2021.03.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.58.2021.2.AW
z 23 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2021 r. (data wpływu 1 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2021 r. (data wpływu 19 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych we wniosku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych we wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 19 marca 2021 r., o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca/Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług produkcji konstrukcji aluminiowych (balkonów, okien, balustrad).

Spółka zatrudnia około 100 pracowników, którym oferuje zarówno atrakcyjne wynagrodzenie, jak również zapewnia odpowiednie warunki pracy. Spółka nabywa dla swoich pracowników podstawowe produkty spożywcze, takie jak woda, mleko, kawa, herbata, cukier, których nabycie wynika z przepisów prawa, tzn. artykuły te są udostępniane pracownikom z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Jednakże w celu zapewnienia dobrych warunków pracy, Spółka zamierza zagwarantować swoim pracownikom dostęp również do innych artykułów spożywczych. W szczególności Wnioskodawca planuje zakup następujących artykułów: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem. Wskazane wyżej artykuły spożywcze będą dostępne dla pracowników Wnioskodawcy w ciągu dnia pracy, w ogólnodostępnych pomieszczeniach socjalnych. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał możliwości – uwzględniając realia biznesowe – bezpośredniego monitorowania spożycia ww. produktów przez poszczególnych pracowników. Tyle, ile Wnioskodawca dostarczy artykułów spożywczych w danym dniu, tyle będzie mogło zostać spożyte przez pracowników. Pracownicy nie będą jednak zobowiązani do korzystania z wyżej wymienionych artykułów spożywczych. Pracownicy będą mogli korzystać z udostępnianych im artykułów spożywczych tylko w trakcie godzin pracy, tzn. w przerwach, pomiędzy wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych wynikających ze stosunku pracy. Pracownicy nie będą uprawnieni do korzystania z ww. artykułów spożywczych poza godzinami pracy i poza miejscem świadczenia pracy. Pracownicy nie wykonujący w danym dniu obowiązków pracowniczych (np. przebywający na zwolnieniach chorobowych, czy też urlopach) nie będą mieli możliwości i nie będą uprawnieni do korzystania z artykułów spożywczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie pracownikom artykułów spożywczych jest obecnie powszechną praktyką na rynku pracy, która zachęca do podjęcia i kontynuowania pracy u danego pracodawcy. Wnioskodawca zamierza zapewnić te produkty pracownikom mając na uwadze cel w postaci wzmacniania relacji z pracownikami, co może pozytywnie wpłynąć na poprawę efektywności pracy tych osób. Zakup ww. produktów spożywczych będzie dokumentowany fakturami VAT, które będą ewidencjonowane w księgach Spółki zgodnie z odrębnymi przepisami. Nabywane artykuły spożywcze dla pracowników nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ich zakup będzie finansowany ze środków obrotowych Spółki. Pracownicy nie będą płacić za udostępniane im artykuły spożywcze, ani w żaden sposób nie będą obciążani wartością spożywanych przez nich artykułów spożywczych.

Wątpliwości Spółki dotyczą rozliczenia podatku VAT od zakupu artykułów spożywczych, opisanych powyżej, czyli takich jak: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem (tzn. wszystkich artykułów spożywczych poza artykułami podstawowymi, których nabycie wynika z przepisów prawa). W związku z powyższym Spółka chciałaby potwierdzić, czy od zakupu opisanych we wniosku artykułów spożywczych będzie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W piśmie z dnia 23 marca 2021 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany odpowiadając na pytania, doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

Przedmiotem zadanego przez Wnioskodawcę pytania we wniosku jest wyłącznie prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem produktów takich jak owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem.
Zadane we wniosku pytanie nie dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem takich produktów, jak: woda, mleko, kawa, herbata, cukier, których nabycie wynika z przepisów prawa, tzn. artykuły te są udostępniane pracowników z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii rozliczenia podatku VAT od zakupu artykułów spożywczych takich jak: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem (tzn. wszystkich artykułów spożywczych poza artykułami podstawowymi, których nabycie wynika z przepisów prawa).
Wnioskodawca nie jest zobligowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.) do zapewnienia pracownikom ww. produktów.
Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa pracy ani przepisami BHP do zapewnienia pracownikom ww. produktów.
Pomiędzy udostępnianiem towarów pracownikom a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i wykonywaniem czynności opodatkowanych będzie istniał związek pośredni.
Zapewnienie artykułów spożywczych i udostępnianie ich do spożycia przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie ich godzin pracy (w czasie przysługującej pracownikom przerwy w pracy art. 134 KP) i w miejscu świadczenia pracy, zwiększy komfort i efektywność pracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wpłynie na zachętę do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy, ograniczy rotację pracowników. Brak kompletnej i zmotywowanej kadry pracowniczej może zakłócić szybkie i sprawne realizowanie celów biznesowych założonych przez Spółkę, a szczególnie w czasie pandemii Covid-19.
Udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom to również wyraz dbałości o pracowników. Wspólne spożywanie artykułów spożywczych w przerwie pomiędzy wykonywaniem obowiązków służbowych wpłynie na polepszenie relacji między pracownikami, a także przyczyni się do wzmocnienia ich identyfikacji ze Spółką jako miejscem pracy i jednocześnie zwiększy wydajność pracy.
Zakup artykułów spożywczych dla pracowników to jeden z czynników stworzenia odpowiednich warunków do wykonywania przez pracowników zadań służbowych i zwiększenia wydajności pracy. Takie działania wpłyną na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości i mogą przyczynić się do polepszenia generowanych przez nią obrotów.
Wnioskodawca wykonuje działalność opodatkowaną, polegającą głównie na świadczeniu usług produkcji balkonów oraz innych konstrukcji aluminiowych (okien, balustrad), a także na produkcji i sprzedaży wyrobów (tj. balkonów).
Istnieje związek nabywanych artykułów spożywczych w celu udostępnienia ich pracownikom z prowadzoną działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy polegającą na świadczeniu usług i sprzedaży wyrobów.
Związek ten przejawia się głównie w poprawie wydajności pracy i zwiększeniu komfortu pracy załogi Wnioskodawcy. Zakup artykułów spożywczych i udostępnianie ich pracownikom, to działanie wpływające na podwyższenie morale załogi, ich motywacji do świadczenia pracy u Wnioskodawcy oraz ich efektywności. Takie działanie wpływa bardzo korzystnie na ograniczenie fluktuacji załogi, co w efekcie doprowadzi do ograniczenia kosztów pracy, tj. kosztów naboru pracowników, kosztów wdrożenia i przyuczenia nowych pracowników.
Artykuły spożywcze nabywane w celu udostępnienia pracownikom będą wykorzystywane do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, którymi są:
- świadczenie usług produkcji balkonów i innych konstrukcji aluminiowych;
- wytwarzanie i sprzedaż (WDT) wyrobów, tj. balkonów;
- podatnik zamierza naliczyć podatek VAT należny od przekazań do zużycia, zakładając, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów tych produktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych we wniosku, czyli takich jak owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem. Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwana dalej: „Ustawą o VAT”), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Warunkiem koniecznym, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Związek pomiędzy dokonywanymi zakupami towarów i usług a wykonywaniem czynności opodatkowanych może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, będzie istniał pośredni związek między nabywanymi przez Spółkę artykułami spożywczymi (takimi jak owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem) z przeznaczeniem ich na udostępnienie do spożycia przez pracowników w trakcie ich godzin pracy i w miejscu świadczenia pracy, a wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Wnioskodawcę.

Zamiar zapewnienia artykułów spożywczych pracownikom Wnioskodawcy wynika z potrzeby zwiększenia komfortu i efektywności pracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Udostępnianie pracownikom artykułów spożywczych ma stać się istotnym czynnikiem wpływającym na zachętę do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy.

Brak kompletnej i zmotywowanej kadry pracowniczej może zakłócić szybkie i sprawne realizowanie celów biznesowych założonych przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy, zakup artykułów spożywczych dla pracowników to jeden z czynników stworzenia odpowiednich warunków do wykonywania przez pracowników zadań służbowych, który wpłynie na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości i przyczyni się do generowania przez nią obrotu.

Udostępnianie opisanych we wniosku artykułów spożywczych pracownikom do spożycia w trakcie godzin pracy i podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, nie będzie służyło zaspokajaniu potrzeb osobistych pracowników. Korzystanie z artykułów spożywczych przez pracowników będzie bowiem możliwe tylko w ciągu godzin pracy i tylko w miejscu świadczenia pracy.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, udostępnianie opisanych we wniosku artykułów spożywczych pracownikom do spożycia w trakcie godzin pracy i podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, będzie miało związek pośredni z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną. W związku z czym Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu artykułów spożywczych opisanych we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług produkcji konstrukcji aluminiowych (balkonów, okien, balustrad).

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie pracownikom artykułów spożywczych jest obecnie powszechną praktyką na rynku pracy, która zachęca do podjęcia i kontynuowania pracy u danego pracodawcy. Wnioskodawca zamierza zapewnić te produkty pracownikom mając na uwadze cel w postaci wzmacniania relacji z pracownikami, co może pozytywnie wpłynąć na poprawę efektywności pracy tych osób. Zakup ww. produktów spożywczych będzie dokumentowany fakturami, które będą ewidencjonowane w księgach Spółki zgodnie z odrębnymi przepisami. Nabywane artykuły spożywcze dla pracowników nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ich zakup będzie finansowany ze środków obrotowych Spółki. Pracownicy nie będą płacić za udostępniane im artykuły spożywcze, ani w żaden sposób nie będą obciążani wartością spożywanych przez nich artykułów spożywczych.

Wnioskodawca nie jest zobligowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy do zapewnienia pracownikom ww. produktów.

Wnioskodawca nie jest zobligowany przepisami prawa pracy ani przepisami BHP do zapewnienia pracownikom ww. produktów.

Artykuły spożywcze nabywane w celu udostępnienia pracownikom będą wykorzystywane do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, którymi są:

świadczenie usług produkcji balkonów i innych konstrukcji aluminiowych;
wytwarzanie i sprzedaż (WDT) wyrobów, tj. balkonów;
podatnik zamierza naliczyć podatek VAT należny od przekazań do zużycia, zakładając, że ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów tych produktów.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom Spółki stałego dostępu w ciągu dnia do artykułów spożywczych takich, jak: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem udostępnianych w ogólnodostępnym pomieszczeniu socjalnym służyć będzie zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywać się będzie bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro – jak sam wskazał Wnioskodawca – produkty te będą dla Pracowników ogólnodostępne. Pracownicy nie będą zobowiązani do korzystania z wyżej wymienionych artykułów spożywczych. Jednocześnie artykuły spożywcze nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ich zakup będzie finansowany ze środków obrotowych Spółki. Pracownicy nie będą płacić za udostępniane im artykuły spożywcze, ani w żaden sposób nie będą obciążani wartością spożywanych przez nich artykułów spożywczych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: „Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (…)” (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania z ogólnodostępnych artykułów spożywczych udostępnianych w pomieszczeniach socjalnych, nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z artykułów spożywczych, jakie daje z własnej woli pracodawca. To do Pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli Pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (Pracodawcy). Zatem udostępnienie pracownikom przedmiotowych artykułów spożywczych w pomieszczeniu socjalnym ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. artykułów spożywczych. W przedmiotowej sprawie wydatki, które poniesie Wnioskodawca w związku z zakupem artykułów spożywczych takich, jak: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem, udostępnianych w ogólnodostępnym pomieszczeniu socjalnym, nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej, służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników.

Podsumowując, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów artykułów spożywczych takich, jak: owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser, dżem udostępnianych w ogólnodostępnym pomieszczeniu socjalnym. Zakupy te służyć będą bowiem zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników i odbywać się będą bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zatem w tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin