2021.03.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-2.4012.45.2021.1.MŻA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.45.2021.1.MŻA
z 22 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2021 r. (data wpływu29 stycznia 2021 r.)o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresieopodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątku Spółki– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął ww. wnioseko wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży składników majątku Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A. S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką zależną X. S.A. – (…) działającego na polskim rynku (…) w Europie Środkowej i Wschodniej. Spółka powstała w 1993 roku i na początku nazywała się Y. S.A.

W 2015 roku podjęta została decyzja o konsolidacji aktywów (…) związanych z wytwarzaniem energii w OZE w B. S.A. (dalej: Grupa). Obecnie Grupa administruje (…) Grupa realizuje projekty rozwojowe koncentrujące się na wykorzystaniu energii wiatru, wody oraz słońca (fotowoltaika).

Podstawowymi dziedzinami działalności Grupy są wytwarzanie energii elektrycznej z Odnawialnych Źródeł Energii (OZE), świadczenie usług na Rynku Mocy oraz Regulacyjnych Usług Systemowych(na mocy umowy z C. S.A.).

Strategia Grupy zakłada utrzymanie wiodącej pozycji dostawcy Regulacyjnych Usług Systemowych oraz osiągnięcie pozycji krajowego lidera w zakresie produkcji energii odnawialnej wytwarzanej z wiatru i wody. Głównymi kierunkami rozwoju Wnioskodawcy są inwestycje w dziedzinie energetyki wiatrowej, fotowoltaiki oraz wykorzystanie małych elektrowni wodnych.

W dniu 24 listopada 2010 r. Wnioskodawca nabyła od niezależnej spółki D. Sp. z o.o. (dalej: Sprzedający) Elektrociepłownię (…) (dalej: Elektrociepłownia) w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w której miała prowadzić działalność w zakresie produkcji energii elektrycznej i cieplnej z wykorzystaniem paliwa ekologicznego wytwarzanego zużyciem roślin energetycznych. Sprzedający przed planowaną transakcją uzyskał interpretację Ministra Finansów z dnia 16 listopada 2010 r. sygn. IBPP1/443-929/10/BM, w której potwierdzono, że planowana sprzedaż Elektrociepłowni będzie stanowiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie będzie podlegać temu podatkowi. W złożonym wniosku o wydanie interpretacji podatkowej D. Sp. z o.o. zwrócił uwagę, że prowadzi dwa zasadnicze rodzaje działalności.Pierwsza z nich polega na wytwarzaniu paliwa ekologicznego z użyciem roślin energetycznych z własnej plantacji, sprzedaży sadzonek roślin energetycznych oraz świadczeniu usług rozdrabniania gałęzi i odpadów drzewnych. Działalność ta jest prowadzona w miejscowości (…).Druga dotyczy produkcji energii elektrycznej w Elektrociepłowni. W 2008 r. dokonał on zakupu budynków byłej (…) i rozpoczął realizację inwestycji w postaci modernizacji zakupionych nieruchomości w celu uruchomienia Elektrociepłowni. Elektrociepłownia miała prowadzić produkcję energii w skojarzeniu z wykorzystaniem wspomnianego paliwa ekologicznego. Od sierpnia do31 grudnia 2009 r. Sprzedający dokonywał testów i rozruchu próbnego Elektrociepłowni, a z początkiem 2010 r. uruchomił produkcję energii elektrycznej zasilanej paliwem ekologicznym tj. paliwem uzyskiwanym ze źródeł odnawialnych. Ze względu na stosunkowo niewielką skalę prowadzonej działalności nie podjęto decyzji o formalnym wyodrębnieniu Elektrociepłowni od pozostałej działalności prowadzonej w ramach spółki Sprzedającego w postaci samobilansującego oddziału lub wydziału. Jednak ze względu na fakt prowadzenia dwóch odrębnych rodzajów działalności w ramach jednego podmiotu (prowadzenie plantacji i wytwarzania paliwa ekologicznego oraz produkcja energii elektrycznej w elektrociepłowni) do każdej z nich można przyporządkować organizacyjnie i finansowo związane z nimi aktywa materialne i niematerialne, zobowiązania oraz pracowników. Zadanie to ułatwiał fakt prowadzenia każdej z wymienionych rodzajów działalności w dwóch różnych miejscach (wytwórni paliwa w miejscowości (…) oraz Elektrociepłowni w (…). Przedmiot planowanej transakcji został określony we wniosku o wydanie interpretacji jako zespół następujących składników majątkowych:

prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z własnością, posadowionych na niej budynków, budowli oraz obiektów małej architektury oraz wszelkich innych na trwałe z gruntem związanych naniesień,
prawo własności rzeczy ruchomych (środków trwałych oraz innych rzeczy) wykorzystywanych przez Sprzedającego,
zapas surowców umożliwiających prowadzenie produkcji przez pewien okres ponabyciu Elektrociepłowni,
wszelkie prawa własności intelektualnej, prawa własności przemysłowej, w tym dokumentację techniczną,
wierzytelności i inne prawa z umów handlowych, najmu, dzierżawy, umów na dostawę mediów i innych umów zawartych przez Sprzedającego, w tym umów o dostarczanie energii, zaopatrzenia w surowce, wydzierżawianie lub wynajem majątku,
wszelkie roszczenia, w tym z tytułu gwarancji i rękojmi, jakie przysługują Sprzedającemu wobec osób trzecich w związku z tytułami wspomnianymi powyżej,
księgi, rejestry, umowy, wykazy i inne dokumenty służące prowadzeniu działalności przez Elektrociepłownię,
wszelkie przedpłaty i depozyty dokonane przez klientów Sprzedającego,
wszelkie decyzje, koncesje, zezwolenia i decyzje administracyjne, które w ramach obowiązującego prawa mogą być przedmiotem obrotu,
w ramach transakcji nabywca miał przejąć w trybie art. 519 Kodeksu Cywilnego prawa i obowiązki z umów związanych z prowadzeniem Elektrociepłowni (z wyłączeniem odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania powstałe przed dniem nabycia Elektrociepłowni). Zobowiązania miały wynikać z oświadczeń złożonych przez Sprzedającego, które umożliwiłyby właściwe określenie ich wartości na dzień zakupu Elektrociepłowni. Z zadłużenia podlegającego przejęciu zostały wyłączone pożyczki udzielone Elektrociepłowni przez wspólnika, z jednoczesną gwarancją, że wspólnik nie będzie się domagał spłaty udzielonej pożyczki z majątku wchodzącego w skład nabywanej Elektrociepłowni.

Ponadto zgodnie z art. 23¹ Kodeksu Pracy pracownicy Elektrociepłowni z chwilą jej nabycia mieli stać się pracownikami Wnioskodawcy.

Po nabyciu Elektrociepłowni Spółka planowała jej docelową modernizację. W tym celu zawarła w dniu 15 grudnia 2010 r. umowę z E. Sp. z o.o. na wykonanie koncepcji modernizacji Elektrociepłowni i po jej odbiorze Zarząd Spółki zatwierdził Operacyjny Plan Inwestycji dla Wnioskodawcy na rok 2011 z perspektywą do roku 2015, w którym zostało utworzone celowe zadanie inwestycyjne o (…) na wydatki związane z modernizacją Elektrociepłowni. Spółka mimo poniesienia określonych nakładów inwestycyjnych, nie sfinalizowała ostatecznie projektowanych prac modernizacyjnych Elektrociepłowni, a także nie uruchomiła produkcji energii elektrycznej, czy też ciepła.

Wnioskodawca, postanowiła dokonać zbycia przedmiotowej Elektrociepłowni w dniu 3 sierpnia 2011r. została zawarta pomiędzy Spółką, a F. Sp. z o.o. przedwstępna (warunkowa) umowa zbycia Elektrociepłowni w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W ramach przygotowań do sfinalizowania transakcji zbycia ElektrociepłowniWnioskodawca uzyskał indywidualną interpretację podatkową z dnia 24 sierpnia 2011 r., wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPP1-443-1059/11-3/EK potwierdzającą, że przedmiotem planowanej sprzedaży Elektrociepłowni będzie opisany we wniosku zespół składników stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zewzględu na stosunkowo niewielką skalę działalności prowadzonej przez Elektrociepłownię nie podjęto decyzji o jej formalnym wyodrębnieniu w ramach pozostałej działalności prowadzonej przez Spółkę, w postaci samobilansującego oddziału. W okresie od zakupu przedsiębiorstwa do dnia potencjalnej sprzedaży Elektrociepłownia była poddawana modernizacji i w związku ztym nie wytwarzała energii elektrycznej. Jednak ze względu na fakt odrębności prowadzonej przez Elektrociepłownię działalności oraz sam fakt jej lokalizacji poza siedzibą Spółki przyporządkowano do niej organizacyjnie i finansowo związane z nią aktywa materialne i niematerialne, zobowiązania oraz pracowników. Zadanie to ułatwiał fakt, żeSpółka prowadziła kwalifikację kosztów w oparciu o miejsce ich powstania. Każda faktura dotycząca bieżącej działalności oraz modernizacji była opisywana i przyporządkowana doElektrociepłowni. Podobnie odpowiednie koszty pracownicze były alokowane doElektrociepłowni. Wrezultacie Spółka była w stanie w sposób rzetelny określić zobowiązania i należności związane wyłącznie z działalnością prowadzoną w Elektrociepłowni.

Elektrociepłownia stanowiła zatem zorganizowaną całość, która zarówno przed zakupem od D. Sp. z o.o., jak i po nabyciu jej przez Spółkę mogła funkcjonować samodzielnie.

Zgodnie z wstępnymi ustaleniami z potencjalnym nabywcą przedmiotem zbycia miały być następujące składniki majątkowe Elektrociepłowni:

prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z własnością posadowionych na niej budynków, budowli oraz obiektów małej architektury oraz wszelkich innych na trwale z gruntem związanych naniesień,
prawo własności rzeczy ruchomych (środków trwałych oraz innych rzeczy) wykorzystywanych przez Elektrociepłownię wraz z nakładami poczynionymi do dnia sprzedaży,
wszelkie prawa własności intelektualnej, prawa własności przemysłowej, w tym dokumentacja techniczna,
wierzytelności i inne prawa z umów handlowych, najmu, dzierżawy, na dostawę mediów i innych umów związanych z prowadzeniem Elektrociepłowni, w tym umów o dostarczenie energii, zaopatrzenia w surowce, wydzierżawienia lub wynajmu majątku, w trybie art. 519 Kodeksu Cywilnego,
wszelkie roszczenia, w tym z tytułu gwarancji i rękojmi, jakie przysługują Spółce wobec osób trzecich w związku z tytułami wspomnianymi powyżej,
wszelkie przedpłaty i depozyty dokonane przez klientów Spółki, które są związane z Elektrociepłownią,
wszelkie decyzje, koncesje, zezwolenia i decyzje administracyjne które w ramach obowiązującego prawa mogą być przedmiotem obrotu,
księgi, rejestry wykazy umowy i inne dokumenty źródłowe dotyczące prowadzenia działalności w ramach Elektrociepłowni.

Zgodnie z przyjętymi założeniami na dzień zbycia Elektrociepłownia miała nie posiadać żadnych zobowiązań do spłaty. Ponadto zgodnie z art. 23¹ Kodeksu Pracy pracownicy przyporządkowani do Elektrociepłowni na dzień zawarcia umowy sprzedaży mieli stać się pracownikami nabywcy. Nabywca miał być odpowiedzialny za wszelkie płatności związane z pracownikami, jakie staną się wymagalne i płatne po dniu nabycia Elektrociepłowni, chyba że płatności te będą wynikały z działania lub zaniechania Spółki mającego miejsce przed tym dniem.

W istocie więc, tak określony przedmiot planowanej przez Spółkę transakcji, co do zasady pokrywał się z tym, co Spółka nabyła wcześniej od spółki D. Sp. z o.o. w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konsekwentnie więc, nie dziwi fakt, że również w przypadku planowanej transakcji organ interpretacyjny potwierdził, że przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Planowana transakcja zbycia Elektrowni nie doszła jednak do skutku i obecnie Spółka dalej rozważa opcję zbycia aktywów stanowiących majątek Elektrociepłowni niezależnemu nabywcy.

Spółka zamierza skoncentrować się na produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w postaci wiatru, wody oraz słońca.

Istotne znaczenie dla podjęcia przedmiotowej decyzji mają również wyniki i konkluzje analiz oraz opracowań, przygotowanych wewnętrznie przez Spółkę, czy też zleconych firmom zewnętrznym, odnośnie opłacalności prowadzenia modernizacji Elektrociepłowni, biorąc pod uwagę jej obecny stan techniczny, trendy rozwoju i wymagania rynku produkcji ciepła i energii elektrycznej, jak również realia lokalnego rynku.

Od chwili nabycia Elektrociepłowni w 2010 roku do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie uruchomił w Elektrociepłowni, zarówno produkcji samej energii elektrycznej, jak również produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu z ciepłem, co nie było i nie jest możliwe obecnie z uwagi na brak bloku ciepłowniczego. Na chwilę obecną Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej na terenie i z wykorzystaniem majątku Elektrociepłowni, ogranicza się wyłącznie do zabezpieczenia, ochrony i administrowania majątkiem Elektrociepłowni, w tym dokonywania niezbędnych przeglądów i czynności w zakresie obiektów budowlanych, które wynikają z obowiązujących przepisów prawa.

Biorąc pod uwagę, że w ramach Elektrociepłowni Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej, nie zatrudnia również pracowników do obsługi jej obiektów. Zaangażowanie pozostałych pracowników Spółki na potrzeby Elektrociepłowni ogranicza się do administrowania ochroną obiektów i zabezpieczaniem majątku.

Powołany w Spółce Zespół Projektowy dotyczący „(…)” ocenił wg stanu już na 2017 r., że nie było i nie jest opłacalne dla Spółki uruchomienie produkcji energii elektrycznej i ciepła w Elektrociepłowni w szczególności z uwagi na brak istniejących ciągów ciepłowniczych oraz odbiorców ciepła, a opcja związana z jej modernizacją – zgodnie z przeprowadzonymi wyliczeniami – nawet przy hipotetycznym założeniu przejęcia rynku ciepła w (…) jest trwale nierentowna. Konsekwentnie więc, Zespół rekomendował przekazanie aktywów Elektrociepłowni w ramach Grupy do linii biznesowej zajmującej się produkcją ciepła, a w przypadku braku takiej możliwości do sprzedaży nieruchomości, na której zlokalizowana jest Elektrociepłownia. Do przekazania aktywów Elektrociepłowni w ramach Grupy nie doszło, tym samym Spółka zastanawia się nad sprzedażą nieruchomości, która z uwagi na jej lokalizację, dostępność komunikacyjną, sąsiedztwo i otoczenie oraz uzbrojenie (w tym uwzględniając fakt, że na jej terenie znajduje się rozdzielnia średniego napięcia), może stanowić atrakcyjny teren inwestycyjny pod działalność inną niż produkcja energii elektrycznej, czy ciepła. Jak wynika z dotychczasowych doświadczeń, pozyskanie inwestora zainteresowanego nabyciem Elektrociepłowni i kontynuowania w niej produkcji energii elektrycznej, czy ciepła, jest na obecną chwilę raczej mało prawdopodobne, szczególnie z uwagi na stan techniczny majątku i konieczność przeprowadzenia kosztownych prac związanych z modernizacją, czy wręcz odtworzeniem niezbędnej infrastruktury technicznej.

Spółka zleciła dodatkowo w 2020 r. spółce zależnej G. Sp. z o.o. przygotowanie raportu z zakresie oceny stanu technicznego Elektrociepłowni. W wyniku przeprowadzonych prac ustalono, że:

Obecny stan techniczny Elektrociepłowni, jak również stan formalno-prawny, w tym m.in. brak ważnej decyzji wyrażającej zgodę na emisję gazów i pyłów do atmosfery uniemożliwia jej ruch, a tym samym prowadzenie jakiejkolwiek eksploatacji produkcyjnej tego źródła wytwórczego. Ewentualne jej uruchomienie techniczne po jej długoletnim przestoju, musi zostać poprzedzone wykonaniem szeregu prac kontrolnych oraz jest uwarunkowane koniecznością realizacji prac remontowo-modernizacyjnych dopuszczających ją do ewentualnej eksploatacji. Jednocześnie nie można zagwarantować, że rozruch Elektrociepłowni zakończy się sukcesem i umożliwi jej prawidłowe i stabilne funkcjonowanie jako źródła wytwórczego.
Elektrociepłownia, w sensie technicznym, mogłaby być zdolna do wytwarzania energii elektrycznej, ale tylko i wyłącznie pod warunkiem uprzedniego wykonania całego programu prac przygotowawczych (w tym inspekcji urządzeń), których tylko wstępny koszt należy szacować na ok. 700 - 800 tys. zł. Dodatkowo należy zauważyć, że oprócz kosztów programu przygotowawczego niezbędne będzie poniesienie kosztów szacowanych na ok. 990 tys. zł rocznie w okresie trzech pierwszych lat funkcjonowania Elektrociepłowni na wykonywanie bieżących napraw i wymian wynikających z awaryjności urządzeń, które nie były eksploatowane ponad 10 lat i nie były objęte dozorem UDT.
Aby wykorzystać pełen potencjał wytwórczy Elektrociepłowni oraz zapewnić długotrwałą, bezpieczną i bezawaryjną pracę instalacji, należy przeprowadzić gruntowną modernizację wszystkich układów i elementów wchodzących w jej skład, w tym również wybudować sieć przesyłową do odbiorców ciepła. Jednak wymagane nakłady inwestycyjne rzędu 70 mln zł na jej modernizację pozbawiają sensu ekonomicznego taki scenariusz przebudowy i dostosowania Elektrociepłowni do wprowadzanych w najbliższych latach przepisów, norm emisyjnych i efektywnościowych.

Z uwagi na fakt, że Spółka po nabyciu Elektrociepłowni nie uruchomiła w niej produkcji energii elektrycznej, nie posiada również ważnej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej na to źródło wytwórcze.

Jak wynika z przytoczonych powyżej analiz i raportów technicznych obecny stan techniczny Elektrociepłowni, a także ponad 10 letni okres przestoju w pracy uniemożliwia jej uruchomienie na chwilę obecną, o ile nie zostaną przeprowadzone bardzo kosztowne prace modernizacyjne, których wysokość czyni tę inwestycję nieopłacalną.

Uwzględniwszy, że stan faktyczny w zakresie infrastruktury Elektrociepłowni opisany we wcześniejszych wnioskach o wydanie interpretacji podatkowych, czy to przez Spółkę, czy sprzedającego zdecydowanie różni się od obecnego, może być podstawą odmiennych wniosków w zakresie uznania, czy majątek Elektrociepłowni przeznaczony do zbycia stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, czy też nie.

Zgodnie z wstępnymi ustaleniami przedmiotem zbycia będą następujące składniki majątkowe wchodzące w skład Elektrociepłowni:

prawo wieczystego użytkowania gruntów, na których zlokalizowana jest Elektrociepłownia,
własność budynku Elektrociepłowni (magazyn biomasy i kotłownia), budowli (m.in. komin żelbetonowy, plac fabryczny, przyłącza, ogrodzenia) oraz maszyn i urządzeń (m.in. turbozespoły i turbopompy, kotły, pompy wirowe, wyciągi, układy zabezpieczające, wentylatory, suwnice, podajniki, zbiorniki, transformatory, rozdzielnie i nastawnie, baterie kondensatorów) oraz obiektów małej architektury, a także wszelkich innych trwale z gruntem związanych naniesień,
dokumentacja techniczna i obiektowa.

Elektrociepłownia nie posiada żadnych zapasów surowcowych. Przewiduje się, że na dzień zbycia Elektrociepłownia nie będzie posiadała żadnych zobowiązań do spłaty. Wskutek zawarcia transakcji nie dojdzie do przejęcia jakichkolwiek umów z dostawcami, czy odbiorcami, za wyjątkiem umowy dotyczącej wynajmu miejsca na kominie.

Ze względu na stosunkowo niewielką skalę działalności prowadzonej przez Elektrociepłownię nie podjęto decyzji o jej formalnym wyodrębnieniu w ramach pozostałej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, w postaci samobilansującego oddziału. W okresie od zakupu przedsiębiorstwa do dnia dzisiejszego nie nastąpił fizyczny rozruch Elektrociepłowni i w związku z tym nie wytwarzano energii elektrycznej. Brak uruchomienia Elektrociepłowni podyktowany został względami ekonomicznymi. Jednak ze względu na fakt odrębności prowadzonej przez Elektrociepłownię (…) działalności oraz jej lokalizacji poza siedzibą Spółki, przyporządkowano do niej organizacyjnie i finansowo związane z nią aktywa materialne i niematerialne oraz zobowiązania. Zadanie to ułatwia fakt, że Spółka prowadzi kwalifikację kosztów w oparciu o miejsce ich powstania. Każda faktura dotycząca bieżącej działalności oraz modernizacji była opisywana i przyporządkowana do Elektrociepłowni.

W rezultacie Spółka jest w stanie w sposób rzetelny określić zobowiązania i należności związane wyłącznie z działalnością Elektrociepłowni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy składniki majątku Spółki, opisane w przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym i przeznaczone do sprzedaży, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i w związku z czym ich sprzedaż podlega temu podatkowi na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej VAT) opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z opodatkowania tym podatkiem wyłączono transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 ust. 1 VAT). W art. 2 pkt 27e VAT ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że w celu uznania danego zespołu składników (materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinny być spełnione łącznie następujące warunki:

istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Uznanie zatem danego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wymaga udowodnienia, że zespół ten odznacza się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Istotne jest przy tym wykazanie, że składniki te pełniły taką rolę w już istniejącym przedsiębiorstwie.

W opinii Spółki w przedmiotowym przypadku nie można mówić, że mamy do czynienia ztakim właśnie zespołem składników, którego funkcjonowanie spełniałoby przesłanki odrębności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej wraz z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W wyroku NSA z 24 listopada 2016 r. sygn. I FSK 1316/15 sąd stwierdził, że ,,zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, owa „niezależność prowadzenia działalności gospodarczej” powinna być więc rozumiana w ten sposób, że „zespół składników majątkowych” posiada zdolność doprowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Na gruncie art. 2 pkt 27e VAT cechę powyższą odzwierciedla wskazanie na wyodrębnienie zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Ponownie zaakcentować zatem należy, iż nie chodzi tu o zespół składników majątkowych, które po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będą mogły funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział itp.), a o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny dosamodzielnego funkcjonowania w takim charakterze”.

Jak wynika z przytoczonych w opisie stanu faktycznego analiz i ekspertyz technicznych obecny stan techniczny Elektrociepłowni, jak również stan formalno-prawny, w tym m.in. brak ważnej decyzji wyrażającej zgodę na emisję gazów i pyłów do atmosfery uniemożliwia jej rozruch, a tym samym prowadzenie jakiejkolwiek eksploatacji produkcyjnej tego źródła wytwórczego. Ewentualne jej uruchomienie techniczne po długoletnim przestoju, musi zostać poprzedzone wykonaniem szeregu prac kontrolnych oraz jest uwarunkowane koniecznością realizacji prac remontowo-modernizacyjnych dopuszczających jądoewentualnej eksploatacji. Jednocześnie nie można zagwarantować, że rozruch Elektrociepłowni zakończy się sukcesem i umożliwi jej prawidłowe i stabilne funkcjonowanie jako źródła wytwórczego. Konsekwentnie więc trudno odpowiedzialnie twierdzić, że zespół składników majątkowych wchodzących w skład Elektrociepłowni, jakkolwiek wyodrębniony organizacyjnie może samodzielnie realizować funkcje przedsiębiorstwa produkującego energię elektryczną, czy też energię cieplną.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że taki zespół składników musi samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym, czyli móc utrzymać się na rynku, zapewniając sobie odpowiedni poziom zysku. Z cytowanych wcześniej raportów i analiz wynika, że aby wykorzystać pełen potencjał wytwórczy Elektrociepłowni oraz zapewnić długotrwałą, bezpieczną i bezawaryjną pracę instalacji, należy przeprowadzić gruntowną modernizację wszystkich układów ielementów wchodzących w jej skład, w tym również wybudować sieć przesyłową doodbiorców ciepła. Jednak nakłady inwestycyjne rzędu 70 mln zł na jej modernizację pozbawiają sensu ekonomicznego taki scenariusz przebudowy i dostosowania Elektrociepłowni do wprowadzanych w najbliższych latach przepisów, norm emisyjnych iefektywnościowych. Skoro nakłady na takim poziomie, warunkujące poprawną pracę Elektrociepłowni pozbawiają sensu ekonomicznego taką inwestycję, tym samym nie można uznać, że jest ona w stanie samodzielnie funkcjonować i utrzymać się na rynku jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Określone powyżej przesłanki uznania danego zespołu składników majątku muszą zaistnieć wszystkie łącznie, co potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji podatkowej z dnia 22 maja 2020 r. sygn.0114-KDIP1-1.4012.133.2020.5.EW -warunkiem uznania tego zespołu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest łączne spełnienie przesłanek odrębności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej wraz zmożliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Niezaistnienie którejkolwiek z wyżej przedstawionych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27 VAT. Stwierdził też, że wcelu uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie wystarczy jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, gdyż musi ona posiadać pełną odrębność, konieczną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Jeśli więc, w przedmiotowej sytuacji objętej wnioskiem Spółki o wydanie pisemnej interpretacji podatkowej nie zostały spełnione przesłanki samodzielnego funkcjonowania wobrocie gospodarczym, jak również nie została spełniona przesłanka zupełności iwystarczalności zespołu składników do pełnienia funkcji przedsiębiorstwa, bezcelowym jest analiza, czy zostały spełnione pozostałe przesłanki, gdyż wszystkie te przesłanki muszą być spełnione łącznie, a tym samym brak spełnienia chociaż jednej z nich oznacza, że dany zespół składników nie może stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”). W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15).

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Ze złożonego wniosku wynika, że wdniu 24 listopada 2010 r. Wnioskodawca nabył od niezależnej spółki D Sp. z o.o. (dalej: Sprzedający) Elektrociepłownię (…) (dalej: Elektrociepłownia) w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w której miała prowadzić działalność w zakresie produkcji energii elektrycznej i cieplnej z wykorzystaniem paliwa ekologicznego wytwarzanego z użyciem roślin energetycznych.

Spółka zleciła dodatkowo w 2020 r. spółce zależnej G. Sp. z o. o . przygotowanie raportu z zakresie oceny stanu technicznego Elektrociepłowni. W wyniku przeprowadzonych prac ustalono, że:

Obecny stan techniczny Elektrociepłowni, jak również stan formalno-prawny, w tym m.in. brak ważnej decyzji wyrażającej zgodę na emisję gazów i pyłów do atmosfery uniemożliwia jej ruch, a tym samym prowadzenie jakiejkolwiek eksploatacji produkcyjnej tego źródła wytwórczego. Ewentualne jej uruchomienie techniczne po jej długoletnim przestoju, musi zostać poprzedzone wykonaniem szeregu prac kontrolnych oraz jest uwarunkowane koniecznością realizacji prac remontowo-modernizacyjnych dopuszczających ją do ewentualnej eksploatacji. Jednocześnie nie można zagwarantować, że rozruch Elektrociepłowni zakończy się sukcesem i umożliwi jej prawidłowe i stabilne funkcjonowanie jako źródła wytwórczego.
Elektrociepłownia, w sensie technicznym, mogłaby być zdolna do wytwarzania energii elektrycznej, ale tylko i wyłącznie pod warunkiem uprzedniego wykonania całego programu prac przygotowawczych (w tym inspekcji urządzeń), których tylko wstępny koszt należy szacować na ok. 700 - 800 tys. zł. Dodatkowo należy zauważyć, że oprócz kosztów programu przygotowawczego niezbędne będzie poniesienie kosztów szacowanych na ok. 990 tys. zł rocznie w okresie trzech pierwszych lat funkcjonowania Elektrociepłowni na wykonywanie bieżących napraw i wymian wynikających z awaryjności urządzeń, które nie były eksploatowane ponad 10 lat i nie były objęte dozorem UDT.
Aby wykorzystać pełen potencjał wytwórczy Elektrociepłowni oraz zapewnić długotrwałą, bezpieczną i bezawaryjną pracę instalacji, należy przeprowadzić gruntowną modernizację wszystkich układów i elementów wchodzących w jej skład, w tym również wybudować sieć przesyłową do odbiorców ciepła. Jednak wymagane nakłady inwestycyjne rzędu 70 mln zł na jej modernizację pozbawiają sensu ekonomicznego taki scenariusz przebudowy i dostosowania Elektrociepłowni do wprowadzanych w najbliższych latach przepisów, norm emisyjnych i efektywnościowych.

Zgodnie z wstępnymi ustaleniami przedmiotem zbycia będą następujące składniki majątkowe wchodzące w skład Elektrociepłowni:

prawo wieczystego użytkowania gruntów, na których zlokalizowana jest Elektrociepłownia,
własność budynku Elektrociepłowni (magazyn biomasy i kotłownia), budowli (m.in. komin żelbetonowy, plac fabryczny, przyłącza, ogrodzenia) oraz maszyn i urządzeń (m.in. turbozespoły i turbopompy, kotły, pompy wirowe, wyciągi, układy zabezpieczające, wentylatory, suwnice, podajniki, zbiorniki, transformatory, rozdzielnie i nastawnie, baterie kondensatorów) oraz obiektów małej architektury, a także wszelkich innych na trwale z gruntem związanych naniesień,
dokumentacja techniczna i obiektowa.

W rezultacie Spółka jest w stanie w sposób rzetelny określić zobowiązania i należności związane wyłącznie z działalnością Elektrociepłowni.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czyskładniki majątku przeznaczone do sprzedaży nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w związku z czym ich sprzedaż podlega podatkowi od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca Spółka po nabyciu Elektrociepłowni nie uruchomiła w niej produkcji energii elektrycznej, nie posiada również ważnej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej na to źródło wytwórcze. Ponadto jak wynika z przytoczonych analiz i raportów technicznych obecny stan techniczny Elektrociepłowni, a także ponad 10 letni okres przestoju w pracy uniemożliwia jej uruchomienie na chwilę obecną, o ile nie zostaną przeprowadzone bardzo kosztowne prace modernizacyjne, których wysokość czyni tę inwestycję nieopłacalną.

Co również istotne, Elektrociepłownia nie posiada żadnych zapasów surowcowych. Sprzedający przewiduje, że na dzień zbycia Elektrociepłownia nie będzie posiadała żadnych zobowiązań do spłaty. Wskutek zawarcia transakcji nie dojdzie do przejęcia jakichkolwiek umów z dostawcami, czy odbiorcami, za wyjątkiem umowy dotyczącej wynajmu miejsca na kominie.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w ramach Elektrociepłowni Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej, nie zatrudnia również pracowników do obsługi jej obiektów. Zaangażowanie pozostałych pracowników Spółki na potrzeby Elektrociepłowni ogranicza się do administrowania ochroną obiektów i zabezpieczaniem majątku.

Dla oceny odrębności funkcjonalnej istotne jest, czy zespół składników majątkowych i jego struktura organizacyjna pozwalają na samodzielną realizację zadań, do których zostały przypisane. Jak wskazano powyżej, wyodrębnienie funkcjonalne należy bowiem rozumieć jako możliwość funkcjonowania jako niezależny podmiot gospodarczy. Oznacza to, że analizowany zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle powiązany, aby po wydzieleniu możliwe było prowadzenie działalności gospodarczej, analogicznej (idealnie takiej samej) do tej, która do czasu wydzielenia była prowadzona w ramach spółki z wykorzystaniem tych składników majątku.

Odnosząc powyższe do okoliczności sprawy, należy wskazać, żeod chwili nabycia Elektrociepłowni w 2010 r.,Wnioskodawca nie uruchomił w Elektrociepłowni zarówno produkcji samej energii elektrycznej, jak również produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu z ciepłem, co nie było i nie jest możliwe obecnie z uwagi na brak bloku ciepłowniczego. W związku z powyższym nie można uznać, że zespół składników majątkowych i jego struktura organizacyjna pozwalają na samodzielną realizację zadań, do których zostały przypisane i pozwalają na jego funkcjonowanie jako niezależnego podmiotu gospodarczego.

Jak wskazano powyżej, aby część mienia przedsiębiorstwa, będąca przedmiotem sprzedaży, mogła być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa powyższe kryteria wydzielenia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego muszą zachodzić na tych trzech płaszczyznach łącznie, a brak zaistnienia któregokolwiek z nich wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Mając na uwadze powyższe, skoro nie zostaną spełnione wszystkie kryteria łącznie, to planowana sprzedaż składników majątku Spółki nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż składników majątkowych wchodzących w skład Elektrociepłowni tj.: prawo wieczystego użytkowania gruntów, na których zlokalizowana jest Elektrociepłownia, własność budynku Elektrociepłowni (magazyn biomasy i kotłownia), budowli (m.in. komin żelbetonowy, plac fabryczny, przyłącza, ogrodzenia), maszyn i urządzeń (m.in. turbozespoły i turbopompy, kotły, pompy wirowe, wyciągi, układy zabezpieczające, wentylatory, suwnice, podajniki, zbiorniki, transformatory, rozdzielnie i nastawnie, baterie kondensatorów) oraz obiektów małej architektury, a także wszelkich innych trwale z gruntem związanych naniesień jak również dokumentacja techniczna i obiektowa będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenia odrębne, niestanowiące zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym planowana sprzedaż składników majątku Spółki nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Zatem, będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul.(…)za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin