Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.63.2021.2.KOM
z 23 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2021 r. (data wpływu 3 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 19 lutego 2021 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.63.2021.1.KOM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi nauki gry w tenisa świadczonej na terenie obiektu sportowego w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi nauki gry w tenisa świadczonej na terenie obiektu sportowego w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie jest zarejestrowane jako czynny podatnik VAT. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej Stowarzyszenia jest działalność obiektów sportowych sklasyfikowana w PKD pod nr 93.11.Z.

W ramach swojej działalności Stowarzyszenie dzierżawi grunt, na terenie którego znajdują się korty tenisowe. Stowarzyszenie jest użytkownikiem obiektów sportowych, hal i budynków klubowych , jest właścicielem wyposażenia i sprzętu sportowego.

Stowarzyszenie świadczy usługi w dwóch formach.

Klienci mogą korzystać samodzielnie z pomieszczeń oraz wyposażenia obiektu sportowego (m.in. z kortów) po wykupieniu wstępu. Druga forma świadczonych usług jest wykupienie wstępu do obiektu sportowego wraz z dodatkowymi usługami towarzyszącemu wstępowi, takimi jak nauka np. gry w tenisa indywidualna lub grupowa z instruktorem (pod nazwą Akademia).

Usługa ta sprzedawana jest łącznie - w pakiet wchodzi wstęp na kort wraz z nauką gry.

Klient, który korzysta z tej formy zajęć nie może zrezygnować z ani jednego elementu usługi. Usługa świadczona jest wyłącznie we wskazanym obiekcie sportowym i nie ma możliwości zmiany miejsca realizacji usługi. Nieodłącznym elementem jest również opieka trenera.

Stowarzyszenie świadczy usługi nauki gry w tenisa, badmintona i padla jako świadczenie złożone. Usługą pierwotną jest wstęp na teren obiektu sportowego, nauka gry z trenerem (indywidualna lub grupowa) jest świadczeniem dodatkowym, które nie może być realizowane bez wcześniejszego wykupienia wstępu na obiekt sportowy.

Usługi te są świadczeniem kompleksowym i nie mogą być rozdzielone. W związku z tym jako usługa złożona została ona sklasyfikowana jako usługa związana z działalnością obiektów sportowych do PKWiU 93.11.10.0.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu będącym odpowiedzią na wezwanie Organu zawierającego prośbę o „jednoznaczne wskazanie, czy Wnioskodawca oczekuje od Organu interpretacji indywidualnej odnoszącej się do stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku, tj. w dniu 2 lutego 2021 r., czy też interpretacja ma obejmować swym zakresem stan prawny obowiązujący do 30 czerwca 2020 r.” Wnioskodawca odpowiedział, że cyt. „W związku z otrzymanym wezwaniem zwracamy się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej obejmującej stan prawny obowiązujący do 30 czerwca 2020 r.”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczona przez Stowarzyszenie na terenie obiektu sportowego usługa nauki gry w tenisa, może korzystać z 8% stawki VAT, jako usługa związana z działalnością obiektów sportowych (załącznik nr 3 do ustawy o VAT, poz. 179)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Stowarzyszenia, świadczona przez Stowarzyszenie w obiekcie sportowym usługa nauki gry indywidualnej lub grupowej (w każdym z wymienionych przez spółkę sportów) może korzystać z 8% stawki VAT, w szczególności jako usługa związana z działalnością obiektów sportowych (Załącznik nr 3 do ustawy o VAT, poz. 179).

Załącznik nr 3 poz. 179 ustawy o VAT przewiduje 8% stawkę VAT dla usług związanych z działalnością obiektów sportowych. Usługa jest świadczona przez Stowarzyszenie na dzierżawionym terenie, w którym znajdują się korty z wyposażeniem należącym do Stowarzyszenia.

Usługa grupowej i indywidualnej nauki gry w tenisa bez wątpienia jest związana z działalnością tego obiektu sportowego. Jest oczywiste, iż bez odpowiedniej infrastruktury, na którą składają się korty, nie da się nauczyć odpowiednio grać w tenisa. Lekcje gry w tenisa nie mogą odbywać się bowiem bez udostępnienia obiektu sportowego, tj. kortu.

Stowarzyszenie wskazało jako usługi korzystające z 8% stawki VAT usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0). W Polskiej Klasyfikacji Działalności działalność obiektów sportowych została sklasyfikowana w pkt 93.11.Z, który to znajduje się w PKD Stowarzyszenia.

Zgodnie z wyjaśnieniami podklasa ta obejmuje działalność obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub obiektów sportowych halowych (otwartych, zamkniętych lub zadaszonych, z miejscami siedzącymi dla widzów lub bez).

Prowadzony przez Stowarzyszenie obiekt bezsprzecznie jest obiektem sportowym.

Analogiczne stanowisko odnośnie lekcji gry w tenisa organizowanych w obiekcie sportowym wyraził także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 13 lutego 2019 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.944.2018.2.IK.

Identyczne stanowisko odnośnie usługi o nazwie Akademia Tenisa wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2015 r., nr IPPP2/4512-737/15-2/RR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy zawartym w nadesłanym do wniosku uzupełnieniu, obejmuje swym zakresem stan faktyczny oraz stan prawny obowiązujący do 30 czerwca 2020 r.

Organ zauważa, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki bądź zwolnienia, należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W załączniku nr 3 do ustawy (w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.), stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%”, wymienione zostały towary i usługi podlegające opodatkowaniu obniżoną stawką, wynoszącą obecnie 8%.

W poz. 179 ww. załącznika nr 3 do ustawy figurują „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” sklasyfikowane w kategorii PKWiU 93.11.10.0.

W objaśnieniach GUS do PKWiU 2008 wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

• usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, itp.;
  

• usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni;
  

• usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.
  
  
  

Grupowanie to nie obejmuje natomiast:

• usług związanych z działalnością wyciągów narciarskich, sklasyfikowanych w 49.39.20.0,
  

• usług zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi świadczonych na zlecenie, sklasyfikowanych w 68.32.13.0,
  

• wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego, sklasyfikowanych w 77.21.10.0,
  

• usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanych w 93.13.10.0,
  

• usług związanych z promowaniem imprez sportowych, sklasyfikowanych w 93.19.11.0,
  

• usług związanych z działalnością parków rekreacyjnych i plaż, sklasyfikowanych w 93.29.11.0.
  
  
  

Przez obiekt sportowy należy rozumieć zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych.

Zatem dla opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% istotne znaczenie ma klasyfikacja statystyczna, a mianowicie fakt zidentyfikowania przedmiotowych usług pod symbolem PKWiU 93.11.10.0.

Należy stwierdzić, że poz. 179 załącznika nr 3, o którym mowa powyżej, wskazuje preferencyjną stawkę podatku w odniesieniu do usług związanych z działalnością obiektów sportowych, sklasyfikowanych w PKWiU jako 93.11.10.0. Zatem obniżoną stawką podatku VAT będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego, czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT prowadzi działalność w zakresie prowadzenia obiektów sportowych sklasyfikowaną w PKD 93.11.Z. W ramach tej działalności dzierżawi grunt, na terenie którego znajdują się korty tenisowe. Wnioskodawca jest użytkownikiem obiektów sportowych, hal i budynków klubowych oraz jest właścicielem wyposażenia i sprzętu sportowego.

Wnioskodawca świadczy usługi w dwóch formach:

1. klienci mogą korzystać samodzielnie z pomieszczeń oraz wyposażenia obiektu sportowego (m.in. z kortów) po wykupieniu wstępu;
2. klienci mogą wykupić wstęp do obiektu sportowego wraz z dodatkowymi usługami towarzyszącemu wstępowi, takimi jak nauka np. gry w tenisa indywidualna lub grupowa z instruktorem (pod nazwą Akademia).

Usługa ta sprzedawana jest łącznie - w pakiet wchodzi wstęp na kort wraz z nauką gry.

Klient, który korzysta z tej formy zajęć nie może zrezygnować z ani jednego elementu usługi. Usługa świadczona jest wyłącznie we wskazanym obiekcie sportowym i nie ma możliwości zmiany miejsca realizacji usługi. Nieodłącznym elementem jest również opieka trenera.

Wnioskodawca świadczy usługi nauki gry w tenisa, badmintona i padla jako świadczenie złożone. Usługą pierwotną jest wstęp na teren obiektu sportowego, nauka gry z trenerem (indywidualna lub grupowa) jest świadczeniem dodatkowym, które nie może być realizowane bez wcześniejszego wykupienia wstępu na obiekt sportowy.

Usługi te są świadczeniem kompleksowym i nie mogą być rozdzielone. W związku z tym jako usługa złożona została ona sklasyfikowana przez Wnioskodawcę jako usługa związana z działalnością obiektów sportowych do PKWiU 93.11.10.0.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy usługi nauki gry w tenisa świadczone na terenie obiektu sportowego stanowiące świadczenie złożone podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że przedmiotem nabywanej przez klienta usługi (oznaczonej przez Wnioskodawcę jako forma druga), świadczonej przez Wnioskodawcę, jest wejście na teren obiektu sportowego i nauka gry z trenerem (indywidualna lub grupowa). Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które składają się na tę usługę i opodatkowywać ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie jej elementy.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Jak wskazano na wstępie, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi związane z działalnością obiektów sportowych korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że usługi polegające na nauce gry w tenisa świadczone na terenie obiektu sportowego, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”.

W kontekście przedstawionych powyżej przepisów prawa oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że usługa nauki gry w tenisa świadczona w obiekcie sportowym, sklasyfikowana przez Wnioskodawcę do PKWiU 93.11.10.0, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8% – zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa pkt 2 oraz poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Reasumując, świadczona przez Wnioskodawcę w obiekcie sportowym usługa nauki gry w tenisa – dokonywana w ramach usługi sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 93.11.10.0, w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r. – podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. kwestii opodatkowania 8% stawką podatku VAT świadczonej przez Wnioskodawcę w obiekcie sportowym usługi nauki gry w tenisa. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, tj. opodatkowanie stawką VAT 8% usług nauki gry w badmintona i padla (indywidualnej lub grupowej), nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.