepszenia w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej i które podlega ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, autorskie prawo do oprogramowania/aplikacji wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumujac, biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny należy stwierdzić, że działania Wnioskodawcy zmierzające do wytworzenia oprogramowania/aplikacji stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 i art. 5a pkt 40 w związku z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca może do dochodów związanych z wytworzeniem, ulepszeniem i rozwinięciem oprogramowania zastosować stawkę opodatkowania w wysokości 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. , pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin