2021.03.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.6.2021.1.AKR
z 10 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2021 r. (data wpływu 14 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 oraz udziału w drodze dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 oraz udziału w drodze dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 2.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Na podstawie umowy darowizny z dnia 21 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła niezabudowaną działkę rolną nr 1 o powierzchni 0,1245 ha, symbol użytku RIVa, położoną przy ul. (…) oraz udział wynoszący 1/5 części w działce nr 2 o powierzchni 0,0566 ha, symbol użytku RIVa.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego „(…)” działka nr 1 jest przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną z dopuszczeniem usług, a działka nr 2 przeznaczona jest pod drogę wewnętrzną. Sąd Rejonowy Wydział ksiąg wieczystych prowadzi dla działki 1 księgę wieczystą o numerze (…) oraz dla działki 2 o numerze (…).

Plan zagospodarowania przestrzennego powstał z inicjatywy Gminy Miasta dla działki będącej przedmiotem wniosku nie została i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Jest plan przestrzennego zagospodarowania terenu uchwalony przez Gminę Miasto.

Na dzień przyjęcia darowizny wartość przedmiotów oszacowano na 325.400 zł słownie: trzysta dwadzieścia pięć tysięcy czterysta złotych. Stosownie do art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn przedmiotowe nabycie opisanych wyżej nieruchomości w drodze darowizny zostało zwolnione od podatku od spadków i darowizn, na co Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie z dnia sierpnia 2014 r. wydane przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego.

Z myślą o realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni zrealizowała w lipcu 2014 r. do działki 1 przyłącze wody oraz kanalizacji sanitarnej do sieci miejskiej oraz ustanowiła służebność przesyłu na rzecz Zakładu Wodociągu i Kanalizacji.

W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi właścicielami działki 2 ustanowiła służebność przesyłu dla Zakładu Energetycznego oraz Gazowniczego i wyraziła oświadczenie woli o pokryciu koszów budowy drogi wewnętrznej proporcjonalnie do posiadanego udziału. Jednakże z przyczyn organizacyjnych i finansowych nie doszło do realizacji budowy drogi. Wnioskodawczyni posiada wydane warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej, jednak także nie przystąpiła do ich wykonania. Wydane warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej na chwilę obecną wymagają odnowienia ponieważ upłynął termin ważności. Wnioskodawczyni przymierza się do ich odnowienia.

Wnioskodawczyni nie jest, ani nie była rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w ustawie. Wnioskodawczyni nie dokonuje, ani nigdy nie dokonywała zbiorów produktów rolnych na wymienionej nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 9 października 2013 r. początkowo o przeważającym kodzie 85.59b – pozostałe pozaszkolne formy edukacji. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT od 2016 roku i świadczy usługi w zakresie transportu miedzynarodowego.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Opisane nieruchomości nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych podatnika oraz żaden z wydatków nie stanowił kosztów uzyskania przychodów, czy odliczenia podatku VAT w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie uzyskiwała nigdy dochodu z najmu lub dzierżawy opisanych nieruchomości oraz nie posiada tytułu prawa własności do żadnej innej nieruchomości. Nigdy też nie zbywała ani nie nabywała jakichkolwiek innych nieruchomości.

We wrześniu 2020 r. Wnioskodawczyni osobiście obdzwaniała i spotykała się z deweloperami w celu dokonania transakcji wymiany nieruchomości gruntowej w zamian za dom – bliźniak. Celem oszacowania wartości nieruchomości wystawiła również za pośrednictwem biura nieruchomości ogłoszenie w Internecie o zamiarze sprzedaży opisanych nieruchomości. Otrzymane odpowiedzi dotyczące sprzedaży nieruchomości oscylują w okolicy kwoty 700 tys. złotych (słownie siedemset tysięcy złotych) lub dom jednorodzinny bliźniaczy dwu lokalowy za dopłatą min. 100 tys. zł.

Znaczący wzrost wartości nieruchomości nie wynika z działań prowadzonych w nieznacznym stopniu przez Wnioskodawczynię – wykonała ona tylko przyłącze wody i kanalizacji miejskiej w celu planowanej budowy domu jednorodzinnego. Jednak osiągane dochody przez Wnioskodawczynię, które okazały się przeszacowane niż pierwotnie zakładała, nie pozwalają jej na podjęcie samodzielnej budowy nawet na kredyt ponieważ nie posiada ona takiej zdolności kredytowej. Prowadzona działalność nie przynosi zamierzonych dochodów ponieważ Wnioskodawczyni ciągle zmierza się z problemami napraw taboru, które generują znaczne koszty.

Podniesienie wartości nieruchomości gruntowej spowodowane było przez inne czynniki niezależne od Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wskazuje tu – inflację i ogólny wzrost cen nieruchomości na przestrzeni ostatnich lat w Polsce, położenie nieruchomości na dynamicznie rozwijającym się osiedlu mieszkaniowym, jednocześnie dobrze skomunikowanym z centrum miasta oraz niewielką podaż nieruchomości o podobnych parametrach w otaczającej ją okolicy. Planowane działania Wnioskodawczyni w roku 2021/2022 (nie jest w stanie określić dokładnie) – to sprzedaż nieruchomości i przeznaczenie pozyskanych środków na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych; bądź wymiana nieruchomości gruntowej, tj. działki 1 na nieruchomość mieszkaniową za dopłatą w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, czy też inaczej sprzedaż deweloperowi i zakup od tego samego lub innego dewelopera za dopłatą.

Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać podziału działki ani ubiegać się o pozwolenie na budowę przed sprzedażą działki. Zamierza sprzedać działkę w całości a deweloper albo inna osoba, która zakupi działkę dokona ewentualnego podziału i wystąpi o pozwolenie na budowę. Wnioskodawczyni nie planuje dokonywania żadnych czynności w odniesieniu do działki 1, które wymagałyby wydania pozwoleń lub decyzji administracyjnych. Wnioskodawczyni ewentualnie odnowi wydane warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej (zostały one już wydane, ale upłynął termin ważności i wymagają odnowienia). Wnioskodawczyni uzyskała warunki w 2017 roku z ważnością na okres 2 lat, aktualne warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej Wnioskodawczyni jeszcze nie odnowiła. Jeśli dokona sprzedaży deweloperowi nie będzie składała kolejnych wniosków. Natomiast jeśli transakcja nie dojdzie do skutku, Wnioskodawczyni złoży wniosek o odnowienie przyłączy w II/III/IV kwartale 2020 roku. Poprzednie wydanie warunków na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej nastąpiło z inicjatywy Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni podjęła czynności wyłącznie polegające na złożeniu odpowiednich wniosków do Zakładu Energetycznego i Gazowego. Inne czynności nie były wymagane.

Wnioskodawczyni nie korzystała z pośredników ani pełnomocników. Na nieruchomość wskazaną we wniosku są potencjalni nabywcy (deweloper oraz jedna osoba fizyczna – jest potencjalnie dwóch potencjalnych nabywców na zakup wskazanej we wniosku nieruchomości), Wnioskodawczyni nie zawarła jednak z nikim umowy przedwstępnej i nie zamierza zawrzeć do czasu uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej.

W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa dotyczące wskazanej we wniosku nieruchomości. Została zawarta umowa z biurem nieruchomości, ale nie pełnomocnictwo. Potencjalny nabywca – deweloper został pozyskany samodzielnie przez Wnioskodawczynię a nie biuro nieruchomości. Wnioskodawczyni zawarła umowę cywilnoprawną z biurem nieruchomości – umowę w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami jednak nie jest to umowa na wyłączność dzięki czemu umożliwia samodzielną sprzedaż bez pośrednictwa biura i ponoszenia kosztów. Dlatego jednocześnie w tym samym czasie na własną rękę Wnioskodawczyni poszukiwała klienta na nieruchomość wykonując telefony do deweloperów, którzy oferują sprzedaż domów ogłaszających się na portalach internetowych oferując im transakcje wymiany domu za działkę budowlaną z ewentualną dopłatą. Umowa z biurem nieruchomości została zawarta na czas nieokreślony, ale Wnioskodawczyni rozważa jej rozwiązanie na dniach ze względu na brak możliwości w chwili obecnej do czasu uzyskania interpretacji możliwości sprzedaży. Umowa z biurem nieruchomości jest odpłatna, ale dopiero w momencie sprzedaży biuro pobiera prowizję od 5 000 – 30 000 zł w zależności od ceny nieruchomości za jaką zostanie sprzedana działka. Umowa została zawarta ok 3.5 miesiąca temu.

Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na budowę drogi dla działki 2 ze względu na zobowiązanie wynikające w akcie notarialnym o posiadanym współudziale/udziale w drodze wewnętrznej. Działka 1 posiada dostęp do drogi publicznej, ale zgodnie z miejscowym planem przestrzennego zagospodarowania terenu wyjazd z nieruchomości nie może odbywać się bezpośrednio do drogi publicznej tylko do drogi wewnętrznej.

Złożony wniosek o indywidualną interpretację podatkową dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Zaistniały stan faktyczny jak np. Omówione szczegółowo wyżej we wniosku dokonanie przyłączeń między innymi wodno-kanalizacyjnych, uzbrojenie działki, czy warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej. Zdarzenie przyszłe planowana sprzedaż lub wymiana nieruchomości z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe, co zostało omówione wyżej we wniosku.

Wnioskodawczyni w związku z powyższymi planami prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w zdarzeniu przyszłym z uwzględnieniem działki nr 1 oraz przynależnego do niej udziału w drodze dojazdowej (nr działki 2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż działki rolnej o przeznaczeniu budowlanym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w jej przypadku sprzedaż nieruchomości ma miejsce z majątku prywatnego i nie może zostać potraktowana jako dokonana w ramach działalności gospodarczej, co za tym idzie nie powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Bowiem definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa: a) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, b) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9; z powyższego przepisu wynika zatem, że muszą więc wystąpić łącznie przesłanki ciągłości, zorganizowania i zarobkowego charakteru, aby mówić o działalności gospodarczej przy dokonywaniu transakcji sprzedaży nieruchomości. Dla oceny zorganizowanego i ciągłego charakteru działalności istotne są takie czynniki jak – oczywiście w zakresie możliwym do obiektywnego stwierdzenia – zamiar (rozumiany jako świadomie działanie nakierowane na pewien cel) podatnika w zakresie sprzedaży nieruchomości z zyskiem, okoliczności zbycia, ale także okoliczności nabycia. Zorganizowany charakter działalności oznacza, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Nie może być uznane za działalność gospodarczą wygenerowanie zysku w sposób przypadkowy (np. z zyskiem wskutek zmiany przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, czy niskiej podaży podobnych nieruchomości). Konieczne jest stwierdzenie, że podjęto szereg działań – od momentu nabycia do zbycia – potwierdzający profesjonalny, zarobkowy charakter działań. Pierwszym zatem momentem oceny czy działalność ma charakter zorganizowany, są okoliczności nabycia. Przeciwko zorganizowanemu i zarobkowemu charakterowi przemawia zwłaszcza nabycie w okolicznościach niezależnych od podatnika (tak, jak w przypadku Wnioskodawczyni darowizna), brak negocjacji ceny, prowadzenie przez pewien czas na nieruchomości jakiejkolwiek działalności, a zatem wszystko, to wskazuje, że w chwili zakupu podatnik nie podporządkowywał swych działań planom późniejszej sprzedaży z zyskiem. Stąd – co do zasady – jako działalność gospodarcza nie powinna być traktowana wyprzedaż majątku własnego jak również sprzedaż nieruchomości odziedziczonych. Wzięte pod uwagę powinno być również stan posiadania Wnioskodawczyni – nie posiada ona innych nieruchomości, ani nie dokonywała wcześniej transakcji kupna-sprzedaży stąd działania mające na celu podniesienie wartości nieruchomości, nie były motywowane chęcią uzyskania wyższej ceny sprzedaży, ale pierwotnie zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych. Niespełnienie powyższych przesłanek z art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bardzo istotne. Powoduje on bowiem, że transakcja zbycia nieruchomości nie powinna być kwalifikowana jako pozarolnicza działalność gospodarcza. Co istotne, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, podejmowanie przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, nie należy kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ ma obowiązek ustalić czy w danym konkretnym przypadku aktywność podatnika spełnia warunki uznania go za działalność gospodarczą. Biorąc pod uwagę rozliczne formy aktywności podatników, jakie występują w obrocie prawnym, proste zestawienie unormowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 8, z regulacją art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., nie pozwala na skonkretyzowanie uniwersalnego wzorca zachowań podatnika, umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3), od zwykłego odpłatnego zbycia (pkt 8). Zatem w każdym przypadku o właściwej kwalifikacji przychodu zadecydować musi całokształt ustaleń faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu składników majątkowych (np. nieruchomości). Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. może wskazywać zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, łącznie polegających na: wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym przygotowanych w ten sposób do zbycia nieruchomości oraz dokonywaniu tych transakcji (nabycia i zbycia) w stosunkowo krótkim przedziale czasowym.

Reasumując Wnioskodawczyni stoi, na stanowisku, że działa w ramach zwykłego zarządu posiadanym majątkiem, weszła w posiadanie nieruchomości w sposób niezamierzony z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie wykonywała czynności związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży w sposób zorganizowany, ciągły i powtarzalny, zatem w przypadku planowanych przyszłych zdarzeń przez Wnioskodawczynię nie zachodzi obowiązek zapłaty podatku VAT z tytułu dostawy gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku planowaną sprzedażą działki niezabudowanej nr 1 oraz udziału w drodze dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 2 – za podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy darowizny. Nabycie opisanych wyżej nieruchomości w drodze darowizny zostało zwolnione od podatku od spadków i darowizn, na co Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni wskazała, że z myślą o realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych zrealizowała w lipcu 2014 r. na działce nr 1 przyłącze wody oraz kanalizacji sanitarnej do sieci miejskiej oraz ustanowiła służebność przesyłu na rzecz Zakładu Wodociągu i Kanalizacji. W kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi właścicielami działki nr 2 ustanowiła służebność przesyłu dla Zakładu Energetycznego oraz Gazowniczego i wyraziła oświadczenie woli o pokryciu koszów budowy drogi wewnętrznej proporcjonalnie do posiadanego udziału. Jednakże z przyczyn organizacyjnych i finansowych nie doszło do realizacji budowy drogi. Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na budowę drogi ze względu na brak bezpośredniego dostępu działki 1 do drogi publicznej z uwagi na fakt, iż planowała uprzednio realizację własnych potrzeb mieszkaniowych na przedmiotowej nieruchomości. W stanie obecnym istnieje wyłącznie nieutwardzona droga gruntowa. Wnioskodawczyni posiada wydane warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej, jednak także nie przystąpiła do ich wykonania. Wydane warunki na przyłączenie do sieci energetycznej i gazowej na chwilę obecną wymagają odnowienia, ponieważ upłynął termin ich ważności. Przedmiotowe działki nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych podatnika. Wnioskodawczyni nigdy nie uzyskała dochodu z najmu lub dzierżawy opisanych we wniosku nieruchomości oraz nie posiada tytułu prawa własności żadnej innej nieruchomości. Nigdy też nie zbywała ani nie nabywała jakichkolwiek innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nie zamierza dokonywać podziału działki lub ubiegać się o pozwolenie na budowę przed sprzedażą działki. Wnioskodawczyni nie planuje dokonywania żadnych czynności w odniesieniu do działki 1, które wymagałyby wydania pozwoleń lub decyzji administracyjnych. Wnioskodawczyni ewentualnie odnowi wydane warunki na przyłączanie do sieci energetycznej i gazowej. Wnioskodawczyni nie korzystała z pośredników ani pełnomocników. Na przedmiotową nieruchomość są potencjalni nabywcy (deweloper oraz jedna osoba fizyczna). Wnioskodawczyni nie zawarła jednak z nikim umowy przedwstępnej. W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni nie udzieliła żadnych pełnomocnictw. Wnioskodawczyni zawarła umowę z biurem nieruchomości, jednak nie jest to umowa na wyłączność, dzięki czemu umożliwia samodzielną sprzedaż bez pośrednictwa biura nieruchomości. Wnioskodawczyni rozważa rozwiązanie przedmiotowej umowy z biurem nieruchomości. Potencjalny nabywca został samodzielnie pozyskany przez Wnioskodawczynię, a nie przez biuro nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działki niezabudowanej nr 1 oraz udziału w drodze dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 2 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości), która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Czynności jakie wykonała Wnioskodawczyni z zamiarem realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych nie pozwalają na uznanie, że w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg czynności świadczący o zorganizowanym i celowym działaniu z zamierzeniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (udziału w nieruchomości). W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że nieruchomości (udziału w nieruchomości), które Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny w dniu 21 lutego 2014 r. i które planuje sprzedać stanowią dla Wnioskodawczyni majątek osobisty. Mając zatem na uwadze przywołany stan prawny jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawczynię działań należy uznać, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą – handlową, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki nr 1 oraz udziału w działce nr 2 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż działki oraz udziału w działce można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni korzysta/będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działki nr 1 oraz udziału w działce nr 2 nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działki niezabudowanej nr 1 oraz udziału w drodze dojazdowej zlokalizowanej na działce nr 2 nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji nie działa/nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odpowiedzi na prośbę Wnioskodawczyni zawartą w piśmie z dnia 14 stycznia 2021 r. w sprawie przyśpieszenia rozpatrzenia sprawy dotyczącej wydania indywidulanej interpretacji podatkowej, tutejszy organ uprzejmie informuje, że interpretacje indywidualne wydaje się w terminie wynikającym z art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) w zw. z art. 31g ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842; dalej: uCOVID).

Zgodnie z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4.

Jednocześnie na podstawie art. 31g ust. 1 uCOVID, w przypadku wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej złożonych i nierozpatrzonych do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw oraz złożonych od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, przedłuża się o 3 miesiące.

Na mocy art. 31g ust. 3 uCOVID minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać w przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin do wydania interpretacji indywidualnej, o którym mowa w art. 14d § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, o dalsze okresy, nie więcej jednak niż o 3 miesiące, uwzględniając skutki wywołane COVID-19.

Należy wyjaśnić, że wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej są rozpatrywane w kolejności – według daty wpływu. Tym samym interpretacje wydawane są w ustawowych terminach zgodnie z kolejnością wpływu do tutejszego organu.

Należy podkreślić, że Krajowa Informacja Skarbowa dokłada wszelkich starań, aby rozstrzygnięcia wydawane były w możliwie najszybszym terminie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin