Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.879.2020.2.AA
z 4 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia strat oddziałów Spółki w Rumunii w związku z likwidacją tych oddziałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia strat oddziału Spółki w Rumunii w związku z likwidacją tego oddziału.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem komandytariuszem (…) spółka komandytowa (w skrócie (…)). Przychody i koszty podatkowe Wnioskodawcy z tytułu udziału w (…). rozliczane są proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku zgodnie z art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od roku (…) działała na terenie Rumunii poprzez (…) Oddziały, które zostały zamknięte w roku 2020. Oddziały stanowiły zakłady w rozumieniu Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 109, poz. 530).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz art. 25 UPO Oddziały podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terenie Rumunii. Przychody i koszty związane z działalnością oddziałów pozostawały bez wpływu na rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy w Polsce. Działalność prowadzona na terenie Rumunii przynosiła straty i dlatego (…) postanowiła zamknąć oddziały, co nastąpiło formalnie poprzez wykreślenie z rumuńskiego rejestru sądowego w dniach (…).

Ostatnim okresem rozliczeniowym zakładów zagranicznych w podatku dochodowym był niepełny rok 2020 r.

Straty oddziałów nie zostały przed ich likwidacją rozliczone w Rumunii.

W momencie utworzenia oddziałów zagranicznych (…) działała w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą (…) Dnia (…) roku (…) uległa przekształceniu w (…) sp. k.

Wnioskodawca, będący wspólnikiem, komandytariuszem (…), rozlicza się z uzyskanych dochodów ze spółki komandytowej na podstawie art. 30c updof.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że (…) postanowiła, że status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych uzyska z dniem 1.05.2021 r.

W okresie od 01.01.2021 do 30.04.2021 przychody i koszty związane z uczestnictwem w spółce komandytowej będą rozliczone według zasad obowiązujących przed zmianą przepisów przez poszczególnych wspólników spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o rozstrzygnięcie w sprawie w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2020 r. oraz w stanie prawnym obowiązującym od 01.01.2021.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych rozliczyć straty zlikwidowanych przez (…) oddziałów zagranicznych w Rumunii poniesione w okresie 28.05.2019-31.12.2019 oraz za okres prowadzonej działalności w 2020 r. zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350)?

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on mógł rozliczyć straty zlikwidowanych przez (…) oddziałów zagranicznych na podstawie art. 9 pkt 3 updof, w związku z brakiem możliwości rozliczenia tych strat przez Oddziały w Rumunii.

Straty mogą zostać odliczone od dochodów uzyskanych w Polsce z danego źródła dochodów w rozliczeniach podatkowych składanych za lata 2020-2024. Kwota obniżenia w którymkolwiek z lat nie może przekroczyć 50% strat poniesionych w oddziałach zagranicznych w poszczególnych latach i jednorazowo nie może przekroczyć kwoty 5 mln złotych.

Wysokość strat podlegających odliczeniu zostanie określona zgodnie z przepisami polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości rozliczenia w Polsce strat zagranicznych oddziałów.

Rozstrzygnięcia polskich sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazują jednak, że straty ostateczne poniesione w oddziałach zagranicznych mogą zostać uwzględnione w rozliczeniu podatku dochodowego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 updof osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródła przychodów. Należy przy tym uwzględnić postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Na podstawie art. 25 UPO podwójne opodatkowanie zysków zakładu eliminowane jest metodą wyłączenia z progresją.

Zgodnie z art. 30c osoby fizyczne opodatkowane liniowo według stawki 19% stosują pełną metodę wyłączenia, co oznacza, że dochód uzyskany poprzez położony zakład w Rumunii jest zwolniony z opodatkowania w Polsce.

Zgodnie z powyższymi zasadami przychody i koszty uzyskiwane przez zakłady położone na terenie Rumunii nie były wykazywane w rozliczeniach podatkowych Wnioskodawcy, nie miał on możliwości uwzględnienia w Polsce poniesionych strat podatkowych oddziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w stanie prawnym obowiązującym do 30 kwietnia 2021 r. (spółka komandytowa (dalej: Spółka), której wspólnikiem jest Wnioskodawca, w przedstawionym opisie sprawy od 1 maja 2021 r. stanie się bowiem podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych).

Zgodnie przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy: przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie – oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

– chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 2 tej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, posiada jednak podmiotowość prawną. W konsekwencji posiada także własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Należy także wskazać, że dochody spółki niebędącej osobą prawną (w rozpatrywanej sprawie Spółki do 30 kwietnia 2021 r.) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki niebędącej osobą prawną. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym – Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki, która działała na terenie Rumunii przez (…) oddziały, które zostały zamknięte w (…) r. Oddziały stanowiły zakład w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Rumunią. Przychody i koszty ich uzyskania związane z działalnością oddziałów pozostawały bez wpływu na rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy w Polsce. Działalność na terenie Rumunii przynosiła straty i dlatego Spółka postanowiła zamknąć oddziały, co nastąpiło formalnie przez wykreślenie tych oddziałów z rumuńskiego rejestru sądowego. Ostatnim okresem rozliczeniowym zakładów zagranicznych w podatku dochodowym był niepełny rok 2020 r. Starty oddziałów nie zostały przed ich likwidacją rozliczone w Rumunii. Spółka uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych 1.05.2021 r. W okresie od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. przychody i koszty jego uzyskania związane z uczestnictwem w Spółce będą rozliczane według zasad obowiązujących przed zmianą przepisów.

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. umowy: zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przy czym stosownie do art. 5 ust. 1, 2 i 3 ww. umowy – w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat oraz
6. kopalnie, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Określenie „zakład” obejmuje również plac budowy, prace budowlane, instalacyjne, montażowe lub związaną z nimi działalność nadzorczą lub doradczą, jednak tylko wtedy, gdy takie miejsce, prace lub działalność trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.

W myśl art. 25 ust. 1 umowy polsko-rumuńskiej: w przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Rumunii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie był zwolniony od opodatkowania;
2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania tub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 i 13 może być opodatkowany w Rumunii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Rumunii. Jednakie takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiednio przypada na dochód, który może być opodatkowany w Rumunii.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy zauważyć, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) opodatkowanie bezpośrednie należy do kompetencji państw członkowskich, które są zobowiązane wykonywać ją z poszanowaniem prawa wspólnotowego (por. np. wyrok C-446/03 z dnia 13.12.2005 r., w sprawie Marks & Spencer pkt 29).

Wykonując zatem swoje kompetencje w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym, polski ustawodawca w art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulował sposób obliczania dochodu, który stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym, oraz obliczania straty dla celów podatkowych.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 3 tej ustawy: o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
   
   

W myśl art. 9 ust. 3a ww. ustawy - przepis ust. 3 nie ma zastosowania do strat:

1. z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8;
2. z odpłatnego zbycia walut wirtualnych;
3. z niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da;
4. ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne od podatku dochodowego.
   
   

W związku z powyższym należy stwierdzić, że strata nie jest podatkowo obojętna, ponieważ ustawodawca zawarł uregulowania, zgodnie z którymi strata ze źródła przychodów może być rozliczana przez podatnika w następnych latach podatkowych z tego samego źródła.

Strata jest nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów i określana jest za rok podatkowy. Podstawowym warunkiem dla zaistnienia możliwości rozliczenia (odliczenia) straty podatkowej przez podatnika jest wystąpienie dochodu do opodatkowania.

Podatnik może odliczyć stratę od dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Ma również możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokona odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym. Brak dochodu do opodatkowania w określonym roku podatkowym oznacza brak możliwości rozliczenia straty podatkowej w tej jednostce czasowej. W skrajnym przypadku, kiedy w kolejnych pięciu latach podatkowych nie wystąpi dochód, strata podatkowa może nie być w ogóle rozliczona.

Przychody i koszty związane z zagranicznym zakładem na terytorium Rumunii nie mogły być uwzględniane w kalkulacji dochodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Tym samym, Spółka nie miała możliwości rozliczenia straty podatkowej wykazanej w Rumunii z dochodem opodatkowanym na terytorium Polski, w okresie w jakim Spółka posiadała oddziały (zagraniczne zakłady) na terytorium Rumunii. Natomiast w sytuacji, w której doszło do likwidacji tych zagranicznych zakładów w Rumunii, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, powinien mieć możliwość odliczenia nierozliczonej w Rumunii straty podatkowej wygenerowanej przez rumuńskie zagraniczne zakłady od jego dochodu opodatkowanego w Polsce (proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Spółki). W przeciwnym razie doszłoby do naruszenia unijnej zasady swobody przedsiębiorczości.

Członkostwo Polski w Unii Europejskiej skutkuje tym, że przy wykładni wyżej wskazanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazanych wyżej regulacji umowy polsko-rumuńskiej konieczne jest także uwzględnianie przepisów prawa Unii Europejskiej oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwość Unii Europejskiej (TSUE).

Problem możliwości uwzględnienia w rozliczeniach podatkowych straty zlikwidowanego zagranicznego zakładu należy rozpatrywać w kontekście zasady swobody przedsiębiorczości (wyrażonej w art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej 25 marca 1957 r., tj. Dz.U. 2004 Nr 90, poz. 864, dalej jako: „TFUE”), zasady niedyskryminacji (art. 18 TFUE) oraz zasady swobody przepływu kapitału (art. 63 TFUE). Należy mieć na względzie, że ograniczenie możliwości odliczenia w Polsce strat zagranicznego zakładu skutkowałoby różnicowaniem podatników w kontekście uprawnienia do stosowania art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zależności od państwa funkcjonowania zagranicznego zakładu. W szczególności takie różnicowanie skutkowałoby tym, że ze względów podatkowych bardziej korzystnym podatkowo dla podatnika byłoby prowadzenie działalności na terytorium Polski w formie oddziałów, niż lokowanie tych oddziałów (stanowiących zagraniczny zakład) w innym państwie UE.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą TSUE – z naruszeniem zasady swobody przedsiębiorczości mamy do czynienia w sytuacji, w której podatnicy prowadzący działalność przez zagraniczny zakład w innym państwie UE są traktowani mniej korzystnie niż podatnicy prowadzący działalność za pośrednictwem oddziałów krajowych (vide: wyrok TSUE z 15 maja 2008 roku, sygn. C-414/06 w sprawie (…) przeciwko (…)). TSUE wielokrotnie podkreślał, ze zasada swobody przedsiębiorczości nie ma charakteru bezwzględnego i może ona zostać ograniczona w imię konieczności ochrony interesu ogólnego rozumianego jako:

• zachowanie podziału władztwa podatkowego między zainteresowanymi państwami członkowskimi (m.in. naruszeniem tej przesłanki jest przyznanie podatnikowi prawa wyboru państwa, w którym zostanie uwzględniona strata),
• zapobieżenie ryzyku podwójnego uwzględnienia strat,
• przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania.
  
  

W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z ww. przesłanek przemawiających za ograniczeniem zasady swobody przedsiębiorczości.

Po pierwsze podział władztwa podatkowego zostaje zachowany, gdyż Spółka nie ma możliwości wyboru państwa, w którym uwzględni straty w rozliczeniu podatkowym - jedynym możliwym państwem jest Polska. Ponadto, nie zachodzi ryzyko podwójnego rozliczenia strat, ponieważ zakłady w trakcie swojego funkcjonowania nie rozliczyły wskazanych strat oraz po likwidacji nie mogą już tego zrobić. W opisanej sprawie nie dojdzie także do próby uniknięcia opodatkowania, gdyż możliwość odliczenia straty ma wyłącznie na celu określenie rzeczywistego dochodu osiągniętego przez Spółkę, a przez to ustalenie właściwej podstawy opodatkowania. Z tego względu należy stwierdzić, że brak możliwości odliczenia straty zlikwidowanego zagranicznego zakładu byłby nieadekwatny do celu, jakim jest ochrona podziału kompetencji podatkowych państw członkowskich oraz zapobieganie erozji podstawy opodatkowania.

W konsekwencji brak możliwości rozliczenia straty rumuńskich zagranicznych oddziałów w Rumunii uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia tych strat od dochodu osiągniętego na terytorium Polski (proporcjonalnie do jego udziału w zyskach Spółki). Wniosek przeciwny wiązałby się z naruszeniem zasady swobody przedsiębiorczości oraz skutkowałby zniekształceniem rzeczywistej podstawy opodatkowania (dochodu osiągniętego w skali globalnej).

Reasumując - Wnioskodawca może - w wysokości proporcjonalnej do posiadanych udziałów w zyskach Spółki - dokonać rozliczenia strat oddziałów zagranicznych w Rumunii w związku z ich likwidacją poniesionych w okresie od (…) r. do (…) r. oraz za okres prowadzonej działalności w 2020 r, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe rozstrzygnięcie będzie obowiązywało Wnioskodawcę tylko do 30 kwietnia 2021 r., ponieważ od 1 maja br. Spółka stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.