Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.774.2020.1.ISK
z 25 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży pieczonych kurczaków lub ich części za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży pieczonych kurczaków lub ich części za pomocą kasy on-line od 1 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów, wyrobów tytoniowych. Wnioskodawca w jednym z prowadzonych przez siebie sklepów posiada lady grzewcze, z których klienci mogą pobrać podawane przez pracowników, pieczone kurczaki (lub ich część).

Kurczaki są przygotowywane przez pracowników sklepu, a na przygotowanie składa się:

• oczyszczenie mięsa;
  

• przygotowanie marynaty;
  

• marynowanie mięsa;
  

• pieczenie w piecu konwekcyjno-parowym;
  

• przechowywanie gotowego produktu w ladzie grzewczej.
  
  
  

W sklepie, w którym sprzedawane są kurczaki, nie ma możliwości ich konsumowania, sklep nie jest wyposażony w miejsca do ich konsumpcji, rozliczanie sprzedaży odbywa się poza stoiskiem z ladą grzewczą – w kasach przy wyjściu ze sklepu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia z tego podatku.

Wnioskodawca posiada obecnie kasy fiskalne z elektronicznym zapisem kopii.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w formie placówki gastronomicznej świadczącej usługi gastronomiczne, w tym również sezonowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z faktem, że w sklepie prowadzonym przez Wnioskodawcę klienci mogą nabyć pieczone kurczaki (lub ich części), przyprawione i upieczone przez pracowników Wnioskodawcy, podawane klientom z lady grzewczej bez możliwości ich konsumpcji na terenie sklepu, Wnioskodawca jest zobowiązany ewidencjonować sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2021 r. za pomocą kas on-line umożliwiających przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma On obowiązku ewidencjonować sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2021 r. za pomocą kas on-line umożliwiających przesyłanie danych pomiędzy Centralnym Repozytorium Kas, ponieważ wyżej opisana sprzedaż kurczaków (lub ich części) nie stanowi świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie poprzez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Wnioskodawca nadmienia, że w analogicznej sprawie została wydana interpretacja indywidualna – pismo z dnia 22 czerwca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak: 0113-KDIPT1-3.4012.314.2020.1.ALN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z dniem 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r., poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy, kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;
   
2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:
   1. związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,
      
   2. obejmujących określenie:
      
      
      • sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,
        
      • sposobu pracy kasy rejestrującej,
   3. zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.
      
   
   

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu, kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas określonych w art. 111a ust. 3 (…).

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816 z późn. zm.), który odwołuje się do treści znowelizowanej ustawy, wskazując, że przez kasę on-line rozumie się kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, zostali zwolnieni z obowiązku posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych. Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do:

1. świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
2. sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1 (art. 145b ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 145a ust. 6 ustawy, producenci krajowi i podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w celu wprowadzenia ich na terytorium kraju do obrotu są obowiązani do uzyskania dla danego typu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii potwierdzenia Prezesa Głównego Urzędu Miar, że kasy te spełniają funkcje wymienione w ust. 2 oraz kryteria i warunki techniczne dla tych kas. Potwierdzenie to jest wydawane nie później niż do dnia upływu okresów wskazanych odpowiednio w ust. 7 pkt 1 i 2.

Natomiast zgodnie z art. 145a ust. 7 ustawy, potwierdzenia o spełnieniu funkcji, kryteriów i warunków technicznych dla kas rejestrujących przez:

1. kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 grudnia 2022 r.;
2. kasy rejestrujące z papierowym zapisem kopii – są wydawane na okres do dnia 31 sierpnia 2019 r.

Zgodnie z art. 145b ust. 5 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy określone w ust. 1 i 3, określając rodzaje czynności, dla których termin został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego terminu, uwzględniając specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej oraz możliwości prowadzenia kontroli celno-skarbowej.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r., poz. 1059). Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia przedłużono terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Mając na uwadze brzmienie § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, należy stwierdzić, że dniem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji (granicznym dniem) przy użyciu kas on-line dla branży gastronomicznej będzie dzień 1 stycznia 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów, wyrobów tytoniowych. Wnioskodawca w jednym z prowadzonych przez siebie sklepów posiada lady grzewcze, z których klienci mogą pobrać podawane przez pracowników, pieczone kurczaki (lub ich część). Kurczaki są przygotowywane przez pracowników sklepu, a na przygotowanie składa się: oczyszczenie mięsa; przygotowanie marynaty; marynowanie mięsa; pieczenie w piecu konwekcyjno-parowym; przechowywanie gotowego produktu w ladzie grzewczej.

W sklepie, w którym sprzedawane są kurczaki, nie ma możliwości ich konsumowania, sklep nie jest wyposażony w miejsca do ich konsumpcji, rozliczanie sprzedaży odbywa się poza stoiskiem z ladą grzewczą – w kasach przy wyjściu ze sklepu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w formie placówki gastronomicznej świadczącej usługi gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Wnioskodawca posiada obecnie kasy fiskalne z elektronicznym zapisem kopii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rejestrowania od 1 stycznia 2021 r. za pomocą kasy on-line opisanej powyżej sprzedaży.

Odnosząc się do obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas on-line od 1 stycznia 2021 r. – tj. terminu zmienionego ww. rozporządzeniem, należy zauważyć, że dotyczy on tylko ściśle określonych grup podatników.

W niniejszej sprawie zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On miał obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas fiskalnych on-line od dnia 1 stycznia 2021 r., ponieważ powyżej opisana sprzedaż nie stanowi świadczenia usług związanych z wyżywieniem, wyłącznie prze stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy w odniesieniu do realizowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży przedstawionej w opisie sprawy mamy do czynienia ze sprzedażą realizowaną przez stacjonarną placówkę gastronomiczną, w której są świadczone usługi związane z wyżywieniem.

Mając na uwadze powyższe konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów: usług związanych z wyżywieniem oraz stacjonarnej placówki gastronomicznej.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach należy stwierdzić, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy:

• punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,
  

• w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,
  

• dostępne są naczynia i sztućce,
  

• produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),
  

• w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.
  
  
  

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, należy uznać, że Wnioskodawca przygotowując kurczaki poprzez ich oczyszczenie, przygotowanie marynaty i marynowanie mięsa, a następnie ich pieczenie w piecu, przygotowuje gotowy do spożycia posiłek. Tak przygotowany przez Wnioskodawcę kurczak, jest przechowywany w ladzie grzewczej skąd jest sprzedawany klientom w całości lub w części. Tego rodzaju czynności Wnioskodawcy pozwalają uznać, że Wnioskodawca sprzedaje gotowe posiłki w pełni przyrządzone i serwowane do bezpośredniego spożycia. Czyli takie jak oferowane w placówkach gastronomicznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”. Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, to obiekt którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.

Placówki gastronomiczne dzielą się na:

• placówki ogólnie dostępne;
  

• placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.
  
  
  

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Z kolei punktem gastronomicznym jest placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taką jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp. Jednocześnie stała placówka gastronomiczna to placówka czynna w ciągu całego roku kalendarzowego, ewentualnie pracująca z pewnymi przerwami, wynikającymi z takich przyczyn jak remont, okresowy brak personelu (z powodu urlopu lub choroby), okresowa inwentaryzacja itp. Z kolei sezonowa placówka gastronomiczna to placówka uruchamiana okresowo i działająca nie dłużej niż sześć miesięcy w roku kalendarzowym. Dalej wg Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.

Ponadto dział 56.10.A Polskiej Klasyfikacji Działalności obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” - Podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Podklasa ta obejmuje działalność:

• restauracji,
  

• kawiarni,
  

• restauracji typu fast food,
  

• barów mlecznych,
  

• barów szybkiej obsługi,
  

• lodziarni,
  

• pizzerii,
  

• miejsc z żywnością na wynos,
  

• restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.
  
  
  

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że prowadząc punkt sprzedaży w postaci sklepu, w którym sprzedawane będą wyroby gastronomiczne, tj. przechowywane w ladzie grzewczej kurczaki, które uprzednio zostały przygotowane przez Wnioskodawcę do bezpośredniego spożycia, uznać należy, że Wnioskodawca świadczy usługi związane z wyżywieniem w stacjonarnych placówkach gastronomicznych. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, że w sklepie, w którym sprzedawane są kurczaki, nie ma możliwości ich konsumowania z uwagi na brak miejsc do konsumpcji, a rozliczanie sprzedaży odbywa się poza stoiskiem z ladą grzewczą – w kasach przy wyjściu ze sklepu.

Tym samym, mając na uwadze powyższe regulacje prawne wynikające z powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi placówkę (sklep), w którym sprzedawane są gotowe wyroby gastronomiczne, tj. uprzednio przygotowane do bezpośredniego spożycia kurczaki lub ich części, które są przechowywane w ladzie grzewczej w celu wydania klientowi gotowego i ciepłego produktu, to stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 10 czerwca 2020 r., Wnioskodawca będzie zobowiązany w tej placówce do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych od 1 stycznia 2021 r. przy użyciu kas on-line, tj. kas umożliwiających połączenie i przesyłanie danych między kasami rejestrującymi, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważniony do tego organ w tym także powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna z 22 czerwca 2020 r., znak 0113-KDIPT1-3.4012.314.2020.1.ALN, która w opinii Wnioskodawcy potwierdza jego stanowisko co do braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży od 1 stycznia 2021 r. za pośrednictwem kasy on-line, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.