Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.59.2021.1.JSZ
z 22 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka … (dalej zwana: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Niemiecki kontrahent Spółki jest firmą aukcyjną (dalej zwany: „Kontrahentem”). Spółka bierze udział w aukcjach dotyczących używanych i lekko uszkodzonych samochodów osobowych. Po wylicytowaniu danego samochodu, Kontrahent wystawia fakturę brutto (z niemiecką stawką VAT), dalej zwaną: „fakturą nr 1”, a według zasad aukcji towar staje się własnością kupującego po dokonaniu i zaksięgowaniu zapłaty. Na podstawie tej faktury Spółka dokonuje przelewem zapłaty całej kwoty (brutto). Towar (samochód) można odebrać najwcześniej w kolejnym dniu, lub kilka dni później – jeżeli samochód (towar) nie znajduje się na parkingu Kontrahenta. Transport Spółka zleca zewnętrznej firmie transportowej, a potwierdzone listy przewozowe (CMR) po sprowadzeniu samochodów (towarów) do Polski przesyła do Kontrahenta. Dopiero na podstawie udokumentowanego wywozu z Niemiec do Polski samochodów (towarów) Kontrahent wystawia fakturę korektę (storno) na całą wartość brutto pierwotnej faktury i jednocześnie wystawia nową fakturę w kwocie netto (dalej zwanej: „fakturą nr 2”), której wartość jest podstawą wartości WDT. Faktura netto jest zwykle wystawiona z datą kolejnego miesiąca po pierwszej fakturze brutto i dopiero wówczas zwracana jest „nadpłata” ceny w wysokości równowartości niemieckiego podatku od wartości dodanej.

Przyjęte obecnie zasady wykazywania przez niemieckiego kontrahenta WDT do niemieckiego urzędu finansowego (skarbowego) polegają na tym, że o momencie podatkowym WDT decyduje data wystawienia pierwszej faktury (brutto) i z tą datą wykazywane są wszystkie kolejne faktury dotyczące sprzedaży danego samochodu, tj. faktury korygującej (storno brutto) oraz faktury netto. Nie ma w tym przypadku znaczenia, że faktura korekta (storno brutto) oraz ostateczna faktura netto są wystawione w następnym miesiącu lub miesiącach oraz że dostawa towaru nastąpiła w kolejnym miesiącu. W konsekwencji przez kontrahenta niemieckiego wykazywana jest persaldo jako WDT kwota netto z faktury ostatecznej netto, ale zwykle o miesiąc wcześniej niż wykazywana jest ona jako WNT przez Spółkę.

Spółka powzięła wątpliwość jak prawidłowo ustalić moment podatkowy przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym (WNT), z uwagi na fakt, że powstały różnice pomiędzy tym co wykazuje niemiecki dostawca, a Spółka w danym okresie jako transakcje wewnątrzwspólnotowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie Spółka powinna rozpoznawać obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów samochodów w opisanym wyżej przypadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej „ustawą z dnia 11 marca 2004 r.”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
2. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
3. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8.

W ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w analizowanym przypadku nie powstanie w dacie wystawienia faktury nr 1 przez Kontrahenta. Obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że faktura nr 2 zostanie wystawiona przed tą datą.

Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). W ocenie Wnioskodawcy rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy w dacie wystawienia faktury nr 1 nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia we właściwym okresie. Zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wskazać należy, że o potraktowaniu transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydować muszą obiektywne okoliczności faktyczne, a nie wola i przekonanie kontrahentów.

Aby daną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wymagane jest spełnienie dwóch podstawowych warunków:

1. podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel - tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. w wyniku dokonania dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie ma tu znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

W przypadku rozpoznania danej transakcji jako WNT, nabywca towarów jest zobowiązany do rozliczenia (opodatkowania i wykazania) tego nabycia w kraju w odpowiednim momencie.

Przepis art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zobowiązuje zatem podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do rozpoznania obowiązku podatkowego najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – chyba, że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej będący dostawcą nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury. W przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W przypadku natomiast gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu, który kończy się w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu wystawienie przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów faktury dokumentującej tę transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie wystawienia tej faktury. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie przez tego podatnika wystawiona, obowiązek ten powstaje niezależnie od wystawienia faktury w tym właśnie dniu. Jest to więc najpóźniejszy moment powstania obowiązku podatkowego.

Powstanie obowiązku podatkowego powoduje, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów powinna być wykazana w deklaracji składanej za miesiąc powstania obowiązku podatkowego. Należy zauważyć, że z brzmienia powyższych przepisów wynika, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma ograniczony wpływ na moment powstania obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury w kolejnym miesiącu, może spowodować, że obowiązek podatkowy powstanie w kolejnym okresie rozliczeniowym.

Wątpliwości w sprawie dotyczą określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT w sytuacji otrzymania od kontrahenta zagranicznego (podatnika podatku od wartości dodanej) faktury z niemieckim VAT na nabycie towarów wystawionej przed faktycznym dostarczeniem towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca otrzymuje od zagranicznego kontrahenta fakturę, która jednak zawiera niemiecki podatek VAT. W ocenie Spółki faktura nr 1 jest fakturą wystawioną na inną czynność, tj. na dostawę krajową. Docelowo faktura ta jest korygowana i nie może być podstawą ujęcia transakcji jako WNT. Kontrahent Spółki wystawia fakturę korektę (storno) na całą wartość brutto faktury nr 1 i jednocześnie wystawia nową fakturę w kwocie netto, dokumentującą WDT. W konsekwencji, tego typu nieprawidłowa pierwotna faktura wystawiana przez dostawcę unijnego przed dokonaniem dostawy towaru nie będzie generować obowiązku podatkowego z tytułu WNT dla tej dostawy. Również płatność dokonana przed dostawą towaru nie rodzi obowiązku podatkowego. W analizowanym przypadku samochody Spółka może odebrać najwcześniej w następnym dniu po dniu dokonania zapłaty.

Jednocześnie należy zauważyć, że faktura korygująca i nowa faktura na wartość „netto” są wystawiane przez Kontrahenta dopiero po udokumentowaniu przez Spółkę faktycznej dostawy towarów. Faktura nr 2 jest zwykle wystawiona z datą kolejnego miesiąca po pierwszej fakturze „brutto” i dopiero wówczas zwracana jest różnica ceny. Innymi słowy, w ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w analizowanym przypadku powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że faktura nr 2 zostanie wystawiona przed tą datą. Obowiązek podatkowy w WNT powstaje bowiem z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, przy czym za fakturę w niniejszym stanie faktycznym należy rozumieć fakturę nr 2.

Powyższe pośrednio potwierdza m.in. interpretacja z dnia 14 maja 2015 r. nr IPPP3/4512-166/15-2/JF: „Odnosząc się do opisanej sytuacji należy wskazać, że jeśli przed wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów Spółka wpłaciła zaliczkę za zakupioną maszynę oraz wystawiono fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na całą kwotę kontraktu a dostawa będzie miała miejsce po kilku miesiącach od wystawienia faktury, obowiązek podatkowy nie powstaje w momencie wystawienia przez dostawcę faktury na całą kwotę kontraktu, ale powstaje – zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym będzie miała miejsce dostawa zakupionej maszyny będącej przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia przez Spółkę. Rozpoznanie obowiązku z chwilą wystawienia faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie na kilka miesięcy przed samą dostawą byłoby niezgodne z art. 20 ust. 5 ustawy i nie znajduje podstawy prawnej w obowiązujących przepisach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wystawiona faktura przez kontrahenta unijnego na całą kwotę kontraktu na dostawę maszyny przed dostawą maszyny generuje obowiązek podatkowy WNT w dacie jej wystawienia należało uznać za nieprawidłowe”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał w interpretacji indywidualnej z dnia 18 listopada 2013 r. (nr IBPP4/443-387/13/BP). Dyrektor wskazał: „Należy przy tym zauważyć, że w przypadku wystawienia faktury przed faktyczną dostawą nie powstaje obowiązek podatkowy, gdyż w momencie wystawienia faktury towary te nie są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Obowiązek podatkowy powstanie w stosunku do faktur wystawionych po faktycznej dostawie towarów”.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w analizowanym przypadku nie powstanie w dacie wystawienia faktury nr 1 przez Kontrahenta. Obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że faktura nr 2 zostanie wystawiona przed tą datą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysyłany bądź transportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji. Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) powiązana jest z istnieniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) i co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: Jeden podmiot dokonuje dostawy towarów, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a drugi podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Aby daną transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wymagane jest spełnienie dwóch podstawowych warunków:

1. podmiot z jednego państwa członkowskiego (nie zawsze musi być podatnikiem VAT) musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel – tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. w wyniku dokonania dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie ma tu znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
   
   

W przypadku rozpoznania danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nabywca towarów jest zobowiązany do rozliczenia (opodatkowania i wykazania) tego nabycia w kraju.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje zatem podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – chyba, że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej będący dostawcą nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W tym przypadku, tj. w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Niemiecki kontrahent Spółki jest firmą aukcyjną. Spółka bierze udział w aukcjach dotyczących używanych i lekko uszkodzonych samochodów osobowych. Po wylicytowaniu danego samochodu, Kontrahent wystawia fakturę brutto (z niemiecką stawką VAT) - „fakturę nr 1”, a według zasad aukcji towar staje się własnością kupującego po dokonaniu i zaksięgowaniu zapłaty. Na podstawie tej faktury Spółka dokonuje przelewem zapłaty całej kwoty (brutto). Towar (samochód) można odebrać najwcześniej w kolejnym dniu, lub kilka dni później – jeżeli samochód (towar) nie znajduje się na parkingu Kontrahenta. Transport Spółka zleca zewnętrznej firmie transportowej, a potwierdzone listy przewozowe (CMR) po sprowadzeniu samochodów (towarów) do Polski przesyła do Kontrahenta. Dopiero na podstawie udokumentowanego wywozu z Niemiec do Polski samochodów (towarów) Kontrahent wystawia fakturę korektę (storno) na całą wartość brutto pierwotnej faktury i jednocześnie wystawia nową fakturę w kwocie netto - „fakturę nr 2”, której wartość jest podstawą wartości WDT. Faktura netto jest zwykle wystawiona z datą kolejnego miesiąca po pierwszej fakturze brutto i dopiero wówczas zwracana jest „nadpłata” ceny w wysokości równowartości niemieckiego podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dla celów ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego winien stosować przepis art. 20 ust. 5 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy – po wylicytowaniu samochodu przez Wnioskodawcę kontrahent zagraniczny wystawia na Jego rzecz fakturę brutto (z niemiecką stawką VAT) – fakturę nr 1. Według zasad aukcji towar staje się własnością kupującego po dokonaniu i zaksięgowaniu zapłaty. Na podstawie wystawionej przez Kontrahenta faktury Spółka dokonuje przelewem zapłaty całej kwoty (brutto). Zatem wystawiona przez Kontrahenta ww. faktura nr 1 dotyczy konkretnego towaru i jest wystawiona w związku z zaistnieniem określonych okoliczności, w ramach których dochodzi do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że skoro faktura nr 1 wystawiona przez Kontrahenta dokumentuje czynność, w ramach której dochodzi do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel, w efekcie czego towar ten zostanie wysłany/przetransportowany z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, to – w okolicznościach niniejszej sprawy – obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstanie zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. z datą wystawienia przez Kontrahenta faktury nr 1.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.