Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.500.2020.1.AKR
z 19 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujęcia w podstawie opodatkowania kwoty obcego lokalnego podatku od sprzedaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujęcia w podstawie opodatkowania kwoty obcego lokalnego podatku od sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Podatnik będący osobą fizyczną prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą dokonujący czynności określonych w PKD 47.91.Z – sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Podatnik dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pośrednictwem serwisu A, a następnie wysyła zamówiony towar do kupującego przesyłką kurierską.

Podatnik jest sprzedawcą, który sprzedaje swoje towary w serwisie A kupującym osobom fizycznym niebędącym podatnikami, które mieszkają w Stanach Zjednoczonych położonych w różnych jurysdykcjach.

Serwis A komunikuje sprzedawcom informacje: „Jeśli sprzedajesz kupującym w Stanach Zjednoczonych, niektóre stany mogą wymagać pobierania odpowiedniego podatku od sprzedaży internetowej od transakcji. Od 1 kwietnia 2020 roku łącznie 40 jurysdykcji wymaga pobierania podatku od sprzedaży. W takich przypadkach serwis A pobiera i odprowadza podatek od sprzedaży internetowej w Twoim imieniu”. Podatek ten jest podatkiem lokalnym i pośrednim w konkretnych stanach USA.

W związku z tym Podatnik obrazuje jeden z licznych przypadków transakcji przebiegających w identyczny sposób: w serwisie A Podatnik oferuje na sprzedaż towar w cenie 12,90 USD wraz z kosztami wysyłki w kwocie 5,40 USD kupujący z USA dokonuje zakupu w A oferowanego towaru przez Podatnika w związku z tym cenę jaką płaci Podatnikowi za towar jest wartość towaru 12,90 USD oraz koszt wysyłki 5,40 USD, a także kwotę podatku lokalnego od sprzedaży internetowej 1,14 USD za co płaci razem kwotę 19,44 USD Podatnikowi na konto B przypisane do Podatnika i jego aukcji które obsługuje płatność tej transakcji. W związku z tym stanem na rachunek B Podatnika wpływa kwota 19,44 USD, a następnie z konta B Podatnika zostaje pobrana kwota podatku przez serwis A, tj. kwota 1,14 USD.

W związku z tym Podatnik nie dysponuje kwotą 1,14 USD, która została mu wpłacona przez kupującego i od razu pobrana przez serwis A, który jest zobowiązany do odprowadzenia podatku lokalnego w urzędzie stanowym w USA.

Podatnik powyższą transakcję traktuje jak dostawę krajową i opodatkowuje stawką właściwą dla danego towaru w związku z tym ustala się podstawę opodatkowania. Podatnik ma wątpliwości co należy uwzględnić do podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Podatnik powinien w podstawie opodatkowania od której nalicza podatek VAT uwzględnić kwotę obcego lokalnego podatku od sprzedaży internetowej, która obciąża kupującego w USA?

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania należy uwzględnić cenę towaru oraz koszty wysyłki bez podatku od sprzedaży internetowej obciążającej kupującego z USA.

Posiłkując się przepisami ustawy o podatku od towarów i usług art. 29a ust. 6 pkt 1 podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.
   
   

Podatek od sprzedaży internetowej jest podatkiem obciążającym kupującego, podatkiem pośrednim noszącym znamiona podatku VAT. Podatek pośredni od sprzedaży internetowej określany mianem europejskiego VAT.

Kierując się do definicji podatku VAT w słowniku. Podatek od towarów i usług to podatek od wartości dodanej, podatek pośredni, pobierany na każdym kolejnym etapie obrotu towarami lub usługami.

W związku z tym należałoby traktować w ten sposób podatek od sprzedaży internetowej i uznać go za wyjątek wskazany w art. 29a ust. 6 pkt 1 co skutkowałoby tym, że podatek od sprzedaży internetowej nie obejmowałby podstawy opodatkowania.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że Podatnik otrzymuje od kupującego kwotę wraz z podatkiem, ale od razu jest ona potrącona Podatnikowi przez serwis A i odprowadzana do odpowiedniego urzędu w USA.

Podatnik uważa, że kwota podatku nie powinna być wliczana do podstawy opodatkowania gdyż, nie jest to kwota należna na rzecz Podatnika oraz narusza ona zasadę proporcjonalności, zgodnie z którą wysokość podatku powinna być skorelowana z ceną towaru.

Kolejnym uzasadnieniem jest stan, iż serwis A narzuca procedurę pobrania podatku od kupującego, a mianowicie kupujący wpłaca sprzedającemu, a serwis A pobiera od sprzedawcy, zaś inne serwisy e-commerce pobierają łączną wartość od kupującego a do sprzedawcy trafia kwota bez podatku w związku z tym procedura uzależniona jest od serwisu e-commerce jaki udziela usług pośrednictwa w sprzedaży sprzedawcom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. We wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

W świetle art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Natomiast przepis art. 78 Dyrektywy wskazuje, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT,
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę lub świadczącego usługę wartość (cenę) towarów lub usług, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów lub świadczenia usług). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą dokonującą czynności określonych w PKD 47.91.Z – sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Podatnik dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych za pośrednictwem serwisu A, a następnie wysyła zamówiony towar do kupującego przesyłką kurierską. Podatnik jest sprzedawcą, który sprzedaje swoje towary w serwisie A kupującym osobom fizycznym niebędącym podatnikami, które mieszkają w Stanach Zjednoczonych położonych w różnych jurysdykcjach.

Serwis A komunikuje sprzedawcom informacje: „Jeśli sprzedajesz kupującym w Stanach Zjednoczonych, niektóre stany mogą wymagać pobierania odpowiedniego podatku od sprzedaży internetowej od transakcji. Od 1 kwietnia 2020 roku łącznie 40 jurysdykcji wymaga pobierania podatku od sprzedaży. W takich przypadkach serwis A pobiera i odprowadza podatek od sprzedaży internetowej w Twoim imieniu”. Podatek ten jest podatkiem lokalnym i pośrednim w konkretnych stanach USA.

W związku z tym Wnioskodawca obrazuje jeden z licznych przypadków transakcji przebiegających w identyczny sposób: w serwisie A Podatnik oferuje na sprzedaż towar w cenie 12,90 USD wraz z kosztami wysyłki w kwocie 5,40 USD kupujący z USA dokonuje zakupu w A oferowanego towaru przez Podatnika w związku z tym cenę jaką płaci Podatnikowi za towar jest wartość towaru 12,90 USD oraz koszt wysyłki 5,40 USD, a także kwotę podatku lokalnego od sprzedaży internetowej 1,14 USD za co płaci razem kwotę 19,44 USD Podatnikowi na konto B przypisane do Podatnika i jego aukcji które obsługuje płatność tej transakcji. W związku z tym stanem na rachunek B Podatnika wpływa kwota 19,44 USD, a następnie z konta B Podatnika zostaje pobrana kwota podatku przez serwis A, tj. kwota 1,14 USD. W związku z tym Podatnik nie dysponuje kwotą 1,14 USD, która została mu wpłacona przez kupującego i od razu pobrana przez serwis A, który jest zobowiązany do odprowadzenia podatku lokalnego w urzędzie stanowym w USA.

Wnioskodawca powyższą transakcje traktuje jak dostawę krajową i opodatkowuje stawką właściwą dla danego towaru w związku z tym ustala się podstawę opodatkowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w podstawie opodatkowania, od której nalicza podatek VAT, należy uwzględnić kwotę obcego lokalnego podatku od sprzedaży internetowej, która obciąża kupującego w USA.

Wskazać należy, że powołany przepis art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania, przy czym nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie są to elementy i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub świadczeniem usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Oznacza, to że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów lub ze świadczeniem usługi zasadniczej, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, opodatkowując go według zasad właściwych dla świadczenia zasadniczego.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów w serwisie A jest – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 tej ustawy – wszystko co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzymał z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży towarów, pomniejszoną o kwotę należnego podatku.

Z opisu wynika, że podatek lokalny jest podatkiem od sprzedaży internetowej i jest pobierany i odprowadzany w imieniu Wnioskodawcy przez serwis A. Zatem z opisu wynika, że to Wnioskodawca jest zobowiązany do jego odprowadzenia. Jeżeli więc jego równowartością jest obciążany nabywca, czyli niejako Wnioskodawca przerzuca na nabywcę ciężar tego podatku w cenie jaką płaci za towar, to kwota ta stanowi element wynagrodzenia z tytułu sprzedaży, a tym samym element podstawy opodatkowania podatkiem VAT. Innymi słowy, to nie kupujący jest podatnikiem z tytułu tego podatku lokalnego.

Ponadto podatek od sprzedaży internetowej nie jest podatkiem od towarów i usług, czyli podatkiem który nie wchodzi do podstawy opodatkowania.

Nie ma też znaczenia, że finalnie Wnioskodawca nie dysponuje kwotą dotyczącą lokalnego podatku od sprzedaży internetowej, gdyż ten automatycznie jest odprowadzany w jego imieniu przez serwis A.

Podsumowując powyższe, do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobierany w imieniu Wnioskodawcy przez serwis A obcy lokalny podatek.

Zatem stanowisko Wnioskodwacy jest nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.