2021.03.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.707.2020.4.KF
z 26 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 27 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.707.2020.3.KF (doręczone Stronie w dniu 24 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy budynków i budowli należących do Zbywcy, znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2 z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy oraz prawa Nabywcy do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego - jest prawidłowe;

zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy dostawy części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 11 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.707.2020.3.KF (skutecznie doręczonym w dniu 24 lutego 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9 lub 10a ustawy dla dostawy Nieruchomości oraz prawa Nabywcy do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie Nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
(…) Sp. z o.o.

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
(…) Sp. z o.o.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcy i planowana transakcja.

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Zbywca”) jest właścicielem nieruchomości położonej w (…) (dalej: „Nieruchomość”), opisanej szczegółowo poniżej.

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Nabywca”), planuje nabyć od Zbywcy Nieruchomość, po uprzednim spełnieniu się warunków określonych w umowie przedwstępnej nabycia Nieruchomości, jaka została zawarta pomiędzy Zbywcą a Nabywcą („Umowa przedwstępna”).

Niniejszy wniosek dotyczy planowanej transakcji sprzedaży za wynagrodzeniem („Transakcja”) Nieruchomości wraz z prawami majątkowymi, opisanymi szczegółowo poniżej. Nabywca i Zbywca nie są i na moment Transakcji nie będą podmiotami powiązanymi.

W dalszej części niniejszego wniosku Zbywca i Nabywca są łącznie określani jako „Wnioskodawcy” lub „Strony”. Zarówno Nabywca, jak i Zbywca będą w momencie zawarcia Transakcji zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i będą spełniać ustawową definicję podatnika zawartą w art. 15 ustawy o VAT.

Opis Nieruchomości.

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji obejmuje prawo własności zabudowanych działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1 o obszarze 1,1829 hektara oraz numer 2 o obszarze 0,2487 hektara, położonych w województwie (…), powiecie (…), gminie (…), miejscowości (…), obrębie ewidencyjnym (…), Obrębie (…), przy ulicy (…), dla których Sąd Rejonowy w (…), V Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą numer (…) („Nieruchomość”), przy czym na działce numer 1 posadowiony jest budynek salonu samochodowego połączony funkcjonalnie z zespołem budynków warsztatowo-administracyjno-socjalnych, w tym lakierni („Budynki”), wraz z infrastrukturą techniczną i drogową, zaś działka numer 2 jest częściowo zabudowana infrastrukturą techniczną i drogową związaną z opisanym wyżej zespołem budynków posadowionych na działce 1 („Budowle”).

Budynki oraz Budowle były budowane i oddawane do użytkowania sukcesywnie, przy czym jako ostatni oddany został do użytkowania budynek lakierni na podstawie decyzji - pozwolenia na użytkowanie wydanego przez Urząd Rejonowy w (…) w dniu 23 października 1998 r.

Nieruchomość jest objęta postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nr 76, przyjętego na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w (…) nr (…) z dnia 3 września 2019 roku, zgodnie z którym: działka numer 1 znajduje się w jednostkach planu oznaczonych symbolami 2P/U oraz 2E, zaś działka numer 2 w jednostkach planu oznaczonych symbolami 2P/U, na obszarze oznaczonym symbolem 2P/U, jako przeznaczenie podstawowe wskazano: przemysł, bazy, magazyny, składy, usługi, rzemiosło, handle, obsługa komunikacji, stacja paliw, zaś na obszarze oznaczonym symbolem 2E jako przeznaczenie podstawowe wskazano obiekty i urządzenia elektroenergetyczne („MPZP”).

Na dzień składania niniejszego wniosku, jak również na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, Nieruchomość będzie zabudowana. Poza przedmiotowymi budynkami, budowlami i infrastrukturą techniczną na Nieruchomości na dzień Transakcji nie będą znajdowały się żadne inne naniesienia.

Okoliczności nabycia Nieruchomości przez Zbywcę.

Nieruchomość została nabyta przez Zbywcę od Gminy Miejskiej (…), na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2014 roku, sporządzonej przez (…), notariusza w (…), za numerem Rep. (…).

Nieruchomość na moment nabycia przez Zbywcę była zabudowana ww. Budynkami oraz Budowlami, które zostały wzniesione przez poprzednika prawnego Zbywcy.

Nabycie zabudowanej Nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem VAT.

Nabycie przez Zbywcę Nieruchomości nastąpiło w drodze bezprzetargowej z uwagi na to, że Nabywca (a wcześniej poprzednik prawny Nabywcy) był dzierżawcą Nieruchomości od 1995 r. i za zgodą Gminy Miejskiej (…) poprzednik prawny Nabywcy zabudował Nieruchomość opisanymi powyżej Budynkami i Budowlami.

Poprzednik prawny Zbywcy wzniósł Budynek oraz Budowle, mając prawo do odliczenia VAT naliczonego na wydatkach związanych z wybudowaniem Budynku oraz Budowli.

Zbywca mógł ponosić wydatki na ulepszenie Nieruchomości, o których mowa w art. 2 pkt 14 lit. b i art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT, w stosunku do których Zbywca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwota wydatków mogła przekraczać 30% wartości początkowej tych obiektów.

Umowa dzierżawy.

Część Nieruchomości o powierzchni 140 m² jest dzierżawiona przez Zbywcę na rzecz operatora telefonii komórkowej (…) S.A. („Dzierżawca”) na podstawie umowy dzierżawy z dnia 24 lipca 2008 r. zmienionej aneksem nr 1 z dnia 28 listopada 2008 r. („Umowa Dzierżawy”).

Za zgodą Zbywcy Dzierżawca wzniósł na dzierżawionym terenie wieżę o wysokości 70 metrów wraz z urządzeniami niezbędnymi do funkcjonowania stacji bazowej telefonii komórkowej, w tym siecią energetyczną zasilającą przedmiotową stację bazową telefonii komórkowej.

Zbywca nie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z wzniesieniem na dzierżawionym terenie ww. wieży telefonii komórkowej, a także opisanej powyżej sieci energetycznej, zasilającej przedmiotową stację bazową telefonii komórkowej. Prawo takie przysługiwało Dzierżawcy.

Po zakończeniu Umowy Dzierżawy - co wynika wprost z postanowień Umowy Dzierżawy - Dzierżawca będzie miał obowiązek zdemontować wieżę oraz urządzenia stacji bazowej telefonii komórkowej.

Obowiązek zdemontowania wieży oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej przez Dzierżawcę oznacza, że w sensie ekonomicznym - prawa do ww. nakładów (tj. wieży oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej) nie przejdą na rzecz Nabywcy.

Składniki majątkowe będące przedmiotem Transakcji.

Przedmiotem Transakcji jest Nieruchomość oraz ww. Budynki, a także budowle i infrastruktura techniczna, które Nabywca nabędzie na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego.

W ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę jakichkolwiek zobowiązań Zbywcy, za wyjątkiem Umowy Dzierżawy.

Powyższe oznacza, że prawa do ww. Umowy Dzierżawy zostaną przeniesione na Nabywcę.

Nieruchomość nie jest wyodrębniona w sensie organizacyjnym w strukturze Zbywcy (jako oddział, departament, wydział), nie są dla niej również prowadzone odrębne księgi rachunkowe, bilans ani rachunek zysków i strat.

Sposób wykorzystania Nieruchomość po jej nabyciu przez Nabywcę.

Bezpośrednio po nabyciu Nieruchomości, Nabywca planuje prowadzić z jej wykorzystaniem działalność gospodarczą.

Powyższa działalność będzie prowadzona przez Nabywcę wyłącznie przy wykorzystaniu własnych zasobów.

Nie można wykluczyć, że w niektórych przypadkach Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z zawartych przez niego umów np. w zakresie dostawy mediów, a takie w prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych wydanych na rzecz Zbywcy.

Zaznaczyć należy, że zbycie Nieruchomości będzie oznaczało definitywne zakończenie prowadzenia na Nieruchomości jakiejkolwiek działalności Zbywcy. Przed przeprowadzeniem transakcji sprzedaży Nieruchomości do Nabywcy, Zbywca opuści zajmowaną Nieruchomość.

Wnioskodawcy planują złożyć, przed dokonaniem Transakcji, wspólne oświadczenie (zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT) o rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wyborze opodatkowania dostawy Budynków i Budowli zlokalizowanych na Nieruchomości podatkiem VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Zainteresowani pod pojęciem infrastruktury technicznej rozumieją:
1. sieci infrastruktury wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej oraz telekomunikacyjnej,
2. infrastrukturę zasilającą oraz obsługującą prawidłowe działanie wieży telefonii komórkowej;
Zainteresowani pod pojęciem infrastruktury drogowej rozumieją drogi wewnętrze oraz parkingi, które umożliwiają komunikację i obsługę komunikacyjną Nieruchomości;
Właścicielem tej infrastruktury jest:
1. w zakresie dotyczącym dróg wewnętrznych oraz parkingów - Zbywca,
2. w zakresie dotyczącym infrastruktury zasilającej oraz obsługującej prawidłowe działanie wieży telefonii komórkowej – Zbywca,
3. w zakresie dotyczącym sieci infrastruktury wodociągowej, kanalizacyjnej, elektrycznej oraz telekomunikacyjnej - odpowiednie przedsiębiorstwa przesyłowe.
wieża telefonii komórkowej wzniesiona została na działce oznaczonej nr ewid. 1;
wieża telefonii komórkowej jest budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego;
wieża telefonii komórkowej została oddana do użytkowania przez operatora telefonii komórkowej w 2008 roku;
Zbywca nie ponosił jakichkolwiek wydatków na ulepszenie wieży telefonii komórkowej, Zainteresowani nie posiadają informacji, czy w ogóle były ponoszone przez operatora telefonii komórkowej wydatki na ulepszenie ww. budowli, a jeżeli były ponoszone, to czy stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej wieży telefonii komórkowej;
wieża telefonii komórkowej będzie znajdowała się na Nieruchomości na moment dokonania Transakcji, jednakże Zbywca nie dokona sprzedaży nakładów, jakie zostały poniesione na wybudowanie / remont / modernizację wieży telefonii komórkowej, ponieważ nakłady te w sensie ekonomicznym należą do operatora telefonii komórkowej i są zaewidencjonowane w środkach trwałych operatora telefonii komórkowej;
w ostatnich dwóch latach Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na Nieruchomości;
postanowienia umowy przedwstępnej zawierają: uzgodnienie w zakresie sprzedaży nieruchomości stanowiącej działki gruntu nr 2 i 1 w stanie wolnym od wszelkich obciążeń, roszczeń i praw osób trzecich i innych wad prawnych lub ograniczeń w rozporządzaniu lub posiadaniu za wyjątkiem praw wynikających z umowy dzierżawy zawartej z operatorem telefonii komórkowej oraz hipotekami obciążającymi Nieruchomość;
postanowienia umowy przedwstępnej dotyczą czynności sprzedaży zabudowanej nieruchomości wraz z budynkami i budowlami znajdującymi się na tym gruncie z zamiarem przeznaczenia przez Nabywcę Nieruchomości na cele inwestycji polegającej na budowie parku handlowego z odpowiednią towarzyszącą zewnętrzną i wewnętrzną infrastrukturą techniczną, drogową, parkingami, niezbędną do prawidłowego funkcjonowania wyżej wymienionego parku handlowego;
drogi oraz parkingi znajdujące się na działce nr 2 i 1 są budowlami;
od oddania dróg do użytkowania upłynął okres co najmniej dwóch lat;
Zbywca nie ponosił w ostatnich dwóch latach wydatków na ulepszenie budowli.



W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w stosunku do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania żadne z obligatoryjnych zwolnień z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9 i 10a ustawy o VAT?
Czy - w przypadku, w którym odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna, tj. Organ podatkowy uzna, że do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania żadne z obligatoryjnych zwolnień z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9 i 10a ustawy o VAT i jednocześnie Wnioskodawcy na podstawie art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zrezygnują ze zwolnienia z opodatkowania wchodzących w skład Nieruchomości budynków i budowli (tj. sprzedaż Nieruchomości w ramach Transakcji zostanie przez Zbywcę opodatkowana w całości według stawki 23% VAT), - Nabywcy będzie przysługiwało na podstawie art. 86 ust. 1 prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od Zbywcy faktury, dokumentującej Transakcję oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zgodnie z brzmieniem art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, a planowana Transakcja będzie podlegać w całości opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stosunku do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania żadne z obligatoryjnych zwolnień z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2,9 i 10a ustawy o VAT.
W przypadku, w którym odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna. tj. Organ podatkowy uzna, że do planowanej Transakcji nie znajdzie zastosowania żadne z obligatoryjnych zwolnień z opodatkowania VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9 i 10a ustawy o VAT i jednocześnie Wnioskodawcy na podstawie art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zrezygnują ze zwolnienia z opodatkowania wchodzących w skład Nieruchomości budynków i budowli (tj. sprzedaż Nieruchomości w ramach Transakcji zostanie przez Zbywcę opodatkowana w całości według stawki 23% VAT). Nabywcy będzie przysługiwało na podstawie art. 86 ust. 1 prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej od Zbywcy faktury, dokumentującej Transakcję oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zgodnie z brzmieniem art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, a planowana Transakcja będzie podlegać w całości opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 1 i 2

Sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji będzie stanowiła dostawę Nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami oraz budowlami z wyłączeniem jednak nakładów na wieżę oraz elementy stacji bazowej telefonii komórkowej, wzniesionych przez Dzierżawcę na dzierżawionej części Nieruchomości, z uwagi na to, iż stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę prawa do dysponowania tymi nakładami jak właściciel.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady, podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z ustawą o VAT wynosi 23%.

Sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji będzie więc opodatkowana VAT jako dostawa towarów, chyba że zastosowanie znalazłoby jedno ze zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT.

W przedmiotowym przypadku, należy rozważyć, czy sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji może podlegać zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10 lub 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, chyba że: (1) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim; (2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: (1) wybudowaniu lub (2) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

W tym kontekście Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z ugruntowaną praktyką pojęcie pierwszego zasiedlenia interpretowane jest szerzej, jako obejmujące, poza wydaniem nieruchomości w ramach czynności opodatkowanych VAT, również wykorzystywanie ich przez dany podmiot na potrzeby prowadzonej działalność gospodarczej, z którym to wykorzystaniem nie wiąże się wydanie nieruchomości w ramach czynności opodatkowanych.

W wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14, wskazano, iż „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. (...). Spółka użytkując w części budynek dla celów działalności gospodarczej spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu wyżej wskazanym i nie można twierdzić, ze przedmiotowa dostawa dokonywano jest w ramach pierwszego zasiedlenia (...).

Prawidłowość powyższego podejścia potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej; „TSUE” lub „Trybunał”) w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., C-308/16 w sprawie (…) sp. z o.o.

W ocenie Trybunału, pojęcie „pierwszego zasiedlenia” nie może zostać ograniczone do oddania budynku/budowli w ramach czynności opodatkowanych VAT.

Oznacza to, iż pierwsze zasiedlenie stanowi nie tylko oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (jak np. najem, dzierżawa, sprzedaż), ale także zasiedlenie budynków/budowli poprzez ich wykorzystywanie dla potrzeb własnej działalności gospodarczej podatnika.

Jak stwierdził TSUE: „ art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.”

Ponadto, Trybunał wskazał, iż „Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j, kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż obecnie w ramach prac Sejmu RP procedowany jest rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 3499, dalej „Projekt”) mający na celu m.in. modyfikację przesłanek stosowania zwolnienia z VAT dla dostaw budynków, budowli i ich części, poprzez likwidację warunku, że ich zasiedlenie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Zmiana ta stanowi realizację wspomnianego powyżej wyroku Trybunału.

Zgodnie z Projektem proponowana nowa definicja pierwszego zasiedlenia w art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT otrzyma następujące brzmienie, „pierwsze zasiedlenie - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne, budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.”

Wnioskodawca wnosi o uwzględnienie/zastosowanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w uzasadnieniu prawnym (podstawie prawnej) wydawanej interpretacji indywidualnej dla przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego - w sytuacji ogłoszenia lub/oraz wejścia w życie nowych przepisów - również treści nowych regulacji (nowej definicji „pierwszego zasiedlenia”).

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części podatkiem VAT, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części: (1) są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni; (2) złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części podatkiem VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się (bez możliwości rezygnacji z zastosowania zwolnienia) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem łącznego spełnienia poniższych warunków: (1) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, (2) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to byty one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, drugiego z powyższych warunków nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku, jeżeli z tytułu ich nabycia lub wytworzenia nic przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo od obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT z opodatkowania VAT zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zatem rozważyć, czy do planowanej dostawy Nieruchomości nie znajdzie zastosowania żadne z powyższych zwolnień przewidzianych w ustawie o VAT, tj. w art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, pkt 10 lub pkt 10a ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, Nieruchomość wraz z Budynkami została nabyta przez Zbywcę na podstawie wymienionego w treści zdarzenia przyszłego aktu notarialnego. Nabycie Nieruchomości oraz Budynków nie było opodatkowane podatkiem VAT. Poprzednikowi prawnemu Zbywcy przysługiwało jednak prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w związku z wybudowaniem Budynków.

W efekcie, przedmiotowa dostawa budynków oraz budowli może podlegać w całości zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W takim przypadku Wnioskodawca oraz Nabywca planują złożyć wspólne oświadczenie, zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, rezygnując ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wybierając opodatkowanie dostawy tych obiektów według podstawowej stawki VAT („Oświadczenie o wyborze opodatkowania”).

W niniejszym stanie faktycznym do dostawy budynków i budowli wzniesionych przez Zbywcę znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Tym samym, w odniesieniu do planowanej dostawy budynków i budowli wzniesionych na Nieruchomości nie znajdzie zastosowanie obligatoryjne zwolnienie z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Podobnie, nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż przedmiotowe nieruchomości nie były wykorzystywane przez Zbywcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku, a ponadto, poprzednikowi prawnemu Zbywcy z tytułu ich wybudowania przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W efekcie, (przy założeniu, że Wnioskodawca oraz Nabywca złożą Oświadczenie o wyborze opodatkowania) planowana dostawa Budynków i Budowli będzie w całości opodatkowana VAT według stawki podstawowej.

Planowana dostawa Budynków i Budowli będzie w całości opodatkowana VAT według stawki podstawowej, również dlatego, że z transakcji - w sensie ekonomicznym - wyłączone będą wieża oraz urządzenia stacji bazowej telefonii komórkowej wzniesione przez Dzierżawcę na dzierżawionej części Nieruchomości.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii.

Uregulowanie zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ramach planowanej Transakcji Nabywca nabędzie Nieruchomość wraz z Budynkami i Budowlami z wyłączeniem wieży oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej, do których - o czym poniżej - prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, Nabywca nie nabędzie.

Po zakończeniu Umowy Dzierżawy - co wynika wprost z postanowień Umowy Dzierżawy - Dzierżawca będzie miał obowiązek zdemontować wieżę oraz urządzenia stacji bazowej telefonii komórkowej.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z powyższej opisanym obowiązkiem usunięcia przez Dzierżawcę z przedmiotu dzierżawy nakładów (tj. wieży oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej) uznać, że - w sensie ekonomicznym - dojdzie na Nabywcę do przeniesienia wieży oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy oraz Uczestnika, do składników majątkowych będących przedmiotem planowanej Transakcji nie będą wchodziły - w sensie ekonomicznym - nakłady jakie poniósł Dzierżawca dzierżawionej części Nieruchomości na wzniesienie wieży wraz z elementami stacji bazowej telefonii komórkowej, co oznacza, że składniki te nie zostaną przejęte przez Nabywcę.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw, aby uważać, iż w ramach Transakcji sprzedaży Nieruchomości dojdzie do przeniesienia na rzecz Nabywcy prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie dotyczącym nakładów na wieżę wraz z urządzeniami stacji bazowej telefonii komórkowej poniesionych przez Dzierżawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy budynków i budowli należących do Zbywcy, znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2 z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy oraz prawa Nabywcy do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego, nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy dostawy części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(…)

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu), budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów
i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
koncesje, licencje i zezwolenia,
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
tajemnice przedsiębiorstwa,
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zdefiniował „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi zatem charakteryzować niezależność finansowa i organizacyjna, a po wydzieleniu część przedsiębiorstwa musi stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Zbywca w momencie zawarcia Transakcji sprzedaży będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem Transakcji jest działka 1, na której posadowiony jest budynek salonu samochodowego połączony funkcjonalnie z zespołem budynków warsztatowo-administracyjno-socjalnych, w tym lakierni („Budynki”), wraz z infrastrukturą techniczną i drogową, oraz działka 2 częściowo zabudowana infrastrukturą techniczną i drogową związaną z zespołem budynków posadowionych na działce 1 („Budowle”). W ramach Transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę jakichkolwiek zobowiązań Zbywcy, za wyjątkiem Umowy Dzierżawy części Nieruchomości, którą Zbywca dzierżawi na rzecz operatora telefonii komórkowej. Nieruchomość nie jest wyodrębniona w sensie organizacyjnym w strukturze Zbywcy (jako oddział, departament, wydział), nie są dla niej również prowadzone odrębne księgi rachunkowe, bilans ani rachunek zysków i strat.

Bezpośrednio po nabyciu Nieruchomości, Nabywca planuje prowadzić z jej wykorzystaniem działalność gospodarczą wyłącznie przy wykorzystaniu własnych zasobów. Strony Transakcji nie wykluczają, że w niektórych przypadkach Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki Zbywcy wynikające z zawartych przez niego umów np. w zakresie dostawy mediów, a takie w prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych wydanych na rzecz Zbywcy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku planowanej Transakcji nie można mówić o zdolności przenoszonego majątku do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Z uwagi na to, że planowana Transakcja nie obejmie kluczowych z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa elementów, jej przedmiotem nie będzie funkcjonalnie i organizacyjnie powiązany zespół, stanowiący przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, lecz składniki majątkowe (grunty, budynek, budowle wraz z infrastrukturą towarzyszącą) nieposiadające zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Planowana transakcja sprzedaży nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z treści wniosku nie wynika, aby przedmiot transakcji stanowił masę majątkową wydzieloną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Zbywcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo.

W analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, opisana transakcja stanowić będzie zbycie składników majątkowych, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami preferencyjnymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własne oraz prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w takich przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do treści art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia. Zasada ta dotyczy również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Ponadto zauważyć należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Przez obiekt liniowy, zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast urządzenia budowlane, to w myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego, urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że przedmiotem Transakcji sprzedaży Nieruchomości będą działki nr 1 i 2. Na działce numer 1 posadowiony jest budynek salonu samochodowego połączony funkcjonalnie z zespołem budynków warsztatowo-administracyjno-socjalnych, w tym lakierni, wraz z infrastrukturą techniczną i drogową (drogi wewnętrzne oraz parkingi). Ponadto na działce 1 znajduje się wieża telefonii komórkowej wraz z urządzeniami niezbędnymi do funkcjonowania stacji bazowej telefonii komórkowej, którą za zgodą Zbywcy w 2008 roku wzniósł dzierżawca na części działki 1. Zbywca nie jest właścicielem wieży telefonii komórkowej oraz urządzeń stacji bazowej telefonii komórkowej. Działka numer 2 jest częściowo zabudowana infrastrukturą techniczną i drogową związaną z opisanym wyżej zespołem budynków posadowionych na działce 1.

Nieruchomość jest objęta postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym: działka numer 1 znajduje się w jednostkach planu oznaczonych symbolami 2P/U oraz 2E, zaś działka numer 2 w jednostkach planu oznaczonych symbolami 2P/U, na obszarze oznaczonym symbolem 2P/U, jako przeznaczenie podstawowe wskazano: przemysł, bazy, magazyny, składy, usługi, rzemiosło, handle, obsługa komunikacji, stacja paliw, zaś na obszarze oznaczonym symbolem 2E jako przeznaczenie podstawowe wskazano obiekty i urządzenia elektroenergetyczne.

Na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, Nieruchomość będzie zabudowana. Budynki i budowle znajdujące się na Nieruchomości były oddawane sukcesywnie do użytkowania, przy czym ostatnie oddanie do użytkowania miało miejsce w 1998 r. Zbywca nabył Nieruchomość zabudowaną ww. budynkami i budowlami aktem notarialnym z dnia 20 sierpnia 2014 r. W ostatnich dwóch latach Zbywca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na Nieruchomości.

W tak przestawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży opisywanej Nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z opisu sprawy na części działki nr 1 znajduje się wieża telefonii komórkowej wraz z urządzeniami niezbędnymi do jej funkcjonowania, która jak wskazał Wnioskodawca z punktu widzenia prawa budowlanego stanowi budowlę. Wieża telefonii komórkowej nie będzie przedmiotem sprzedaży z uwagi na fakt, że nie jest własnością Zbywcy. Właścicielem wieży telefonii komórkowej znajdującej się na terenie działki nr 1 jest operator telefonii komórkowej.

Odnosząc się do kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do sprzedaży części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej wraz z urządzeniami niezbędnymi do jej funkcjonowania, która na dzień planowanej dostawy nie będzie własnością Zbywcy, należy wskazać, że część działki nr 1 na dzień sprzedaży będzie zabudowana ww. wieżą, która stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Zatem, w okolicznościach niniejszej sprawy, w odniesieniu do dostawy części działki nr 1, zabudowanej budowlą w postaci wieży telefonii komórkowej, niestanowiącą własności Zbywcy, mamy do czynienia wyłącznie z dostawą gruntu, który faktycznie jest zabudowany. Działka nr 1 jest objęta postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczenie podstawowe wskazano: przemysł, bazy, magazyny, składy, usługi, rzemiosło, handle, obsługa komunikacji, stacja paliw.

W konsekwencji, w związku z powyższymi okolicznościami, że przedmiotem dostawy będzie teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, w stosunku do planowanej sprzedaży prawa własności części działki nr 1, nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że część działki nr 1 Zbywca dzierżawił na rzecz operatora telefonii komórkowej. Zatem działka ta nie była wykorzystywana przez Zbywcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Tym samym sprzedaż prawa własności części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej nie będzie korzystała również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W rezultacie, skoro sprzedaż prawa własności części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2, Zbywca będzie zobowiązany do zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tej części działki.

Przedmiotem Transakcji sprzedaży jest również część działki nr 1 zabudowanej budynkiem salonu samochodowego, zespołem budynków warsztatowo-administracyjno-socjalnych, w tym lakierni, oraz budowlami stanowiącymi infrastrukturę techniczną i drogową (drogi wewnętrzne oraz parkingi) oraz działka nr 2 częściowo zabudowana budowlami stanowiącymi infrastrukturę techniczną i drogową.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że mająca być przedmiotem sprzedaży ww. część działki nr 1 oraz działka nr 2 będą na dzień sprzedaży zabudowane budynkami i budowlami w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, a zatem będą stanowiły grunt zabudowany. W konsekwencji, ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż na jego podstawie może być zwolniona z podatku od towarów i usług wyłącznie sprzedaż gruntu niezabudowanego, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Zważywszy, że przedmiotem dostawy będzie Nieruchomość zabudowana, decydujące dla rozstrzygnięcia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem budynków i budowli znajdujących się części działki nr 1 oraz działki nr 2 nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie.

Analizując zatem okoliczności sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że w odniesieniu do przedmiotowych budynków i budowli znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2 doszło do ich pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Wnioskodawca wskazał, że nabycie Nieruchomości przez Zbywcę miało miejsce 20 sierpnia 2014 r. Budynki i budowle znajdujące się na Nieruchomości były oddawane sukcesywnie do użytkowania, przy czym ostatnie oddanie do użytkowania miało miejsce w 1998 r. a Zbywca w ostatnich dwóch latach nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na Nieruchomości.

Tym samym dostawa budynków i budowli należących do Zbywcy, znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków i budowli upłynie okres dłuższy niż 2 lata).

Z uwagi na treść art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnieniem od podatku objęte będzie również zbycie prawa własności gruntu, na którym ww. budynki i budowle należące do Zbywcy są posadowione.

W świetle powyższego, analiza możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży ww. części działki nr 1 oraz działki nr 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest niezasadna.

Skoro planowana Transakcja sprzedaży ww. części zabudowanej działki nr 1 oraz zabudowanej działki nr 2 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Zainteresowani mogą zrezygnować z tego zwolnienia stosownie do uregulowań art. 43 ust. 10 i 11 ustawy i wówczas sprzedaż ww. części działki nr 1 oraz działki nr 2 będzie opodatkowana właściwą stawką podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż Nieruchomości w ramach planowanej Transakcji będzie stanowiła dostawę Nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami oraz budowlami z wyłączeniem nakładów na wieżę oraz elementy stacji bazowej telefonii komórkowej, wzniesionej przez dzierżawcę. Jednakże nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym całość Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jak wskazano w niniejszej interpretacji zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy podlegać będzie dostawa budynków i budowli należących do Zbywcy, znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2, i do ich dostawy Zainteresowani mogą zrezygnować z ww. zwolnienia stosownie do uregulowań art. 43 ust. 10 i 11 ustawy i wówczas sprzedaż ww. części działki nr 1 oraz działki nr 2 opodatkować właściwą stawką podatku od towarów i usług. Natomiast sprzedaż części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w związku z czym Zbywca będzie zobowiązany do zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tej części działki.

Zatem za prawidłowe uznaje się stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy budynków i budowli należących do Zbywcy, znajdujących się na części działki nr 1 oraz działce nr 2 z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. Natomiast za nieprawidłowe uznaje się stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z możliwością wybrania opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy dostawy części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

W odniesieniu do prawa Nabywcy do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Transakcji i zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Nabywca będzie na moment planowanej Transakcji zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Bezpośrednio po nabyciu Nieruchomości, Nabywca planuje prowadzić z jej wykorzystaniem działalność gospodarczą. Nabywca zamierza przeznaczyć Nieruchomość na cele inwestycji polegającej na budowie parku handlowego z odpowiednią towarzyszącą zewnętrzną i wewnętrzną infrastrukturą techniczną, drogową, parkingami, niezbędną do prawidłowego funkcjonowania wyżej wymienionego parku handlowego.

Tym samym, ponieważ sprzedaż części działki nr 1, na której znajduje się wieża telefonii komórkowej Zbywca będzie zobowiązany opodatkować właściwą stawką podatku od towarów i usług, oraz jeśli do sprzedaży pozostałej części działki nr 1 oraz działki nr 2 Zainteresowani skorzystają z możliwości opodatkowania według właściwej stawki podatku VAT w myśl art. 43 ust. 10, a Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość do działalności opodatkowanej VAT, uznać należy, że zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające Nabywcę do skorzystania z odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup Nieruchomości.

Zatem Kupujący będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu Transakcji. Ponadto, w sytuacji zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 87 ust. 1 ustawy, będzie mu przysługiwać prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem VAT należnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego uznaje się za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin