Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.618.2020.3.MMA
z 23 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 8 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 stycznia 2021 r. oraz uzupełnionym w dniu 26 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w Polsce świadczonych usług mycia pojazdów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w Polsce świadczonych usług mycia pojazdów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 8 lutego oraz 26 lutego 2021 r.):

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest podmiotem prowadzącym na terenie Polski sieć stacji benzynowych, na których dokonuje sprzedaży detalicznej paliw, tankowanych bezpośrednio do zbiorników pojazdów mechanicznych. Oprócz paliw Wnioskodawca sprzedaje na stacjach benzynowych również inne towary, zarówno związane bezpośrednio z eksploatacją samochodów (np. części samochodowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe), jak i towary o innym charakterze, niezwiązane bezpośrednio z eksploatacją pojazdów (np. prasę, słodycze, napoje, itp.). Na stacjach paliw oprócz towarów świadczone są także usługi w zakresie mycia pojazdów, odkurzania, itp. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: ,,VAT”).

W ramach prowadzonej działalności handlowej, Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą X (dalej: „Operator kart paliwowych”, „Operator”). Zgodnie z umową Spółka dokonuje sprzedaży towarów do Operatora kart paliwowych, który następnie dokonuje odsprzedaży zakupionych w Spółce towarów podmiotom trzecim. Spółka dokonuje dostawy w ten sposób, że towary wydawane są na stacjach benzynowych posiadaczom kart paliwowych, wydanym (wyemitowanym) przez Operatora kart paliwowych. Następnie wszystkie towary wydane na podstawie kart paliwowych są fakturowane na operatora kart paliwowych dwa razy w miesiącu. W związku z tym w rzeczywistości dochodzi do transakcji łańcuchowej, gdzie stacja paliw wydaje towar bezpośrednio do kontrahenta operatora kart paliwowych. Operator kart nabywa towary od stacji paliw i następnie odsprzedaje je podmiotowi trzeciemu. Zatem operator kart paliwowych pełni rolę pośredniego dostawcy towarów i usług.

Istotnym elementem stanu faktycznego jest to, iż Operator kart jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce. Zgodne z informacją uzyskaną od Operatora, nie posiada on jednak siedziby na terytorium Polski i nie ma na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu artykułu 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011. Operator kart posiada niemiecki numer Identyfikacji podatkowej i w Niemczech posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość rozszerzenia współpracy z Operatorem kart paliwowych. W ramach nowej umowy, zamierza rozszerzyć swoją ofertę skierowaną do Operatora kart paliwowych dodatkowo o usługi mycia pojazdów, realizowane na stacjach benzynowych.

Od strony faktycznej, usługi realizowane byłyby na analogicznych zasadach, jak sprzedaż towarów, tzn. korzystaliby z nich posiadacze kart paliwowych, wyemitowanych przez Operatora. Usługi sprzedawane byłyby przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, a jednocześnie Operator sprzedawał by te same usługi swoim nabywcom. Wnioskodawca dokumentowałby sprzedaż wskazanych usług fakturami wystawionymi na Operatora, będącego nabywcą usług. Operator dla potrzeb tego typu transakcji (tzn. nabywania usług) posługiwałby się numerem identyfikacji podatkowej, nadanej przez niemieckie władze skarbowe.

Wnioskodawca wyjaśnia, że przedmiotem wniosku są wyłączenie usługi mycia pojazdów. Spółka w ramach umowy z Operatorem kart paliwowych dokonuje sprzedaży towarów. W ramach tej umowy zamierza poszerzyć ofertę o usługi mycia pojazdów.

X nabywa usługi mycia pojazdów we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie te usługi sprzedaje klientom we własnym imieniu i na własny rachunek. X ma realny wpływ na kształtowanie ceny usługi mycia pojazdów nabywanej przez klientów przy pomocy kart paliwowych, poprzez możliwość udzielania rabatów dostosowanych do potrzeb danego klienta. Kształtowanie ceny usług mycia pojazdów jest zarządzane poprzez odpowiedzialne osoby z działu sprzedaży za pośrednictwem systemu zarządzania towarami (ERP) SAP. Cena, jaką X płaci za usługi mycia pojazdów, jest uzgadniana indywidualnie z Wnioskodawcą. Cena, którą płaci klient za usługi mycia pojazdu, jest niezależna od ceny, którą X uzgodniło z Wnioskodawcą. Klienci X otrzymują indywidualnie uzgodnione ceny usług mycia pojazdów. X ustala limity kwotowe i ilościowe dotyczące możliwości skorzystania z usług mycia pojazdów. X wprowadziło w systemie ERP globalne i specyficzne dla klienta limity kwotowe. Odbywa się to na podstawie kontroli kredytowej i wniosków klientów. Limity są sprawdzane w czasie rzeczywistym poprzez autoryzację online. X może ustalić indywidualnie dla każdego klienta, kwotę na jaką klient może zrealizować usługi mycia pojazdów przy użyciu karty paliwowej X. X ma również możliwość całkowitego zablokowania zakupu usług mycia pojazdów dokonywaną kartą paliwową przez klienta. X ponosi odpowiedzialność za jakość i wady nabywanych usług. X przetwarza i sprawdza każdą jakościową i ilościową reklamację od klientów ostatecznych. X w ogólnych warunkach handlowych dla swoich klientów określiła, że X przejmuje pełną odpowiedzialność i rękojmię. Oznacza to, że w przypadku reklamacji klienci muszą kontaktować się bezpośrednio z działem reklamacji X, a nie z dostawcą usług dla X. W kolejnym etapie rozpatrywania reklamacji, jeżeli zachodzi taka konieczność, X uzgadnia stan faktyczny z dostawcą usług tj. w Wnioskodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku świadczenia usług w opisanych powyżej na rzecz Operatora kart paliwowych, usługi nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przekonaniu Wnioskodawcy w przypadku świadczenia usług w opisanych powyżej na rzecz Operatora kart paliwowych, usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Miejscem opodatkowania usług jest miejsce, w którym Operator posiada miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, tj. poza terytorium RP.

W świetle przepisów ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W rezultacie, w celu określenia konsekwencji podatkowych na gruncie VAT wynikających ze świadczenia przez Spółkę wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego usług jest określenie miejsca świadczenia tych usług.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Stosownie do ust. 2, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie, dla celów ustalenia miejsca świadczenia usług, w art. 28a ustawy o VAT, ustawodawca wprowadził definicję podatnika, zgodnie z którą, przez podatników rozumie się przede wszystkim podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności a także osoby prawne nieprowadzące działalności gospodarczej, które są zidentyfikowane lub obowiązane do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Należy zatem zauważyć, iż w analizowanej sprawie, usługi mycia pojazdów wykonane na terytorium Polski oraz usługi serwisowe związane z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów świadczone będą na rzecz podmiotu wykonującego działalność gospodarczą, posiadającego siedzibę poza terytorium Polski. Co więcej, usługi te nie zostały wskazane w ustawie jako usługi podlegające opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadą odmienną niż przewidziana w art. 28b ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium kraju, gdzie usługobiorca posiada siedzibę.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2010 r. sygn. ILPP2/443-252/10-6/EWW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż: ,,(...) w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowaniu usług mycia pojazdów świadczonych przez Zainteresowanego są terytoria krajów, w których podatnicy będący usługobiorcami (kraje UE i spoza UE) posiadają siedziby”.

W przypadku usług opodatkowanych zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 28b ustawy o VAT, stosownie do uregulowań art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające te usługi, pod warunkiem, że:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,
2. usługobiorcą jest podatnik VAT, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania dla celów VAT, zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, usługobiorcą usług polegających na myciu pojazdów i usług serwisowych jest podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka jest zatem zobowiązana do rozpoznania świadczenia usług poza terytorium kraju a tym samym opodatkowanymi usługi myjni będą opodatkowane w miejscu siedziby usługobiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy jako prawidłowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym na terenie Polski sieć stacji benzynowych, na których dokonuje sprzedaży detalicznej paliw, tankowanych bezpośrednio do zbiorników pojazdów mechanicznych. Oprócz paliw Wnioskodawca sprzedaje na stacjach benzynowych również inne towary, zarówno związane bezpośrednio z eksploatacją samochodów (np. części samochodowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria samochodowe), jak i towary o innym charakterze, niezwiązane bezpośrednio z eksploatacją pojazdów (np. prasę, słodycze, napoje, itp.). Na stacjach paliw oprócz towarów świadczone są także usługi w zakresie mycia pojazdów, odkurzania, itp. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności handlowej, Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą X. Zgodnie z umową Spółka dokonuje sprzedaży towarów do Operatora kart paliwowych, który następnie dokonuje odsprzedaży zakupionych w Spółce towarów podmiotom trzecim. Spółka dokonuje dostawy w ten sposób, że towary wydawane są na stacjach benzynowych posiadaczom kart paliwowych, wydanym (wyemitowanym) przez Operatora kart paliwowych. Następnie wszystkie towary wydane na podstawie kart paliwowych są fakturowane na operatora kart paliwowych dwa razy w miesiącu. W związku z tym w rzeczywistości dochodzi do transakcji łańcuchowej, gdzie stacja paliw wydaje towar bezpośrednio do kontrahenta operatora kart paliwowych. Operator kart nabywa towary od stacji paliw i następnie odsprzedaje je podmiotowi trzeciemu. Zatem operator kart paliwowych pełni rolę pośredniego dostawcy towarów i usług. Istotnym elementem stanu faktycznego jest to, iż Operator kart jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce. Zgodne z informacją uzyskaną od Operatora, nie posiada on jednak siedziby na terytorium Polski i nie ma na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu artykułu 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011. Operator kart posiada niemiecki numer Identyfikacji podatkowej i w Niemczech posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość rozszerzenia współpracy z Operatorem kart paliwowych. W ramach nowej umowy, zamierza rozszerzyć swoją ofertę skierowaną do Operatora kart paliwowych dodatkowo o usługi mycia pojazdów, realizowane na stacjach benzynowych. Od strony faktycznej, usługi realizowane byłyby na analogicznych zasadach, jak sprzedaż towarów, tzn. korzystaliby z nich posiadacze kart paliwowych, wyemitowanych przez Operatora. Usługi sprzedawane byłyby przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora, a jednocześnie Operator sprzedawał by te same usługi swoim nabywcom. Wnioskodawca dokumentowałby sprzedaż wskazanych usług fakturami wystawionymi na Operatora, będącego nabywcą usług. Operator dla potrzeb tego typu transakcji (tzn. nabywania usług) posługiwałby się numerem identyfikacji podatkowej, nadanej przez niemieckie władze skarbowe. Wnioskodawca wyjaśnia, że przedmiotem wniosku są wyłączenie usługi mycia pojazdów. Spółka w ramach umowy z Operatorem kart paliwowych dokonuje sprzedaży towarów. W ramach tej umowy zamierza poszerzyć ofertę o usługi mycia pojazdów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku świadczenia usług w opisanych powyżej na rzecz Operatora kart paliwowych, usługi nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski przez Wnioskodawcę.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy Operatorem kart paliwowych a Wnioskodawcą, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. stanowią odpłatne świadczenie usług.

Jak wynika z powołanego art. 8 ust. 2a ustawy – podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Jak wskazano w opisie sprawy X nabywa usługi mycia pojazdów we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie te usługi sprzedaje klientom we własnym imieniu i na własny rachunek. X ma realny wpływ na kształtowanie ceny usługi mycia pojazdów nabywanej przez klientów przy pomocy kart paliwowych, poprzez możliwość udzielania rabatów dostosowanych do potrzeb danego klienta. Cena, jaką X płaci za usługi mycia pojazdów, jest uzgadniana indywidualnie z Wnioskodawcą. Cena, którą płaci klient za usługi mycia pojazdu, jest niezależna od ceny, którą X uzgodniło z Wnioskodawcą. Klienci X otrzymują indywidualnie uzgodnione ceny usług mycia pojazdów. X ustala limity kwotowe i ilościowe dotyczące możliwości skorzystania z usług mycia pojazdów. X może ustalić indywidualnie dla każdego klienta, kwotę na jaką klient może zrealizować usługi mycia pojazdów przy użyciu karty paliwowej X. X ma również możliwość całkowitego zablokowania zakupu usług mycia pojazdów dokonywaną kartą paliwową przez klienta. X ponosi odpowiedzialność za jakość i wady nabywanych usług. X przetwarza i sprawdza każdą jakościową i ilościową reklamację od klientów ostatecznych. X w ogólnych warunkach handlowych dla swoich klientów określiła, że X przejmuje pełną odpowiedzialność i rękojmię. W przypadku reklamacji klienci muszą kontaktować się bezpośrednio z działem reklamacji X, a nie z dostawcą usług dla X. W kolejnym etapie rozpatrywania reklamacji, jeżeli zachodzi taka konieczność, X uzgadnia stan faktyczny z dostawcą usług tj. z Wnioskodawcą.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w ramach wskazanego w opisie sprawy schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem kart paliwowych, dochodzi do sprzedaży usług mycia samochodów przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora kart paliwowych (X), a następnie odsprzedaży tych usług przez Operatora kart paliwowych (X) na rzecz Klientów we własnym imieniu i na własny rachunek.

Tym samym w przedmiotowej sprawie czynności dokonywane pomiędzy X a Wnioskodawcą dotyczące usług mycia samochodów stanowią odpłatne świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust 2a ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Operator, nie posiada siedziby na terytorium Polski i nie ma na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu artykułu 11 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011. Operator kart posiada niemiecki numer Identyfikacji podatkowej i w Niemczech posiada siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem uznać należy, że Wnioskodawca usługi mycia pojazdów świadczy na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy.

Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie miejsce świadczenia przedmiotowych usług polegających na myciu pojazdów należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu, w którym Operator kart paliwowych (nie posiadający siedziby na terytorium Polski i nie mający na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym, przedmiotowe usługi mycia pojazdów nie podlegają opodatkowaniu w Polsce lecz w kraju, w którym Operator kart paliwowych posiada siedzibę działalności gospodarczej (tj. w Niemczech) zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w tym kraju.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.