Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.1054.2020.3.KR
z 30 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2020 r. (data wpływu 18 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.), oraz pismem (data wpływu 24 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 16 lutego 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.1054.2020.1.ACZ, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 lutego 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 lutego 2021 r.). W dniu 26 lutego 2021 r. (nadano w dniu 25 lutego 2021 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Następnie, z uwagi na niepodpisanie złożonego uzupełnienia wniosku, pismem z dnia 17 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.1054.2020.2.KR, ponownie wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 17 marca 2021 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 marca 2021 r.). Pismem złożonym w dniu 24 marca 2021 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek (data nadania 22 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2007 r. rodzice Wnioskodawczyni: A i B nabyli lokal mieszkalny w X.

W dniu 31 lipca 2019 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni i w związku z tym spadkobiercy wystąpili do Sądu Rejonowego …. z wnioskiem o nabycie spadku. Postanowieniem Sądu sygn. akt … z dnia 27 sierpnia 2019 r. stwierdzono, że po zmarłym B spadek nabyli: żona A oraz dzieci C (Wnioskodawczyni) i D po 1/3 części każdy z nich – wszyscy spadkobiercy wprost.

Następnie został złożony do Sądu Rejonowego … wniosek o dział spadku po zmarłym B i zniesienie współwłasności.

Postanowieniem Sądu sygn. akt … z dnia 6 września 2019 r. postanowiono:

1. Ustalić, że przedmiotem postanowienia o dział spadku i zniesienie współwłasności są udziały w 1/2 części odrębnej własności lokali mieszkalnych w X oraz przy Y.
2. W wyniku zgodnego podziału spadku i zniesienia współwłasności przyznać:
1. prawo odrębnej własności lokalu w X na współwłasność po 1/3 części żonie A oraz dzieciom: C (Wnioskodawczyni) i D;
2. prawo odrębnej własności lokalu w Y na wyłączną własność żonie A.
3. Wartość przedmiotu postępowania ustalono na kwotę 160 000 zł.
4. Nie zasądzono spłat ani dopłat. W skład masy spadkowej po zmarłym wchodziły tylko ww. lokale mieszkaniowe.
   
   

W dniu 28 sierpnia 2020 r. na podstawie aktu notarialnego nr … został sprzedany przez spadkobierców lokal mieszkalny znajdujący się w X za kwotę 182 100 zł. Udział Wnioskodawczyni w sprzedaży wyniósł 1/3 wartości mieszkania, czyli 60 700 zł. Sprzedaż ww. lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że tytuł prawny Wnioskodawczymi do lokalu mieszkalnego położonego w X to postanowienie Sądu Rejonowego …. z dnia 27 sierpnia 2019 r., sygn. akt …. i postanowienie Sądu Rejonowego …. z dnia 26 września 2019 r., sygn. akt …..

W dniu 1 października 2007 r. w obecności notariusza pełnomocnik … Spółdzielni Mieszkaniowej …. ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego X, a następnie przeniósł własność tego lokalu na rzecz A jako członka spółdzielni i jej męża B, którzy na to przeniesienie własności wyrazili zgodę i oświadczyli, że nabycie następuje do ich majątku wspólnego małżonków.

Będący przedmiotem sprzedaży w dniu 28 sierpnia 2020 r. lokal mieszkalny położony przy X od momentu nabycia przez rodziców Wnioskodawczyni w dniu 1 października 2007 r. do daty śmierci ojca Wnioskodawczyni w dniu 31 lipca 2019 r. stanowił wspólność majątkową małżeńską.

W dniu 27 sierpnia 2019 r. na wniosek mamy Wnioskodawczyni, tj. A Sąd Rejonowy … stwierdził nabycie spadku na podstawie ustawy po zmarłym B dla A oraz C (Wnioskodawczyni) i D, po 1/3 części każdy z nich.

W dniu 26 września 2019 r. Sąd Rejonowy …. po rozpatrzeniu wniosku o dział spadku po B i zniesieniu współwłasności postanowił ustalić, że przedmiotem postępowania o dział spadku po B i zniesienie współwłasności są udziały w 1/2 części w odrębnej własności lokali mieszkalnych położonych w X i lokal mieszkalny przy Y.

W wyniku zgodnego działu spadku i zniesienia współwłasności Sąd Rejonowy … postanowił przyznać prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy X na współwłasność po 1/3 części A , C i D i prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy Y na wyłączną własność A.

W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności wartość majątku nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku tego działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości majątku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed dokonaniem ww. działu spadku i zniesienia współwłasności.

Odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 28 sierpnia 2020 r. udziału w lokalu mieszkalnym położonym w X nie nastąpiło w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji (sprzedaż lokalu mieszkalnego w X) Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego od 1/6 wartości sprzedaży lokalu mieszkalnego, tj. od kwoty 30 350 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest Ona zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia w 2020 r. lokalu mieszkalnego.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności wartość majątku nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku tego działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości majątku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed dokonaniem ww. działu spadku i zniesienia współwłasności. Zdaniem Wnioskodawczyni nie jest Ona zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia w 2020 r. lokalu mieszkalnego. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż udziałów w lokalu mieszkalnym w X nie stanowi dla Niej źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 października 2007 r. rodzice Wnioskodawczyni: A i B nabyli lokal mieszkalny w X. W dniu 1 października 2007 r. w obecności notariusza pełnomocnik … Spółdzielni Mieszkaniowej … ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego X, a następnie przeniósł własność tego lokalu na rzecz A jako członka spółdzielni i jej męża B, którzy na to przeniesienie własności wyrazili zgodę i oświadczyli, że nabycie następuje do ich majątku wspólnego małżonków. Ww. lokal mieszkalny od momentu nabycia przez rodziców Wnioskodawczyni w dniu 1 października 2007 r. do daty śmierci ojca Wnioskodawczyni w dniu 31 lipca 2019 r. stanowił wspólność majątkową małżeńską. W dniu 27 sierpnia 2019 r. Sąd Rejonowy … stwierdził nabycie spadku na podstawie ustawy po zmarłym B w 1/3 części dla A oraz dla C (Wnioskodawczyni) i D po 1/3 części każdy z nich. W dniu 26 września 2019 r. Sąd Rejonowy … po rozpatrzeniu wniosku o dział spadku po B i zniesienie współwłasności postanowił ustalić, że przedmiotem postępowania o dział spadku po B i zniesienie współwłasności są udziały w 1/2 części w odrębnej własności lokali mieszkalnych położonych X i lokalu mieszkalnym przy Y. W wyniku zgodnego działu spadku i zniesienia współwłasności Sąd Rejonowy … postanowił przyznać prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy X na współwłasność po 1/3 części A, C i D i prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego przy Y na wyłączną własność A. W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności – jak sama Wnioskodawczyni wskazała w uzupełnieniu wniosku – wartość majątku nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku tego działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości majątku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed dokonaniem ww. działu spadku i zniesienia współwłasności. W dniu 28 sierpnia 2020 r. na podstawie aktu notarialnego nr … został sprzedany lokal mieszkalny znajdujący się w X.

Podkreślić również należy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest więc od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonali lub dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny

(Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Jeżeli zatem wartość nieruchomości lub prawa (udziałów w nieruchomości lub prawie) nabytych w wyniku działu spadku jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem, jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nieruchomości lub prawa w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku.

Wobec tego nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podkreśla, że dział spadku jest czynnością dokonywaną wyłącznie między samymi spadkobiercami dziedziczącymi po tym samym spadkodawcy. Dział spadku jest czynnością wtórną, wynikającą z podziału majątku spadkowego, a zatem nie jest tą samą czynnością co zniesienie współwłasności.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie natomiast do art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 powyższej ustawy.

Art. 210 ww. Kodeksu, stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
2. wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.
   
   

Podobnie sytuacja kształtuje się przy dziale spadku, bowiem za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Powyższe potwierdza brzmienie art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

W niniejszej sprawie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności po stronie Wnioskodawczyni nie wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział w spadku, posiadany przed dokonaniem tych czynności. W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności – jak sama wskazała Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku – wartość majątku nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku tego działu spadku i zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości majątku jaki przysługiwał Wnioskodawczyni przed dokonaniem ww. działu spadku i zniesienia współwłasności. Oznacza to, że w przypadku Wnioskodawczyni dla udziałów w nieruchomości, będących przedmiotem sprzedaży w dniu 28 sierpnia 2020 r. – zgodnie z art. 10 ust. 5 oraz art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Zatem, uznać należy, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w związku z art. 10 ust. 5 oraz art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawczyni w odniesieniu do udziałów w nieruchomości, będących przedmiotem zbycia w dniu 28 sierpnia 2020 r. niewątpliwie minął. Jak wynika bowiem z treści wniosku, w dniu 1 października 2007 r. rodzice Wnioskodawczyni: A i B nabyli lokal mieszkalny przy X, który stanowił małżeńską wspólność majątkową.

Za datę nabycia przez spadkodawcę (ojca Wnioskodawczyni B) lokalu mieszkalnego przy X, będącego przedmiotem zbycia w dniu 28 sierpnia 2020 r. należy przyjąć datę 1 października 2007, a więc od końca roku kalendarzowego, w którym spadkodawca nabył ww. nieruchomość (tj. od końca 2007 r.), do sprzedaży w 2020 r. przez Wnioskodawczynię (spadkobiercę) udziałów w tejże nieruchomości upłynęło ponad 5 lat.

Reasumując, na gruncie opisanego stanu faktycznego dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 28 sierpnia 2020 r. sprzedaż udziałów w lokalu mieszkalnym w X nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie, ustalonego zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 5 oraz art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu rzeczonej sprzedaży.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy tylko sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych spadkobierców, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną w swojej sprawie mogą indywidualnie wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie, spełniającym wymogi formalne, o których mowa w przepisach Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.