2021.03.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.458.2020.2.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.458.2020.2.AKR
z 16 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 listopada 2020 r. (data wpływu 23 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z 22 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur otrzymanych od firmy A dokumentujących nabycie usług najmu regałów magazynowych – jest prawidłowe;
obowiązku wykazania w deklaracji importu usług z tytułu nabywanej usługi najmu sprzętu IT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur otrzymanych od firmy A dokumentujących nabycie usług najmu regałów magazynowych oraz obowiązku wykazania w deklaracji importu usług z tytułu nabywanej usługi najmu sprzętu IT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 1 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W dniu 1 lipca 2018 r. Wnioskodawca zawarł z niemieckim podmiotem A (dalej: „A”), również będącym czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce, umowę (dalej: „Umowa 1”), na podstawie której A sprzedał Spółce regały magazynowe znajdujące się w obsługiwanym przez Wnioskodawcę magazynie.

Na mocy wcześniejszych ustaleń między Wnioskodawcą a A, regały magazynowe zostały oddane do wyłącznego korzystania przez Spółkę od 6 stycznia 2018 r.

Przeniesienie własności regałów magazynowych nastąpi jednak dopiero po ziszczeniu się warunku przewidzianego w treści Umowy 1, którym jest prawomocne zakończenie sporu sądowego, stronami którego są A oraz dostawca regałów. Do tego czasu, na podstawie Umowy 1 oraz wcześniejszych ustaleń, Spółka korzysta z regałów magazynowych na podstawie umowy najmu i płaci z tego tytułu czynsz roczny.

Poza usługami najmu regałów magazynowych od A, Spółka na podstawie umowy z dnia 1 maja 2018 r., świadczy usługi magazynowania towarów na rzecz A (dalej: „Umowa 2”). Zawarcie Umowy 2 związane było z profilem działalności obu podmiotów. Spółka prowadzi bowiem między innymi działalność w zakresie magazynowania i przechowywania towarów, zaś A zajmuje się sprzedażą części zamiennych do samochodów osobowych i motocykli w formule e-commerce, bezpośrednio do klienta.

Zgodnie z § 1 Umowy 2, jej przedmiotem jest stałe przyjmowanie i składowanie towarów, przygotowanie towarów do wysyłki, wysyłka oraz przyjęcia zwrotów towarów w wynajmowanym przez Wnioskodawcę magazynie. Wynagrodzenie należne Spółce płatne jest przez A na podstawie zestawienia przygotowanego przez Spółkę ostatniego dnia każdego miesiąca, oraz sporządzonej faktury VAT (§ 4 ust. 4 Umowy).

W ramach przygotowania towaru do wysyłki Spółka monitoruje na bieżąco asortyment magazynu. Po otrzymaniu zamówienia, system komputerowy sprawdza czy dana część znajduje się w magazynie czy też trzeba zamówić ją u dostawcy. Jeżeli konieczne jest zamówienie towaru u zewnętrznego dostawcy, generowana przez system odpowiednia informacja jest do niego kierowana automatycznie. Po dotarciu do magazynu towar jest przyjmowany i składowany na półki. Po skompletowaniu zamówienia części są zbierane, pakowane i wysyłane do klienta.

W celu wykonania umowy Spółka zobowiązała się zabezpieczyć na rzecz A powierzchnię magazynową o określonej powierzchni w pomieszczeniach przystosowanych do przechowywania określonych w umowie towarów, w warunkach zabezpieczających je przed niekorzystnym wpływem środowiska oraz dostępem osób nieuprawnionych. Wnioskodawca zobowiązał się ponadto przechowywać towary w wydzielonym i oznaczonym miejscu, w sposób odpowiedni do właściwości towarów, w szczególności zapobiegający utracie, uszkodzeniu lub zniszczeniu towarów. Towary przechowywane są między innymi na regałach wynajmowanych obecnie przez A.

Regały te zostały nabyte przez A z myślą o jego działalności na terytorium Polski. Dopiero po zmianie decyzji biznesowej i zawarciu umowy składu stało się jasne, że A nie będzie w Polsce prowadzić działalności gospodarczej wymagającej użycia regałów samodzielnie, lecz do świadczenia tych usług zaangażuje inny podmiot, którym ostatecznie okazała się Spółka. Regały oddane uprzednio tymczasowo do używania Spółce stały się z punktu widzenia A zbędne, co uzasadniało podjęcie decyzji o zawarciu warunkowej umowy ich zbycia.

Umowa 2 została zawarta na czas nieoznaczony, jednakże obie strony mogą rozwiązać umowę za 90-dniowym pisemnym uprzedzeniem.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka planuje zawierać umowy o podobnym charakterze także z innymi kontrahentami (krajowymi jak i zagranicznymi).

Wnioskodawca podkreślił, że zdecydowana większość odbiorców towarów sprzedawanych przez A to osoby zagraniczne. Odbiorcy z Polski stanowią mniej niż 1% ogółu klientów A. Poza tym, A dokonuje jedynie sporadycznych transakcji na terytorium Polski – przede wszystkim zakupu opakowań. Poza usługami objętymi Umową 1 i 2 A uczestniczył jedynie w jednorazowych transakcjach ze Spółką. W szczególności, na podstawie umowy z 1 kwietnia 2018 r., A wynajął Wnioskodawcy sprzęt IT.

Decyzja o najmie sprzętu IT została zdeterminowana przez warunki rynkowe. Korzystając ze swojej pozycji na rynku niemieckim, A mógł ów sprzęt nabyć na warunkach istotnie korzystnych niż rynkowe. Dzięki temu mógł on zaoferować Wnioskodawcy korzystne warunki najmu – lepsze niż dostawcy rynkowi. Wnioskodawca podkreślił, że sprzęt IT nie został wynajęty jedynie dla potrzeb świadczenia usług magazynowania towarów dla A Wynajęty sprzęt IT może służyć i służy również do świadczenia usług dla innych kontrahentów Spółki.

Przed zawarciem umowy najmu sprzętu IT, sprzęt ten nie był wykorzystywany przez A w Polsce.

A nie zatrudnia w Polsce pracowników, zaś wszelkie kluczowe decyzje odnośnie do działalności w Polsce, są podejmowane w jego siedzibie, która znajduje się w Niemczech. W szczególności, centrala A w Niemczech zastrzega sobie wyłączne prawo do opracowywania, zawierania i akceptowania zamówień, cen, umów, warunków dostawy i fakturowania klientów. Jedynie Prezes Zarządu Spółki jest jednocześnie pracownikiem A, w Polsce przebywa jednak tylko incydentalnie.

Dla kompletności Wnioskodawca wskazał, że obecnie A jest w posiadaniu 90% udziałów Wnioskodawcy.

W odniesieniu do transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką i A, jak zostało wskazane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Organ”) z dnia 2 września 2019 r. , wydanej na wspólny wniosek Spółki oraz A, stanowisko Spółki w zakresie braku na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla A uznane zostało za nieprawidłowe, tj. zdaniem Organu, opisana w stanie faktycznym działalność A na terytorium Polski spełnia przesłanki do uznania jej za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które cechuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Jak wynika z wydanej interpretacji, zdaniem Organu zostały spełnione kryteria posiadania minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości, w której będzie miała miejsce obecność zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika. Tym samym wykorzystanie posiadanej w Polsce infrastruktury technicznej oraz personelu do wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany oraz ciągły, kwalifikuje aktywność A na terytorium kraju jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu przepisów art. 28b ust. 2 ustawy o VAT. Skutkiem takiego rozstrzygnięcia było również stwierdzenie o prawidłowości stanowiska Spółki co do prawa do odliczenia przez A podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od Spółki.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Organu, Spółka w dniu 16 października 2019 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W dniu 5 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę Spółki na Interpretację, przychylając się do stanowiska Organu.

W uzupełnieniu wniosku z 22 lutego 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że nabywane od firmy A usługi najmu mają i będą miały związek ze sprzedażą Spółki podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego, Spółka wykorzystuje wynajmowany sprzęt IT zarówno do świadczenia usług magazynowania towarów dla A, jak również do świadczenia usług na rzecz innych kontrahentów Spółki.

Wnioskodawca poinformował również, że otrzymana przez niego faktura za usługi najmu sprzętu IT zawiera niemiecki numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu świadczącego usługę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z nabywanymi od A usługami najmu regałów magazynowych, na podstawie opisanej Umowy 1, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturach sprzedaży, dokumentujących nabycie przedmiotowych usług, wystawionych przez A z wykazanym na nich podatkiem VAT?
Czy nabywane od A usługi najmu sprzętu IT powinny zostać wykazane przez Spółkę w deklaracji VAT jako import usług na terytorium kraju?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W związku z nabywanymi od A usługami najmu regałów magazynowych, na podstawie opisanej Umowy 1, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturach sprzedaży, dokumentujących nabycie przedmiotowych usług, wystawionych przez A z wykazanym na nich podatkiem VAT.
Ad 2.

Nabywane od A usługi najmu sprzętu IT powinny zostać wykazane przez Spółkę w deklaracji VAT jako import usług na terytorium kraju.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Ze względu na to, że Wnioskodawca siedzibę działalności gospodarczej posiada w Polsce, usługi najmu wymienione w Umowie 1 opodatkowane będą na terytorium kraju.

Z kolei odnośnie do prawidłowości wystawienia faktury VAT z naliczonym podatkiem przez A, Wnioskodawca podkreślił, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak jednak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4;
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zgodnie z ust. 1a cytowanego wyżej artykułu, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Aby podatnikiem z tytułu usługi świadczonej na terytorium kraju był usługobiorca, usługodawca nie może więc posiadać siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jeżeli jednak usługodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby usługa była opodatkowana przez usługobiorcę, to stałe miejsce działalności gospodarczej usługodawcy nie może brać udziału w świadczeniu tej konkretnej usługi.

Zdaniem Spółki, przepis ten nie znajdzie jednak zastosowania w przypadku usług najmu regałów magazynowych. Regały te, wykorzystywane są przez Spółkę w celu świadczenia usług dla A. Zakres usług świadczonych z kolei przez Wnioskodawcę na rzecz A, w świetle uzyskanej Interpretacji, determinuje powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej A w Polsce. Jednocześnie, ze względu na bardzo ścisły związek pomiędzy tymi usługami a stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej A w Polsce, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że owo stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej A w Polsce jest zaangażowane w świadczenie usług najmu.

Oznacza to, że wystawiane przez A faktury dokumentujące świadczenie usług najmu w Polsce, powinny zawierać podatek należny.

Z kolei na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie zaś do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę dotychczas wydane stanowisko organu podatkowego oraz przytoczone w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT, zdaniem Spółki, w przypadku otrzymania od A faktur z wykazanym na nich podatkiem należnym, Spółce na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia usług na podstawie Umowy 1, o których mowa w opisie stanu faktycznego. Usługi te będą bowiem związane z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywaniami przez Spółkę, tj. świadczeniem usług m.in. na rzecz A.

Ad 2.

Jak wspomniano wcześniej, zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o VAT, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W odniesieniu do nabywanych usług najmu sprzętu IT, Spółka staje na stanowisku, że art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, znajdzie zastosowanie ze względu na regułę określoną w przytoczonym art. 17 ust. 1a ustawy o VAT. Wnioskodawca podkreślił, iż zakup sprzętu przez A był autonomiczną decyzją przedsiębiorcy niemieckiego prowadzącego w Niemczech działalność gospodarczą i realizowaną w oparciu o składniki majątkowe ulokowane w Niemczech. W ocenie Spółki skoro najem sprzętu od A wynikał z pozycji A na rynku niemieckim (zakup sprzętu był możliwy dzięki pozycji A jako spółki prawa niemieckiego i niemieckiego podatnika VAT) to potencjalne stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce (wykreowane w oparciu o składniki majątkowe Spółki) nie mogło mieć zastosowania dla transakcji najmu tego sprzętu. To A działając jako podmiot niemiecki zawarł ze Spółką umowę najmu sprzętu IT a potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce nie miało zastosowania do tej transakcji.

Zarówno wcześniej, jak i obecnie, kluczowe zasoby potrzebne do zawarcia umowy znajdowały się w siedzibie A w Niemczech. Świadczenie usługi nie jest powiązane z innymi zasobami posiadanymi (wykorzystywanymi) przez A w Polsce a wynajmowany sprzęt IT jest wykorzystywany przez Spółkę do świadczenia usług nie tylko dla A ale również może być wykorzystywany dla innych kontrahentów.

Zdaniem Spółki, kluczową różnicą uzasadniającą zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1a ustawy o VAT, do usług najmu sprzętu IT, natomiast nie do usługi najmu regałów, jest fakt, że A zawierając umowę warunkowej sprzedaży regałów fizycznie posiadał te regały na terytorium Polski, wykorzystując je dla magazynowania towarów w Polsce, podczas gdy zakup sprzętu IT był realizowany w oparciu wyłącznie o składniki posiadane w Niemczech i przed oddaniem ich w najem nie były wykorzystywane przez A w Polsce. Co więcej, decyzje o zawarciu umowy najmu sprzętu IT zostały podjęte przez osoby na odpowiednim szczeblu w niemieckiej centrali. Zawarcie tej umowy nie ma zatem nic wspólnego z zasobami, do których dostęp ma, wskutek zawarcia Umowy 2, A w Polsce.

Z tego względu, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, to Wnioskodawca powinien zostać uznany za podatnika w odniesieniu do wspomnianych usług. W konsekwencji, Spółka powinna wykazać w deklaracji VAT import usług.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko i rozumienie treści przepisów jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur otrzymanych od firmy A dokumentujących nabycie usług najmu regałów magazynowych;
prawidłowe – w zakresie obowiązku wykazania w deklaracji importu usług z tytułu nabywanej usługi najmu sprzętu IT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W 2018 r. Wnioskodawca zawarł z niemieckim podmiotem A, również będącym czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce umowę (Umowa 1), na podstawie której A sprzedał Spółce regały magazynowe znajdujące się w obsługiwanym przez Wnioskodawcę magazynie.

Na mocy wcześniejszych ustaleń między Wnioskodawcą a A, regały magazynowe zostały oddane do wyłącznego korzystania przez Spółkę od 6 stycznia 2018 r.

Poza usługami najmu regałów magazynowych od A, Spółka na podstawie umowy z 2018 r., świadczy usługi magazynowania towarów na rzecz A. Zawarcie Umowy 2 związane było z profilem działalności obu podmiotów. Spółka prowadzi bowiem między innymi działalność w zakresie magazynowania i przechowywania towarów, zaś A zajmuje się sprzedażą części zamiennych do samochodów osobowych i motocykli w formule e-commerce, bezpośrednio do klienta.

W Umowie 2 A zastrzegł sobie możliwość przeprowadzenia kontroli ilości i stanu składowanych towarów, warunków ich przechowywania, pobierania próbek oraz dokonywania wszelkich innych czynności niezbędnych dla zachowania towarów w należytym stanie. Zgodnie z Umową 2 A ma zapewniony dostęp do przechowywanych towarów, w czasie przez siebie wybranym. Z wniosku wynika, że usługi te będą bowiem związane z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywaniami przez Spółkę, tj. świadczeniem usług m.in. na rzecz A.

Umowa 2 została zawarta na czas nieoznaczony, jednakże obie strony mogą rozwiązać umowę za 90-dniowym pisemnym uprzedzeniem.

Z wniosku wynika, że usługi te będą związane z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywaniami przez Spółkę, tj. świadczeniem usług m.in. na rzecz A.

Poza usługami objętymi Umową 1 i 2 na podstawie umowy z 1 kwietnia 2018 r., A wynajął Wnioskodawcy sprzęt IT.

Decyzja o najmie sprzętu IT została zdeterminowana przez warunki rynkowe. Korzystając ze swojej pozycji na rynku niemieckim, A mógł ów sprzęt nabyć na warunkach istotnie korzystnych niż rynkowe. Dzięki temu mógł on zaoferować Wnioskodawcy korzystne warunki najmu – lepsze niż dostawcy rynkowi. Wnioskodawca podkreślił, że sprzęt IT nie został wynajęty jedynie dla potrzeb świadczenia usług magazynowania towarów dla A. Wynajęty sprzęt IT może służyć i służy również do świadczenia usług dla innych kontrahentów Spółki.

Przed zawarciem umowy najmu sprzętu IT, sprzęt ten nie był wykorzystywany przez A w Polsce.

Wnioskodawca poinformował, że otrzymana przez niego faktura za usługi najmu sprzętu IT zawiera niemiecki numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu świadczącego usługę.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii czy w związku z nabywanymi na podstawie Umowy 1 od A usługami najmu regałów magazynowych, Spółce przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur sprzedaży przedmiotowych usług, wystawionych przez A z wykazanym na nich podatkiem VAT.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów – kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
(uchylony);
różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – nabywane przez niego usługi najmu regałów magazynowych na podstawie zawartej umowy są/będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. A świadczący usługi najmu regałów również jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że skoro nabywane przez Wnioskodawcę usługi najmu regałów magazynowych na podstawie zawartej umowy są/będą mieć związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy to należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług najmu regałów magazynowych, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawcy w związku z nabywanymi od A na podstawie Umowy 1 usługami najmu regałów magazynowych, przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur z wykazanym podatkiem VAT, wystawionych przez A, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tyma samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nabywane od A usługi najmu sprzętu IT powinny zostać wykazane przez Spółkę w deklaracji VAT jako import usług na terytorium kraju.

W przypadku świadczenia bądź nabywania usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie w pierwszej kolejności miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez import usług – na mocy art. 2 pkt 9 ustawy – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ustawy.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego przepisu ustawy wynika, że co do zasady usługa świadczona na rzecz podatnika, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Wnioskodawca wskazał, że nabywa od firmy A usługi najmu sprzętu IT. Faktura za nabywane usługi zawiera niemiecki numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu świadczącego usługę. Wynajęty sprzęt IT może służyć i służy również do świadczenia usług dla innych kontrahentów Spółki. Przed zawarciem umowy najmu sprzętu IT, sprzęt ten nie był wykorzystywany przez A w Polsce. Ponadto z opisu sprawy wynika, że zakup sprzętu przez A był autonomiczną decyzją przedsiębiorcy niemieckiego prowadzącego w Niemczech działalność gospodarczą i realizowaną w oparciu o składniki majątkowe ulokowane w Niemczech.

Uwzględniając powyższe, skoro zakup i najem sprzętu od A był autonomiczną decyzją przedsiębiorcy niemieckiego prowadzącego w Niemczech działalność gospodarczą i realizowaną w oparciu o składniki majątkowe ulokowane w Niemczech, ponadto faktura za nabywane usługi zawiera niemiecki numer identyfikacji podatkowej podmiotu świadczącego usługę, to potencjalne stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce nie ma/nie będzie miało wpływu na miejsce opodatkowania transakcji najmu sprzętu IT.

W związku z powyższym wskazane usługi najmu sprzętu IT są usługami do których nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia określone w przepisach art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że miejscem świadczenia usługi najmu sprzętu IT, jest – zgodnie z zasadą ogólna wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejsce, w którym usługobiorca (nabywca) posiada siedzibę (tj. Polska). Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, Wnioskodawca z tytułu nabycia przedmiotowych usług winien wykazać import usług o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT wskazać należy, że na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 99 ust. 7c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Jednocześnie, w myśl art. 99 ust. 11c ustawy, obowiązującego od dnia 1 października 2020 r., deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Przy tym stosownie do treści art. 99 ust. 13a i 13b ustawy, obowiązujących od dnia 1 października 2020 r., minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy, w brzmieniu dodanym z dniem 1 października 2020 r.

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 576), rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 1127) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2020 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 2326) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Należy wskazać, że Rozdział 2 rozporządzenia zawiera szczegółowy zakres danych zawartych w deklaracjach.

Jak wynika z § 2 pkt 8 rozporządzenia, deklaracje zawierają dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego.

Natomiast na podstawie § 4 pkt 1 lit. l) rozporządzenia, dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, z tytułu importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy.

Ponadto, w załączniku do rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług zawarto objaśnienia co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

W części I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” w pkt 4.1. wskazano, iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, w związku z dokonaną transakcją nabycia usług najmu sprzętu IT od A, Wnioskodawca winien rozpoznać import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do wykazania importu usług od nabywanych usług najmu sprzętu IT w odpowiadających im pozycjach, obowiązującego od dnia 1 października 2020 r., dokumentu elektronicznego JPK_VAT, w formie JPK_V7M.

Reasumując, nabywane przez Wnioskodawcę od A usługi najmu sprzętu IT powinny zostać wykazane w dokumencie elektronicznym JPK_VAT jako import usług na terytorium kraju na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tyma samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy lub własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin